gezegend

ja, ik ben gezegend...dat heb ik afgelopen zondag op een heeeel bijzonder feestje gehoord. Maar laten we eerst nog even naar de vrijdag teruggaan. Want ik ben o.a.  ook  gezegend met een hele lieve, veeleisende, sadistische, meelevende en onvoorspelbare Dominant:

Ik was vrij, eindelijk weer eens.... en was thuis lekker aan het rommelen. Het weer was niet echt geschikt om gezellig naar de stad te gaan om cadeautjes voor de feestdagen te halen. Dus maakte ik maar een kop warme chocomelk, kroop onder mijn dekentje op de bank en ging maar via internet winkelen. Daar was ik druk mee bezig toen de bel ging.

En ik werd erg blij van de visite. Heel erg blij hem te zien na een zware week. Zo zat ik even later op zijn schoot te knuffelen. - Ik geloof dat mijn aanwezigheid gewaardeerd wordt...;-)-  Hm, zou het.... hihi.... Meer dan dat zelfs. Ik genoot van zijn nabijheid en aandacht en vond troost bij hem na alle heftige gebeurtenissen de afgelopen week.

Hij vond dat het tijd werd dat ik mij ging ontspannen. Hij  begon met mijn tepels te spelen want, ja , de vorige keer heeft dat ook erg goed gewerkt. Het werkte deze keer net zo feilloos en ik genoot er enorm van. Hij speelde zachtjes met mijn tepels. Maar net zo makkelijk sloeg hij mij ineens tussendoor. Omdat hij het wil en kan. Omdat ik het toelaat en ervan geniet. Omdat het kan....

Maar het moet natuurlijk ook niet te ontspannen worden. Hij gaf mij dit(in ieder geval lijkt het erop):
Dan in de verpakking natuurlijk want hij was in de bouwmarkt geweest. Daar had hij nog iets gehaald om mijn waterstop dan toch te laten werken en ook gelijk deze dingen meegenomen. Ik bekeek de plaatjes op de verpakking en zei: -Oh, kijk,  het is voor een slangetje...;-)-   chm.... ik was iets wat uitgelaten en brutaal die middag moet ik zeggen. Nee, het was niet voor een slangetje maar wel om mijn borsten mee af te binden. Dat had hij al een tijd geleden bedacht en ik kon er nooit zo enthousiast van raken... En nu had ik die dingen wel in huis...en ik vind het doodeng!!!! -Ikke kan ze mss nog op marktplaats zetten....-   Dat mocht nou weer niet, wat jammer,...ik mocht ze wel opruimen. En nu liggen ze onder mijn bed en ik begin het steeds enger te vinden.... Hoezo mind play...?

Toen ging zijn telefoon en hij weer op de bank zitten. Ik zat nog  op de grond een stukje verder op, toen hij mij gebaarde dat ik naast hem op de grond mocht komen zitten en mijn hoofd op zijn schoot leggen. Hij aaide mij en speelde met mijn haar , terwijl hij belde en ik genoot ervan. - Waar is jouw plek?- vroeg hij mij toen hij uitgebeld was. Ik was druk bezig een bij de hand antwoord te verzinnen. Voordat dat gelukt was zij hij: - Nou hier dus..ongeveer -  Ja, dat weet ik, op de grond. Dat is mijn plek en dat vind ik ook erg fijn, vooral vlak bij hem.

Ik mocht dan toch weer naast hem gaan zitten en hij begon mij te kietelen, te krabben en te knijpen. Nu zijn zijn nagels gelukkig vrij kort en het deed ook eerst niet echt pijn, hetgeen mij voor de zoveelste keer een best brutale opmerking liet maken. Niet handig. Want toen liet hij mij voelen, dat je ook met korte nagels iemand best hard kan krabben. En als hij bovenop je ligt is het ook niet handig om een bijdehante opmerking over een uitspraak van hem te maken. Dan moet je in ieder geval de kieteldood op de koop toe nemen.
En ik deed het graag. Veel te graag voordat het weer tijd werd om afscheid te gaan nemen.


Zondag had ik dan een heeeeel bijzonder feestje met een aantal collega's. Voor sommigen ging een wereld open. En het is erg leuk om ook over dat soort dingen met je collegas te kunnen praten en te delen. Ik heb zelfs nog wat leuks gevonden om te bestellen. :) Zo een dergelijke vibrator , die we laatst gesloophaddent, dus dacht ik, zorg ik maar voor vervanging... Er zit nu een jaar garantie op dus.....   En ik hoorde dat ik gezegend ben. Gezegend omdat ik één van de weinige vrouwen ben, die een orgasme krijgt, ook als alleen haar  g-spot gestimuleerd wordt. Dat schijnt erg weinig voor te komen. En ik was idd ook de enige in de groep die dat mee mag maken. En ik denk, dat weinig van mijn collegas zoveel hebben meegemaakt en uitgeprobeerd als ik. Ik ben blij dat ik daar de kans toe heb gekregen in het verleden en dat ook nog steeds krijg. Hierdoor heb ik veel over mijzelf geleerd en daar ben ik nog lang niet klaar mee. Gelukkig niet....

Hoe kan het ook anders kwam ook deze middag een boek ter sprake. Een boek dat de laatste tijd voor veel ophef zorgd, een boek dat blijkbaar over een D/s-relatie gaat, een boek dat ik niet gelezen heb, omdat ik de twee bladzijdes ik ervan wel gezien had, mij al erg tegenstonden en mij lichtelijk irriterden, net zoals een interview met de schrijfster, dat ik gezien had. En daar ben ik kennelijk niet de enige:












Ook al oordeel ik niet graag over boeken die ik niet gelezen heb.

Het positieve van het boek is, dat mensen die anders nooit een boek ter hand nemen, ineens wel gaan lezen ( dat is erg leuk om te zien in mijn eigen omgeving), dat mensen meer dingen durven te proberen en uit te leven en es naar een sex-shop durven te gaan. Het wordt veel meer bespreekbaar. En dat is  fijn en belangrijk. Dat gun ik iedereen. Want ja, zo een orgasme is idd geweldig en het is zonde als je dat niet mee mag maken, domweg omdat je niet weet dat dat bestaat. Of omdat je nog nooit goede sex hebt gehad, of omdat je niet gewoon wat durfd te proberen.

(In dat boek komen vast geen  klemmen voor die je in een bouwmarkt kan kopen...en die vervolgens onder je bed liggen en ook al liggen ze daar alleen maar, je al best nerveus gaan maken.... help.....En toch heeft het subje alweer erg veel zin om te spelen... masochistisch....? Ik??????!!!!!! ;-) )

sweet goodbyes

http://www.youtube.com/watch?v=6Gx6oagypxU&feature=player_embedded

....een erg mooi liedje en het werd erg toepasselijk voor mij en mijn dochter.




Voor mijn dochter


Mijn vlindertje ging vliegen
waar ik niet volgen wou
naar onbekende bloemen
in een ander dal

Mijn vlindertje ging vliegen
waar ik niet volgen kon
haar vleugels zwaar beschadigd
verdwenen uit de zon

Mijn vlindertje ging vliegen
gebroken rustte zij bij mij
haar kleuren werden zwakker
toch bleef zij aan mijn zij

Mijn vlindertje gaat vliegen
haar veerkracht ongekend
naar nieuwe weiden zoekend
haar toekomst....onbekend


Meer dan een jaar geleden schreef ik een gedicht dat hierop leek. Ondertussen hebben mijn dochter en ik  samen weer heftige tijden doorgemaakt. Vooral het vorige weekend bracht ons aan een grens. Een grens, die mij en ook haar aan de basis van het bestaan bracht. Niets anders deed er meer toe. Het was alleen zij en ik en het leven. Puur het leven. Basic, confronterend, heftig, indrukmakend, wakkerschuddend. De rest viel even in het niets. Even besefte ik, hoe alleen je je kunt voelen. Even merkte ik, hoe machteloosheid echt voelt, hoe onnozel andere dingen kunnen zijn. Even keek ik de wanhoop in de ogen, even....

