Nouja,weggeweest ben ik niet echt. Ik was gewoon thuis maar had de afgelopen twee weken mijn ouders te logeren en zo mijn handen vol aan andere dingen. En zo schoof het subje een beetje op de achtergrond.
Omdat mijn ouders toch wel een dagreis hiervandaan wonen, zie ik hun niet zo vaak en als ze er dan een keer zijn, geef ik hun ook alle aandacht en probeer ernaast ook nog de dagelijkse dingen te combineren met leuke uitjes en het waren geslaagde twee weken voor ons allemaal. Mijn ouders zijn gisteren weer goed thuis beland en nadat wij dan s´middags mijn schoonfamilie in verband met Moederdag met een bezoekje vereerd hadden ,moet ik nu weer even het dagelijkse leven oppakken en aan de rust in huis wennen die nu wedergekeerd is.
Nu mijn ouders wat ouder worden en eigenlijk mijn hulp al af en toe nodig zouden hebben en vooral ook het contact, en dan niet alleen maar via de telefoon , vraag ik mij op sommige momenten af, of ik toen de juiste beslissing heb genomen. Ik heb welles heimwee naar de natuur daar, mijn voor-middeleeuws geboortestadje, het eten, de mensen, ..... en vooral naar mijn familie:
Mij neefje zal ik vooral op foto's zien opgroeien, 2 jaar wordt hij alweer. Mijn ouders zullen nog vaker naar het ziekenhuis moeten, zonder dat ik hun kan steunen. De jaargetijden zullen de oude bomen in de lanen kleuren van bruin, lichtgroen, donkergroen, rood-geel, grijs en wit, zonder dat ik eronder door ben gelopen, de stormen zullen het water van de zee omwoelen , de zon zal het verwarmen, de kinderen zandkasteelen op het strand bouwen, zonder dat de golven om mijn voeten konden spelen.... net zoals vroeger....
Herinneringen hebben mijn ouders meegebracht. Herinneringen in een doos van hun zolder, herinneringen aan vroeger, aan een kindertijd in een andere wereld, aan een schooltijd in twee systemen, aan 3 kinderkamers, die ik had in 3 huizen. Herinneringen....
En deze heb ik nu weer een plekje gegeven en zo ga ik weer verder met het dagelijkse leven van een niet helemaal doorsnee-vrouw in een de 21. eeuw in Nederland...
Zo heeft het subje na al die tijd wachten en tussen door - dingen en lang niet kunnen spelen, nu echt erg veel behoefte aan weer subje mogen zijn en dat niet alleen maar via smsjes.
Nu moet ik zeggen dat de afgelopen weken ook erg vermakelijk en fijn waren met Meester , op afstand om het zomaar te zeggen. Bijna dagelijks hebben wij even contact en het subje wordt ondertussen af en toe wat brutaal .
Tja, sorry, ik stuiter nu echt alle kanten op en kan nog maar erg moeilijk gedragen. (En Meester is gelukkig erg nazichtig met zijn stoute subje tot nu toe....)
Ik ben erg onrustig aan de ene kant en aan de andere kant beschrijft dit plaatje denk ik het beste mijn gevoel op sommige momenten.
Het subje mist haar Eigenaar en het Ik probeert het allemaal te relativeren en met de dagelijkse dingetjes door te gaan. Grappig om dat bij jezelf gade te slaan.
Maar zowel het Ik als het subje hopen, dat we gauw weer kunnen spelen, want het Ik wordt wat moe van het gezeur van het subje en het subje wordt moe van al dat gestuiter..... hihi....
Na de afgelopen periode met drukte en af en toe niet zo lekker voelen, visite, regeldingetjes en ook best inhaverende uiteenzettingen met mijn wederhelft, wil ik mij graag weer een keer laten vallen in het subjes-zijn.
Nu alles weer rustig verloopt heb ik weer tijd voor het subje , om mij er weer meer mee bezig te houden , weer tijd voor mijzelf..... en voor Meester, die gisteren jarig was..... (Hm, toen ik dit plaatje:
zag, dacht ik, zou ook een mooi cadeau zijn; Zijn subje zo mooi ingepakt.... :) duurd alleen even voordat het weer uitgepakt is, dat wel.... hihi...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten