sporten, weer es naar de club, en vrouwen met elkaar

Jaha, woensdag was het dan zover, ik ging naar de sportschool. Echt iets voor mij zo een fitnessklasje, maar niet heus....pffff.... Maar goed, had ik maar niet zo veel moeten snoepen. Dus daar sta je dan op woensdagochtend met nog 15 andere vrouwen ( waar zijn de mannen dan toch gebleven...?) in een sportzaal met een enthousiaste instructrice die de wind er goed onder had trouwens. Mijn coordinatie is nogal ronduit slecht en zo duurde het ook even voordat ik de oefeningen doorhad. ( Blij toch blond he...)En zo een step lijkt niet zo hoog, maar, jeetje ,wat voel je dat na een tijd in je benen. Verder kon ik het wonderbaarlijk allemaal vrij goed bijhouden en na 1 uur springen, de step op en af stappen, gewichten heffen en zit ups was ik nogal uitgeteld , maar best voldaan. Ik had eindelijk weer es iets aan sporten gedaan sinds ik met kun fu gestopt ben een paar maanden terug.

Ook ga ik nu 1 keer in de week met mijn man een heel stuk fietsen. Dat is niet alleen nuttig, maar ook erg leuk. Zo ontdek je nog es nieuwe dingen in je omgeving.

Nu fietste ik alleen weer door de Domstraat net zoal ongeveer een jaar geleden... En daar mocht ik toch helemaal niet komen van Meester....hihi.... Tja, sorry, die subjessteeg hebben ze nog steeds niet aangelegd...dus....

En gisteren zijn mijn man en ik na lange tijd ook weer een keer naar een club geweest. Een parenclub. Daar had ik erg veel zin in. Gewoon lekker genieten van elkaar, van anderen, van het eten en het bubbelbad en de sfeer in de club. Dat is ook zeker gelukt. Het eten was heerlijk, het bubbelbad erg lekker en  ook kwa sex ben ik niets te kort gekomen. Want daar ga je uiteindelijk dan ook voor.

Zelfs een sm-kamer hebben zij er nu ingericht, met een kruis, schandblok, stoel en een schommel. Wel grappig, ook al waren er weinig mensen die daar echt gingen spelen. Eigenlijk niemand en dat is ook wel logisch. Maar toch trekt het mensen aan, hoewel de meeste er een uitgesproken mening over hebben en zeggen dat ze het helemaal niks vinden en er grapjes over maken. Maar interessant genoeg schijnt het toch wel te zijn, want het kamertje was altijd druk bezocht die avond. Niet door mij trouwens helaas, ook al kreeg ik er wel erg veel zin in...zucht.... Maar mijn man en de vrienden met wie wij in de club waren, vinden dat maar niks dus dan gaat het over.

Maar ik kwam de laatste tijd wel een paar keer in het genot van het vrijen met een vrouw. En dat blijft gewoon erg bijzonder en erg lekker. Gewoon omdat je precies de goede plekjes bij elkaar weet te vinden, omdat je weet hoe het voelt bij de ander, omdat het zo zacht is en zo teder, zo vrouwelijk....

Heerlijk!!!!!

Kwa sexualiteit zal ik wel altijd iets wat buiten de norm blijven vallen. Maar ik kan er ook weinig aan doen, dat ik nou eenmaal van mannen hou, maar vrouwen ook niet vies vind en tja, af en toe heb ik gewoon "een pak op mijn reet nodig" zoals mijn man dat altijd zo mooi en subtiel zegt. En dan mag ik mij toch heel gelukkig prijzen dat ik voor al deze dingen de ruimte en gelegenheid krijg en heb. En dat ik erdoor en ervoor hele lieve en voor mij erg dierbare mensen heb ontmoet.

een nieuwe bladzijde in het strafboek

En ik had het nog best lang volgehouden zonder iets in mijn strafboek te moeten schrijven.... Tot afgelopen vrijdag dan.

Toen wou ik weer es netjes gaan oefenen met pijpen, want die opdracht staat er nog steeds en vrijdag had ik de tijd en de rust ervoor. Dus nam ik de dildo mee naar zolder, deed de collar en boeien om en smste Meester dat ik zou gaan oefenen. En toen liep het toch iets anders dan ik gedacht en gepland had.

ik kreeg eerst als antwoord dat ik de dildo vandaag 5 minuten in plaats an 1 minuut moest gaan neuken.

