een erg gelukkig meisje

Ja, hoe ging het nu verder na die eerste vrij heftige en nogal " rampzalige" kennismaking.....

ik had de beslissing dus genomen, dat ik wel verder wil met hem en dat ik hard aan het werk zou gaan. Dat was voor mij duidelijk. Toch wist ik totaal niet wat ik nou verder kon verwachten en hoe het nu verder zou gaan en of ik in zijn bijzijn überhaupt ooit twee zinnige woorden uit zou kunnen brengen...
Help!!!! Waar was ik nou weer aan begonnen....

De mail die ik terugkreeg was erg fijn om te lezen. Hij had ook eerst even goed nagedacht of hij mij wel aankon en of hij dit wilde. Mijn mail was kennelijk duidelijk en verstandig genoeg en zo ben ik nu een subje in training. Ja, of ik ooit uitgetraind zal zijn ,weet ik niet, maar voorlopig was ik best trots en blij met dit bericht. Duidelijk en direct als hij nu eenmaal is kreeg ik ook gelijk wat regels.  Regels die ertoe dienen mij beter te leren kennen en ook een behoorlijke inbreuk vormen in mijn privé-leven. Vooral 1 regel stond mij erg tegen en dat melde ik ook netjes. En ik vroeg me nog steeds serieus af: waar ben je nou weer aan begonnen????!!!!!

Een telefoongesprek een dag later bracht al meer duidelijkheid. Hij belde mij op en ik kon zowaar een hele zin maken. Hey!!!! Het werd een best lang telefoongesprek zelfs, waarbij ik vooral over mijzelf en mijn achtergrond vertelde . En waar hij mij uitleg gaf, over het hoe en waarom van de regels en hij er ook nog iets toevoegde. Alleen dat laatste ontging mij maar weer es eens. Niet handig. Soms zou ik gewoon een ander geheugen willen hebben. ik vergeet nogal veel. Zal wel de leeftijd zijn....

Desondanks deed ik mijn best om mij maar met die nieuwe regels vertrouwd te maken en er al enigszins aan te voldoen. Dat mislukte nogal dus dan krijg je een strafaankondiging. Jippie!  De straf bestond uit twee delen: deel 1: ik mocht tijdens de sex niet aan de ander vragen of hij mij bvb vingerd of beft ,oid. Ok, dat is makkelijk, want dat doe ik toch bijna nooit.
deel 2 : 50 strafalineas opschrijven in mijn (nieuwe) strafboek, netjes, en om het helemaal leuk te maken mocht ik daarbij op het kroonkurkenkrukje gaan zitten. Benen min 50 cm uit elkaar , kutje precies in het midden van de kruk, woorden precies onder elkaar..... Moet ik nog vermelden dat hij erg secuur is en van details houd....

Toen ik een ochtend vrij en alleen thuis was, ben ik dan aan de straf begonnen. Tja, het moet toch een keer niet. Zo legde ik alles klaar, ging met enige tegenzin zoals gevraagd op het krukje zitten, melde dat ik zover was en begon aan mijn straf. In het begin ging het best aardig. Halverwege werd het al moeilijker en toen belde hij op. ik geloof dat hij er wel plezier in had.( Goh, wat gek nou....grrrrr....) Nouja, in ieder geval dacht hij aan mij, dat is wel lief, he.....  ik bleef inderdaad stug in mijn positie zitten want verzitten of zelfs opstaan wordt erg pijnlijk....pffffff..... Zo dacht ik ook nog even aan mijn vriendje die zo aardig is geweest om dit krukje te maken voor mij.....grrrrrrr......etterbakje.....;-) Aan het eind , dat is dus bijna twee uur verder...., begon ik al lichtelijk sterretjes te zien ,kon ik mij niet meer concentreren en werd mijn handschrift zwaar beroerd. ik wist ook echt niet of ik nou fouten had gemaakt of niet, ik zag het gewoon niet meer. Bij een fout had ik namelijk helemaal opnieuw moeten beginnen. Niet dat ik er nog toe in staat geweest zou zijn trouwens. Eindelijk was ik dan klaar en smste dat ook naar hem. Daarna moest ik wachten tot hij zei dat ik op mocht ruimen. ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest maar wachtte toch maar braaf. Dan kreeg ik eindelijk het verlossende telefoontje. Nouja, verlossend... Jeetje, wat doet dat pijn als je opstaat. ik draaide wat rondjes door de kamer en probeerde ernaast antwoord te geven aan hem via de telefoon. Oh, wat zal hij er toch van hebben genoten.....grrrr.....De afdrukken zijn nog steeds te zien.  Maar de straf was duidelijk en ik wist nu alweer beter waar ik aan toe was. Rechtvaardig en streng en straf is niet fijn, nee echt niet.

De dagen erna gingen nog wat mailtjes heen en weer en voor dinsdag hadden we dan alweer afgesproken. 1 week naar onze eerste ontmoeting zou ik hem bij mij thuis al ontvangen en ik was mij er wel van bewust dat hij niet voor de koffie kwam....

ik vroeg mij in de dagen ervoor welles af, waar ik nou in godsnaam mee bezig was en waar ik mijn verstand gelaten heb. Maar het voelde erg goed en ook al vertrouwd. Waarom niet dan, zou je zeggen. en zo hadden wij dinsdagmiddag 2 uurtjes om elkaar beter te leren kennen......

