een ongewone zaterdag, een nog ongewonere koffieafspraak en even tussendoor

Zaterdag kreeg ik een iets wat aparte opdracht: ik moest mij 4 keer ( voor elke dag dat mijn weekend lang zou zijn)  binnen 12 uur klaarvingeren met een tussenpoos van minstens 1 uur. Ook dat nog! Die dag gingen we naar Leiden, hadden we een verjaardag en 's avonds visite. Goede dag ervoor uitgekozen, maar niet heus..... Nu lukte het uiteindelijk toch met een aantal wc-stops op die dag en het maakte dezelfde zeker onvergetelijk . Dat staat vast....

Dinsdag zouden wij elkaar dan weer ontmoeten. Samen koffie-drinken of lunchen dat was het idee, want een spel zag ik niet zitten. Daarop kreeg ik de vraag, wat is spelen dan precies? Ja, dat is een goede vraag. Wat is daar de definitie van? Hm, best lastig.

Of het uiteindelijk nou koffie of lunch werd bleef ook een verrassing. Tja, hoe moet je dan je dag verder indelen? Ik had me wel al netjes gedoucht en, zo ik dacht, goed geschoren en wat leuke kleren aangedaan. Dat was nog best lastig om te beslissen wat nu aan te doen: een broek is niet geschikt, kousen blijven bij mij niet goed zitten, dus dat was ook geen optie meer, en ik was ook nog es ongesteld, met blote benen is het nog te koud buiten en een panty zou het welles niet kunnen overleven volgens hem..... Jammer dan voor de panty dacht ik. Wat moet ik ook anders aan doen?

ik zat net in mijn strafboekje een verslag te schrijven dat nog af moest binnen 48 uur en toen ik bijna klaar was ging de bel. Dat was toch eerder dan ik had verwacht. Toen ik de deur opendeed zag ik ook gelijk de nieuwste aanwinst qua slagwerktuigen, een lange plastiek stok, die kennelijk in het tuincentrum verkocht werd en die wel het gewenste effect op mijn billen teweeg bracht. Dat was auw...! En dat voor 2.49 euro. En het deed ook onder mijn voeten zeer ja en als je mij ermee in mijn neus kriebelt is dat ook best vervelend. Voor mij dan wel tenminste...grrr....De panty is niet lang heel gebleven nee, en de ladder van onze boekenkast geeft kennelijk ook weer mogelijkheden.  Is dat nou spelen of niet? kreeg ik de vraag. Pfffff,.... geen idee. Niet zo moeilijke vragen stellen aub.... Maar het zou nog veel en veel moeilijker worden.

 Zoals afgesproken had ik zondag gemaild hoe de week was gegaan en ook mijn lijst met fouten erbij geschreven. Die was best lang. En één fout was wel heel ernstig: ik had in mijn blog in plaats van hij het geschreven. Dat was wel erg dom en respectloos. Ook geschoren had ik mij niet netjes, ook nu niet zoals hij mij liet voelen en zien. Autsch.... een paar haartjes vergeten. En zo nog een heleboel andere dingen...zucht.....
.
De straf weet ik nog niet, maar hij liet mij wel een scenario weten en daarvoor kan ik alvast mijn buik-, been- en bilspieren  gaan oefenen, mocht dit nog vaker gebeuren. Dat vooruitzicht is niet prettig en kwam ook wel binnen.

Zo kwamen er nog meer dingen binnen en lieten mij weer steeds meer in mijn kleine meisje terug kruipen. Mijn houding was al lang weer kwijt ,  zo ver ik deze überhaupt ooit gehad heb deze dag. Ik kon niet eens vertellen wat we nu verder gingen doen. Wat ik wilde. Nee, dat kan ik nu eenmaal niet en dat is best stom.

Zo besloot hij maar dat we op zolder naar de mogelijkheden voor een goede haak gingen kijken. Kruipend de trap op is nog steeds moeilijk en het verhaal met de haak is nog best ingewikkeld zo bleek. Maar lang niet zo ingewikkeld als het verhaal met mijzelf,  zo zou gauw blijken.

En alles wat hij vroeg was alleen wat ik graag zou willen, wat ik fijn vind, wat ik kwijt wou, wat ik hem nog zou willen vragen, wat ik graag zou willen weten. Hij wou gewoon antwoord zonder mij eerst wat tikken te moeten geven en ik kon gewoon geen antwoord geven. Het ging gewoon niet. Ja, daar heb ik af en toe last van. Ik denk nu eenmaal niet zo vaak aan mijzelf, pas mij graag aan en zeg bijna nooit wat ik wil. Ik ben een geboren pleaser die het anderen graag naar de zin maakt, ik heb nooit echt geleerd om mijn eigen wensen te uiten.

Op een gegeven moment lag ik op de grond en hij gaf mij een paar tikken met de stok, maar zag wel dat ik met mezelf klem zat en zei, dat ik gewoon mocht huilen en dat deed ik ook. Er brak iets, ik brak.  Moet ik jou alleen laten of wil je even op schoot? Alleen wou ik zeker niet blijven en zo lag ik even later op zijn schoot te huilen.

Twee weken geleden kenden we elkaar nog niet eens en nu lag ik op zijn schoot te huilen.
-Waarom brak jij nu?-  
(Niet nog meer moeilijke vragen aub.....)- Omdat ik mijzelf alweer heel hard tegen kom.
- Dat is niet de enige reden. Waarom brak jij?-
Pffffff- 
-  Ok, zulle we beneden verder praten of naar het bos.-
- Dan naar het bos-
- En daar ga je dan wel praten.-
- Ja.-

Ik trok een nieuwe panty aan en ging mij even opfrissen. Hij vond ondertussen mijn boekje met gedichten. En die zijn niet altijd even vrolijk. Hoewel ik lang geen gedichtje meer aan het boekje heb toegevoegd, had hij wel gelijk dat er nog veel verdriet en frustratie zit bij mij.

Nu eerst even wat eten. In het winkelcentrum in de snack-bar gingen we  een tussenstop maken voordat we naar het bos gingen. Maar nee, het werd geen gezellig etentje. - Waarom brak jij daarnet?- Omdat jij mij begrijpt-
Hij maakte mij duidelijk dat ik alleen maar geef en dat ik toch beter aan mijzelf moet gaan denken. - Ik weet erg veel over jou, jij weet bijna niets over mij.-   Eh, ja dat klopt. De verhoudingen zijn scheef misschien, maar zo voelt het voor mij niet. Het voelt zo vertrouwd. - Waar wordt jij blij van?-  - Ehhhh, van, van mijn dochter.-   - Daar heb jij eerst over na moeten denken. En nee de stoel geeft niet mee.-    Nee, helaas niet. Ik wist het niet meer, ik werd geconfronteerd met mijzelf, mijn verleden, mijn heden, mijn tekortkomingen. Hij wist zoveel over mij, behalve wat ik nou echt wilde. En hij wil toch alleen maar weten, hoe een spel hoort te zijn, zodat we er allebei plezier in hebben. Hij wil niet meer het gevoel hebben  over mij heen te lopen, of dat ik dingen alleen maar doe omdat hij het leuk vind. Hij wil weten wat ik voel als hij mij slaat, of juist kriebelt, wanneer ik het lekker vind of juist niet. En ik geef alleen maar diplomatieke of vage antwoorden..... Ik gil het nooit uit van genot of pijn, ik zeg nooit ga door of juist stoppen.... behalve als het echt te ver gaat.

Wij gingen verder naar het bos, hoewel hij helemaal niet van wandelen houd....grin..... Ik voel mij dan wel altijd een stuk beter, als ik even kan wandelen. - Waarom brak jij-  Ook die vraag hadden we meegenomen naar het bos. Ik weet niet meer wat ik toen precies geantwoord had. Het kwam min of meer op het volgende neer:  omdat ik iemand tegenover mij heb, die dwars door mij heen kijkt en ook geen smoesjes of stoer gedrag accepteert. Bij hem ben ik figuurlijk naakt, en hij begrijpt mij. En in plaatst van mij in de watten te leggen zoals de meeste het doen, of misbruik van mij te maken, geeft hij niet op en wil hij mij zien. En ik kwam mijzelf zo hard tegen dat ik er enorm van baalde en verdrietig van werd en stukken uit mijn verleden kwamen weer naar boven.
En dat wordt dan een simpele som met deze uitkomst:

-Had ik jou beter een pak slaag kunnen geven? - 
-Hm komt op het pak slaag aan.- (Ik denk dat dat een stuk makkelijker voor mij geweest was ,ja.)
- Is dit nu spelen?-
- Argh,.... geen idee.- ( Dat is gemeen, ik heb geen idee meer wat ik nu onder spelen moet plaatsen.)
 - En nu mijn favoriete onderdeel: wil je nog iets weten, vragen, kwijt.- 
- Oh nee, niet alweer. ( Pffff, vervelend zo een  sadistische man....;-) )   - Misschien kun jij beter in het weekend cursussen gaan geven van : Ken jezelf.... Volgens mij ben jij er erg goed in....-  
 - Maar dat doe ik alleen maar bij mensen die ik mag.-  ..... 
Wat voelen twee armen om je heen toch fijn.:)


- Denk aan jezelf-   die zin bleef  door mijn hoofd spoken nadat hij mij weer thuis afgeleverd had. Ik was moe en er ging erg veel door mij heen. Het is allemaal best veel geweest. Sterke koffie, om het maar zo te zeggen. Wel met melk en suiker...;-).....

De volgende dag hield het mij nog steeds bezig. Hij belde mij op voordat ik naar mijn werk ging. Even horen hoe het gaat. Blijven lachen op het werk....ja, je weet nooit wanneer en waar wij elkaar weer zien. Alleen was ik die dag net aan het eten op mijn werk.... jammer....

Donderdag was ik onverwachts vrij en het was zo mooi weer. Hij belde mij 's ochtends op en we hebben even gezellig zitten kletsen. Scheren moest ik mij nog. Maar dat heb ik al gedaan was mijn antwoord.  's middags kreeg ik een smsje met de vraag, of het lekker in de zon is. Ja, dat was het zeker. Uiteindelijk vroeg ik, of hij er niet bij wou komen zitten. - Wil je dat graag?-  Tuurlijk wil ik dat graag. Wanneer mijn dochter thuis was? Ja, die was al thuis. Dan kwam hij maar niet binnen maar ik kon bij hem in de auto stappen. Ok, dan. Dat had ik kunnen weten, haha.

Ik liep in mijn erg leuke sportkleding naar zijn auto toe en stapte dus in en na de begroeting  kneep hij mij, best hard. Dat was : autsch. En dat niet maar 1 keer. Ik was blij hem te zien en te voelen, zo onverwachts. En ik leerde dat ´au ´, niet zo netjes is. wel: Mijn lichaam vind dit niet zo fijn , Meneer. Dat dat dan jammer is, ok, dat is een tweede...grrrrrr.... Wij reden een stukje verder en stopten op een industrieterrein. En, nee ik had mij weer niet netjes geschoren....Het werd een afwisselende ontmoeting met knijpen, kietelen, krabben, tikjes,  en klaarvingeren. Handig als dat voor je gedaan wordt ...grin.... alleen maak ik er nog steeds niet zoveel geluid bij. - Ik hoor niets.-   Ehhhh, nee. Blijft moeilijk.
Ook om te voelen hoe vaag en rekbaar grenzen zijn. In mijn gezicht een tik te krijgen vind ik alles andere dan prettig. Dat is dan nog tot daar aan toe. Even mijn mond en neus dichtknijpen is eng. -Vertrouw je mij?-  Ja, dat zeker anders zou ik hier niet in de auto zitten, anders had ik je niet in mijn huis gelaten.... Pffff, ok, ik vertrouw je.   Een rot gevoel, maar inderdaad een bijna ultieme blijk van vertrouwen. Bijna, omdat ik niet eens vastzat. Waarom laat ik dit met mij doen? Omdat je masochistisch ben. Ja. dat klinkt logisch.... Omdat ik het wil en jij ermee ingestemd hebt. Ja, ok, dat klinkt ook logisch. Een paar weken terug was ik er erg op tegen. Nu is het een nieuwe ervaring en in een heel andere context geplaatst. Wat zijn grenzen, wat is spelen? Dat was dan even zo tussendoor....

En nu nog het favoriete onderdeel van onze ontmoeting..... (Oh nee! Help!!!!!!) ......