´ En ik had al zo een spierpijn...`  was de reactie van een helemaal niet volgzaam subje. Oeps.... Nou ja ik had echt best spierpijn van het sporten woensdag. Maar goed. 5 minuten dus.

`En knijpers op je tepels! ` 
Ok, ok, dat krijg je er nou van als je zit te mopperen....
Toen Meester zich verzekerd had dat ik nog steeds een geil sletje ben...grrrrr..... en zei dat ik, als ik mijn best zou doen voor Hem klaar mocht komen, deed ik dus voor de zoveelste keer een poging om met die 5 minuten te beginnen. Gaat zo lastig tussen het smsen door... Dat zei ik trouwens ook nog tegen Meester.... chm.... sorry. En ook dat ik wel mijn best doe maar niet weet of mijn benen het nog zo lang vol zoude houden.
`Niet zeuren, anders komt er nog 1 minuut bij!`
-Nou, doe dat maar niet.... ik doe al mijn best, heus.... dacht ik zo bij mijzelf.-
Toen melde ik, ook niet erg netjes: `Ok ,5 minuten, pffff, en nu Meester?`  Oh, wat had ik een zin om tegendraads en bij de hand te doen.

`Pijpen, dat weet je toch.`

´Oh ja, dat was het...:)`  oh, oh, dat was nogal...best....brutaal....chm...en ik was gewoon een beetje meelig ´ Dom subje, ga eerst maar in de hoek staan met handen op je rug!`

-Ok, ok, sorry Meester, ik stuiter gewoon nogal .-

 Achja, de hoek. Die had ik lang niet gezien van zo dichtbij. ik kon me alleen echt niet goed concentreren vandaag. ik was erg stuiterig en gelukkig en stuiterig en kriebelig en stuiterig en een subje. Een subje van Meester in de hoek en daar werd ik mij wel weer bewust van ineens. Zo van, oh ja, dat is mijn plaats!  En toen werd ik wel wat rustiger en het subje was erg blij.

Dat is wel een fijn gevoel kan ik jullie vertellen, als je ineens weer subje mag zijn , van Meester mag zijn en  weer op je plaats gezet wordt.

subjes hebben dat toch erg nodig af en toe en dit subje was daar in de hoek erg blij met de aandacht van haar Meester op dat moment. Heel erg blij.

Maar met 10 minuten in de hoek staan was het nog niet afgedaan. 20 klappen met de zweep mocht ik nog in mijn boekje schrijven. En die zijn ook zeker verdiend. Alleen het bedanken voor de straf was ik even vergeten. En dat niet met opzet. Ik moet echt weer even wennen.....
´Bied excuus aan en dank Meester voor de straf , zoals dat hoort, daarna pijpen. Meester `

Toen schreef ik wel een nette sms terug, zoals dat hoort inderdaad en ging oefenen.
`Meester denkt aan Zijn subje waar Hij nog steeds veel om geeft; doe je best en goed diep!´
Ja, subje geeft ook erg veel om Meester en het spijt haar dat zij zich de afgelopen tijd vaak misdragen heeft. En zo deed zij goed haar best, onderwijl de knijpers proberend te ignoreren die nog steeds op haar tepels zaten en best pijn begonnen te doen nu. Maar het voelde erg fijn om weer zo van U te mogen zijn Meester.

Ook werd subje er nat van, ehhh erg nat, Meester. En ja, ik zal het voortaan gelijk zeggen. En nu was subje klaar met oefenen en wat wilt U dat subje nu gaat doen, Meester?

´ Maak jezelf met de ketting aan collar vast aan tafelpoot en plug in kontgaatje. Meester`

Goed, ik ging dus nog de gevraagde spullen halen en maakte mijzelf vast aan de tafelpoot met de plug in en nog steeds die knijpers op mijn tepels. `Ben je nu weer helemaal van Meester?´  Ja, dat was het subje zeker, daar zo naakt met de boeien om en vast aan de tafelpoot op zolder op de grond in de zon. Helemaal.

