nogal gefrustreerd...

 Nogal gefrustreerd , ja , dat ben ik wel vandaag. Mijn Ik door het feit dat op het werk door de geweldige bezuinigingen het af en toe gewoon niet meer werkbaar is en iedereen nogal gestrest en geirriteerd op de vloer loopt. Ik vraag me af,hoelang dat zo nog goed zal gaan.... Dat is best jammer,want ik ben altijd graag op mijn werk en ook graag met mijn collega's samen. En nu is de sfeer vaak verpest door de situatie op dit moment. Erg jammer , zoals ik al zei.. Vooral omdat dit veroorzaakt wordt door een aantal leidinggevenden, die kennelijk niet helemaal beseffen, waar ze mee bezig zijn. .

Ja, en het subje is ook gefrustreerd aan het raken, want bijna 3 maanden zonder spelen vraagt ondertussen wel erg veel geduld van haar. Geduld die ze niet meer op wil brengen. Zij is erg onrustig en ook af en toe ontevreden. Ook al doet ze haar best om geduld te oefenen en te wachten en toch tevreden te zijn met het contact met Meester op afstand. Maar dat lukt steeds minder. Zij wordt erg opstandig, hetgeen ook al manlief thuis en ook goede

vrienden opvalt en  ze doet ook vaak niet zo heel erg haar best meer om netjes te doen tegen Meester..... ( Sorry, daarvoor...)

Het contact lijkt nu weer meer op dat van een jaar geleden, meer vriendschappelijk, en dat is dan wel weer grappig en leuk om te ervaren. Dat dit gewoon zo vanzelf gaat en ook kan. Een klein beetje word het subje wel gecorrigeerd, als ze echt te ver gaat, en dat gaat ze zo af en toe zeker. Maar grotendeels zijn de smsjes nu toch meer vriendschappelijk van aard, gewoon om contact te houden in een toch iets wat ongewone relatie. Een relatie die mij al veel gegeven heeft en dat nog steeds doet. Die mij veel geleerd heeft, vooral over mijzelf. En dat ook verder nog veel zal leren. Zoals nu, om met een wat langere tijd tussen het spelen om te kunnen gaan. Want ook dat moeten subjes kunnen toch....

Maar zij vraagt zich al serieus af, of zij alles nog wel weet,of zij weer zo makkelijk in haar rol kan vallen bij een volgend spel, of zij zich gelijk weer subje kan voelen, onderdanig, gehoorzaam aan haar Meester en braaf, ( zover zij dat ooit was.... hihi). Komt dat gevoel gelijk weer terug? Hoe zal het zijn om elkaar weer te zien? En vooral : wanneer kunnen wij elkaar weer zien??? Nog maar iets meer dan een maand, dan is het alweer zomervakantie, dus weer allebei met andere dingen bezig.... pffffff....Daar wordt het subje nog onrustiger en ook iets wat gefrustreerd van, hetgeen het Ik dan weer probeerd bij te stellen en te sussen. Maar dat was vandaag ook al gefrustreerd en met zichzelf bezig en zo voel ik mij nogal...grrrrrrr...... en pfffffff.... en HELP!!!!!......en....nouja....

Ook al probeerde het subje  nog steeds aan haar subjes-verplichtingen te voldoen en nu het weer kan, omdat het huis weer af en toe van haar is, bedacht zij zich woensdag ineens: hey, laat ik maar weer es oefenen met pijpen. Hetgeen Meester ook een erg goed idee vond.... Jaha, soms heeft zijn subje dat.

En het was zo fijn om weer een keer de collar en de boeien om te kunnen doen en even van Meester te zijn op deze manier.

 Maar het neemt de onrust en het gevoel, vaak met je ziel onder de arm rond te lopen, niet weg.

3 maanden zijn snel gegaan, met een hoop gebeurtenissen, leuke en minder leuke, met de komst van de zomer, verjaardagen, visite, herinneringen, een grote verandering in de relatie met mijn man, waardoor ik weer het gevoel heb, echt bij elkaar te zijn ,vriendchappen, veel hoofdpijn en het kweken van een buikje dat er nu toch echt weer vanaf moet!

Ja, ik ben zelfs al zover dat ik toch maar bij een sportschool geinformeerd heb, ook al heb ik er een hekel aan. (Nouja, aan zo een fitnessklasje dan . Daarom wou ik ook liever kung fu. Heb je tenminste wat aan. Maarja, toen dat toch te hoog gegrepen bleek, dan maar de sportschool... ) Nu ik niet meer dagelijks 35 km fiets en ook over de 30 ben, gaat het zonder extra sporten kennelijk niet goed meer, ook al heb ik een baan waar ik al veel beweeg. Dus in de komende week even een kijkje nemen, of het echt wat is en dan, sporten maar....

 ik ga nu ook elke week met mijn man fietsen. Dat is naast leuk ook wel nuttig. Alleen krijg ik er nu wel pijn in mijn kont van, want dat doe ik dus niet zo vaak meer zo ver.

Hetzelfde probleem had Meester ook al, die eveneens ging fietsen en toen kon ik mij nog net inhouden om niet iets heel erg stouts te zeggen.... hihi....

Achja, en zo hoopt het subje binnen afzienbare tijd op een spel en het Ik op wat meer evenwichtigheid en minder gestuiter van het subje want daar wordt die  af en toe al gek van....

Lichaam en geest weer in evenwicht , dat lijkt mij toch heerlijk....

Want zoals een vriend het zo mooi zei:

Wordt weer tijd niet.......?   Eh, ja....!