sweet goodbyes

http://www.youtube.com/watch?v=6Gx6oagypxU&feature=player_embedded

....een erg mooi liedje en het werd erg toepasselijk voor mij en mijn dochter.




Voor mijn dochter


Mijn vlindertje ging vliegen
waar ik niet volgen wou
naar onbekende bloemen
in een ander dal

Mijn vlindertje ging vliegen
waar ik niet volgen kon
haar vleugels zwaar beschadigd
verdwenen uit de zon

Mijn vlindertje ging vliegen
gebroken rustte zij bij mij
haar kleuren werden zwakker
toch bleef zij aan mijn zij

Mijn vlindertje gaat vliegen
haar veerkracht ongekend
naar nieuwe weiden zoekend
haar toekomst....onbekend


Meer dan een jaar geleden schreef ik een gedicht dat hierop leek. Ondertussen hebben mijn dochter en ik  samen weer heftige tijden doorgemaakt. Vooral het vorige weekend bracht ons aan een grens. Een grens, die mij en ook haar aan de basis van het bestaan bracht. Niets anders deed er meer toe. Het was alleen zij en ik en het leven. Puur het leven. Basic, confronterend, heftig, indrukmakend, wakkerschuddend. De rest viel even in het niets. Even besefte ik, hoe alleen je je kunt voelen. Even merkte ik, hoe machteloosheid echt voelt, hoe onnozel andere dingen kunnen zijn. Even keek ik de wanhoop in de ogen, even....

Het leven ging erna bijna onmiddellijk gewoon  verder. En toch zal het nooit meer hetzelfde zijn.



Het doet goed om in deze tijden de steun en warmte van velen om mij heen te mogen voelen. Daar ben ik meer dan dankbaar voor.

Want soms zie ik de zin van dit alles niet meer. Daarom vind ik het fijn dat ik dit gedichtje tegen kwam en ik hoop dat ik de kracht kan vinden voor ons tweeën om het verder te kunnen dragen: