twee

Twee weken hadden we elkaar niet gezien. Dat kan best lang zijn...erg lang en zo verlangde ik dan ook naar mijn Meerdere.
Deze week heb ik vrij genomen om weer wat bij te kunnen komen. Dat had ik hard nodig.
Maandag zou eigenlijk een fijn begin worden van de week want hij had waarschijnlijk tijd om naar mij toe te komen. Alleen mijn dochter voelde zich iets minder die ochtend en nadat ik al anderhalf uur met een koppige puber gevochten had en haar uiteindelijk zover kon krijgen om toch naar school toe te gaan, ging al de bel.... Nou, daar sta je dan in pyjama in een ontploft huis , (want daar had ik de week ervoor gewoon geen tijd en ook domweg de kracht niet voor gehad om het bij te houden )en een sfeer die ,denk ik ,de snijden viel op dat moment. Hij bedacht zich niet lang, veranderde even de plannen en zo zaten wij korte tijd later in zijn auto richting school. Dat vond mijn dochter wel erg fijn en hielp haar even de drempel over die de laatste tijd gewoon te hoog voor haar schijnt. Weer terug thuis pakte hij eerst maar even de stofzuiger en ik begon ook wat op te ruimen, nog steeds wat beduusd en van slag. Op de bank in zijn armen kon ik dan uiteindelijk weer wat bijkomen.

Vooreerst...want na wat andere onderwerpen, vertelde hij mij iets, waar ik echt niet op gerekend had op dit moment. Het overviel mij en ik wist niet zo gauw hoe ik ermee om moest gaan.... Jullie hebben ondertussen vast al begrepen dat er tussen ons zo langzamerhand veel meer ontstaan was dan een D/s-relatie. Wij zijn erg verliefd op elkaar geworden en houden ondertussen van elkaar, maar om wat stappen verder te gaan, waren we nog lang niet aan toe. En wij wisten ook niet, of we dit überhaupt  ooit willen en aan durven. Het is niet niks. Voor ons allebei niet. Zo was de kans dat wij echt verkering zouden krijgen ook gewoon 50-50 geweest. Maar sinds maandag liggen die kansen ineens heel anders. Nog geen 100%, nee dat niet. Daarvoor moeten we nog over te veel dingen goed nadenken en is deze beslissing te groot om zo te gaan nemen. Want naast gevoel zitten er ook een hoop praktische zaken aan vast. En dan altijd nog de hamvraag: is dit verstandig? Blijft dit goed gaan?
Niet des te min was ik ook erg blij met deze plotselinge wending en kansen die zich ineens voordeden. Het was nog wat lastig om er echt concreet op in te gaan en uit te leggen hoe ik dat dan zou gaan zien  en na een tijdje was het dan ook genoeg geweest.
- Wat wil jij?-  pfff geen idee.... - Knuffelen, spelen, ....- ik weet het niet.... Hij begon ineens over een soortement van tas waar je iemands armen mee vast kon zetten op de rug. Ik snapte het niet helemaal en zei dat je er toch nog uit kon komen waarschijnlijk. Nu werkt het bij mij inderdaad altijd beter als ik dingen echt kan bekijken en doen en voelen zo vroeg hij mij om het touw te gaan pakken. En stiekem had hij nu dus de beslissing genomen om te spelen en de lading van het andere onderwerp even van mij af te halen....
Dus hij zetten mijn armen op mijn rug vast zoals dat ook met die tas zou zijn en oké...hij had gelijk. Ik kon  inderdaad niet loskomen. Dat was voor het eerst dat dat met touw gelukt is.