's ochtends was ik nog koffie gaan drinken bij een collega. Erna, om 1 uur hadden wij dan afgesproken. ik had mij netjes geschoren en gewoon een jurkje en kousen aangedaan meer niet. ik was best zenuwachtig. Zou ik nu wel gewoon kunnen communiceren? Wat gaan we precies doen? Hoe ga ik reageren?

Een telefoontje maakte mij duidelijk dat het zover is. Was ik wel zover? Hoelang had ik nu niet meer gespeeld, 1 jaar?

ik wachtte bij de deur en moest deze gelijk open gaan doen zonder dat hij aan hoefde te bellen. Dat lukte dan nog best aardig , en dan.... Voordat ik weer helemaal mijn houding kwijt zou raken, duwde hij mij op het bankje voorover in de gang en keek ook gelijk of ik toegangelijk genoeg was. Daarna bepaalde hij dat mijn plek op de grond was en dat vond ik ook niet vervelend. Dat is een plek waar subje wel erg tevreden mee is. Met de trap op moeten kruipen was subje dan minder tevreden. Dat heb ik nog nooit eerder gedaan en dus erg onwennig, dus was ik niet zo snel. De laatste tredes tilde hij mij onder mijn kont op en dat was wel fijn, want zo ging het een stuk makkelijker, maar was ook een raar gevoel. En zijn hand werd er  iets nat van....schaam.... Ja, dat moet wel weer schoon....nog meer ....schaam....  Mijn verlegenheid is dan wel weer leuk voor hem, dat wel.
Toen ik bij zijn voeten mocht komen zitten en mijn hoofd op zijn knie gelegd had, voelde ik mij ontspannen en fijn en minder verlegen. Het was een mooi moment en voor mij ook erg belangrijk. Zo voelde ik mij erg vertrouwd. En dat had ik ook even nodig. Voordat:

Mijn strafboekje moest ik laten zien en , nee, het was niet zo netjes. ik schaamde me wel, maar begon ook te mokken. ik wist erg goed dat ik fout was, maar wou het niet toegeven. Zo zat ik daar op de grond, als een koppig klein kind. Dan moeten we dat maar verder oefenen, was de reactie. Ook dat nog!!!!

De precieze volgorde van het spel kan ik nu niet meer herinneren. In die twee uur gebeurde er veel, erg veel en mocht ik ook een aantal nieuwe dingen ervaren.
Eerder had hij al verteld dat hij was gaan winkelen. Ok, dat maakte mij wel nieuwsgierig. En al snel zag ik ook, wat er allemaal voor leuks in een bouwmarkt te koop is.... Klemmetjes, latjes, touw ( dat niet uit de bouwmarkt kwam...), het kan niet op.....
Hij liet mij dan ook gedurende het spel zien en voelen wat je er zo al mee kan doen. Dat voelden mijn billen wel, maar ook mijn voeten ( een beetje), mijn tepels en mijn tong. Ja, die kun je dus mooi tussen twee latjes inklemmen, erg effectief en je gaat er zooo mooi van kwijlen.
Voor het eerst werden mijn borsten afgebonden, heeft iemand een leuk ritme op mijn billen getrommeld, iets aan mijn neus gehangen, zijn handen zachtjes om mijn nek gelegt ( ´Daar hou jij niet van, maar ik doe het lekker toch...´). Hij heeft mij vastgelegd op bed ( met mijn handen nog vrij), mij klaar laten komen, in mijn kontje gevoeld, mijn gekriebeld en steeds weer tikken gegeven zodat mijn billen lekker gingen gloeien ( en zijn handen ook, zoals hij mij achteraf vertelde....ahhhh, dat is nou sneu...;-) ) Wij hebben gelachen en uiteindelijk heeft hij mij toch gezoend. En dat laatste was wel erg bijzonder:
Aan het begin zei hij, dat ik een zoen moest verdienen en vroeg of ik die wel verdiend had. ik gaf eerst het diplomatieke antwoord dat dat niet aan mij is om te beoordelen. ik moest alleen toch antwoord geven en dat antwoord was : nee. ik vond niet dat ik dat had verdiend, daarvoor heb ik teveel fouten gemaakt de afgelopen week. En dat voelde ik ook echt zo.  Daarom was voor mij die zoen aan het eind zo bijzonder en ik was er ook erg verbaasd over.

Nog verbaasder was ik over een kaartje van hem, met alle belangrijke woorden uit zijn advertentie erop, dat hij aan mij gaf. Dat moet ik goed in mijn portemonnee bewaren, tot mijn training over is, of onze relatie.
Ook kreeg ik een heel mooi plaatje met een heuvelige straat mijn nick-name aan de kant van de straat, het bdsm- teken aan de andere kant en in verte een bordje met mijn nick-name doorgestreept. Zijn naam staat op de straat, als je erg goed kijkt, kun je het zien. Mijn weg en hij is altijd bij mij.
Het ontroerde mij allemaal wel erg en ik werd erg blij, een erg gelukkig meisje......