billenkoek

Billenkoek zou ik die dag wel veel krijgen, gewoon door zijn handen, hetgeen mijn billen zelfs iets liet verkleuren. En dat zegt denk ik wel genoeg over de frequentie en intensiteit ervan.
Dinsdag was het en ik was vrij. Ik had een wollen jurkje aangedaan en was meer dan blij hem te zien. en zoals gezegd stond deze ontmoeting vooral in het teken van billenkoek.
Hij nam mij iets wat hardhandig mee naar de woonkamer, waar we op de bank belanden. En verder gingen praten. Praten over alle plannen. Over alle gekke, ongelooflijke plannen die in onze hoofden zitten. Over mogelijkheden en vooral moeilijkheden. En tussendoor sloeg hij mij regelmatig op mijn billen. En ik genoot ervan.Hij genoot ervan. Wij genoten ervan....

 

Hoe is het toch mogelijk dat twee mensen zo perfect bij elkaar lijken te passen? En dat en op vanilla- en op bdsm-niveau. Hoe kan dat? Hoe kan dat dat wij elkaar gewoon zo goed aan kunnen voelen, dat wij zelfs af en toe letterlijk kunnen voelen wat de ander voelt? Hoe kan het dat wij zulke plannen maken, terwijl wij nog niet eens een keer een nacht met elkaar verbracht hebben?  

Het blijft bijzonder, haast ongelofelijk, te mooi om waar te zijn....

Wat er na dinsdag verder in onzer beider leven en vooral in zijn leven gebeurde, liet het onder -één- dak -scenario heel dicht bij komen. Ook al brengt het nog veel verdriet en moeilijke tijden met zich mee, begin ik voorzichtig blij te worden. Voorzichtig, om niet weer gekwetst te worden, vooral niet door mijn eigen gevoelens.

Ik ben zo onrustig. Zo onrustig door het idee dat het allemaal echt gaat gebeuren, zo onrustig omdat ik hem mis en aan niets anders meer kan denken.  Dat ik helemaal van hem kan zijn. Helemaal......

 

 De donkerste dag ligt achter ons en het begint weer licht te worden in de wereld. En zo wordt het kerstmis .....  

twee

Twee weken hadden we elkaar niet gezien. Dat kan best lang zijn...erg lang en zo verlangde ik dan ook naar mijn Meerdere.
Deze week heb ik vrij genomen om weer wat bij te kunnen komen. Dat had ik hard nodig.
Maandag zou eigenlijk een fijn begin worden van de week want hij had waarschijnlijk tijd om naar mij toe te komen. Alleen mijn dochter voelde zich iets minder die ochtend en nadat ik al anderhalf uur met een koppige puber gevochten had en haar uiteindelijk zover kon krijgen om toch naar school toe te gaan, ging al de bel.... Nou, daar sta je dan in pyjama in een ontploft huis , (want daar had ik de week ervoor gewoon geen tijd en ook domweg de kracht niet voor gehad om het bij te houden )en een sfeer die ,denk ik ,de snijden viel op dat moment. Hij bedacht zich niet lang, veranderde even de plannen en zo zaten wij korte tijd later in zijn auto richting school. Dat vond mijn dochter wel erg fijn en hielp haar even de drempel over die de laatste tijd gewoon te hoog voor haar schijnt. Weer terug thuis pakte hij eerst maar even de stofzuiger en ik begon ook wat op te ruimen, nog steeds wat beduusd en van slag. Op de bank in zijn armen kon ik dan uiteindelijk weer wat bijkomen.

Vooreerst...want na wat andere onderwerpen, vertelde hij mij iets, waar ik echt niet op gerekend had op dit moment. Het overviel mij en ik wist niet zo gauw hoe ik ermee om moest gaan.... Jullie hebben ondertussen vast al begrepen dat er tussen ons zo langzamerhand veel meer ontstaan was dan een D/s-relatie. Wij zijn erg verliefd op elkaar geworden en houden ondertussen van elkaar, maar om wat stappen verder te gaan, waren we nog lang niet aan toe. En wij wisten ook niet, of we dit überhaupt  ooit willen en aan durven. Het is niet niks. Voor ons allebei niet. Zo was de kans dat wij echt verkering zouden krijgen ook gewoon 50-50 geweest. Maar sinds maandag liggen die kansen ineens heel anders. Nog geen 100%, nee dat niet. Daarvoor moeten we nog over te veel dingen goed nadenken en is deze beslissing te groot om zo te gaan nemen. Want naast gevoel zitten er ook een hoop praktische zaken aan vast. En dan altijd nog de hamvraag: is dit verstandig? Blijft dit goed gaan?
Niet des te min was ik ook erg blij met deze plotselinge wending en kansen die zich ineens voordeden. Het was nog wat lastig om er echt concreet op in te gaan en uit te leggen hoe ik dat dan zou gaan zien  en na een tijdje was het dan ook genoeg geweest.
- Wat wil jij?-  pfff geen idee.... - Knuffelen, spelen, ....- ik weet het niet.... Hij begon ineens over een soortement van tas waar je iemands armen mee vast kon zetten op de rug. Ik snapte het niet helemaal en zei dat je er toch nog uit kon komen waarschijnlijk. Nu werkt het bij mij inderdaad altijd beter als ik dingen echt kan bekijken en doen en voelen zo vroeg hij mij om het touw te gaan pakken. En stiekem had hij nu dus de beslissing genomen om te spelen en de lading van het andere onderwerp even van mij af te halen....
Dus hij zetten mijn armen op mijn rug vast zoals dat ook met die tas zou zijn en oké...hij had gelijk. Ik kon  inderdaad niet loskomen. Dat was voor het eerst dat dat met touw gelukt is.

De vraag of ik wou vrijen kon ik dan wel gelijk met - Ja - beantwoorden. -Dan moet je de condooms pakken....- grijns....  Grrrrr, soms .... Oké, dan. Ik ben toch nog best handig ook als de handen op mijn rug vastzitten en zo lukte het mij om daadwerkelijk bij de condooms te kunnen komen, terwijl hij toekeek en oogenschijnlijk  van het tafereel genoot hoe ik met wat moeite en mijn voeten  de doos onder het bed vandaan trok en uiteindelijk er zelfs in slaagde  een condoom te bemachtigen. Toen ik nog op de grond zat naast mijn bed kreeg ik ineens onverwacht twee best harde klappen met zijn riem op mijn armen, wat later twee mooie blauwe plekken opleverde. En daarna op mijn borsten. En dat kwam goed aan. Hij nam mij mee naar de woonkamer samen met de klemmen en de cupjes en vroeg welk standje ik lekker zou vinden... Hm, ik heb ineens wel erg veel te kiezen... Dat is nogal  moeilijk voor mij want ik durf vaak niet zo te zeggen wat ik wil of lekker vind op dat moment en ik heb ook vaak liever dat iemand gewoon bepaald wat er gebeurd, hetgeen ook niet zo gek is voor een subje, niet...;-). Nu durfde ik het een keer wel. Op zn hondjes is toch echt lekker en ook handig als je armen nog steeds op je rug vastzitten. Hm, en dat was het dan ook....Alleen mijn armen begonnen wat af te knellen zodat hij de touwtjes toch maar weer loshaalde en erna bepaalde dat wij op een manier verder gingen vrijen waar we elkaar in de ogen konden kijken. En dat is niet minder lekker. De klemmen daarentegen eerst wel. Hij begon eerst een paar  op mijn benen te zetten en dat was niet zo grappig. Ik begon mij te verzetten zoals gewoonlijk en hij hielp mij eroverheen zoals gewoonlijk. Na een tijdje voelde ik de klemmen inderdaad amper nog en was het vrijen er niet minder lekker op geworden. Het masochistje in mij geeft zich maar al te graag over aan haar gevoelens en het subje  gehoorzaamd meer dan graag haar Dominant. Zo hielden wij het ook best lang vol. En ik genoot van alle sensaties en aandacht en warmte. Mijn benen begonnen wel na een tijdje te trillen, omdat de spieren nog meer op "vluggertjes" ingesteld zijn en minder op lange vrijpartijen. Blijven oefenen dus.....:)....
Hm, we hebben nog meer klemmen en ze hebben lang niet meer op mijn schaamlippen gezeten. En dat doet nog steeds erg zeer. Vooral als hij er dan ook nog mee gaat spelen en de cupjes gebruikt had en dat ging mij op een gegeven moment een paar bruggen te ver. Die dag kon ik dat gewoon niet hebben, ook al deed hij nog zo zijn best mij eraan over te laten geven. In plaats daarvan  begon ik ineens heel erg te huilen. En daarmee kwam ook alle spanning van deze ochtend en de afgelopen week los. En hij haalde de klemmen los en liet mij ontspannen. Dat was wel een erg fijn gevoel.

Later begon hij weer eens over ringetjes en liet mij een filmpje erover zien. Ringetjes door mijn schaamlippen en tepels. Daar hebben we het al vaker over gehad. In mijn tepels lijkt mij nog steeds een slecht plan maar  ik heb toen gezegd: mochten we ooit echt onder 1 dak gaan wonen, dan mag jij piercings in mijn schaamlippen laten zetten. (De enige voor wie ik ooit iets op mijn lichaam heb laten aanbrengen is mijn dochter en dat doe ik niet zomaar en is dus iets ergs bijzonders voor mij.)
En beloofd is beloofd, daar zal ik mij ook aan gaan houden mocht het echt zover gaan komen. Ik vind het zeker wat hebben, alleen weet ik ook erg zeker dat ik onderwijl flauw ga vallen want ik kan er echt niet tegen. (Hm ,deze tepelpiercing is dan wel weer heel schattig..hihi... ook al heeft hij iets anders in gedachten...alleen ben ik bang dat mijn tepels daardoor minder gevoelig gaan worden.... )

En hij bedacht nog meer leuke dingen met kaarsvet en mij onder het plafond hangen en iets met sneeuw..... Ik kreeg zo het gevoel dat ik het niet bepaald makkelijk zal krijgen mochten wij echt 24 uur per dag een stel gaan vormen.... En ik werd er diep van binnen alleen maar vrolijker van.....

Hij keek nog even naar de wii want ondanks het goede kabeltje werkte dat ding nog steeds niet en dat bleef helaas ook zo. Ik kon het dan weer eens niet laten om een bij de hande opmerking te plaatsen en voordat ik heel "onopvallend"  de kamer kon verlaten had hij mij al te pakken en ook een stuk touw waarmee hij mijn borsten erg stevig af ging binden. Dat voelde ik zeer zeker, maar ik was ook best melig en had er ook veel plezier in. Tot hij mij ook nog op wou tillen aan mijn borsten. Dat is nog steeds ongelofelijk pijnlijk en ik gehoorzaamde toen ook niet meer. Toch zal dit een keer gaan gebeuren en dat is eng maar ook leuk spannend.

Voordat wij afscheid gingen nemen voor deze dag kon ík hem een keer twee opties aanbieden ( dan wel wat betreft een mogelijke gezamenlijke toekomst...) en dat is best leuk eigenlijk...:P..... Nee, ik blijf mijn rol wel trouw hoor.

Donderdag zouden we elkaar alweer zien. Wat een luxe zo twee keer per week. Ik had s´ochtends nog een afspraak en daarna wachtte ik best ongeduldig op hem. Want ook al hadden we elkaar pas gezien, ik miste hem ontzettend en alle overwegingen van de laatste dagen maakten mij nog onrustiger. Deze keer had ik mij dan wel wat leuker aangekleed. Dat is best lang geleden dat mij dat gelukt was en dat gaf mij een bepaalde onvrede de laatste tijd. Nu voelde ik mij een stuk beter om hem zo onder ogen te kunnen treden en hij kon het erg waarderen. Ik maakte thee voor ons en zo eindigden wij eerst op de bank tegen elkaar aan en borduurden verder op de opties die wij maandag bedacht hadden. En ik maakte nog een voorstel dat nog verstandig nog wijze is, maar toch ook erg praktisch zou zijn en goed voelt. Een voorstel zodat alle delen van een raadselachtige puzzel ineens in elkaar zouden vallen . En dat kwam door wat er in de dagen na maandag gebeurd was en ineens hele andere mogelijkheden bood. Toen ik het uitgesproken had, keken we elkaar aan en konden amper geloven , wat er nu in de ruimte hing. Hoever wij al zouden durven gaan. Hoeveel vertrouwen er al is, ondanks dat wij elkaar nog niet zo lang kennen.... Dat is een heel apart en bijzonder gevoel en moment geweest, dat kan ik jullie wel vertellen. En het opende ineens een hele boel deuren tussen ons die tot nu toe taboe en gesloten waren. En wij spraken ook naar elkaar uit wat dit gedichtje aan mijn muur :

Thuis
Alsof je een plek bereikt.
Om je heen kijkt en weet
dat je thuis bent.
Alsof je dit al kende
voor je het zag. Er geweest was
voor je er zou komen.
Zo thuis.

eigenlijk voor ons betekende. Het gaat helemaal niet over een huis, een stapel stenen.....

Zo werd het een best heftige middag in emotionele zin. Nee, wij zijn er niet uitgekomen wat we gaan doen, dat moet nog even rijpen en heeft wat tijd nodig...Wordt vervolgd zou ik zeggen...

We zijn wel nog in de slaapkamer beland waar hij mij opdroeg om de strokenzweep op te zoeken. Ik zocht en hij had er al twee gevonden toen ik eindelijk de derde vond. Toen moest ik op mijn knieën op bed gaan zitten en de panty naar beneden doen, benen wijd, kont omhoog, zoals hij dat graag heeft..... Ik zette mij schrap maar dat hoefde helemaal niet. Het deed geen pijn. Alleen 1 keer toen hij mij tussen mijn benen raakte waardoor ik niet meer netjes bleef zitten en het mij de korte maar duidelijke opmerking: -Gedraag je!!!! -  opleverde, welke ik ook zonder meer opvolgde. Hij ging met mij vrijen, eerst lekker in de stelling waar ik toch al voor klaar zat en later op de " christelijke"  manier...  en ik genoot ervan. Het was ongelooflijk lekker. Wij genoten van elkaar en het had wel eeuwig kunnen duren. Maar dat gaat helaas niet. Naast verplichtingen zouden we het domweg ook niet volhouden :P.... Mijn benen herinnerden zich de maandag nog steeds in ieder geval.

En nu..... nu lijkt het er op dat wij  dus echt op het punt staan om een  grote beslissing te gaan nemen. De uitkomst is nog onbekend en dat is spannend en maakt mij onrustig en soms ook een beetje bang. Het lijkt te mooi om waar te zijn en wij durven aan de ene kant niet. Aan de andere kant : zoiets wat wij met elkaar hebben vinden wij nooit meer......zucht...... Misschien moeten we toch maar gewoon dronken worden samen....:)



Wanneer begint de kerst?

 

 

 

 

Wann fängt Weihnachten an?

 

 

Wenn der Schwache

dem Starken die Schwäche vergibt

wenn der Starke

die Kräfte des Schwachen liebt

wenn der Habewas

mit dem Habenichts teilt

wenn der Laute

bei dem Stummen verweilt

und begreift

was der Stumme ihm sagen will

wenn das Leise

laut wird

und das Laute

still

wenn das Bedeutungsvolle

bedeutungslos

das scheinbar Unwichtige

wichtig und groß

wenn mitten im Dunkeln

ein winziges Licht

Geborgenheit

helles Leben verspricht

und du zögerst nicht

sondern du

gehst

so wie du bist

drauf zu

dann

ja, dann

fängt Weihnachten an.

 

 

 

Rolf Krenzer

 

 

 

Ja, dan, dan begint kerstmis. Niet op 24 december of vandaag op 1 advent. Mijn huisje is er in ieder geval klaar voor, gezellig, kerstachtig, warm, knus en vol herinneringen... Ben ik er ook klaar voor? Ja, ik denk het wel, ondanks alle stress en zorgen. Want ik kan mijn eigen kerst vieren, zoals het voor mij goed voelt. En ondanks dat ik mij in de komende tijd ook wel eens erg eenzaam zal gaan voelen, en ik erg moegestreden ben,  zal ik er zeker van genieten. En misschien zal ik dit jaar eindelijk mijn kerstgevoel weer terug kunnen vinden....

 

 



gezegend

ja, ik ben gezegend...dat heb ik afgelopen zondag op een heeeel bijzonder feestje gehoord. Maar laten we eerst nog even naar de vrijdag teruggaan. Want ik ben o.a.  ook  gezegend met een hele lieve, veeleisende, sadistische, meelevende en onvoorspelbare Dominant:

Ik was vrij, eindelijk weer eens.... en was thuis lekker aan het rommelen. Het weer was niet echt geschikt om gezellig naar de stad te gaan om cadeautjes voor de feestdagen te halen. Dus maakte ik maar een kop warme chocomelk, kroop onder mijn dekentje op de bank en ging maar via internet winkelen. Daar was ik druk mee bezig toen de bel ging.

En ik werd erg blij van de visite. Heel erg blij hem te zien na een zware week. Zo zat ik even later op zijn schoot te knuffelen. - Ik geloof dat mijn aanwezigheid gewaardeerd wordt...;-)-  Hm, zou het.... hihi.... Meer dan dat zelfs. Ik genoot van zijn nabijheid en aandacht en vond troost bij hem na alle heftige gebeurtenissen de afgelopen week.

Hij vond dat het tijd werd dat ik mij ging ontspannen. Hij  begon met mijn tepels te spelen want, ja , de vorige keer heeft dat ook erg goed gewerkt. Het werkte deze keer net zo feilloos en ik genoot er enorm van. Hij speelde zachtjes met mijn tepels. Maar net zo makkelijk sloeg hij mij ineens tussendoor. Omdat hij het wil en kan. Omdat ik het toelaat en ervan geniet. Omdat het kan....

Maar het moet natuurlijk ook niet te ontspannen worden. Hij gaf mij dit(in ieder geval lijkt het erop):
Dan in de verpakking natuurlijk want hij was in de bouwmarkt geweest. Daar had hij nog iets gehaald om mijn waterstop dan toch te laten werken en ook gelijk deze dingen meegenomen. Ik bekeek de plaatjes op de verpakking en zei: -Oh, kijk,  het is voor een slangetje...;-)-   chm.... ik was iets wat uitgelaten en brutaal die middag moet ik zeggen. Nee, het was niet voor een slangetje maar wel om mijn borsten mee af te binden. Dat had hij al een tijd geleden bedacht en ik kon er nooit zo enthousiast van raken... En nu had ik die dingen wel in huis...en ik vind het doodeng!!!! -Ikke kan ze mss nog op marktplaats zetten....-   Dat mocht nou weer niet, wat jammer,...ik mocht ze wel opruimen. En nu liggen ze onder mijn bed en ik begin het steeds enger te vinden.... Hoezo mind play...?

Toen ging zijn telefoon en hij weer op de bank zitten. Ik zat nog  op de grond een stukje verder op, toen hij mij gebaarde dat ik naast hem op de grond mocht komen zitten en mijn hoofd op zijn schoot leggen. Hij aaide mij en speelde met mijn haar , terwijl hij belde en ik genoot ervan. - Waar is jouw plek?- vroeg hij mij toen hij uitgebeld was. Ik was druk bezig een bij de hand antwoord te verzinnen. Voordat dat gelukt was zij hij: - Nou hier dus..ongeveer -  Ja, dat weet ik, op de grond. Dat is mijn plek en dat vind ik ook erg fijn, vooral vlak bij hem.

Ik mocht dan toch weer naast hem gaan zitten en hij begon mij te kietelen, te krabben en te knijpen. Nu zijn zijn nagels gelukkig vrij kort en het deed ook eerst niet echt pijn, hetgeen mij voor de zoveelste keer een best brutale opmerking liet maken. Niet handig. Want toen liet hij mij voelen, dat je ook met korte nagels iemand best hard kan krabben. En als hij bovenop je ligt is het ook niet handig om een bijdehante opmerking over een uitspraak van hem te maken. Dan moet je in ieder geval de kieteldood op de koop toe nemen.
En ik deed het graag. Veel te graag voordat het weer tijd werd om afscheid te gaan nemen.