Het leven ging erna bijna onmiddellijk gewoon  verder. En toch zal het nooit meer hetzelfde zijn.



Het doet goed om in deze tijden de steun en warmte van velen om mij heen te mogen voelen. Daar ben ik meer dan dankbaar voor.

Want soms zie ik de zin van dit alles niet meer. Daarom vind ik het fijn dat ik dit gedichtje tegen kwam en ik hoop dat ik de kracht kan vinden voor ons tweeën om het verder te kunnen dragen:

 

 

 

klussen, spierpijn, blijf! en leren lopen

Of hij vrijdag nog een uurtje over had, vroeg ik hem in het laatste weekbericht, want dan was ik eindelijk weer es een dag vrij en ik miste hem na twee weken elkaar niet gezien te hebben toch wel heel erg en ik had naast behoefte aan wat menselijk contact ook behoefte om gewoon wat te kletsen en te horen hoe het nou zo gaat over en weer.
Hij belde mij op, zoals hij vaker doet en zei dat hij vrijdag langs ging komen. Dat maakte mij uiteraard erg blij, ook al had ik ervoor nog wat spannende dagen voor de boeg i.v.m. mijn dochter op haar nieuwe school en op mijn werk voor het uitbreiden van mijn contacturen. Ik melde nog dat mijn dochter s middags waarschijnlijk wel thuis zou zijn, wat de antwoord opleverde dat hij mij "....toch niet elke keer groen en blauw hoeft te slaan."   Ehhh, nee, dat hoeft zeker niet.

Vrijdag dus. De week verliep verder heftig met ups en downs en erg veel werkuren. Vrijdagochtend was ik ook nog druk bezig met de was, nog wat laatste klusjes in huis zoals schilderen en ik moest nog even naar de huisarts en wat boodschapjes halen. Erbij kwamen nog wat telefoontjes en zo was ik tegen half twaalf al aardig bezig geweest.

Ik was net aan het volgende klusje begonnen: aquarium schoonmaken en had Annette en René veilig in de emmer gezet, toen ik gebeld werd. Hij stond iets wat in de file maar hij was er bijna. En of ik zo naar beneden kon komen om wat spullen mee naar boven te nemen.......
.....Spullen om gaten in mijn plafond te krijgen, want ik wou graag wat dingetjes ophangen maar dat lukte mij met mijn boormachine niet. Tja, daar heb ik dan ook niet zo heel veel verstand van. Gelukkig mannen wel...;-). En een waterstop voor mijn wasmachine en een thermostaatkraan voor de douche. Wij gaan klussen dus. 

Jullie hebben waarschijnlijk een spannender verhaal verwacht...  Maar goed de eerste gaten zaten inderdaad snel in het plafond.  En daar was ik erg blij mee. Het is erg vervelend om altijd tegen iets aan te kijken en te weten dat het nog moet gebeuren, maar het gebeurd maar niet. Toen wij dan met de trap en de boormachine naar de wc verhuisden om daar ook iets op te hangen ( ik heb een best kleurrijke wc, moeten jullie weten, met vlindertjes...) , stond ik er wat verloren bij. " Wat is er?" Ik zei niets. " Is iets niet goed, .....moet je nog wat weghalen.....wil je een knuffel...?" Hm, ik zei nog steeds niets en voelde me als het kleine meisje van vroeger dat ik nog steeds vaak ben, vooral in zo een situatie.         " Nou. " Ergens bracht ik dan toch gewoon het woord:  "Knuffel " uit en die kreeg ik dan ook heel lief. " Dat mag je toch altijd gewoon vragen, meisje." ..... " Dan bepaal ik wel of jij hem krijgt...:)"

Klussen met je Dominant is erg leuk ,moet ik zeggen en ook leerzaam. Zo weet ik nu hoe zo een waterstop precies werkt( alleen deze werkte dan net weer averechts en begon te lekken zodat ik hem er ondertussen weer afgehaald heb),  en hoe je een kraan  kan installeren in theorie. Want praktisch konden we het niet doen vrijdag en ja omdat wij dan toch een bepaald hobby samen delen wordt dit dan vergezelt van opmerkingen over verlengsnoeren, andere haken, klemmen,....jullie snappen het wel denk ik....