Maar de knijpers begonnen nu zo een pijn te doen dat ik toch moest vragen of ik ze eraf mocht halen. Ondertussen zat ik al in subjeshouding en Meester had mij gevraagd om met mijn borsten te gaan spelen. De knijpers mochten eraf, alleen moest ik kort erna nog es in mijn tepels knijpen...grrrrr......  Ok, ok, ik heb het allemaal wel verdiend en ja, ik weet mijn plek nu weer....

ik ging met mijn borsten spelen zoals mij gevraagd was en dat was erg lekker en zo werd het subje nog natter.

´Ga nu op je rug liggen, benen optrekken en heel wijd, kut goed open, mag kussen gebruiken. Meester. `

Jeetje wat is die ketting nog steeds koud zo op mijn buik. En daar lag ik dan 5 minuten helemaal open voor Meester op de grond. En die kunnen best lang zijn.

Maar daarna mocht ik met mijzelf spelen met de vibrator en dat was erg lekker, te lekker. En zo vroeg ik ook vrij snel aan Meester of ik klaar mocht komen.

`Waarom, wil subje dat?`     -Ja, ehhhh, hallo, das gemeen! - ´Omdat ik dat graag voor Meester doe, ik erg geil ben en het niet meer op kan houden....`  `En omdat jij een geil sletje bent; nou kom maar klaar voor Meester.`   -Ehhhh, dat was ik al, sorry! ik kon het echt niet meer tegenhouden. Het spijt me en ja ik ben een geil sletje....tssss....-  `KOM NOG EEN KEER!`  Ok ok, ik doe mijn best. En dat lukte de tweede keer ook beter en toen was subje even een beetje uitgeteld.
` Nu lekker bijkomen!´   

Ja, dank U wel Meester. Dat was erg lekker en heel fijn om 2 uur op deze manier van U te mogen zijn. Helemaal van U. Nu weet zij haar plek weer en is een stuk rustiger geworden ook al is ze nog niet helemaal uitgestuiterd.

muisjes, bladluisjes en een erg stuiterend subje

 Zijn ze niet schattig.... Ik vind ze serieus erg leuk, alleen wordt het minder als je een kleine plaag in je achtertuin krijgt. Eerst was het maar 1 muisje dat kippenvoer kwam snoepen, maar zoals dat dan bij dat soort beestjes gaat, het worden er erg gauw meer. Vooral omdat ze naast ons kippenvoer, bij de buren ook nog konijnenvoer en bij de andere buren hondenbrokjes kunnen stelen. En dan de vraag: en nu.... Ik ben normaal van opvatting dat deze beesjes gewoon het recht hebben om te leven, vooral buitens huis. Want zij wonen hier vast al veel langer dan ons huis hier staat. Alleen in huis is uiterraad niet te tollerern, tenzij ze zwart wit zijn en in een kooitje op de kamer van mijn dochter wonen.
Maar het worden er steeds meer en meer en ook al lopen ze nu nog netjes buiten, zal het niet meer lang duren, dat ze toch naar binnen zullen komen. In ieder geval in de winter vrees ik. Dus hebben we maar twee muizenvallen gekocht. En ik vind het gewoon te zielig, maar we hebben er al een paar kunnen vangen,...nouja.. eerder vermorden.... En daar heb ik het echt moeilijk mee.
Ik sla zelfs nooit vliegen of spinnen dood in huis, maar zet ze weer buiten en nu dit.... zucht...

Met de bladluizen daarentegen die de roos uit de tuin van mijn ouders ineens bevolkt hebben, had ik dan minder medelijden. Eigenlijk raar... maar toch. Het is natuurlijk hetzelfde als de vlooien die vorig jaar onze kat geplaagd hebben, of de luizen die mijn dochter vroeger welles mee van school bracht.

En daar heb je meestal geen medelijden mee. Maar als het vier pootjes, twee grote oogjes en een schattig snoetje heeft wel.... ik zal er niet aan wennen vrees ik....

Verder ziet onze tuin er trouwens weer heel mooi uit. Zaterdag waren we nog bij het tuincentrum geweest om wat plantjes te kopen en nu is de border weer mooi vol en ziet er zomers uit. Daar ben ik erg blij mee. Alleen met het gras niet, dat wil maar niet groeien. Nouja, je kan niet alles hebben..... De kippen vinden het gras nog heerlijk, dus tenminste die zijn blij. Behalve de ene die nog steeds volhoud met broeden.... Ze heeft het kennelijk nog steeds niet door, dat het niks wordt, of is gewoon erg eigenwijs... Het zal wel allebei zijn, is tenslotte mijn kip....

En ik ben zo erg aan het stuiteren dat het niet leuk meer is af en toe. Het kan best vervelend voelen en ik weet mij er af en toe niet zo een raad meer mee. Wat ik er nou mee aan moet, of ik er überhaupt iets mee aan kan....

ik voel nu zo een behoefte, om weer subje te mogen zijn, mijn plaats weer te weten, mij weer onderdanig te kunnen voelen, Meester te mogen dienen, gedomineerd te worden , Hem te voelen letterlijk en figuurlijk..... gewoon te spelen.....  gewoon mij weer over te kunnen geven in een spel, aan mijn Meester... gewoon....

Stuiteren hoort ongetwijfeld bij het leven van een subje. Soms meer, soms minder. Bij mij nu heel erg, heeeeeel erg. Het is niets vreemds , maar wel lastig en je wil er het liefst zo snel mogelijk een eind aan maken. Maar dat gaat helaas niet altijd. Of misschien is het juist ook weer goed om het af en toe zo intensief te voelen....? Ik zal er wel van leren en het laat mij duidelijk zien dat ik een heus, echt, seriues, ja, echt wel; een (nu erg behoeftig) subje ben.... 

En dat ben ik nog steeds erg graag en ik ben er nog steeds erg trots op , en ben ik steeds meer trots op .... Dat ik het mag zijn , van mijzelf, mijn man en bij Meester.

Alleen is het stuiter gevoel op dit moment nogal overweldigend en onwennig voor dit subje. Het weet niet zo goed, hoe ermee goed om te gaan. Behalve de neiging om heel erg stout te willen doen, want ja, ik vrees dat ik wel een relsubje ben, zoals ze dat noemen. Want ook al heeft het subje best wat geduld, het gevoel wordt nu alleen maar erger en erger met elke dag, dat het niet kan spelen en haar gevoelens niet kwijt kan.

En wat laat ons dit zien: dat ook het meest relativerende subjes, dat weet dat er veel dingen belangrijker zijn in het leven dan van haar Meester geregeld de les gelezen te krijgen.... toch zo erg kan gaan stuiteren....pfffffff........

En het heeft genoeg van al dat gestuiter....! En het Ik ook ... zucht... hele diepe zucht..... Als Ik het stuiterende subje toch  gewoon even op kon sluiten.....tot ons volgende spel....

1 jaar geleden

Iets langer dan een jaar geleden hadden wij voor het eerst gespeeld met elkaar. ik weet nog hoe gelukkig en opgewonden ik was, toen wij een datum ervoor afgesproken hadden. Toen wist ik nog niet wat dat eigenlijk precies inhield ; hoe het voeld, wat het betekend om iemands subje en eigendom te zijn. Nee, zover was ik toen nog lang niet....

Het was onwennig, vooral ook in die hotelkamer toen, maar erna wist ik zeker dat ik aan iemand onderdanig wilde zijn, dat ik het gevoel om gedomineerd te worden vaker wou beleven en ook nog erg veel moest leren....

En dat moet ik nog steeds. Want ook al zijn wij nu meer dan jaar en  een aantal spelen verder, heb ik toch nog zo af en toe het gevoel net te beginnen.

En zoals ik al eerder zei, na deze pauze van bijna 3 maanden, weet ik ook niet, hoe het in het volgende spel zal gaan. Daar ben ik wel erg benieuwd naar. Benieuwd naar mijzelf.

De gevoelens, die ik nu dan heb, het onrustige, stuiterende, heb ik al eerder ervaren, maar nog nooit zo intensief. Aan de ene kant is dat ook logisch, aangezien de tijd dat wij niet gespeeld hebben. Aan de andere kant zet mij het ook aan het denken.

Bdsm is dus erg belangrijk geworden in mijn leven. Nu ik eenmaal mee begonnen ben op een vaste en ook serieuze manier , reageer ik toch erg duidelijk erop , als ik het even moet missen. Tenminste een spel dan, want het contact is er gelukkig gewoon tussen ons. Ik probeer het te relativeren, het mijn leven niet te veel te laten beinvloeden. Want uiteraard gaan er toch best veel dingen vóór mijn bdsm-leven en vooral mijn familie hoeft nou niet door mijn stemmingswisselingen beinvloed te worden. Dat probeer ik ook te vermijden, want dat is echt niet de bedoeling. Dit stuk is gewoon van mij, van mij alleen en daar hoort niemand last van te krijgen.

Nu begrijpt mijn man mij gelukkig wel. Alleen wordt die nu ook al een beetje gek van mij, geloof ik. Want gisteren vroeg hij, wanneer ik nou eindelijk es weer ging spelen, zodat Meester mij weer es op mijn plek kon zetten ,want dat is wel hard nodig.....,  zodat ik weer wat ,...ja...evenwichtiger zou worden....

Hm, tja, dat weet ik helaas ook niet. ( Sorry, schat...)  Maar ik weet nu wel, dat het geheel mij toch af en toe meer beinvloed dan ik dacht. Hetgeen helemaal niet erg is maar mij wel laat zien, dat het toch meer is dan een spel, dat ik het niet zomaar naast mij neer kan leggen. Het maakt nu duidelijk deel uit van mijn leven en als ik het mis, reageer ik er duidelijk op. Het is kennelijk een behoefte geworden, nouja, die behoefte was er al mijn hele leven. Maar als je er een keer echt mee bezig bent , dan kun je het niet zomaar meer missen.

Dat laat mij wederom  zien, dat ik toch echt een subje ben, dat het iets erg moois en belangrijks in mijn leven geworden is, waar ik serieus mee bezig ben en dat ik er steeds weer wat bij moet leren, ook dus ermee om te kunnen gaan, om Meester een tijd niet te kunnen dienen, om Hem een tijdje te moeten missen,  ook al voeld dat af en toe vervelend.

nogal gefrustreerd...

 Nogal gefrustreerd , ja , dat ben ik wel vandaag. Mijn Ik door het feit dat op het werk door de geweldige bezuinigingen het af en toe gewoon niet meer werkbaar is en iedereen nogal gestrest en geirriteerd op de vloer loopt. Ik vraag me af,hoelang dat zo nog goed zal gaan.... Dat is best jammer,want ik ben altijd graag op mijn werk en ook graag met mijn collega's samen. En nu is de sfeer vaak verpest door de situatie op dit moment. Erg jammer , zoals ik al zei.. Vooral omdat dit veroorzaakt wordt door een aantal leidinggevenden, die kennelijk niet helemaal beseffen, waar ze mee bezig zijn. .

Ja, en het subje is ook gefrustreerd aan het raken, want bijna 3 maanden zonder spelen vraagt ondertussen wel erg veel geduld van haar. Geduld die ze niet meer op wil brengen. Zij is erg onrustig en ook af en toe ontevreden. Ook al doet ze haar best om geduld te oefenen en te wachten en toch tevreden te zijn met het contact met Meester op afstand. Maar dat lukt steeds minder. Zij wordt erg opstandig, hetgeen ook al manlief thuis en ook goede

vrienden opvalt en  ze doet ook vaak niet zo heel erg haar best meer om netjes te doen tegen Meester..... ( Sorry, daarvoor...)

Het contact lijkt nu weer meer op dat van een jaar geleden, meer vriendschappelijk, en dat is dan wel weer grappig en leuk om te ervaren. Dat dit gewoon zo vanzelf gaat en ook kan. Een klein beetje word het subje wel gecorrigeerd, als ze echt te ver gaat, en dat gaat ze zo af en toe zeker. Maar grotendeels zijn de smsjes nu toch meer vriendschappelijk van aard, gewoon om contact te houden in een toch iets wat ongewone relatie. Een relatie die mij al veel gegeven heeft en dat nog steeds doet. Die mij veel geleerd heeft, vooral over mijzelf. En dat ook verder nog veel zal leren. Zoals nu, om met een wat langere tijd tussen het spelen om te kunnen gaan. Want ook dat moeten subjes kunnen toch....

Maar zij vraagt zich al serieus af, of zij alles nog wel weet,of zij weer zo makkelijk in haar rol kan vallen bij een volgend spel, of zij zich gelijk weer subje kan voelen, onderdanig, gehoorzaam aan haar Meester en braaf, ( zover zij dat ooit was.... hihi). Komt dat gevoel gelijk weer terug? Hoe zal het zijn om elkaar weer te zien? En vooral : wanneer kunnen wij elkaar weer zien??? Nog maar iets meer dan een maand, dan is het alweer zomervakantie, dus weer allebei met andere dingen bezig.... pffffff....Daar wordt het subje nog onrustiger en ook iets wat gefrustreerd van, hetgeen het Ik dan weer probeerd bij te stellen en te sussen. Maar dat was vandaag ook al gefrustreerd en met zichzelf bezig en zo voel ik mij nogal...grrrrrrr...... en pfffffff.... en HELP!!!!!......en....nouja....

Ook al probeerde het subje  nog steeds aan haar subjes-verplichtingen te voldoen en nu het weer kan, omdat het huis weer af en toe van haar is, bedacht zij zich woensdag ineens: hey, laat ik maar weer es oefenen met pijpen. Hetgeen Meester ook een erg goed idee vond.... Jaha, soms heeft zijn subje dat.

En het was zo fijn om weer een keer de collar en de boeien om te kunnen doen en even van Meester te zijn op deze manier.

 Maar het neemt de onrust en het gevoel, vaak met je ziel onder de arm rond te lopen, niet weg.

3 maanden zijn snel gegaan, met een hoop gebeurtenissen, leuke en minder leuke, met de komst van de zomer, verjaardagen, visite, herinneringen, een grote verandering in de relatie met mijn man, waardoor ik weer het gevoel heb, echt bij elkaar te zijn ,vriendchappen, veel hoofdpijn en het kweken van een buikje dat er nu toch echt weer vanaf moet!

Ja, ik ben zelfs al zover dat ik toch maar bij een sportschool geinformeerd heb, ook al heb ik er een hekel aan. (Nouja, aan zo een fitnessklasje dan . Daarom wou ik ook liever kung fu. Heb je tenminste wat aan. Maarja, toen dat toch te hoog gegrepen bleek, dan maar de sportschool... ) Nu ik niet meer dagelijks 35 km fiets en ook over de 30 ben, gaat het zonder extra sporten kennelijk niet goed meer, ook al heb ik een baan waar ik al veel beweeg. Dus in de komende week even een kijkje nemen, of het echt wat is en dan, sporten maar....

 ik ga nu ook elke week met mijn man fietsen. Dat is naast leuk ook wel nuttig. Alleen krijg ik er nu wel pijn in mijn kont van, want dat doe ik dus niet zo vaak meer zo ver.

Hetzelfde probleem had Meester ook al, die eveneens ging fietsen en toen kon ik mij nog net inhouden om niet iets heel erg stouts te zeggen.... hihi....

Achja, en zo hoopt het subje binnen afzienbare tijd op een spel en het Ik op wat meer evenwichtigheid en minder gestuiter van het subje want daar wordt die  af en toe al gek van....

Lichaam en geest weer in evenwicht , dat lijkt mij toch heerlijk....

Want zoals een vriend het zo mooi zei:

Wordt weer tijd niet.......?   Eh, ja....!

terug van weggeweest....

Nouja,weggeweest ben ik niet echt. Ik was gewoon thuis maar had de afgelopen twee weken mijn ouders te logeren en zo mijn handen vol aan andere dingen. En zo schoof het subje een beetje op de achtergrond.

Omdat mijn ouders toch wel een dagreis hiervandaan wonen, zie ik hun niet zo vaak en als ze er dan een keer zijn, geef ik hun ook alle aandacht en probeer ernaast ook nog de dagelijkse dingen te combineren met leuke uitjes en het waren geslaagde twee weken voor ons allemaal. Mijn ouders zijn gisteren weer goed thuis beland en nadat wij dan s´middags mijn schoonfamilie in verband met Moederdag met een bezoekje vereerd hadden ,moet ik nu weer even het dagelijkse leven oppakken en aan de rust in huis wennen die nu wedergekeerd is.