Zondag had ik dan een heeeeel bijzonder feestje met een aantal collega's. Voor sommigen ging een wereld open. En het is erg leuk om ook over dat soort dingen met je collegas te kunnen praten en te delen. Ik heb zelfs nog wat leuks gevonden om te bestellen. :) Zo een dergelijke vibrator , die we laatst gesloophaddent, dus dacht ik, zorg ik maar voor vervanging... Er zit nu een jaar garantie op dus.....   En ik hoorde dat ik gezegend ben. Gezegend omdat ik één van de weinige vrouwen ben, die een orgasme krijgt, ook als alleen haar  g-spot gestimuleerd wordt. Dat schijnt erg weinig voor te komen. En ik was idd ook de enige in de groep die dat mee mag maken. En ik denk, dat weinig van mijn collegas zoveel hebben meegemaakt en uitgeprobeerd als ik. Ik ben blij dat ik daar de kans toe heb gekregen in het verleden en dat ook nog steeds krijg. Hierdoor heb ik veel over mijzelf geleerd en daar ben ik nog lang niet klaar mee. Gelukkig niet....

Hoe kan het ook anders kwam ook deze middag een boek ter sprake. Een boek dat de laatste tijd voor veel ophef zorgd, een boek dat blijkbaar over een D/s-relatie gaat, een boek dat ik niet gelezen heb, omdat ik de twee bladzijdes ik ervan wel gezien had, mij al erg tegenstonden en mij lichtelijk irriterden, net zoals een interview met de schrijfster, dat ik gezien had. En daar ben ik kennelijk niet de enige:












Ook al oordeel ik niet graag over boeken die ik niet gelezen heb.

Het positieve van het boek is, dat mensen die anders nooit een boek ter hand nemen, ineens wel gaan lezen ( dat is erg leuk om te zien in mijn eigen omgeving), dat mensen meer dingen durven te proberen en uit te leven en es naar een sex-shop durven te gaan. Het wordt veel meer bespreekbaar. En dat is  fijn en belangrijk. Dat gun ik iedereen. Want ja, zo een orgasme is idd geweldig en het is zonde als je dat niet mee mag maken, domweg omdat je niet weet dat dat bestaat. Of omdat je nog nooit goede sex hebt gehad, of omdat je niet gewoon wat durfd te proberen.

(In dat boek komen vast geen  klemmen voor die je in een bouwmarkt kan kopen...en die vervolgens onder je bed liggen en ook al liggen ze daar alleen maar, je al best nerveus gaan maken.... help.....En toch heeft het subje alweer erg veel zin om te spelen... masochistisch....? Ik??????!!!!!! ;-) )

sweet goodbyes

http://www.youtube.com/watch?v=6Gx6oagypxU&feature=player_embedded

....een erg mooi liedje en het werd erg toepasselijk voor mij en mijn dochter.




Voor mijn dochter


Mijn vlindertje ging vliegen
waar ik niet volgen wou
naar onbekende bloemen
in een ander dal

Mijn vlindertje ging vliegen
waar ik niet volgen kon
haar vleugels zwaar beschadigd
verdwenen uit de zon

Mijn vlindertje ging vliegen
gebroken rustte zij bij mij
haar kleuren werden zwakker
toch bleef zij aan mijn zij

Mijn vlindertje gaat vliegen
haar veerkracht ongekend
naar nieuwe weiden zoekend
haar toekomst....onbekend


Meer dan een jaar geleden schreef ik een gedicht dat hierop leek. Ondertussen hebben mijn dochter en ik  samen weer heftige tijden doorgemaakt. Vooral het vorige weekend bracht ons aan een grens. Een grens, die mij en ook haar aan de basis van het bestaan bracht. Niets anders deed er meer toe. Het was alleen zij en ik en het leven. Puur het leven. Basic, confronterend, heftig, indrukmakend, wakkerschuddend. De rest viel even in het niets. Even besefte ik, hoe alleen je je kunt voelen. Even merkte ik, hoe machteloosheid echt voelt, hoe onnozel andere dingen kunnen zijn. Even keek ik de wanhoop in de ogen, even....

Het leven ging erna bijna onmiddellijk gewoon  verder. En toch zal het nooit meer hetzelfde zijn.



Het doet goed om in deze tijden de steun en warmte van velen om mij heen te mogen voelen. Daar ben ik meer dan dankbaar voor.

Want soms zie ik de zin van dit alles niet meer. Daarom vind ik het fijn dat ik dit gedichtje tegen kwam en ik hoop dat ik de kracht kan vinden voor ons tweeën om het verder te kunnen dragen:

 

 

 

klussen, spierpijn, blijf! en leren lopen

Of hij vrijdag nog een uurtje over had, vroeg ik hem in het laatste weekbericht, want dan was ik eindelijk weer es een dag vrij en ik miste hem na twee weken elkaar niet gezien te hebben toch wel heel erg en ik had naast behoefte aan wat menselijk contact ook behoefte om gewoon wat te kletsen en te horen hoe het nou zo gaat over en weer.
Hij belde mij op, zoals hij vaker doet en zei dat hij vrijdag langs ging komen. Dat maakte mij uiteraard erg blij, ook al had ik ervoor nog wat spannende dagen voor de boeg i.v.m. mijn dochter op haar nieuwe school en op mijn werk voor het uitbreiden van mijn contacturen. Ik melde nog dat mijn dochter s middags waarschijnlijk wel thuis zou zijn, wat de antwoord opleverde dat hij mij "....toch niet elke keer groen en blauw hoeft te slaan."   Ehhh, nee, dat hoeft zeker niet.

Vrijdag dus. De week verliep verder heftig met ups en downs en erg veel werkuren. Vrijdagochtend was ik ook nog druk bezig met de was, nog wat laatste klusjes in huis zoals schilderen en ik moest nog even naar de huisarts en wat boodschapjes halen. Erbij kwamen nog wat telefoontjes en zo was ik tegen half twaalf al aardig bezig geweest.

Ik was net aan het volgende klusje begonnen: aquarium schoonmaken en had Annette en René veilig in de emmer gezet, toen ik gebeld werd. Hij stond iets wat in de file maar hij was er bijna. En of ik zo naar beneden kon komen om wat spullen mee naar boven te nemen.......
.....Spullen om gaten in mijn plafond te krijgen, want ik wou graag wat dingetjes ophangen maar dat lukte mij met mijn boormachine niet. Tja, daar heb ik dan ook niet zo heel veel verstand van. Gelukkig mannen wel...;-). En een waterstop voor mijn wasmachine en een thermostaatkraan voor de douche. Wij gaan klussen dus. 

Jullie hebben waarschijnlijk een spannender verhaal verwacht...  Maar goed de eerste gaten zaten inderdaad snel in het plafond.  En daar was ik erg blij mee. Het is erg vervelend om altijd tegen iets aan te kijken en te weten dat het nog moet gebeuren, maar het gebeurd maar niet. Toen wij dan met de trap en de boormachine naar de wc verhuisden om daar ook iets op te hangen ( ik heb een best kleurrijke wc, moeten jullie weten, met vlindertjes...) , stond ik er wat verloren bij. " Wat is er?" Ik zei niets. " Is iets niet goed, .....moet je nog wat weghalen.....wil je een knuffel...?" Hm, ik zei nog steeds niets en voelde me als het kleine meisje van vroeger dat ik nog steeds vaak ben, vooral in zo een situatie.         " Nou. " Ergens bracht ik dan toch gewoon het woord:  "Knuffel " uit en die kreeg ik dan ook heel lief. " Dat mag je toch altijd gewoon vragen, meisje." ..... " Dan bepaal ik wel of jij hem krijgt...:)"

Klussen met je Dominant is erg leuk ,moet ik zeggen en ook leerzaam. Zo weet ik nu hoe zo een waterstop precies werkt( alleen deze werkte dan net weer averechts en begon te lekken zodat ik hem er ondertussen weer afgehaald heb),  en hoe je een kraan  kan installeren in theorie. Want praktisch konden we het niet doen vrijdag en ja omdat wij dan toch een bepaald hobby samen delen wordt dit dan vergezelt van opmerkingen over verlengsnoeren, andere haken, klemmen,....jullie snappen het wel denk ik....

En ja, hij had mij wel al wat geknepen in mijn borsten en ook aan de binnenkant van mijn benen en dat is best pijnlijk. En ook wat tikken gegeven. Aardig wat tikken op mijn billen. En dat kwam best hard aan op de een of andere manier. En hij vroeg mij elke keer of dat nou lief van hem was.... Tja, het is maar hoe je het bekijkt. Een best ingewikkelde vraag eigenlijk. Of eigenlijk ook helemaal niet. Het is lief dat hij mij pijn doet, omdat hij weet dat ik ervan geniet. Soms zoekt hij juist erg gemene plekjes uit, want hij is nu eenmaal best sadistisch. En op zo een moment denk ik toegegeven hele andere dingen....maar achteraf geniet er eheel erg van...  Dussssss....hm....

Nadat  we dus de klusjes  zover klaar hadden tot het ging , gingen we op de bank liggen. Ik bovenop en tja, dat is misschien een iets wat aparte verdeling aangezien onze verhouding.
Knuffelen en praten, even verdrietig zijn omdat het ons allebei niet mee zit op dit moment in het leven en we niet veel meer doen dan ons nog overeind te houden en proberen niet volledig in te storten en dat mede door onze ontmoetingen die dan toch wat warmte en vreugde en voldoening betekenen tussen alle ellende en zorgen door.

Maar voordat het verhaal nog te saai of zoetsappig wordt;-):

Ik zat dus nog steeds bovenop hem en hij begon met mijn tepels te spelen. Die reageren meestal onmiddellijk en zo ook de rest van mijn lichaam. Hij was heel teder en ik genoot van deze sensatie die mij uiteindelijk twee keer klaar liet komen. Want ja, dat kan ook bij mij. Gewoon omdat je met mijn tepels speelt en dan hoeft dat ook niet hard te zijn. Ik genoot er echt heel erg van en ja ik werd er ook erg geil van. Dat was dan ook meer dan duidelijk en hij vind het erg leuk om dat dan ook maar duidelijk te zeggen.  En deze opmerking maakte mij dan weer erg verlegen. En dat blijft uiteraard raar, maar het is wel zo. En hij maakte mij nog veel meer verlegen met de opdracht dat ik mijzelf maar klaar moest gaan vingeren zittend op het rode kleedje terwijl hij een boterham zat te eten.  Een trotse houding nam ik er dan ook niet bepaald bij aan en het klaarkomen lukte ook voor geen meter.   " Hoe vaak ben je al klaargekomen?" vroeg hij na een tijdje. Aankijken kon ik hem niet. " Niet..." was mijn antwoord " Waarom niet? Ik had je toch al aardig opgewarmd."  Ik trok mijn schouders op en ik werd steeds meer verlegen maar bleef met mijn vingers in mijn onderbroekje zitten spelen. Hij had zijn boterham ondertussen al op, kwam even naar mij toe en gaf mij met zijn mannelijkheid wat tikken in mijn gezicht en op mijn mond. Ik keek kennelijk wat bedenkelijk: " Trek er niet zo een rare snuit bij!"
Ik was nogal onzeker en bleef maar met mijzelf spelen, want ik had nog niet te horen gekregen dat ik mocht stoppen. Hij had zich ondertussen al uitgekleed. Ik was nog druk bezig met mijzelf en het lukte echt niet. De vraag: " Wat klopt er hier niet?" Lieten mij mijn aandacht er weer wat meer bijhalen en mij uit mijn verlegenheid rukken. Alleen wist ik het antwoord op die vraag nou ook niet. Ik wist niet waarop hij doelde. " De Dominant is naakt en het subje heeft nog kleren aan... Kom. Schiet op!" Oh, ja. Ik kleedde mij snel uit. Dat had ik mss al eerder moeten doen, na de opmerking: " Ik zou mij ook schamen als ik mijn onderbroek nog an had..." Maar ik ben niet zo alert en ben ook nog vaak onzeker wat er nou van mij gevraagd wordt en vandaag had ik sowieso  een erg onzekere dag en trok ik mij gauw terug en was ik wat stilletjes.

Oké, nadat het euvel met de kleren was verholpen, mocht ik naar hem toekruipen. En..... weer bovenop gaan zitten. " Vandaag mag jij het werk doen."  Ohje, dat was wel leuk, maar ik ben er nooit zo goed in geweest en mijn conditie is dan ook niet de beste.  Ook was dat erg onwennig zo en ik was nu nog onzekerder en voorzichtiger dan anders. Hij hielp een klein beetje en zo ...ja.... zit je dan op je Meester te wippen, zoals hij dat noemde. " En hoe bevalt dat?" Ik moest wat giechelen en begon ook wat losser te worden en zelfs wat brutaal. En ik wist zeker dat ik er spierpijn aan over zou gaan houden en hij wist dat  ook..

Op een gegeven moment draaide hij de posities dan toch weer om en begon heel zachtjes en teder met mij te vrijen. En ik genoot ervan en was erg gelukkig zo samen met mijn Dominant. " Is dat fijn?" Ja, dat was zeker fijn. Maar hij heeft wel gelijk dat het van mij ook wat harder mag en zo waren we het erover eens dat het tedere erg fijn is en het gepets en gevoel van een stevige vrijpartij toch erg geil. En ik denk niet dat je nou ertussen hoeft te kiezen of het  een beter is dan het ander. Het zijn twee verschillende dingen. En we hebben ze allebei uitgeleefd op deze vrijdagmiddag. En het was erg lekker en ik ontspande en genoot en voelde mij echt gelukkig en voelde zeker ook  de spierpijn opkomen van alle onwennige en lekkere standjes vandaag.
Ik pijpte hem klaar en erna  lagen we nog lekker tegen elkaar aan van elkaar te genieten, te praten en elkaar te voelen. Gewoon omdat het kan.

Echt geen blauwe plekken deze keer?  Hm, dat dacht ik wel. Wij zouden op gaan ruimen en ik was even naar de wc. Toen ik terug kwam stond hij voor mij met de stok. Hm, is dat een grapje of .....

Nee, het was geen grapje. En zo was deze ontmoeting toch nog niet over. Een inhaverend gedeelte begon pas. Hij pijnigde mij en ik leerde steeds sneller mij overgeven.  Gewoon terwijl ik in zijn armen lag en hij me vasthield en rustig met mij praatte. " Ga rustig adem halen. Merk je dat je dan veel meer kan hebben? Blijf!" Blijf! was dan een erg duidelijk commando dat ik dan ook voor het grootste gedeelte opvolgde.  Ondertussen kneep hij mij en krabde en sloeg hij mij. En ik lag in zijn armen rustig adem te halen. Ik zat niet vast, hij hield mij alleen met zij stem en zijn gezag op die plek en ik liet mij pijnigen.  Het duurde heel even voordat ik de knop om kon zetten maar ik begreep het toen wel. " Zie je. Je leert er toch bij." De vraag waarom ik mij overgeef was dan weer wat lastiger te beantwoorden. Terwijl hij mij toch drie keuzes gaf: omdat ik toch geen kant op kon, ik vind dat hij gelijk heeft, of ik vond dat het moest. Ik antwoordde , omdat ik het knopje steeds beter om kan zetten. En de reden ervoor is dan weer een combinatie uit de drie keuzes die hij mij gaf. Inderdaad uit praktische reden, want nee, meestal kan ik geen kant op op zo een moment, dus heeft verzetten weinig zin, omdat hij gelijk heeft en het recht om mij te pijnigen en ik hem vertrouw en respecteer en wil volgen, omdat ik weet dat hij weet wat goed voor mij is. En omdat het subje graag pijn heeft en dat wil verdragen, voor haarzelf en ook voor hem, omdat zij dat nodig heeft. 
  En het gaat steeds makkelijker omdat ik het wil, omdat hij het wil. Omdat ik hem vertrouw en hij weet hoe goed mij dat doet. 
De stok maakte nog wat striemen op mijn lichaam deze middag en zijn handen sloegen mij niet maar 1 keer raak, wat dezelfde dan gelijk weer op liet warmen. " Merk je, dat je nu veel vrolijker bent." Ja, dat was waar, ook al kwamen er alweer wat traantjes tijdens de slagen. Het knopje werkt nog niet altijd even soepel of lang. Maar een pak slaag geeft mij veel rust en voldoening. Anders wordt ik erg ontevreden, zoals hij dat erg goed opmerkte. Onevenwichtig, onrustig....dan ga ik stuiteren. Want dan mis ik iets heel erg.

En voordat hij weg ging maakte hij mij toch nog weer verlegen met een opdracht. " Jij moet es anders gaan lopen..."  ?????  Anders lopen... Ook dat nog. Ik begreep eerst niet wat hij bedoelde en wat het met mijn gehele houding doet als ik wat vrouwelijker ga lopen. Ik werd er echt verlegen van en vluchtte in zijn arm terwijl hij mij uitlegde wat hij bedoelde en mij erna door de kamer liet lopen. Jeetje, wat een stom gevoel is dat. En daar was het weer ,het kleine meisje, dat wel graag wou leren en gehoorzamen maar zo ontzettend verlegen was.

Maar goed, dat heb ik nu te oefenen tot het mij eigen is en ik er niet meer over na hoef te denken.

 

 

Eerst de volzinnen en nu deze opdracht... Begin me een beetje als in My fair Lady te voelen....hihi....

Hoop dat ik hier beter in slaag dan in de volzinnen, die ook een regel zijn. Die begrijp ik namelijk nog steeds niet.

 

 

Uitleg:

 

(My Fair Lady speelt zich af in Londen in het jaar 1912.
Eliza Doolittle is een jonge vrouw uit de arbeidersklasse die bloemen verkoopt op Covent Garden. Ze heeft weinig manieren en ze praat plat Engels. Op een dag zien Henry Higgins en Kolonel Pickering haar bloemen verkopen op de markt. Higgins gaat een weddenschap aan met zijn vriend kolonel Pickering dat hij erin zal slagen om Eliza in korte tijd niet alleen perfect Engels te leren maar haar ook de gangbare etiquette in de hogere kringen eigen te maken. Hij slaagt uiteindelijk in zijn opzet, maar tijdens het proces is Eliza zodanig geëmancipeerd geraakt, dat zij aangeeft niet langer afhankelijk te zijn van Higgins en haar eigen weg te kunnen gaan.) 

haltlos

 

Einsamkeit fließt in dunklen Tränen

in die Kälte des Lebens

Klamme Hände umklammern

den zerbrechlichen Duft der Geborgenheid

Schwere Gedanken bedecken

die gestohlene Wärme des Tages

Unruhig sucht das Herz

zwischen den Schatten der späten Stunden

Gespenstische Träume begleiten die obdachlose Seele

auf ihren düsteren Irrwegen

Haltlos erwacht das verletzte Ich

zwischen den grauen Morgennebeln

 

 

 

 

Dat soort gedichten schrijf je als je je slecht voelt. Ik dus ook,zoals jullie kunnen lezen,  want het zit niet altijd mee de laatste tijd in mijn leven en ik heb best heftige, moeilijke , irritante, zenuwslopende, verdrietige, eenzame en soms zelf wanhopige momenten mee gemaakt in de afgelopen tijd extreem veel , maar eigenlijk een groot deel van mijn  leven al. Ik heb het altijd positief bekeken, hetgeen zeker niet verkeerd is, maar daardoor ook veel weggestopt en mijzelf tekort gedaan. En nu, ja, nu, mag ik deze gevoelens eindelijk wel van mijzelf toelaten zodat ik wat dingen kan verwerken en dat is broodnodig. Verwerken en toelaten en daardoor ben ik af en toe wat minder gezellig misschien. Ik weet het wel zeker. En daar kunnen anderen nogal van schrikken of het lastig vinden of het niet willen horen,  denken dat ik ondankbaar ben, ... . Of denken dat ik helemaal niets positiefs meer zie in mijn leven.

 

Dat is zeker niet waar. Want ik zie juist weer erg veel kleine dingen die mij de laatste jaren gewoon ontglipt waren. Ik ben juist blij met heel veel dingen die ik heb, mag beleven. Maar vaak ook verdrietig, boos, geïrriteerd.... En ik zeg net meer gewoon gemakshalve dat het goed met mij gaat, terwijl het overduidelijk is dat het niet zo is. Mijn energie is vaak op en dat kan ik ook moeilijk nog ontkennen.

 

 

Zo leef ik van dag tot dag en ben blij als ik toch minstens 1 keer kon lachen, mijn dochter blij kon zien, van de herfstwind heb genoten en de aardse geuren en kleuren in deze tijd en ook nog mijn verantwoordelijkheden kon nakomen binnen de 24 uur die zo een dag telt.

 

 

Ik leef, ik groei, ik leer, ik zie, ik voel, ik huil ,ik ben. 

asymmetrie

....    asymmetrie|ën (meerv.) toestand dat twee helften (van iets) niet elkaars spiegelbeeld zijn Voorbeeld:  

 

 

 

Ja, dat is het resultaat van een nogal storm - en regenachtige donderdagmiddag, waar ik onder anderen weer aan een paar kleurtjes toe was. En waarom dezelfde  nou altijd netjes verdelen? Zo kan het ook  dus....

 

De middag begon met de vraag: -Wat zullen we es doen met jou vandaag?- Het feit dat hij naast touw  en de stok , ook een gag pakte, zetten mij al aan het denken. Deze gag past alleen niet helemaal en voordat hij hem passend kon maken werden wij even onderbroken door mijn dochter. Toen deze weer vertrokken was en wij de spullen weer uit de verstopplek  hadden gevist, was het onderwerp gag even vergeten, maar toch was hij deze dag idd op een aantal momenten niet overbodig geweest. Nu moest ik het mij maar zo gaan verbijten.

 

Met mijn spijkerbroek nog aan zette hij mij met wat touw vast terwijl ik voorovergebogen stond met mijn armen op mijn rug. Dat voelde ik ook gelijk in mijn benen die dat soort gymnastiek niet meer zo gewend zijn. Hij begon mij te slaan en dat niet echt zachtjes. Op een gegeven moment ging ik van ellende maar zitten. - Staan!- - Dat gaat niet zo,....- jammerde ik. - Dat is jouw probleem, of mocht jij van mij gaan zitten dan?- - Nee,....- Nee, dat mocht niet. Maar ik zat nu letterlijk in de knoop en ja dat was mijn eigen schuld. Hij sloeg mij verder met de stok op mijn armen en borsten en ik probeerde weer overeind te komen. Na een aantal aanmoedigingen lukte het mij nog ook.

 

Ik weet niet meer wanneer het gebeurde , maar mijn borsten waren ook afgebonden die dag en voor de rest werd ik met grote toewijding en precisie geslagen .  Vooral op mijn rechter bil dus en mijn linker borst. Zo vond ik mij vooroverhangend op mijn leesstoel terecht en de klappen kwamen hard aan. Erg hard en ergens daar vond ik iets terug wat ik een tijdje gemist had: overgave. Ik ontspande ineens en gaf mij over. - Goed zo, meisje! Jij kan het wel.-  En toen was het subje erg blij en tevreden. En werd zij in twee van haar gaatjes genomen door haar Meerdere en genoot er enorm van. Pijn en genot, overgave en inspanning. En oh nee, twee klemmetjes op mijn schaamlippen en eentje in mijn zij. En weer klappen en even later zette hij mij op mijn zere billen en met de klemmen nog op, op het krukje neer en dan niet op de gladde kant. Ik zocht een houding waar ik enigszins kon zitten en nee dat was niet zoals ik dat geleerd had. Want die klemmen deden wel pijn, ook al minder dan ik gevreesd had, alleen was hij heel die klemmen vergeten, grrrr.....  en vroeg zich dus stilletjes af, wat nou de reden voor mijn rare zithouding was. En ik dacht, nou, niet zo flauw doen, jij weet donders goed dat die klemmen daar zitten. Maar ik had mij vandaag voorgenomen om gehoorzaam te zijn en mij over te geven, dus hield ik maar stug vol, zelfs toen hij ook nog op mijn schoot kwam zitten. Op een gegeven moment mocht ik wel opstaan en werd hem dus duidelijk waarom ik niet zo netjes zat.... Oké, gezien mijn vochtigheidsgraad daar beneden heb ik er zeker ook van genoten. En gelukkig mochten de klemmen eraf.

 

Het moment van overgave mocht ik nog een paar keer meemaken die middag en mijn billetje werd steeds beurser net zoals mijn borsten. En ja, hij vroeg aardig veel van mij . En het ging weer net de grens over.  Hij sloeg mij op een gegeven moment met de stok op mijn borsten en dat is erg pijnlijk. Erbij zat ik ook weer op het krukje en stond herhaaldelijk op , hetgeen ik zeker niet zo gauw  vrijwillige zou doen, maar dit was echt op het randje van mijn pijngrens. Het commando: - Zitten!- volgde ik dan toch elke keer weer op in een poging gehoorzaam te blijven en vroeg mij af hoelang dit nog gaat duren. Net iets langer dan ik had gewild dus... (- Jij kan vreselijk veel hebben.- )

 

Wat nieuw voor mij was die middag: Hij masseerde mijn zere billen   met een haarborstel hetgeen ook best gemeen is en de wollen deken lag toevallig ook in de buurt, dus even later over mij heen, ik ging hem pijpen terwijl ik nog op het krukje zat, ik kreeg steeds weer het scenario Hangen aan mijn borsten voorgespiegeld.... en zo kan ik toch niet zeggen dat het saai wordt met hem...:)

 

Maar het mooiste is om erna in zijn armen troost te vinden. En ja ik vind hem nog steeds lief, of juist daarom. Omdat hij mij pijn durft te doen en daarin ver durft te gaan. Omdat hij veeleisend is en mij steeds verder durft te pushen. Omdat ik met hem kan lachen  en knuffelen , tegen hem aan mag kruipen en omdat hij mij intens laat genieten.

 

Zo zette hij mij  nog 1 keer vast terwijl ik op de bank lag, open en bloot en hij mij nogal gek ging maken. Hij speelde met mijn clitje en ging kijken hoe ruim mijn doosje nou toch is. Ik genoot van alle aandacht en sensaties en kwam klaar en was erg gelukkig. - Nu mag je jezelf weer losmaken....- zei hij grijnzend. Oké, zoals jij wilt en ik stroopte nogal snel de touwen van mij af. hihi.....  - Hm, ik wist dat ik bij jou duct tape moet gebruiken.- En hij pakte de rol en ik ging lichtelijk in paniek protesteren.  Hij pakte mij vast hield mij half ondersteboven en ik bleef maar sputteren: - Maar ik moest mij toch losmaken...! en Wat heb ik nou weer verkeerd gedaan...?!...-  Waren enkele kreten die ik liet horen. - Niets. -  was zijn antwoord. Het duct tape bleef dan toch wel ongebruikt deze middag, niet dat dat aan mijn protesten lag....  en omdat het toch best laat was en tijd om op te ruimen, gingen we dat maar doen. Tijdens het touwoprollen sloeg hij mij nog twee keer hard met het touw hetgeen erg interessante merken achterliet op mijn benen.

 

Mij liet hij dan uiteindelijk achter op het krukje, waar ik nu wel netjes op ging zitten en hij ruimde verder op. Nu mijn huisje niet zo groot is, vind hij ook makkelijk de weg en ik zat maar op het krukje tot ik mij aan mocht kleden.

 

En dan is daar weer het moment van afscheid nemen. - Volgens mij was je er weer even aan toe...-  Ik knikte en was gelukkig. Gelukkig met de zere plekken die ik nog lang zal voelen, gelukkig met de aandacht die ik deze middag gekregen had, gelukkig met de momenten van overgave die ik had beleeft. Een gelukkig subje dat erg blij is met haar veeleisende  Dominant.



 



casino

 Ja, gisteren was ik voor het eerst in mijn leven in een casino. Dat samen met een collega die eveneens nog nooit in een casino geweest is. Daarom bedachten wij ook dit stoutmoedige plan, deden onze zwarte jurkjes aan en gingen op weg met ons try out pakket en een hoop goedbedoelde tips van bekenden die wel al vaker gegokt hadden.
Met 50 euro winst zou ik al heel blij zijn , hoor ik mijn collega nog zeggen toen wij bij het casino arriveerden. Ik dacht al gelijk, Ja ja , droom maar verder.....

Dus wij naar binnen, naar de uitleg van de aardige meneer geluisterd bij de ingang en dan vind je jezelf in een heel andere wereld terug zo lijkt het wel. Tussen allemaal bliepende en lichtgevende speelautomaten, overgeconcentreerde en in een eigen wereld verkerende mensen, die erg stil zijn in tegenstelling tot de herrie van honderden machines in de erg sjiek ogende ruimte vol camera's.
Wij gingen eerst maar es een rondje lopen en namen de sfeer in ons op en stelden vast dat de gemiddelde leeftijd bezoekers ver boven de onze lag. Uiteindelijk vonden we dan de kassa waar we ons speelgeld op konden halen. De uitleg van die mevrouw snapte ik al minder , maar goed, kan toch niet zo moeilijk zijn, toch....

De speelautomaten leken ons om mee te beginnen het meest veilig en zo gingen we dat eerst maar es proberen. Hm, niet moeilijk zou je denken.... Toch keken wij kennelijk wat onzeker zodat wij alweer uitleg kregen. Ik snapte er werkelijk waar niks van. Dus dan maar gewoon doen dachten wij en het ging ook best aardig ook al begreep ik er niets van, waarom ik nou wel of juist niet gewonnen had, maar ach, gewoon op wat knopjes drukken, meer kon je toch niet doen bij zo een ding... 

Na wat gedronken te hebben, waarbij wij ook weer iets meer over de gewoontes met betrekking tot eten in een casino gingen leren, dachten wij dat roulette  niet zo moeilijk kon wezen. Dat was het dan ook niet. Niet dat wij iets gewonnen hebben , maar na een tijdje snapten wij wel, hoe je het beste in kon zetten, als je echt wil spelen en meer dan 10 euro inzet tot je beschikking hebt, zoals wij. Oké, daarna toch maar weer de speelautomaten. Die begreep ik ook steeds beter... Jaha, zo blond ben ik dan ook nog weer niet.  Niet dat ik daardoor echt gewonnen heb, maar het principe werd steeds duidelijker.