En ja, hij had mij wel al wat geknepen in mijn borsten en ook aan de binnenkant van mijn benen en dat is best pijnlijk. En ook wat tikken gegeven. Aardig wat tikken op mijn billen. En dat kwam best hard aan op de een of andere manier. En hij vroeg mij elke keer of dat nou lief van hem was.... Tja, het is maar hoe je het bekijkt. Een best ingewikkelde vraag eigenlijk. Of eigenlijk ook helemaal niet. Het is lief dat hij mij pijn doet, omdat hij weet dat ik ervan geniet. Soms zoekt hij juist erg gemene plekjes uit, want hij is nu eenmaal best sadistisch. En op zo een moment denk ik toegegeven hele andere dingen....maar achteraf geniet er eheel erg van...  Dussssss....hm....

Nadat  we dus de klusjes  zover klaar hadden tot het ging , gingen we op de bank liggen. Ik bovenop en tja, dat is misschien een iets wat aparte verdeling aangezien onze verhouding.
Knuffelen en praten, even verdrietig zijn omdat het ons allebei niet mee zit op dit moment in het leven en we niet veel meer doen dan ons nog overeind te houden en proberen niet volledig in te storten en dat mede door onze ontmoetingen die dan toch wat warmte en vreugde en voldoening betekenen tussen alle ellende en zorgen door.

Maar voordat het verhaal nog te saai of zoetsappig wordt;-):

Ik zat dus nog steeds bovenop hem en hij begon met mijn tepels te spelen. Die reageren meestal onmiddellijk en zo ook de rest van mijn lichaam. Hij was heel teder en ik genoot van deze sensatie die mij uiteindelijk twee keer klaar liet komen. Want ja, dat kan ook bij mij. Gewoon omdat je met mijn tepels speelt en dan hoeft dat ook niet hard te zijn. Ik genoot er echt heel erg van en ja ik werd er ook erg geil van. Dat was dan ook meer dan duidelijk en hij vind het erg leuk om dat dan ook maar duidelijk te zeggen.  En deze opmerking maakte mij dan weer erg verlegen. En dat blijft uiteraard raar, maar het is wel zo. En hij maakte mij nog veel meer verlegen met de opdracht dat ik mijzelf maar klaar moest gaan vingeren zittend op het rode kleedje terwijl hij een boterham zat te eten.  Een trotse houding nam ik er dan ook niet bepaald bij aan en het klaarkomen lukte ook voor geen meter.   " Hoe vaak ben je al klaargekomen?" vroeg hij na een tijdje. Aankijken kon ik hem niet. " Niet..." was mijn antwoord " Waarom niet? Ik had je toch al aardig opgewarmd."  Ik trok mijn schouders op en ik werd steeds meer verlegen maar bleef met mijn vingers in mijn onderbroekje zitten spelen. Hij had zijn boterham ondertussen al op, kwam even naar mij toe en gaf mij met zijn mannelijkheid wat tikken in mijn gezicht en op mijn mond. Ik keek kennelijk wat bedenkelijk: " Trek er niet zo een rare snuit bij!"
Ik was nogal onzeker en bleef maar met mijzelf spelen, want ik had nog niet te horen gekregen dat ik mocht stoppen. Hij had zich ondertussen al uitgekleed. Ik was nog druk bezig met mijzelf en het lukte echt niet. De vraag: " Wat klopt er hier niet?" Lieten mij mijn aandacht er weer wat meer bijhalen en mij uit mijn verlegenheid rukken. Alleen wist ik het antwoord op die vraag nou ook niet. Ik wist niet waarop hij doelde. " De Dominant is naakt en het subje heeft nog kleren aan... Kom. Schiet op!" Oh, ja. Ik kleedde mij snel uit. Dat had ik mss al eerder moeten doen, na de opmerking: " Ik zou mij ook schamen als ik mijn onderbroek nog an had..." Maar ik ben niet zo alert en ben ook nog vaak onzeker wat er nou van mij gevraagd wordt en vandaag had ik sowieso  een erg onzekere dag en trok ik mij gauw terug en was ik wat stilletjes.