De vraag of ik wou vrijen kon ik dan wel gelijk met - Ja - beantwoorden. -Dan moet je de condooms pakken....- grijns....  Grrrrr, soms .... Oké, dan. Ik ben toch nog best handig ook als de handen op mijn rug vastzitten en zo lukte het mij om daadwerkelijk bij de condooms te kunnen komen, terwijl hij toekeek en oogenschijnlijk  van het tafereel genoot hoe ik met wat moeite en mijn voeten  de doos onder het bed vandaan trok en uiteindelijk er zelfs in slaagde  een condoom te bemachtigen. Toen ik nog op de grond zat naast mijn bed kreeg ik ineens onverwacht twee best harde klappen met zijn riem op mijn armen, wat later twee mooie blauwe plekken opleverde. En daarna op mijn borsten. En dat kwam goed aan. Hij nam mij mee naar de woonkamer samen met de klemmen en de cupjes en vroeg welk standje ik lekker zou vinden... Hm, ik heb ineens wel erg veel te kiezen... Dat is nogal  moeilijk voor mij want ik durf vaak niet zo te zeggen wat ik wil of lekker vind op dat moment en ik heb ook vaak liever dat iemand gewoon bepaald wat er gebeurd, hetgeen ook niet zo gek is voor een subje, niet...;-). Nu durfde ik het een keer wel. Op zn hondjes is toch echt lekker en ook handig als je armen nog steeds op je rug vastzitten. Hm, en dat was het dan ook....Alleen mijn armen begonnen wat af te knellen zodat hij de touwtjes toch maar weer loshaalde en erna bepaalde dat wij op een manier verder gingen vrijen waar we elkaar in de ogen konden kijken. En dat is niet minder lekker. De klemmen daarentegen eerst wel. Hij begon eerst een paar  op mijn benen te zetten en dat was niet zo grappig. Ik begon mij te verzetten zoals gewoonlijk en hij hielp mij eroverheen zoals gewoonlijk. Na een tijdje voelde ik de klemmen inderdaad amper nog en was het vrijen er niet minder lekker op geworden. Het masochistje in mij geeft zich maar al te graag over aan haar gevoelens en het subje  gehoorzaamd meer dan graag haar Dominant. Zo hielden wij het ook best lang vol. En ik genoot van alle sensaties en aandacht en warmte. Mijn benen begonnen wel na een tijdje te trillen, omdat de spieren nog meer op "vluggertjes" ingesteld zijn en minder op lange vrijpartijen. Blijven oefenen dus.....:)....
Hm, we hebben nog meer klemmen en ze hebben lang niet meer op mijn schaamlippen gezeten. En dat doet nog steeds erg zeer. Vooral als hij er dan ook nog mee gaat spelen en de cupjes gebruikt had en dat ging mij op een gegeven moment een paar bruggen te ver. Die dag kon ik dat gewoon niet hebben, ook al deed hij nog zo zijn best mij eraan over te laten geven. In plaats daarvan  begon ik ineens heel erg te huilen. En daarmee kwam ook alle spanning van deze ochtend en de afgelopen week los. En hij haalde de klemmen los en liet mij ontspannen. Dat was wel een erg fijn gevoel.

Later begon hij weer eens over ringetjes en liet mij een filmpje erover zien. Ringetjes door mijn schaamlippen en tepels. Daar hebben we het al vaker over gehad. In mijn tepels lijkt mij nog steeds een slecht plan maar  ik heb toen gezegd: mochten we ooit echt onder 1 dak gaan wonen, dan mag jij piercings in mijn schaamlippen laten zetten. (De enige voor wie ik ooit iets op mijn lichaam heb laten aanbrengen is mijn dochter en dat doe ik niet zomaar en is dus iets ergs bijzonders voor mij.)
En beloofd is beloofd, daar zal ik mij ook aan gaan houden mocht het echt zover gaan komen. Ik vind het zeker wat hebben, alleen weet ik ook erg zeker dat ik onderwijl flauw ga vallen want ik kan er echt niet tegen. (Hm ,deze tepelpiercing is dan wel weer heel schattig..hihi... ook al heeft hij iets anders in gedachten...alleen ben ik bang dat mijn tepels daardoor minder gevoelig gaan worden.... )

En hij bedacht nog meer leuke dingen met kaarsvet en mij onder het plafond hangen en iets met sneeuw..... Ik kreeg zo het gevoel dat ik het niet bepaald makkelijk zal krijgen mochten wij echt 24 uur per dag een stel gaan vormen.... En ik werd er diep van binnen alleen maar vrolijker van.....

Hij keek nog even naar de wii want ondanks het goede kabeltje werkte dat ding nog steeds niet en dat bleef helaas ook zo. Ik kon het dan weer eens niet laten om een bij de hande opmerking te plaatsen en voordat ik heel "onopvallend"  de kamer kon verlaten had hij mij al te pakken en ook een stuk touw waarmee hij mijn borsten erg stevig af ging binden. Dat voelde ik zeer zeker, maar ik was ook best melig en had er ook veel plezier in. Tot hij mij ook nog op wou tillen aan mijn borsten. Dat is nog steeds ongelofelijk pijnlijk en ik gehoorzaamde toen ook niet meer. Toch zal dit een keer gaan gebeuren en dat is eng maar ook leuk spannend.

Voordat wij afscheid gingen nemen voor deze dag kon ík hem een keer twee opties aanbieden ( dan wel wat betreft een mogelijke gezamenlijke toekomst...) en dat is best leuk eigenlijk...:P..... Nee, ik blijf mijn rol wel trouw hoor.

Donderdag zouden we elkaar alweer zien. Wat een luxe zo twee keer per week. Ik had s´ochtends nog een afspraak en daarna wachtte ik best ongeduldig op hem. Want ook al hadden we elkaar pas gezien, ik miste hem ontzettend en alle overwegingen van de laatste dagen maakten mij nog onrustiger. Deze keer had ik mij dan wel wat leuker aangekleed. Dat is best lang geleden dat mij dat gelukt was en dat gaf mij een bepaalde onvrede de laatste tijd. Nu voelde ik mij een stuk beter om hem zo onder ogen te kunnen treden en hij kon het erg waarderen. Ik maakte thee voor ons en zo eindigden wij eerst op de bank tegen elkaar aan en borduurden verder op de opties die wij maandag bedacht hadden. En ik maakte nog een voorstel dat nog verstandig nog wijze is, maar toch ook erg praktisch zou zijn en goed voelt. Een voorstel zodat alle delen van een raadselachtige puzzel ineens in elkaar zouden vallen . En dat kwam door wat er in de dagen na maandag gebeurd was en ineens hele andere mogelijkheden bood. Toen ik het uitgesproken had, keken we elkaar aan en konden amper geloven , wat er nu in de ruimte hing. Hoever wij al zouden durven gaan. Hoeveel vertrouwen er al is, ondanks dat wij elkaar nog niet zo lang kennen.... Dat is een heel apart en bijzonder gevoel en moment geweest, dat kan ik jullie wel vertellen. En het opende ineens een hele boel deuren tussen ons die tot nu toe taboe en gesloten waren. En wij spraken ook naar elkaar uit wat dit gedichtje aan mijn muur :

Thuis
Alsof je een plek bereikt.
Om je heen kijkt en weet
dat je thuis bent.
Alsof je dit al kende
voor je het zag. Er geweest was
voor je er zou komen.
Zo thuis.

eigenlijk voor ons betekende. Het gaat helemaal niet over een huis, een stapel stenen.....

Zo werd het een best heftige middag in emotionele zin. Nee, wij zijn er niet uitgekomen wat we gaan doen, dat moet nog even rijpen en heeft wat tijd nodig...Wordt vervolgd zou ik zeggen...

We zijn wel nog in de slaapkamer beland waar hij mij opdroeg om de strokenzweep op te zoeken. Ik zocht en hij had er al twee gevonden toen ik eindelijk de derde vond. Toen moest ik op mijn knieën op bed gaan zitten en de panty naar beneden doen, benen wijd, kont omhoog, zoals hij dat graag heeft..... Ik zette mij schrap maar dat hoefde helemaal niet. Het deed geen pijn. Alleen 1 keer toen hij mij tussen mijn benen raakte waardoor ik niet meer netjes bleef zitten en het mij de korte maar duidelijke opmerking: -Gedraag je!!!! -  opleverde, welke ik ook zonder meer opvolgde. Hij ging met mij vrijen, eerst lekker in de stelling waar ik toch al voor klaar zat en later op de " christelijke"  manier...  en ik genoot ervan. Het was ongelooflijk lekker. Wij genoten van elkaar en het had wel eeuwig kunnen duren. Maar dat gaat helaas niet. Naast verplichtingen zouden we het domweg ook niet volhouden :P.... Mijn benen herinnerden zich de maandag nog steeds in ieder geval.

En nu..... nu lijkt het er op dat wij  dus echt op het punt staan om een  grote beslissing te gaan nemen. De uitkomst is nog onbekend en dat is spannend en maakt mij onrustig en soms ook een beetje bang. Het lijkt te mooi om waar te zijn en wij durven aan de ene kant niet. Aan de andere kant : zoiets wat wij met elkaar hebben vinden wij nooit meer......zucht...... Misschien moeten we toch maar gewoon dronken worden samen....:)