Het enige wat ons niet zo aanstond was het kaartspel. Maarja, wij moesten wel. Dus gingen we eerst maar even kijken, wat daar de bedoeling van was. (Gewoon tot 21 tellen dus....)  En aangezien iedereen zei, dat we dit toch echt moesten doen omdat je hiermee geld kon winnen, gingen we dan ook maar mee aan de tafel zitten. Niet dat we nog de hoop hadden om 50 euro te winnen ofzo.....

Het personeel van het casino was in ieder erg aardig tegen ons. Ze hadden ook zo iets van: Ahhh, heb je der weer twee groentjes....
Nouja, het kaartspel was dan ook erg snel voor ons afgelopen. Aangezien ik al moeite heb om tot 17 te tellen, was dat ook te verwachten...;-)..... Maar ook hier snapten wij erna wel hoe het werkte. Je weet maar nooit waar dat ooit nog goed voor is.....

Tijdens het eten verbaasden wij ons wel, hoe druk het was in tijden van crisis en hoeveel geld de meeste mensen hier uitgaven. Hoeveel zouden er al verslaafd zijn???? Sommige gunnen zich niet eens de tijd om aan een tafeltje plaats te nemen en te eten...De speelautomaten leken mij in ieder geval erg stompzinnig- makend. Dan kun je maar beter gaan kaarten idd, heb je tenminste nog enige invloed op en moet je je hersens nog iets gebruiken. Bovendien heb je dan nog enige interactie met medemensen....

Wij besloten maar om geen extra geld meer te gaan besteden en namen afscheid van dit piepende wereldje. In ieder geval hadden wij een erg leuke avond, wisten wij nu dat we dan wel  geluk in de liefde moeten hebben, aangezien wij niks gewonnen hadden, dat wij niet gokverslaafd zijn  en hebben we er een hoop bijgeleerd. Is toch iets dat je en keer gezien moet hebben, niet. Als ik ooit nog es naar een casino ga, weet ik nu wel hoe het werkt , hihi....

kleurtjes

op mijn billen......en dat twee keer binnen twee dagen. Dat was zeker nieuw voor mij....

Op dinsdagavond ging ineens nog laat de bel. Als alleenstaande vrouw en wetende dat in deze buurt genoeg mafketels rondlopen die ook al welles inderdaad aangebeld hadden, ignoreerde ik de bel maar en wou net gaan douchen, na een best drukke dag. Tot mijn telefoon ging. - Doe je niet meer open?-     ???? wacht es even, dat kan niet zo laat... - Nou.-  Oké, oké, ik doe al open. Nog steeds wat beduusd door dit erg onverwachte bezoek wachtte ik bij de deur en ja het was hem toch echt en ik belandde ook haast gelijk waar ik hoorde: op de grond. Hij kietelde en kneep mij en ik bleef maar om mijn eigen as draaien op de grond, en ik wist nog steeds niet wat mij ineens overkwam. Verrassing maakte plaatst voor een nogal enorme vreugde en wat traantjes. Het was alweer zo lang geleden en eigenlijk zou het nog tot donderdag duren voordat wij ons weer zouden zien.

Even later belandden wij op mijn bedje en het voelde zo fijn zo weer bij elkaar. En het was gelijk dicht bij elkaar want mijn bedje is nogal klein en smal. En ik vroeg mij ook af of hij het zou houden....  Mijn Heer  deed de halsband bij mij om en het was best knus zo en warm en gezellig daar op bed. Voordat het dan toch te gezellig ging worden ;-) pakte hij een stok en de ketting onder het bed vandaan waar ik dus nu al mijn speelattributen heb verstouwt uit gebrek aan een klerenkast  . Zo zat ik even later op mijn knietjes en vast aan mijn eigen bed en kreeg ik wat klappen met de stok terwijl  ook nog een vibrator best heftige sensaties teweeg bracht, want ja, zo werkt dat nu eenmaal bij meisjes..en dat werkt na al die weken dus ook nog steeds bij mij.... Ik genoot van dit onverwachte tussenspel en kon het tegelijkertijd nog steeds moeilijk bevatten. Het was allemaal zo lang geleden voor mijn gevoel en in de afgelopen periode is er ook zo verschrikkelijk veel gebeurd in mijn leven.... Ik voelde hem in mij dringen en deze keer erg goed, want zelfs dat was al onwennig geworden in die weken en bezorgde eerst zelfs een beetje pijn. Maar oh, wat heb ik er toch van genoten.
De stok maakte mijn billen nog wat paarser, ik mocht hem nog even pijpen en nog steeds vastzittend aan mijn bed met de vibrator in mijn onderbroek gestopt liet hij mij achter en ik mocht de vibrator pas uitzetten als hij mij weer ging bellen.

Nou, daar zit je dan op bed, vast met een ketting en met een vibrator in je onderbroek. De laatste hield het alleen niet meer zo lang vol en begaf het voordat ik gebeld werd. Kennelijk raakte dat arme ding helemaal oververhit door al die onverwachte drukte..... Ik was ook aardig opgewarmd door al dat spannends zo laat op de avond , maar bleef wel netjes zitten tot ik gebeld werd.  Dat duurde niet meer zo lang en wij kletsten nog heel even en dan mocht ik gaan slapen, wel zo met de ketting en al. Oké dan. Hm dat ding is nogal koud en ik haat kou. Maar aangezien metaal erg goed warmte opneemt ging ik gewoon even ermee onder de deken "knuffelen" en zo was dat euvel gauw verholpen. Verder heb ik best goed geslapen zo ook al ben ik wel een aantal keren wakker geweest. Maar dat lag niet alleen aan de ketting.

Donderdagochtend. Ik heb zelfs een beetje uitgeslapen voor mijn doen en ben dan gauw gaan douchen en mij verder goed schoonspoelen, scheren, optutten, met de nagellak vechten, alles klaarzetten en dan wachten.....

Deze keer deed ik maar wel gelijk de deur open toen hij aanbelde :).  Ik stond wat onwennig zo opgetut in de deuropening te wachten . Ik voel mij dan altijd wat ongemakkelijk en verlegen als ik er zo bijloop en eigenlijk zou ik mij liever  verstoppen op zo een moment. Nu is dat wat onterecht want mijn Heer en Meerdere kon het wel erg waarderen en vond het een veel betere uitdossing dan dinsdagavond in mijn werkkleren... En ohhhh, ik wordt dan zo verlegen. Shoot.... Ik vind mijzelf namelijk helemaal niet zo   mooi...en vind het vaak niet zo nodig om veel aandacht aan mijzelf te besteden. En ja, daar doe ik mij waarschijnlijk te kort mee. En ook qua subje hoor ik toch juist meer aandacht aan mijzelf te gaan besteden en er fatsoenlijk bij te lopen.... Als het dan al niet voor mijzelf is, dan in ieder geval voor hem. Daarin zal ik in ieder geval nog veel moeten leren.

Maar goed, het eerste lange " echte" spel in mijn nieuwe huisje.... Hoe gaat dat worden en vooral voelen. Nouja, voelen zal ik het zeker nadat mijn billen al wat voorgekleurd zijn van dinsdagavond...
Na wat begroeting en knuffel enzo was dat ook het eerste wat hij ging inspecteren. Ja, toch onverwacht mooie kleurtjes. Maar daar kon best nog wat bij.... Ik had het toch koud en ja, oké, door slaan kun je iemand ook opwarmen. Of een wollen deken om mij heen hangen terwijl ik niks aan heb en ja dat kriebeld wel een beetje...grrr... Wat zorgzaam is mijn Dominant toch voor mij ;-)

Alleen kon ik weer es niet stilliggen daar zo op de bank in de woonkamer, en überhaupt de hele ochtend, ook al werd mij dat herhaaldelijk gevraagt. - Moet ik nou helemaal opnieuw beginnen met jou?-  Nee, maar, ik ben wat gevoelig al op wat plekjes en ik had er toch altijd al moeite mee...

Touwtjes, dat is zeker lang geleden. En vandaag bleven ze zomaar zitten om mijn borsten ( he....;-)) en kleurden deze ook wat blauw en liet hij mij even voelen hoe het zo ongeveer is om eraan te hangen, want dat scenario komt door mijn verhuizing (vrees ik) steeds dichterbij. Erbij kwamen wat touwtjes om mijn armen en benen in een wat aparte positie, maar qua loskomen hoef ik in ieder geval niet opnieuw te beginnen :).  Hm oké, duct tape helpt dan wel,zelfs bij mij. En ik dacht al toen hij mij daarmee nou echt vastzette: chips, dat moet er ooit ook nog een keer af... -Ik hoop dat jij je goed geschoren hebt.... Eh, ja, dat hoopte ik ook erg vurig.... Moet ik toch maar wat gehoorzamer worden, want de rol duct tape is best groot... .

Maar goed vooreerst zat ik vast en mijn mond ook en daar lig je dan, bijna echt weerloos en geniet je als subje enorm. (Van de ademhalingscontrole dan weer minder dat geef ik toe. Want die gaat zo op deze manier ook een stukje verder dan we ooit gegaan zijn en dan kijk ik hem toch maar in de ogen ja. ) Maar over de rest ging ik nou zeker niet klagen want zo lekker klaargekomen ben ik ook al lang niet meer.
Hm, nu moest ik toch plassen. En na wat jammeren mocht ik alle tape eraf halen, want met de helft nog om naar de wc of douche kruipen zag ik even niet zo zitten. Aan de andere kant: het tape er weer af moeten halen zag ik ook niet zo zitten, maar goed, het zal toch moeten. En ja, toen vloekte ik wel even, innerlijk dan, geloof ik...hoop ik.... Jeetje wat een piep-gevoel.... En jeetje wat had daar iemand plezier naast mij.... En jeetje wat begon ik mijn billen nu te voelen. Want alle slagwerktuigen zijn ook mee verhuisd inclusief de stok en ook gebruikt vandaag.
En jeetje wat moest ik nodig plassen...

