bevrijdend of , wie zijn billen brandt....

......of er hard op geslagen wordt, zal ze zeker nog een hele tijd blijven voelen, jep, jep..... En dan heb ik er nog zelf voor gekozen ook. Maar laten we bij het begin beginnen:

Dinsdagochtend ; en ik had deze keer eindelijk weer es de tijd en de rust om mij wat beter op de ontmoeting met mijn Heer en  Meerdere voor te kunnen bereiden. Want deze keer wist ik ook zowaar zeker dat hij die dag zou komen . Na de nacht al met mijn halsbandje om verbracht te hebben was ik ook al aardig in de stemming en nog meer aan het stuiteren geslagen. Het halsbandje mocht ik ook gelijk omhouden na de nacht. Nouja, onder de douche negeerde ik deze opdracht even, want al dat water en vooral de zeep  leken mij niet zo goed voor het halsbandje.
Douchen dus, scheren, schoonspoelen. En toen deed ik alleen mijn zwarte jurkje aan en de oorbellen in die ik helemaal aan het begin van hem gekregen maar nog nooit gedragen had. Ook de nagellak en de lippenstift die nu al ongebruikt maanden in mijn kast liggen heb ik maar tevoorschijn gehaald. Als wij elkaar meer dan 4 uur zouden zien op 1 dag, dan zou ik deze op gaan doen,, is een regel. Het leuke bij hem is alleen dat ik vaak niet weet wanneer en al helemaal niet, hoe lang hij nou komt, dus tot nu toe geen rode nagels en lippen. Vandaag schatte ik zo in, dat we wel meer dan 4 uur tijd hadden en deed een poging om mijn nagels te lakken......echt iets voor mij, maar niet heus..... Dus...... daarop volgden poging twee en drie en toen vond ik het mooi en liet het maar zo zitten, voordat ik nog high werd van de indringende geur. De lippenstift ging dan wat makkelijker en die heeft ook niet zo een indringende geur.....
Nu dus met knalrode nagels en gekleurde lippen deed ik nog mijn schoenen met hakken aan en vond mijzelf best netjes zo. Beter dan de laatste weken in ieder geval..chm.... met joggingbroek, of zo en niet gedoucht en slecht geschoren.... schaam....

Zo ging ik dan maar in de woonkamer een boek lezen en wachten. Want de precieze tijd wanneer hij zou komen, wist ik nou weer net niet. De spullen had ik op zolder klaargezet, maar door al die verhuisdozen is de ruimte nogal beperkt, dus had ik de dozen met de speeltjes maar gewoon zo op tafel gezet. Dat was niet erg netjes, zo zou ik later te horen krijgen.

Ik hoefde in ieder geval niet heel lang te wachten. Na de begroeting gingen we naar de woonkamer, ja, ik GING ook .... :). Kruipen stond vandaag niet op het rooster kennelijk. Zo ging ik ook koffie zetten, terwijl hij de ketting van boven haalde die we bij het halsbandje gekocht hadden. En die is best koud ja, als je die zo over mij heen legd.... en je kan mij ermee vastzetten aan de poot van de bank. Nu ik het toch zo koud had, zorgde mijn zorgzame Dominant wel voor wat warmte in vorm van een theelichtje, dat hij onder mij neerzette terwijl ik naast de bank hurkte. Hm,.... dat had toch niet gehoeven.....
Na even op schoot nog verder opgewarmd te mogen hebben, en een complimentje voor mijn uitdossing vandaag hebben mogen ontvangen, ging dan wel mijn jurkje uit en moest ik voor hem gaan staan, zodat hij kon kijken, wat die hakken met mijn houding deden.Dat maakte mij nogal verlegen.  Hij was er wel erg tevreden mee. En toen nam ik het kaarsje mee en gingen we naar boven. Ik had nog wat moeite hem zo snel te volgen vastzittend aan de ketting, en vastzitten zou ik vandaag nog langer.