Oké, nadat het euvel met de kleren was verholpen, mocht ik naar hem toekruipen. En..... weer bovenop gaan zitten. " Vandaag mag jij het werk doen."  Ohje, dat was wel leuk, maar ik ben er nooit zo goed in geweest en mijn conditie is dan ook niet de beste.  Ook was dat erg onwennig zo en ik was nu nog onzekerder en voorzichtiger dan anders. Hij hielp een klein beetje en zo ...ja.... zit je dan op je Meester te wippen, zoals hij dat noemde. " En hoe bevalt dat?" Ik moest wat giechelen en begon ook wat losser te worden en zelfs wat brutaal. En ik wist zeker dat ik er spierpijn aan over zou gaan houden en hij wist dat  ook..

Op een gegeven moment draaide hij de posities dan toch weer om en begon heel zachtjes en teder met mij te vrijen. En ik genoot ervan en was erg gelukkig zo samen met mijn Dominant. " Is dat fijn?" Ja, dat was zeker fijn. Maar hij heeft wel gelijk dat het van mij ook wat harder mag en zo waren we het erover eens dat het tedere erg fijn is en het gepets en gevoel van een stevige vrijpartij toch erg geil. En ik denk niet dat je nou ertussen hoeft te kiezen of het  een beter is dan het ander. Het zijn twee verschillende dingen. En we hebben ze allebei uitgeleefd op deze vrijdagmiddag. En het was erg lekker en ik ontspande en genoot en voelde mij echt gelukkig en voelde zeker ook  de spierpijn opkomen van alle onwennige en lekkere standjes vandaag.
Ik pijpte hem klaar en erna  lagen we nog lekker tegen elkaar aan van elkaar te genieten, te praten en elkaar te voelen. Gewoon omdat het kan.

Echt geen blauwe plekken deze keer?  Hm, dat dacht ik wel. Wij zouden op gaan ruimen en ik was even naar de wc. Toen ik terug kwam stond hij voor mij met de stok. Hm, is dat een grapje of .....

Nee, het was geen grapje. En zo was deze ontmoeting toch nog niet over. Een inhaverend gedeelte begon pas. Hij pijnigde mij en ik leerde steeds sneller mij overgeven.  Gewoon terwijl ik in zijn armen lag en hij me vasthield en rustig met mij praatte. " Ga rustig adem halen. Merk je dat je dan veel meer kan hebben? Blijf!" Blijf! was dan een erg duidelijk commando dat ik dan ook voor het grootste gedeelte opvolgde.  Ondertussen kneep hij mij en krabde en sloeg hij mij. En ik lag in zijn armen rustig adem te halen. Ik zat niet vast, hij hield mij alleen met zij stem en zijn gezag op die plek en ik liet mij pijnigen.  Het duurde heel even voordat ik de knop om kon zetten maar ik begreep het toen wel. " Zie je. Je leert er toch bij." De vraag waarom ik mij overgeef was dan weer wat lastiger te beantwoorden. Terwijl hij mij toch drie keuzes gaf: omdat ik toch geen kant op kon, ik vind dat hij gelijk heeft, of ik vond dat het moest. Ik antwoordde , omdat ik het knopje steeds beter om kan zetten. En de reden ervoor is dan weer een combinatie uit de drie keuzes die hij mij gaf. Inderdaad uit praktische reden, want nee, meestal kan ik geen kant op op zo een moment, dus heeft verzetten weinig zin, omdat hij gelijk heeft en het recht om mij te pijnigen en ik hem vertrouw en respecteer en wil volgen, omdat ik weet dat hij weet wat goed voor mij is. En omdat het subje graag pijn heeft en dat wil verdragen, voor haarzelf en ook voor hem, omdat zij dat nodig heeft. 
  En het gaat steeds makkelijker omdat ik het wil, omdat hij het wil. Omdat ik hem vertrouw en hij weet hoe goed mij dat doet. 
De stok maakte nog wat striemen op mijn lichaam deze middag en zijn handen sloegen mij niet maar 1 keer raak, wat dezelfde dan gelijk weer op liet warmen. " Merk je, dat je nu veel vrolijker bent." Ja, dat was waar, ook al kwamen er alweer wat traantjes tijdens de slagen. Het knopje werkt nog niet altijd even soepel of lang. Maar een pak slaag geeft mij veel rust en voldoening. Anders wordt ik erg ontevreden, zoals hij dat erg goed opmerkte. Onevenwichtig, onrustig....dan ga ik stuiteren. Want dan mis ik iets heel erg.

En voordat hij weg ging maakte hij mij toch nog weer verlegen met een opdracht. " Jij moet es anders gaan lopen..."  ?????  Anders lopen... Ook dat nog. Ik begreep eerst niet wat hij bedoelde en wat het met mijn gehele houding doet als ik wat vrouwelijker ga lopen. Ik werd er echt verlegen van en vluchtte in zijn arm terwijl hij mij uitlegde wat hij bedoelde en mij erna door de kamer liet lopen. Jeetje, wat een stom gevoel is dat. En daar was het weer ,het kleine meisje, dat wel graag wou leren en gehoorzamen maar zo ontzettend verlegen was.

Maar goed, dat heb ik nu te oefenen tot het mij eigen is en ik er niet meer over na hoef te denken.

 

 

Eerst de volzinnen en nu deze opdracht... Begin me een beetje als in My fair Lady te voelen....hihi....

Hoop dat ik hier beter in slaag dan in de volzinnen, die ook een regel zijn. Die begrijp ik namelijk nog steeds niet.

 

 

Uitleg:

 

(My Fair Lady speelt zich af in Londen in het jaar 1912.
Eliza Doolittle is een jonge vrouw uit de arbeidersklasse die bloemen verkoopt op Covent Garden. Ze heeft weinig manieren en ze praat plat Engels. Op een dag zien Henry Higgins en Kolonel Pickering haar bloemen verkopen op de markt. Higgins gaat een weddenschap aan met zijn vriend kolonel Pickering dat hij erin zal slagen om Eliza in korte tijd niet alleen perfect Engels te leren maar haar ook de gangbare etiquette in de hogere kringen eigen te maken. Hij slaagt uiteindelijk in zijn opzet, maar tijdens het proces is Eliza zodanig geëmancipeerd geraakt, dat zij aangeeft niet langer afhankelijk te zijn van Higgins en haar eigen weg te kunnen gaan.) 

haltlos

 

Einsamkeit fließt in dunklen Tränen

in die Kälte des Lebens

Klamme Hände umklammern

den zerbrechlichen Duft der Geborgenheid

Schwere Gedanken bedecken

die gestohlene Wärme des Tages

Unruhig sucht das Herz

zwischen den Schatten der späten Stunden

Gespenstische Träume begleiten die obdachlose Seele

auf ihren düsteren Irrwegen

Haltlos erwacht das verletzte Ich

zwischen den grauen Morgennebeln

 

 

 

 

Dat soort gedichten schrijf je als je je slecht voelt. Ik dus ook,zoals jullie kunnen lezen,  want het zit niet altijd mee de laatste tijd in mijn leven en ik heb best heftige, moeilijke , irritante, zenuwslopende, verdrietige, eenzame en soms zelf wanhopige momenten mee gemaakt in de afgelopen tijd extreem veel , maar eigenlijk een groot deel van mijn  leven al. Ik heb het altijd positief bekeken, hetgeen zeker niet verkeerd is, maar daardoor ook veel weggestopt en mijzelf tekort gedaan. En nu, ja, nu, mag ik deze gevoelens eindelijk wel van mijzelf toelaten zodat ik wat dingen kan verwerken en dat is broodnodig. Verwerken en toelaten en daardoor ben ik af en toe wat minder gezellig misschien. Ik weet het wel zeker. En daar kunnen anderen nogal van schrikken of het lastig vinden of het niet willen horen,  denken dat ik ondankbaar ben, ... . Of denken dat ik helemaal niets positiefs meer zie in mijn leven.