Toen ik weer opgelucht terugkwam lasten wij even een rustpauze in. Deze keer voor hem niet voor mij. Ook een Dominant kan zich even niet zo lekker voelen en dat kwam vooral door zijn rug. Zo kleden wij ons weer aan en ging ik wat drinken halen. Erbij verbaasde ik mij over zijn keus vandaag: thee!!!! ???? !!!!! Dat was zeker nieuw. Oké, ik maak wel thee, onderwijl hij mijn weekberichtjes van de verhuisperiode las die ik een boekje geschreven had door gebrek aan internet toen.
 
Ook dat is erg fijn, gewoon zo zitten en praten met elkaar en een beetje knuffelen.... maar het zou toch zonde zijn om je subje niet nog wat meer te gebruiken op zo een dag. Zo had ik al gauw weer mijn jurk uit en weer mijn borsten afgebonden . Ook maakte hij een erg mooie bondage bij mijn onderrug/billen. Zo gingen wij dan de wii aansluiten , want dat had ik tot nu nog niet gedaan en hij wou mij erbij helpen. Die stond dan nog op zolder en daar hangt een erg mooie balk die het hanggedeelte inderdaad erg dichtbij laat komen...slik.... Mijn borsten werden steeds blauwer en aan ooit eraan te hangen wil ik nog even niet denken. Dat is eng, maar voor een masochistje ook weer spannend... De wii was gauw gevonden, en ook wat verlengsnoeren, die aanleiding gaven tot het volgende gesprek:
 -Hm, die maken erg mooie striemen..- -Nee!!!! - - Jawel, ze maken mooie striemen.- - Maar daar zijn ze niet voor.- - En wie bepaald dat waarvoor ze zijn?- - Jij...zucht... en .... dan heb ik  niets gezegd.- - Dan doe ik maar alsof ik niks gehoord heb.... Hey, daar hangen mooie snoeren. Die striemen heel goed.- - Oh, ja, leuk zo een snoer....-  ;-) :)

Oké, de wii ging zo niet goed aan te sluiten met het verkeerde kabel dus dat moet later maar. Maar de strokenzweep doet het wel erg goed, vooral op mijn afgebonden borsten. Dat kwam  goed aan. Zou toch ook wat zijn als ik het weer koud zou krijgen... Af en toe deed hij ook maar alsof hij mij wou slaan en automatisch kromp ik al ineen. - Aansteller!-  Nou, dat is gemeen!!!! Alleen ontglipte mij dan weer de opmerking dat de zweep wel erg veel tocht veroorzaakt en zo het effect van warmte produceren vermindert... Hm, dat had ik beter kunnen laten... - Ga maar daar staan. Daar kan ik wel wat aan doen- chips, waarom kan ik nou nooit mijn mond houden. En ja, als je maar enkele stroken gebruikt, is het probleem met de tocht gelijk opgelost en het maakt erg mooie striemen.

Ook verzon hij weer iets ergs leuks met getalletjes. Hij had mij een aantal keren geslagen en vroeg hoe vaak dat was. Ik wist het niet. Ik moest het wel gaan gokken en het verschil dat ik ernaast lag zou ik nog als klappen gaan krijgen. Ik gokte op 6 terwijl het er 10 waren geweest dus sloeg hij mij nog 4 keer. - Hoe vaak heb ik nou geslagen dan?- Jeetje... wat is dat nou weer voor vraag en ik was altijd al zo slecht in dat soort sommen en nu kon ik mij al helemaal niet meer concentreren en ik begreep oo niet goed hoe hij het bedoelde. Hij had mij dus eerst 10 keer geslagen, maar wou hij dat nou weten dan... of het totaal....Het is eigenlijk een erg makkelijke som, alleen in mijn positie even niet meer te volgen en ik wou niet nog meer klappen. Argh....!!! Hij legde mij de som uit. 14 was het antwoord uiteraard. - Dan moet ik je alweer straffen want je kan niet rekenen. - En dat kregen dan wel mijn billen te voelen.
 
Ook de stok maakte later nog een paar striemen op mijn bovenbenen en ook tijdens dit spel kwam ik weer door toch erg rake klappen aan mijn grens en kwamen er wat traantjes en bevrijding en mooie kleuren op mijn billen:

En dan was  het over,  dit eerste langere spel in dit huis. En ik had deze keer alle tijd om bij te komen, op te ruimen, want niemand had er last van. Wat heerlijk en wat onwennig. En wat heb ik zin in meer....

was ik weer

Na heel lang weggeweest, in ieder geval veel langer dan de bedoeling was, ben ik er weer. En dat mocht ik van mijn Meerdere met een foto laten zien. Alsjeblieft:

Ja, ik ben nog steeds een meisje...;-). En ook mijn halsband heeft de verhuizing goed doorstaan en vandaag draag ik hem voor het eerst weer sinds weken en dat voelt heel erg goed kan ik jullie vertellen:

 

 Heerlijk. En ik mocht net een half uur met mijzelf gaan spelen en ook dat was door alle omstandigheden de laatste weken erg lang geleden. Maar daardoor des te fijner en onwijs lekker en erg bevrijdend. ( Ook al deed ik net wel erg bijdehand aan de telefoon ( chm...) , kan ik dit meer dan waarderen en ben ik er erg dankbaar voor.)

Tja, daar begin ik dan aan mijn nieuwe andere leven en dat ging tot nu toe niet bepaald makkelijk. Vandaar ook de lange stilte hier op het blogje en dat niet alleen omdat het erg lang geduurd heeft voordat ik weer internet had....pffff.... . En de komende tijd zal ook nog het nodige vragen. Maar mijn nieuwe huisje is nu in ieder geval helemaal af en daar ben ik erg blij mee en best trots op. Ik vind het een erg knus en warm plekje geworden. Het besef dat het echt van mij is en welke vrijheden dit nu oplevert begint pas heel langzaam tot mij door te dringen. Dat ik nu kan doen en laten wat ik wil, wanneer ik het wil en hoe ik het wil.
 Dat ik daardoor ook weer een stukje meer subje kan zijn, is zeker ook een erg fijne bijkomstigheid. Dat het nu allemaal zoveel makkelijker is, vooral als dochterlief ook nog es op vakantie is en ik het huis echt voor mij alleen heb. Dat nu sinds anderhalve dag. En zoals gezegd is dat wel nog erg wennen.
Ik heb eerder nog nooit alleen echt gewoond en het is best raar maar ook  heerlijk.

Ik heb na alle opstartproblemen in ieder geval erg veel zin in dat nieuwe leven en ben benieuwd wat het allemaal gaat brengen.

Vooreerst donderdag sinds erg lang weer es een ontmoeting met mijn Heer en Heerser in privacy. De afgelopen ontmoetingen waren erg kort en met meestal nogal wat mensen om ons heen. Zo kwam hij op mijn verjaardag en gaf mij een bonsai-boompje, hetgeen ik wel een erg bijzonder geschenk vond en heel even hadden we ook wat tijd om te knuffelen tussen de andere gasten door zeg maar.
En wij hebben samen mijn stereo aangesloten en een billy-boekenkast ( jaha.....) in elkaar gezet en hadden ons even op zolder teruggetrokken om even aan mijn ouders en mijn dochter te ontkomen. En wij zijn gezellig in de stad geweest, waar ik op zijn vraag in een winkel: -Wat wil je nog hebben? - - Jou...- , heb geantwoord. En ook al verkochten ze datgene nou net niet in die winkel, was het toch de waarheid....:)

Wat ben ik blij om weer terug te zijn!

werk in uitvoering!

  Ja, het gaat echt gebeuren.... ik ga verhuizen!!!!! En dat veel sneller dan ik dacht. Dat leverde aardig wat commotie op in mijn leventje, want het gooide mijn planning aardig door elkaar . Nu heb ik alles weer enigszins op de rit voorlopig.

Woensdag heb ik de sleutel gekregen voor mijn nieuwe woning die hopelijk een echt nieuw thuis gaat worden voor mij en mijn dochter.

De inwijding van de woning had ik mij in ieder geval beter niet kunnen wensen. Mijn Heer en Meerdere begeleidde mij op deze bijzondere dag in mijn leven en hielp mij al wat spullen naar het nieuwe adres te verhuizen. Zo was hij de eerste die met mij samen de woning na de sleuteloverdragt betreden en een dag later de eerste die bij mij aangebeld heeft.  Met wat wasknijpers, gereedschap, kussentjes en een meterkast kun je alvast ook aan het leven als subje in deze woning wennen. En wat hebben wij lekker gevreeën. Zo een beetje mee het eerste dat ik er gedaan heb hetgeen het  een nogal bijzondere verhuizing maakt en je hoort mij zeker niet klagen....grin....

Nu gaat hij op vakantie en ik ga aan het klussen. Het zullen drie erg drukke maar ook erg lange weken worden. Ook weken zonder blogjes, aangezien ik naast tijdgebrek, geen internet nog heb daar. En daarna hoop ik al echt te kunnen verhuizen. Een heel ander leven.  Daar heb ik al erg veel zijn in.

bevrijdend of , wie zijn billen brandt....

......of er hard op geslagen wordt, zal ze zeker nog een hele tijd blijven voelen, jep, jep..... En dan heb ik er nog zelf voor gekozen ook. Maar laten we bij het begin beginnen:

Dinsdagochtend ; en ik had deze keer eindelijk weer es de tijd en de rust om mij wat beter op de ontmoeting met mijn Heer en  Meerdere voor te kunnen bereiden. Want deze keer wist ik ook zowaar zeker dat hij die dag zou komen . Na de nacht al met mijn halsbandje om verbracht te hebben was ik ook al aardig in de stemming en nog meer aan het stuiteren geslagen. Het halsbandje mocht ik ook gelijk omhouden na de nacht. Nouja, onder de douche negeerde ik deze opdracht even, want al dat water en vooral de zeep  leken mij niet zo goed voor het halsbandje.
Douchen dus, scheren, schoonspoelen. En toen deed ik alleen mijn zwarte jurkje aan en de oorbellen in die ik helemaal aan het begin van hem gekregen maar nog nooit gedragen had. Ook de nagellak en de lippenstift die nu al ongebruikt maanden in mijn kast liggen heb ik maar tevoorschijn gehaald. Als wij elkaar meer dan 4 uur zouden zien op 1 dag, dan zou ik deze op gaan doen,, is een regel. Het leuke bij hem is alleen dat ik vaak niet weet wanneer en al helemaal niet, hoe lang hij nou komt, dus tot nu toe geen rode nagels en lippen. Vandaag schatte ik zo in, dat we wel meer dan 4 uur tijd hadden en deed een poging om mijn nagels te lakken......echt iets voor mij, maar niet heus..... Dus...... daarop volgden poging twee en drie en toen vond ik het mooi en liet het maar zo zitten, voordat ik nog high werd van de indringende geur. De lippenstift ging dan wat makkelijker en die heeft ook niet zo een indringende geur.....
Nu dus met knalrode nagels en gekleurde lippen deed ik nog mijn schoenen met hakken aan en vond mijzelf best netjes zo. Beter dan de laatste weken in ieder geval..chm.... met joggingbroek, of zo en niet gedoucht en slecht geschoren.... schaam....

Zo ging ik dan maar in de woonkamer een boek lezen en wachten. Want de precieze tijd wanneer hij zou komen, wist ik nou weer net niet. De spullen had ik op zolder klaargezet, maar door al die verhuisdozen is de ruimte nogal beperkt, dus had ik de dozen met de speeltjes maar gewoon zo op tafel gezet. Dat was niet erg netjes, zo zou ik later te horen krijgen.

Ik hoefde in ieder geval niet heel lang te wachten. Na de begroeting gingen we naar de woonkamer, ja, ik GING ook .... :). Kruipen stond vandaag niet op het rooster kennelijk. Zo ging ik ook koffie zetten, terwijl hij de ketting van boven haalde die we bij het halsbandje gekocht hadden. En die is best koud ja, als je die zo over mij heen legd.... en je kan mij ermee vastzetten aan de poot van de bank. Nu ik het toch zo koud had, zorgde mijn zorgzame Dominant wel voor wat warmte in vorm van een theelichtje, dat hij onder mij neerzette terwijl ik naast de bank hurkte. Hm,.... dat had toch niet gehoeven.....
Na even op schoot nog verder opgewarmd te mogen hebben, en een complimentje voor mijn uitdossing vandaag hebben mogen ontvangen, ging dan wel mijn jurkje uit en moest ik voor hem gaan staan, zodat hij kon kijken, wat die hakken met mijn houding deden.Dat maakte mij nogal verlegen.  Hij was er wel erg tevreden mee. En toen nam ik het kaarsje mee en gingen we naar boven. Ik had nog wat moeite hem zo snel te volgen vastzittend aan de ketting, en vastzitten zou ik vandaag nog langer.

Terwijl ik voorover de tafel lag en al enkele klappen op mijn billen had geïncasseerd pakte hij allemaal spullen waaronder ook de tape. Hij vond het erg vervelend dat ik het niet netter neergezet had, zodat hij nu alles zelf moest zoeken.
Even later vond ik mij op de bank liggend terug met mij handen vast met de duct tape. Een paar flinke klappen op mijn borsten waar ik zelf om moest gaan vragen, lieten mij alvast een beetje wennen voor wat er komen ging.  En, oh nee,.... klemmen die mijn schaamlippen bij elkaar hielden. En dat vonden deze helemaal niet fijn en ik protesteerde al iets, en na een tijdje steeds meer.  Dat veranderde wel, toen de klemmen plaats maakten voor de vibrator, hetgeen mij liet klaarkomen en ontspannen. Ik genoot van een lekkere vrijpartij, voordat mijn tepels en ook mijn doos met vacuümcupjes behandeld werden. De eerste vonden het erg pijnlijk en de laatste helemaal  niet grappig en zo mocht ik dat cupje er weer afhalen. Dat vond ik wel erg lief.

Onder het knuffelen erna mocht ik zelf kiezen, waar ik zo geslagen wou worden, nadat hij mij goed vastgezet had aan de tafel. Want dat had hij mij beloofd, en wat je beloofd moet je ook nakomen. Wijselijk koos ik voor mijn billen en toen ik na zijn mening goed genoeg vastgezet was voorover op de tafel liggend met mijn benen gespreid, begon hij mij te slaan. Ik gok zo met alle slagwerktuigen die er stonden, want zien kon ik het niet. Voelen des te beter. Ik deed mijn best om het " mit Würde" te verdragen, maar dat duurde niet zo lang. ik begon toch vrij gauw AU!!!! te roepen, en vroeg mij af of ik vandaag zo weinig kon hebben of dat hij echt zo hard sloeg. Wegdraaien kon ik vandaag niet en zo deed ik maar verder mijn best om de klappen op te vangen en dat viel helemaal niet mee. Zo maakte ik ook eindelijk steeds meer geluid. Zeker toen hij ook nog de vibrator tussen mijn benen zette en hem daar vastbond. Uiteindelijk ging er ook nog een buttplug in en toen had ik het echt niet meer. De klappen bleven hard aankomen, de vibrator zorgde voor een heftige reactie en de buttplug deed de rest. De laatste schoot er op een gegeven moment uit en de klappen bleven hard aankomen, steeds harder zo leek het. Ik werd nog lekker gebruikt in twee van mijn drie gaatjes. Zo wisselden genot en pijn elkaar af en voelde ik ze tegelijk.  Een onbeschrijfelijk heftig gevoel.

De klappen begonnen nu echt veel pijn te doen. Tussendoor had ik al een paar keer geprotesteerd, maar hij bleef  slaan. Tot, ja,  tot het mij eindelijk echt, maar dan ook echt te veel werd en ik heel boos en ineens heel luid ging worden. - Goed zo, meisje! Nu weet ik eindelijk dat je aangeeft als het je echt te veel wordt. Goed zo!-    Ik begon te huilen. Ik was een beetje van mijzelf geschrokken over deze gevoelsuitbarsting die ,zo ik denk, nog nooit iemand bij mij meegemaakt heeft. Maar het werkte vooral erg bevrijdend. En het was ook erg onwennig tegelijk.  Ik lag nog steeds vast en de tranen maakte de tafel aardig nat en ik zocht zijn nabijheid. Aangezien ik weinig kanten op kon, kwam hij bij mij zitten. Even genoeg gehad...ja....even pauze. En hier is dan het bewijs dat hij toch echt hard had geslagen:

Dus ik was toch niet gek.... Ik was al de hele tijd aan mezelf aan het twijfelen geweest. Maar aangezien de billen zelfs helemaal hard waren, denk ik dat mijn reactie niet on te recht was geweest....

Maar goed, toen ik weer los was  en wij iets gedronken hadden, gingen we naar beneden, want hij moest nog even bellen voor zijn werk. Een soort van vergadering. Zo zaten we even later buiten in de tuin en terwijl hij vergaderde, vroeg hij mij om mezelf te vingeren, zachtjes uiteraard.... Dat deed ik eerst ook, maar ik was echt een beetje op. De endorfine begon aardig te werken en ik werd wat soezig. Zo ging hij mij dan maar vingeren en ondertussen verder vergaderen, waarvan ik trouwens geen snars begreep. Ik was ook best duf aan het worden, bij 32 graden in de schaduw.
Ik vroeg mij nou ook af, hoeveel van zijn collega's nu ook ondertussen hele andere dingen aan het doen waren..... hm, ja, sorry, heb een rijke fantasie.....

Na de vergadering kneep hij mij in mijn billen en dat deed nu zo een pijn dat ik zijn vingers wat ruw wegduwde en mij heel erg probeerde in te houden om het niet uit te gaan schreeuwen hier buiten. Het deed gewoon echt pijn en ik had het helemaal gehad. Aangezien hij mij helemaal niet hard geknepen had, begreep hij mijn reactie niet zo goed en omdat ik hem ook best pijn gedaan had bij het wegduwen werd hij nogal " boos" op mij. Maar dat werkte nu niet echt bevoordelijk. Daardoor kon ik mij  niet overgeven, over dat punt was ik al lang heen. Hij nam mij mee naar binnen en legde mij over de bank  en daar begon ik heel hard te huilen. Het was mij echt allemaal teveel en dat had ook ermee te maken dat ik de laatste tijd door al die toestanden in mijn leven sowieso  een emotioneel wankel wezentje ben.

Zo vond ik mij even later op zijn schoot terug en hij vroeg mij uit te leggen wat er was. In deze toestand was dat echter moeilijk. - Ik moet het wel weten meisje.-  Ja, ja dat begrijp ik, maar ik kan het nu  niet verwoorden...  Na wat aandringen en verschillende keuzemogelijkheden gekregen te hebben, van opschrijven, tot tijdens het eten vertellen,  bracht ik tenminste iets uit en erna stopte hij een boterham in mijn mond want het was lunchtijd.

Ik ontspande weer en begon zelfs  wat brutaal te worden na een tijdje. Zo " beklaagde" hij zich dat ik toch echt beter mijn best moest gaan doen met zijn speelgoed want echt hard was die niet meer. - Zal ik er dan ook maar op slaan. Heeft bij mijn billen ook gewerkt-  ontglipte het mij voordat ik mijzelf tegen kon houden. - Sorry, sorry, sorry, sorry....- ( giechel, giechel...) helpt dan ook niet meer. En zo eindigde  ik  zo op de keukenvloer:

En ja, dat wil wel op de gevoelige billen.


Op de bank gingen we dan nog lekker knuffelen en toen ik mijn handen in zijn broek op zijn billen legde, werkte dat wat beter dan slaan en zo lagen wij nog even lekker te vrijen en dan weer te knuffelen en te kletsen.

En een groot deel van het dit spel zat de ketting vast aan mijn halsband. Geen speeltje aan een touwtje meer, maar een speeltje aan een ketting.

De billen zal ik zeker nog een hele tijd voelen. Vooral fietsen is een hele ervaring geworden zo. Elke dag maak ik nu een foto van mijn billen, om zo de verkleuring mooi te kunnen volgen.
Ja, bevrijdend was het zeer zeker. En de rest van de week tot zaterdag 24.00 uur mag ik met mijzelf gaan spelen als ik dat wil , als ik erbij wel het halsbandje om ga doen. En laat  ik dat nou helemaal niet vervelend  vinden......