Terwijl ik voorover de tafel lag en al enkele klappen op mijn billen had geïncasseerd pakte hij allemaal spullen waaronder ook de tape. Hij vond het erg vervelend dat ik het niet netter neergezet had, zodat hij nu alles zelf moest zoeken.
Even later vond ik mij op de bank liggend terug met mij handen vast met de duct tape. Een paar flinke klappen op mijn borsten waar ik zelf om moest gaan vragen, lieten mij alvast een beetje wennen voor wat er komen ging.  En, oh nee,.... klemmen die mijn schaamlippen bij elkaar hielden. En dat vonden deze helemaal niet fijn en ik protesteerde al iets, en na een tijdje steeds meer.  Dat veranderde wel, toen de klemmen plaats maakten voor de vibrator, hetgeen mij liet klaarkomen en ontspannen. Ik genoot van een lekkere vrijpartij, voordat mijn tepels en ook mijn doos met vacuümcupjes behandeld werden. De eerste vonden het erg pijnlijk en de laatste helemaal  niet grappig en zo mocht ik dat cupje er weer afhalen. Dat vond ik wel erg lief.

Onder het knuffelen erna mocht ik zelf kiezen, waar ik zo geslagen wou worden, nadat hij mij goed vastgezet had aan de tafel. Want dat had hij mij beloofd, en wat je beloofd moet je ook nakomen. Wijselijk koos ik voor mijn billen en toen ik na zijn mening goed genoeg vastgezet was voorover op de tafel liggend met mijn benen gespreid, begon hij mij te slaan. Ik gok zo met alle slagwerktuigen die er stonden, want zien kon ik het niet. Voelen des te beter. Ik deed mijn best om het " mit Würde" te verdragen, maar dat duurde niet zo lang. ik begon toch vrij gauw AU!!!! te roepen, en vroeg mij af of ik vandaag zo weinig kon hebben of dat hij echt zo hard sloeg. Wegdraaien kon ik vandaag niet en zo deed ik maar verder mijn best om de klappen op te vangen en dat viel helemaal niet mee. Zo maakte ik ook eindelijk steeds meer geluid. Zeker toen hij ook nog de vibrator tussen mijn benen zette en hem daar vastbond. Uiteindelijk ging er ook nog een buttplug in en toen had ik het echt niet meer. De klappen bleven hard aankomen, de vibrator zorgde voor een heftige reactie en de buttplug deed de rest. De laatste schoot er op een gegeven moment uit en de klappen bleven hard aankomen, steeds harder zo leek het. Ik werd nog lekker gebruikt in twee van mijn drie gaatjes. Zo wisselden genot en pijn elkaar af en voelde ik ze tegelijk.  Een onbeschrijfelijk heftig gevoel.

De klappen begonnen nu echt veel pijn te doen. Tussendoor had ik al een paar keer geprotesteerd, maar hij bleef  slaan. Tot, ja,  tot het mij eindelijk echt, maar dan ook echt te veel werd en ik heel boos en ineens heel luid ging worden. - Goed zo, meisje! Nu weet ik eindelijk dat je aangeeft als het je echt te veel wordt. Goed zo!-    Ik begon te huilen. Ik was een beetje van mijzelf geschrokken over deze gevoelsuitbarsting die ,zo ik denk, nog nooit iemand bij mij meegemaakt heeft. Maar het werkte vooral erg bevrijdend. En het was ook erg onwennig tegelijk.  Ik lag nog steeds vast en de tranen maakte de tafel aardig nat en ik zocht zijn nabijheid. Aangezien ik weinig kanten op kon, kwam hij bij mij zitten. Even genoeg gehad...ja....even pauze. En hier is dan het bewijs dat hij toch echt hard had geslagen:

Dus ik was toch niet gek.... Ik was al de hele tijd aan mezelf aan het twijfelen geweest. Maar aangezien de billen zelfs helemaal hard waren, denk ik dat mijn reactie niet on te recht was geweest....

