blind date

Ja, gisterenavond was het dan zover. De ontmoeting.... Nu was ik al iets wat zenuwachtig en ik had eigenlijk ook totaal geen idee wat ik nou van deze avond moest verwachen.En achteraf was dat maar beter ook. Want het werd heftiger dan ik ooit had durven denken.

Nadat ik me mijnes inziens best leuk gekleed had gingen we dus op weg naar de ontmoetingsplek. We zouden bellen als we er waren. Nu waren mijn man en ik wat vroeg en zo wachten wij nog even in de auto. Dan gaan al een heleboel gedachtes door je heen. Uiteindelijk was het tijd en ik belde hem op dat wij er waren.

Bij de ingang dan de eerste ontmoeting en die was gelijk duidelijk. Hij gaf eerst mijn man een hand en dan pas mij. ik liep dan ook maar achteraan. Leek mij verstandiger..... Dat wordt nog wat vanavond!

Ja, en dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Erover dat hij wel echt dominant is, bestond bij mij ook totaal geen twijfel. En dat heb ik zo nog nooit gevoeld. Dat maakte mij aardig verlegen en onderdanig en op een gegeven moment wist ik mij helemal geen houding meer te geven.... ehhhh... het was niet onprettig geweest om op dat moment door de grond heen te kunnen zakken, maar die werkte helaas niet mee.

In het begin probeede ik nog enigzins mijzelf te blijven, maar dat was gauw afgelopen. Ik probeerde mij erg te concentreren, op de vragen, wat er van mij verlangd werd, ik kon het niet echt en antwoord geven al helemaal niet. Wat er overbleef was een erg verlegen meisje, dat zich erg aangetrokken voelde door haar tegenover, maar dat niet in woorden uit kon drukken.

Hij is erg direct en duidelijk ook bij deze eerste ontmoeting. En hij was zich ook ervan bewust dat hij iets erg kwetsbaars in zijn handen hield op dat moment.
Hij liet mij melk en suiker in zijn koffie doen, nieuwe koffie halen, hij corrigeerde mijn houding, hij kneep mij, om eindelijk een reaktie te krijgen. Hij liet mij mijn blouse verder open maken en duwde mijn benen uit elkaar en ik liet het allemaal toe. Want ik voelde geen weerstand. Hij had het recht ertoe voor mijn gevoel. Ik was weer een subje, maar een erg naive, dat gevaarlijk bezig was.

En dat maakte hij mij ook erg duidelijk. Hij drukte me met mijn neus op de feiten zonder  er misbruik van te maken. Hij zag dat het genoeg was en dat ik er goed over na moest denken.

De volgende dag kon ik hem mailen. Maar als ik " ja" , zei, op deze relatie, wilde hij wel een erg goede reden ervoor.

Die mail heb ik net verstuurd. Ik ben mijzelf in geen jaren zo erg tegen gekomen. En daarom wil ik juist verder. Ik wil volwassen worden, mijn beschermde bdsm-wereldje verlaten waarin ik tot nu toe mocht verblijven. En een verstandig volwaaardig subje worden. En bij hem kan ik dat, voel ik.

`Meisje mag trots zijn op zichzelf. Overige info volgt later.` was het smsje dat ik net kreeg. Ja, daar wordt ik wel trots van, maar ook gelijk weer verlegen....shoot.... Dat wordt nog een lange weg......