Ja, dat is het resultaat van een nogal storm - en regenachtige donderdagmiddag, waar ik onder anderen weer aan een paar kleurtjes toe was. En waarom dezelfde nou altijd netjes verdelen? Zo kan het ook dus....
De middag begon met de vraag: -Wat zullen we es doen met jou vandaag?- Het feit dat hij naast touw en de stok , ook een gag pakte, zetten mij al aan het denken. Deze gag past alleen niet helemaal en voordat hij hem passend kon maken werden wij even onderbroken door mijn dochter. Toen deze weer vertrokken was en wij de spullen weer uit de verstopplek hadden gevist, was het onderwerp gag even vergeten, maar toch was hij deze dag idd op een aantal momenten niet overbodig geweest. Nu moest ik het mij maar zo gaan verbijten.
Met mijn spijkerbroek nog aan zette hij mij met wat touw vast terwijl ik voorovergebogen stond met mijn armen op mijn rug. Dat voelde ik ook gelijk in mijn benen die dat soort gymnastiek niet meer zo gewend zijn. Hij begon mij te slaan en dat niet echt zachtjes. Op een gegeven moment ging ik van ellende maar zitten. - Staan!- - Dat gaat niet zo,....- jammerde ik. - Dat is jouw probleem, of mocht jij van mij gaan zitten dan?- - Nee,....- Nee, dat mocht niet. Maar ik zat nu letterlijk in de knoop en ja dat was mijn eigen schuld. Hij sloeg mij verder met de stok op mijn armen en borsten en ik probeerde weer overeind te komen. Na een aantal aanmoedigingen lukte het mij nog ook.
Ik weet niet meer wanneer het gebeurde , maar mijn borsten waren ook afgebonden die dag en voor de rest werd ik met grote toewijding en precisie geslagen . Vooral op mijn rechter bil dus en mijn linker borst. Zo vond ik mij vooroverhangend op mijn leesstoel terecht en de klappen kwamen hard aan. Erg hard en ergens daar vond ik iets terug wat ik een tijdje gemist had: overgave. Ik ontspande ineens en gaf mij over. - Goed zo, meisje! Jij kan het wel.- En toen was het subje erg blij en tevreden. En werd zij in twee van haar gaatjes genomen door haar Meerdere en genoot er enorm van. Pijn en genot, overgave en inspanning. En oh nee, twee klemmetjes op mijn schaamlippen en eentje in mijn zij. En weer klappen en even later zette hij mij op mijn zere billen en met de klemmen nog op, op het krukje neer en dan niet op de gladde kant. Ik zocht een houding waar ik enigszins kon zitten en nee dat was niet zoals ik dat geleerd had. Want die klemmen deden wel pijn, ook al minder dan ik gevreesd had, alleen was hij heel die klemmen vergeten, grrrr..... en vroeg zich dus stilletjes af, wat nou de reden voor mijn rare zithouding was. En ik dacht, nou, niet zo flauw doen, jij weet donders goed dat die klemmen daar zitten. Maar ik had mij vandaag voorgenomen om gehoorzaam te zijn en mij over te geven, dus hield ik maar stug vol, zelfs toen hij ook nog op mijn schoot kwam zitten. Op een gegeven moment mocht ik wel opstaan en werd hem dus duidelijk waarom ik niet zo netjes zat.... Oké, gezien mijn vochtigheidsgraad daar beneden heb ik er zeker ook van genoten. En gelukkig mochten de klemmen eraf.
Het moment van overgave mocht ik nog een paar keer meemaken die middag en mijn billetje werd steeds beurser net zoals mijn borsten. En ja, hij vroeg aardig veel van mij . En het ging weer net de grens over. Hij sloeg mij op een gegeven moment met de stok op mijn borsten en dat is erg pijnlijk. Erbij zat ik ook weer op het krukje en stond herhaaldelijk op , hetgeen ik zeker niet zo gauw vrijwillige zou doen, maar dit was echt op het randje van mijn pijngrens. Het commando: - Zitten!- volgde ik dan toch elke keer weer op in een poging gehoorzaam te blijven en vroeg mij af hoelang dit nog gaat duren. Net iets langer dan ik had gewild dus... (- Jij kan vreselijk veel hebben.- )
Wat nieuw voor mij was die middag: Hij masseerde mijn zere billen met een haarborstel hetgeen ook best gemeen is en de wollen deken lag toevallig ook in de buurt, dus even later over mij heen, ik ging hem pijpen terwijl ik nog op het krukje zat, ik kreeg steeds weer het scenario Hangen aan mijn borsten voorgespiegeld.... en zo kan ik toch niet zeggen dat het saai wordt met hem...:)
Maar het mooiste is om erna in zijn armen troost te vinden. En ja ik vind hem nog steeds lief, of juist daarom. Omdat hij mij pijn durft te doen en daarin ver durft te gaan. Omdat hij veeleisend is en mij steeds verder durft te pushen. Omdat ik met hem kan lachen en knuffelen , tegen hem aan mag kruipen en omdat hij mij intens laat genieten.
Zo zette hij mij nog 1 keer vast terwijl ik op de bank lag, open en bloot en hij mij nogal gek ging maken. Hij speelde met mijn clitje en ging kijken hoe ruim mijn doosje nou toch is. Ik genoot van alle aandacht en sensaties en kwam klaar en was erg gelukkig. - Nu mag je jezelf weer losmaken....- zei hij grijnzend. Oké, zoals jij wilt en ik stroopte nogal snel de touwen van mij af. hihi..... - Hm, ik wist dat ik bij jou duct tape moet gebruiken.- En hij pakte de rol en ik ging lichtelijk in paniek protesteren. Hij pakte mij vast hield mij half ondersteboven en ik bleef maar sputteren: - Maar ik moest mij toch losmaken...! en Wat heb ik nou weer verkeerd gedaan...?!...- Waren enkele kreten die ik liet horen. - Niets. - was zijn antwoord. Het duct tape bleef dan toch wel ongebruikt deze middag, niet dat dat aan mijn protesten lag.... en omdat het toch best laat was en tijd om op te ruimen, gingen we dat maar doen. Tijdens het touwoprollen sloeg hij mij nog twee keer hard met het touw hetgeen erg interessante merken achterliet op mijn benen.
Mij liet hij dan uiteindelijk achter op het krukje, waar ik nu wel netjes op ging zitten en hij ruimde verder op. Nu mijn huisje niet zo groot is, vind hij ook makkelijk de weg en ik zat maar op het krukje tot ik mij aan mocht kleden.
En dan is daar weer het moment van afscheid nemen. - Volgens mij was je er weer even aan toe...- Ik knikte en was gelukkig. Gelukkig met de zere plekken die ik nog lang zal voelen, gelukkig met de aandacht die ik deze middag gekregen had, gelukkig met de momenten van overgave die ik had beleeft. Een gelukkig subje dat erg blij is met haar veeleisende Dominant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten