klussen, spierpijn, blijf! en leren lopen

Of hij vrijdag nog een uurtje over had, vroeg ik hem in het laatste weekbericht, want dan was ik eindelijk weer es een dag vrij en ik miste hem na twee weken elkaar niet gezien te hebben toch wel heel erg en ik had naast behoefte aan wat menselijk contact ook behoefte om gewoon wat te kletsen en te horen hoe het nou zo gaat over en weer.
Hij belde mij op, zoals hij vaker doet en zei dat hij vrijdag langs ging komen. Dat maakte mij uiteraard erg blij, ook al had ik ervoor nog wat spannende dagen voor de boeg i.v.m. mijn dochter op haar nieuwe school en op mijn werk voor het uitbreiden van mijn contacturen. Ik melde nog dat mijn dochter s middags waarschijnlijk wel thuis zou zijn, wat de antwoord opleverde dat hij mij "....toch niet elke keer groen en blauw hoeft te slaan."   Ehhh, nee, dat hoeft zeker niet.

Vrijdag dus. De week verliep verder heftig met ups en downs en erg veel werkuren. Vrijdagochtend was ik ook nog druk bezig met de was, nog wat laatste klusjes in huis zoals schilderen en ik moest nog even naar de huisarts en wat boodschapjes halen. Erbij kwamen nog wat telefoontjes en zo was ik tegen half twaalf al aardig bezig geweest.

Ik was net aan het volgende klusje begonnen: aquarium schoonmaken en had Annette en René veilig in de emmer gezet, toen ik gebeld werd. Hij stond iets wat in de file maar hij was er bijna. En of ik zo naar beneden kon komen om wat spullen mee naar boven te nemen.......
.....Spullen om gaten in mijn plafond te krijgen, want ik wou graag wat dingetjes ophangen maar dat lukte mij met mijn boormachine niet. Tja, daar heb ik dan ook niet zo heel veel verstand van. Gelukkig mannen wel...;-). En een waterstop voor mijn wasmachine en een thermostaatkraan voor de douche. Wij gaan klussen dus. 

Jullie hebben waarschijnlijk een spannender verhaal verwacht...  Maar goed de eerste gaten zaten inderdaad snel in het plafond.  En daar was ik erg blij mee. Het is erg vervelend om altijd tegen iets aan te kijken en te weten dat het nog moet gebeuren, maar het gebeurd maar niet. Toen wij dan met de trap en de boormachine naar de wc verhuisden om daar ook iets op te hangen ( ik heb een best kleurrijke wc, moeten jullie weten, met vlindertjes...) , stond ik er wat verloren bij. " Wat is er?" Ik zei niets. " Is iets niet goed, .....moet je nog wat weghalen.....wil je een knuffel...?" Hm, ik zei nog steeds niets en voelde me als het kleine meisje van vroeger dat ik nog steeds vaak ben, vooral in zo een situatie.         " Nou. " Ergens bracht ik dan toch gewoon het woord:  "Knuffel " uit en die kreeg ik dan ook heel lief. " Dat mag je toch altijd gewoon vragen, meisje." ..... " Dan bepaal ik wel of jij hem krijgt...:)"

Klussen met je Dominant is erg leuk ,moet ik zeggen en ook leerzaam. Zo weet ik nu hoe zo een waterstop precies werkt( alleen deze werkte dan net weer averechts en begon te lekken zodat ik hem er ondertussen weer afgehaald heb),  en hoe je een kraan  kan installeren in theorie. Want praktisch konden we het niet doen vrijdag en ja omdat wij dan toch een bepaald hobby samen delen wordt dit dan vergezelt van opmerkingen over verlengsnoeren, andere haken, klemmen,....jullie snappen het wel denk ik....

En ja, hij had mij wel al wat geknepen in mijn borsten en ook aan de binnenkant van mijn benen en dat is best pijnlijk. En ook wat tikken gegeven. Aardig wat tikken op mijn billen. En dat kwam best hard aan op de een of andere manier. En hij vroeg mij elke keer of dat nou lief van hem was.... Tja, het is maar hoe je het bekijkt. Een best ingewikkelde vraag eigenlijk. Of eigenlijk ook helemaal niet. Het is lief dat hij mij pijn doet, omdat hij weet dat ik ervan geniet. Soms zoekt hij juist erg gemene plekjes uit, want hij is nu eenmaal best sadistisch. En op zo een moment denk ik toegegeven hele andere dingen....maar achteraf geniet er eheel erg van...  Dussssss....hm....

Nadat  we dus de klusjes  zover klaar hadden tot het ging , gingen we op de bank liggen. Ik bovenop en tja, dat is misschien een iets wat aparte verdeling aangezien onze verhouding.
Knuffelen en praten, even verdrietig zijn omdat het ons allebei niet mee zit op dit moment in het leven en we niet veel meer doen dan ons nog overeind te houden en proberen niet volledig in te storten en dat mede door onze ontmoetingen die dan toch wat warmte en vreugde en voldoening betekenen tussen alle ellende en zorgen door.

Maar voordat het verhaal nog te saai of zoetsappig wordt;-):

Ik zat dus nog steeds bovenop hem en hij begon met mijn tepels te spelen. Die reageren meestal onmiddellijk en zo ook de rest van mijn lichaam. Hij was heel teder en ik genoot van deze sensatie die mij uiteindelijk twee keer klaar liet komen. Want ja, dat kan ook bij mij. Gewoon omdat je met mijn tepels speelt en dan hoeft dat ook niet hard te zijn. Ik genoot er echt heel erg van en ja ik werd er ook erg geil van. Dat was dan ook meer dan duidelijk en hij vind het erg leuk om dat dan ook maar duidelijk te zeggen.  En deze opmerking maakte mij dan weer erg verlegen. En dat blijft uiteraard raar, maar het is wel zo. En hij maakte mij nog veel meer verlegen met de opdracht dat ik mijzelf maar klaar moest gaan vingeren zittend op het rode kleedje terwijl hij een boterham zat te eten.  Een trotse houding nam ik er dan ook niet bepaald bij aan en het klaarkomen lukte ook voor geen meter.   " Hoe vaak ben je al klaargekomen?" vroeg hij na een tijdje. Aankijken kon ik hem niet. " Niet..." was mijn antwoord " Waarom niet? Ik had je toch al aardig opgewarmd."  Ik trok mijn schouders op en ik werd steeds meer verlegen maar bleef met mijn vingers in mijn onderbroekje zitten spelen. Hij had zijn boterham ondertussen al op, kwam even naar mij toe en gaf mij met zijn mannelijkheid wat tikken in mijn gezicht en op mijn mond. Ik keek kennelijk wat bedenkelijk: " Trek er niet zo een rare snuit bij!"
Ik was nogal onzeker en bleef maar met mijzelf spelen, want ik had nog niet te horen gekregen dat ik mocht stoppen. Hij had zich ondertussen al uitgekleed. Ik was nog druk bezig met mijzelf en het lukte echt niet. De vraag: " Wat klopt er hier niet?" Lieten mij mijn aandacht er weer wat meer bijhalen en mij uit mijn verlegenheid rukken. Alleen wist ik het antwoord op die vraag nou ook niet. Ik wist niet waarop hij doelde. " De Dominant is naakt en het subje heeft nog kleren aan... Kom. Schiet op!" Oh, ja. Ik kleedde mij snel uit. Dat had ik mss al eerder moeten doen, na de opmerking: " Ik zou mij ook schamen als ik mijn onderbroek nog an had..." Maar ik ben niet zo alert en ben ook nog vaak onzeker wat er nou van mij gevraagd wordt en vandaag had ik sowieso  een erg onzekere dag en trok ik mij gauw terug en was ik wat stilletjes.

Oké, nadat het euvel met de kleren was verholpen, mocht ik naar hem toekruipen. En..... weer bovenop gaan zitten. " Vandaag mag jij het werk doen."  Ohje, dat was wel leuk, maar ik ben er nooit zo goed in geweest en mijn conditie is dan ook niet de beste.  Ook was dat erg onwennig zo en ik was nu nog onzekerder en voorzichtiger dan anders. Hij hielp een klein beetje en zo ...ja.... zit je dan op je Meester te wippen, zoals hij dat noemde. " En hoe bevalt dat?" Ik moest wat giechelen en begon ook wat losser te worden en zelfs wat brutaal. En ik wist zeker dat ik er spierpijn aan over zou gaan houden en hij wist dat  ook..

Op een gegeven moment draaide hij de posities dan toch weer om en begon heel zachtjes en teder met mij te vrijen. En ik genoot ervan en was erg gelukkig zo samen met mijn Dominant. " Is dat fijn?" Ja, dat was zeker fijn. Maar hij heeft wel gelijk dat het van mij ook wat harder mag en zo waren we het erover eens dat het tedere erg fijn is en het gepets en gevoel van een stevige vrijpartij toch erg geil. En ik denk niet dat je nou ertussen hoeft te kiezen of het  een beter is dan het ander. Het zijn twee verschillende dingen. En we hebben ze allebei uitgeleefd op deze vrijdagmiddag. En het was erg lekker en ik ontspande en genoot en voelde mij echt gelukkig en voelde zeker ook  de spierpijn opkomen van alle onwennige en lekkere standjes vandaag.
Ik pijpte hem klaar en erna  lagen we nog lekker tegen elkaar aan van elkaar te genieten, te praten en elkaar te voelen. Gewoon omdat het kan.

Echt geen blauwe plekken deze keer?  Hm, dat dacht ik wel. Wij zouden op gaan ruimen en ik was even naar de wc. Toen ik terug kwam stond hij voor mij met de stok. Hm, is dat een grapje of .....

Nee, het was geen grapje. En zo was deze ontmoeting toch nog niet over. Een inhaverend gedeelte begon pas. Hij pijnigde mij en ik leerde steeds sneller mij overgeven.  Gewoon terwijl ik in zijn armen lag en hij me vasthield en rustig met mij praatte. " Ga rustig adem halen. Merk je dat je dan veel meer kan hebben? Blijf!" Blijf! was dan een erg duidelijk commando dat ik dan ook voor het grootste gedeelte opvolgde.  Ondertussen kneep hij mij en krabde en sloeg hij mij. En ik lag in zijn armen rustig adem te halen. Ik zat niet vast, hij hield mij alleen met zij stem en zijn gezag op die plek en ik liet mij pijnigen.  Het duurde heel even voordat ik de knop om kon zetten maar ik begreep het toen wel. " Zie je. Je leert er toch bij." De vraag waarom ik mij overgeef was dan weer wat lastiger te beantwoorden. Terwijl hij mij toch drie keuzes gaf: omdat ik toch geen kant op kon, ik vind dat hij gelijk heeft, of ik vond dat het moest. Ik antwoordde , omdat ik het knopje steeds beter om kan zetten. En de reden ervoor is dan weer een combinatie uit de drie keuzes die hij mij gaf. Inderdaad uit praktische reden, want nee, meestal kan ik geen kant op op zo een moment, dus heeft verzetten weinig zin, omdat hij gelijk heeft en het recht om mij te pijnigen en ik hem vertrouw en respecteer en wil volgen, omdat ik weet dat hij weet wat goed voor mij is. En omdat het subje graag pijn heeft en dat wil verdragen, voor haarzelf en ook voor hem, omdat zij dat nodig heeft. 
  En het gaat steeds makkelijker omdat ik het wil, omdat hij het wil. Omdat ik hem vertrouw en hij weet hoe goed mij dat doet. 
De stok maakte nog wat striemen op mijn lichaam deze middag en zijn handen sloegen mij niet maar 1 keer raak, wat dezelfde dan gelijk weer op liet warmen. " Merk je, dat je nu veel vrolijker bent." Ja, dat was waar, ook al kwamen er alweer wat traantjes tijdens de slagen. Het knopje werkt nog niet altijd even soepel of lang. Maar een pak slaag geeft mij veel rust en voldoening. Anders wordt ik erg ontevreden, zoals hij dat erg goed opmerkte. Onevenwichtig, onrustig....dan ga ik stuiteren. Want dan mis ik iets heel erg.

En voordat hij weg ging maakte hij mij toch nog weer verlegen met een opdracht. " Jij moet es anders gaan lopen..."  ?????  Anders lopen... Ook dat nog. Ik begreep eerst niet wat hij bedoelde en wat het met mijn gehele houding doet als ik wat vrouwelijker ga lopen. Ik werd er echt verlegen van en vluchtte in zijn arm terwijl hij mij uitlegde wat hij bedoelde en mij erna door de kamer liet lopen. Jeetje, wat een stom gevoel is dat. En daar was het weer ,het kleine meisje, dat wel graag wou leren en gehoorzamen maar zo ontzettend verlegen was.

Maar goed, dat heb ik nu te oefenen tot het mij eigen is en ik er niet meer over na hoef te denken.

 

 

Eerst de volzinnen en nu deze opdracht... Begin me een beetje als in My fair Lady te voelen....hihi....

Hoop dat ik hier beter in slaag dan in de volzinnen, die ook een regel zijn. Die begrijp ik namelijk nog steeds niet.

 

 

Uitleg:

 

(My Fair Lady speelt zich af in Londen in het jaar 1912.
Eliza Doolittle is een jonge vrouw uit de arbeidersklasse die bloemen verkoopt op Covent Garden. Ze heeft weinig manieren en ze praat plat Engels. Op een dag zien Henry Higgins en Kolonel Pickering haar bloemen verkopen op de markt. Higgins gaat een weddenschap aan met zijn vriend kolonel Pickering dat hij erin zal slagen om Eliza in korte tijd niet alleen perfect Engels te leren maar haar ook de gangbare etiquette in de hogere kringen eigen te maken. Hij slaagt uiteindelijk in zijn opzet, maar tijdens het proces is Eliza zodanig geëmancipeerd geraakt, dat zij aangeeft niet langer afhankelijk te zijn van Higgins en haar eigen weg te kunnen gaan.)