Maar goed, toen ik weer los was  en wij iets gedronken hadden, gingen we naar beneden, want hij moest nog even bellen voor zijn werk. Een soort van vergadering. Zo zaten we even later buiten in de tuin en terwijl hij vergaderde, vroeg hij mij om mezelf te vingeren, zachtjes uiteraard.... Dat deed ik eerst ook, maar ik was echt een beetje op. De endorfine begon aardig te werken en ik werd wat soezig. Zo ging hij mij dan maar vingeren en ondertussen verder vergaderen, waarvan ik trouwens geen snars begreep. Ik was ook best duf aan het worden, bij 32 graden in de schaduw.
Ik vroeg mij nou ook af, hoeveel van zijn collega's nu ook ondertussen hele andere dingen aan het doen waren..... hm, ja, sorry, heb een rijke fantasie.....

Na de vergadering kneep hij mij in mijn billen en dat deed nu zo een pijn dat ik zijn vingers wat ruw wegduwde en mij heel erg probeerde in te houden om het niet uit te gaan schreeuwen hier buiten. Het deed gewoon echt pijn en ik had het helemaal gehad. Aangezien hij mij helemaal niet hard geknepen had, begreep hij mijn reactie niet zo goed en omdat ik hem ook best pijn gedaan had bij het wegduwen werd hij nogal " boos" op mij. Maar dat werkte nu niet echt bevoordelijk. Daardoor kon ik mij  niet overgeven, over dat punt was ik al lang heen. Hij nam mij mee naar binnen en legde mij over de bank  en daar begon ik heel hard te huilen. Het was mij echt allemaal teveel en dat had ook ermee te maken dat ik de laatste tijd door al die toestanden in mijn leven sowieso  een emotioneel wankel wezentje ben.

Zo vond ik mij even later op zijn schoot terug en hij vroeg mij uit te leggen wat er was. In deze toestand was dat echter moeilijk. - Ik moet het wel weten meisje.-  Ja, ja dat begrijp ik, maar ik kan het nu  niet verwoorden...  Na wat aandringen en verschillende keuzemogelijkheden gekregen te hebben, van opschrijven, tot tijdens het eten vertellen,  bracht ik tenminste iets uit en erna stopte hij een boterham in mijn mond want het was lunchtijd.

Ik ontspande weer en begon zelfs  wat brutaal te worden na een tijdje. Zo " beklaagde" hij zich dat ik toch echt beter mijn best moest gaan doen met zijn speelgoed want echt hard was die niet meer. - Zal ik er dan ook maar op slaan. Heeft bij mijn billen ook gewerkt-  ontglipte het mij voordat ik mijzelf tegen kon houden. - Sorry, sorry, sorry, sorry....- ( giechel, giechel...) helpt dan ook niet meer. En zo eindigde  ik  zo op de keukenvloer:

En ja, dat wil wel op de gevoelige billen.


Op de bank gingen we dan nog lekker knuffelen en toen ik mijn handen in zijn broek op zijn billen legde, werkte dat wat beter dan slaan en zo lagen wij nog even lekker te vrijen en dan weer te knuffelen en te kletsen.

En een groot deel van het dit spel zat de ketting vast aan mijn halsband. Geen speeltje aan een touwtje meer, maar een speeltje aan een ketting.

De billen zal ik zeker nog een hele tijd voelen. Vooral fietsen is een hele ervaring geworden zo. Elke dag maak ik nu een foto van mijn billen, om zo de verkleuring mooi te kunnen volgen.
Ja, bevrijdend was het zeer zeker. En de rest van de week tot zaterdag 24.00 uur mag ik met mijzelf gaan spelen als ik dat wil , als ik erbij wel het halsbandje om ga doen. En laat  ik dat nou helemaal niet vervelend  vinden......