 

Dat is zeker niet waar. Want ik zie juist weer erg veel kleine dingen die mij de laatste jaren gewoon ontglipt waren. Ik ben juist blij met heel veel dingen die ik heb, mag beleven. Maar vaak ook verdrietig, boos, geïrriteerd.... En ik zeg net meer gewoon gemakshalve dat het goed met mij gaat, terwijl het overduidelijk is dat het niet zo is. Mijn energie is vaak op en dat kan ik ook moeilijk nog ontkennen.

 

 

Zo leef ik van dag tot dag en ben blij als ik toch minstens 1 keer kon lachen, mijn dochter blij kon zien, van de herfstwind heb genoten en de aardse geuren en kleuren in deze tijd en ook nog mijn verantwoordelijkheden kon nakomen binnen de 24 uur die zo een dag telt.

 

 

Ik leef, ik groei, ik leer, ik zie, ik voel, ik huil ,ik ben. 

asymmetrie

....    asymmetrie|ën (meerv.) toestand dat twee helften (van iets) niet elkaars spiegelbeeld zijn Voorbeeld:  

 

 

 

Ja, dat is het resultaat van een nogal storm - en regenachtige donderdagmiddag, waar ik onder anderen weer aan een paar kleurtjes toe was. En waarom dezelfde  nou altijd netjes verdelen? Zo kan het ook  dus....

 

De middag begon met de vraag: -Wat zullen we es doen met jou vandaag?- Het feit dat hij naast touw  en de stok , ook een gag pakte, zetten mij al aan het denken. Deze gag past alleen niet helemaal en voordat hij hem passend kon maken werden wij even onderbroken door mijn dochter. Toen deze weer vertrokken was en wij de spullen weer uit de verstopplek  hadden gevist, was het onderwerp gag even vergeten, maar toch was hij deze dag idd op een aantal momenten niet overbodig geweest. Nu moest ik het mij maar zo gaan verbijten.

 

Met mijn spijkerbroek nog aan zette hij mij met wat touw vast terwijl ik voorovergebogen stond met mijn armen op mijn rug. Dat voelde ik ook gelijk in mijn benen die dat soort gymnastiek niet meer zo gewend zijn. Hij begon mij te slaan en dat niet echt zachtjes. Op een gegeven moment ging ik van ellende maar zitten. - Staan!- - Dat gaat niet zo,....- jammerde ik. - Dat is jouw probleem, of mocht jij van mij gaan zitten dan?- - Nee,....- Nee, dat mocht niet. Maar ik zat nu letterlijk in de knoop en ja dat was mijn eigen schuld. Hij sloeg mij verder met de stok op mijn armen en borsten en ik probeerde weer overeind te komen. Na een aantal aanmoedigingen lukte het mij nog ook.

 

Ik weet niet meer wanneer het gebeurde , maar mijn borsten waren ook afgebonden die dag en voor de rest werd ik met grote toewijding en precisie geslagen .  Vooral op mijn rechter bil dus en mijn linker borst. Zo vond ik mij vooroverhangend op mijn leesstoel terecht en de klappen kwamen hard aan. Erg hard en ergens daar vond ik iets terug wat ik een tijdje gemist had: overgave. Ik ontspande ineens en gaf mij over. - Goed zo, meisje! Jij kan het wel.-  En toen was het subje erg blij en tevreden. En werd zij in twee van haar gaatjes genomen door haar Meerdere en genoot er enorm van. Pijn en genot, overgave en inspanning. En oh nee, twee klemmetjes op mijn schaamlippen en eentje in mijn zij. En weer klappen en even later zette hij mij op mijn zere billen en met de klemmen nog op, op het krukje neer en dan niet op de gladde kant. Ik zocht een houding waar ik enigszins kon zitten en nee dat was niet zoals ik dat geleerd had. Want die klemmen deden wel pijn, ook al minder dan ik gevreesd had, alleen was hij heel die klemmen vergeten, grrrr.....  en vroeg zich dus stilletjes af, wat nou de reden voor mijn rare zithouding was. En ik dacht, nou, niet zo flauw doen, jij weet donders goed dat die klemmen daar zitten. Maar ik had mij vandaag voorgenomen om gehoorzaam te zijn en mij over te geven, dus hield ik maar stug vol, zelfs toen hij ook nog op mijn schoot kwam zitten. Op een gegeven moment mocht ik wel opstaan en werd hem dus duidelijk waarom ik niet zo netjes zat.... Oké, gezien mijn vochtigheidsgraad daar beneden heb ik er zeker ook van genoten. En gelukkig mochten de klemmen eraf.

 

Het moment van overgave mocht ik nog een paar keer meemaken die middag en mijn billetje werd steeds beurser net zoals mijn borsten. En ja, hij vroeg aardig veel van mij . En het ging weer net de grens over.  Hij sloeg mij op een gegeven moment met de stok op mijn borsten en dat is erg pijnlijk. Erbij zat ik ook weer op het krukje en stond herhaaldelijk op , hetgeen ik zeker niet zo gauw  vrijwillige zou doen, maar dit was echt op het randje van mijn pijngrens. Het commando: - Zitten!- volgde ik dan toch elke keer weer op in een poging gehoorzaam te blijven en vroeg mij af hoelang dit nog gaat duren. Net iets langer dan ik had gewild dus... (- Jij kan vreselijk veel hebben.- )

 

Wat nieuw voor mij was die middag: Hij masseerde mijn zere billen   met een haarborstel hetgeen ook best gemeen is en de wollen deken lag toevallig ook in de buurt, dus even later over mij heen, ik ging hem pijpen terwijl ik nog op het krukje zat, ik kreeg steeds weer het scenario Hangen aan mijn borsten voorgespiegeld.... en zo kan ik toch niet zeggen dat het saai wordt met hem...:)

 

Maar het mooiste is om erna in zijn armen troost te vinden. En ja ik vind hem nog steeds lief, of juist daarom. Omdat hij mij pijn durft te doen en daarin ver durft te gaan. Omdat hij veeleisend is en mij steeds verder durft te pushen. Omdat ik met hem kan lachen  en knuffelen , tegen hem aan mag kruipen en omdat hij mij intens laat genieten.

 

Zo zette hij mij  nog 1 keer vast terwijl ik op de bank lag, open en bloot en hij mij nogal gek ging maken. Hij speelde met mijn clitje en ging kijken hoe ruim mijn doosje nou toch is. Ik genoot van alle aandacht en sensaties en kwam klaar en was erg gelukkig. - Nu mag je jezelf weer losmaken....- zei hij grijnzend. Oké, zoals jij wilt en ik stroopte nogal snel de touwen van mij af. hihi.....  - Hm, ik wist dat ik bij jou duct tape moet gebruiken.- En hij pakte de rol en ik ging lichtelijk in paniek protesteren.  Hij pakte mij vast hield mij half ondersteboven en ik bleef maar sputteren: - Maar ik moest mij toch losmaken...! en Wat heb ik nou weer verkeerd gedaan...?!...-  Waren enkele kreten die ik liet horen. - Niets. -  was zijn antwoord. Het duct tape bleef dan toch wel ongebruikt deze middag, niet dat dat aan mijn protesten lag....  en omdat het toch best laat was en tijd om op te ruimen, gingen we dat maar doen. Tijdens het touwoprollen sloeg hij mij nog twee keer hard met het touw hetgeen erg interessante merken achterliet op mijn benen.

 

Mij liet hij dan uiteindelijk achter op het krukje, waar ik nu wel netjes op ging zitten en hij ruimde verder op. Nu mijn huisje niet zo groot is, vind hij ook makkelijk de weg en ik zat maar op het krukje tot ik mij aan mocht kleden.

 

En dan is daar weer het moment van afscheid nemen. - Volgens mij was je er weer even aan toe...-  Ik knikte en was gelukkig. Gelukkig met de zere plekken die ik nog lang zal voelen, gelukkig met de aandacht die ik deze middag gekregen had, gelukkig met de momenten van overgave die ik had beleeft. Een gelukkig subje dat erg blij is met haar veeleisende  Dominant.