Toen ik 1997 besloot om mijn geboorteland en daarmee ook mijn ouders te verlaten en toch een heel eind uit de buurt te gaan wonen, kon ik mij nog niet zo indenken, wat dat voor gevolgen zou hebben. Ik was toen ook nog erg jong en erg verliefd.

Nu mijn ouders wat ouder worden en eigenlijk mijn hulp al af en toe nodig zouden hebben en vooral ook het contact, en dan niet alleen maar via de telefoon , vraag ik mij op sommige momenten af, of ik toen de juiste beslissing heb genomen. Ik heb welles heimwee naar de natuur daar, mijn voor-middeleeuws geboortestadje, het eten, de mensen, ..... en vooral naar mijn familie:

 Mij neefje zal ik vooral op foto's zien opgroeien, 2 jaar wordt hij alweer. Mijn ouders zullen nog vaker naar het ziekenhuis moeten, zonder dat ik hun kan steunen.  De jaargetijden zullen de oude bomen in de lanen kleuren van bruin, lichtgroen, donkergroen, rood-geel, grijs en wit, zonder dat ik eronder door ben gelopen, de stormen zullen het water van de zee omwoelen , de zon zal het verwarmen, de kinderen zandkasteelen  op het strand bouwen, zonder dat de golven om mijn voeten konden spelen.... net zoals vroeger....

Herinneringen hebben mijn ouders meegebracht. Herinneringen in een doos van hun zolder, herinneringen aan vroeger, aan een kindertijd in een andere wereld, aan een schooltijd in twee systemen, aan 3 kinderkamers, die ik had in 3 huizen. Herinneringen....

En deze heb ik nu weer een plekje gegeven en zo ga ik weer verder met het dagelijkse leven van een niet helemaal doorsnee-vrouw in een de 21. eeuw in Nederland...

Zo heeft het subje na al die tijd wachten en tussen door - dingen en lang niet kunnen spelen, nu echt erg veel behoefte aan weer subje mogen zijn en dat niet alleen maar via smsjes.

Nu moet ik zeggen dat de afgelopen weken ook erg vermakelijk en fijn waren met Meester , op afstand om het zomaar te zeggen. Bijna dagelijks hebben wij even contact en het subje wordt ondertussen af en toe wat brutaal .

Tja, sorry, ik stuiter nu echt  alle kanten op en kan nog maar erg moeilijk gedragen. (En  Meester is gelukkig erg nazichtig met zijn stoute subje tot nu toe....)

Er is nu al zoveel tijd verstreken sinds het laatste spel dat ik mij al afvraag, of ik het allemaal nog wel weet.... Had Meester mij al enigszins opgevoed, kan  Hij  straks weer opnieuw beginnen..... :).....

Ik ben erg onrustig aan de ene kant en aan de andere kant beschrijft dit plaatje denk ik het beste mijn gevoel op sommige momenten.

Het subje mist haar Eigenaar en het Ik probeert het allemaal te relativeren en met de dagelijkse dingetjes door te gaan. Grappig om dat bij jezelf gade te slaan.

Maar zowel het Ik als het subje hopen, dat we gauw weer kunnen spelen, want het Ik wordt wat moe van het gezeur van het subje en het subje wordt moe van al dat gestuiter..... hihi.... 

Na de afgelopen periode met drukte en  af en toe niet zo lekker voelen, visite, regeldingetjes en ook best inhaverende uiteenzettingen met mijn wederhelft, wil ik mij graag weer een keer laten vallen in het subjes-zijn.

Nu alles weer rustig verloopt heb ik weer tijd voor het subje , om mij er weer meer mee bezig te houden , weer tijd voor mijzelf..... en voor Meester, die gisteren jarig was..... (Hm, toen ik dit plaatje:

zag, dacht ik, zou ook een mooi cadeau zijn; Zijn subje zo mooi ingepakt.... :) duurd alleen even voordat het weer uitgepakt is, dat wel.... hihi...)