Lernen, lernen, nochmals lernen

`Lernen, lernen, nochmals lernen.´ dat schijnt Lenin ooit gezegt te hebben. En eerlijk is eerlijk, daar had die man wel gelijk in, want anders kom je nergens. Niet op school, zoals mijn docenten mij dat vroeger niet vaak genoeg konden verzekeren, maar ook niet als subje.

ik heb nog heel veel te leren. Gelukkig maar. als ik alles al wist zou het ook best saai zijn. En ik leer graag, ook is het niet altijd even snel.

Zo ga ik nu met veel plezier verder na het vorige spel, om mij verder te ontwikkelen, mij verder door Meester te laten vormen en leiden, en zo verder te groeien.

Het afgelopen spel was een stap vooruit, of een stap naar een volgende fase. Dat voelde bijzonder en dat voeld het nog steeds en zal het ook nog lang blijven voelen.

ik heb fouten gemaakt tijdens het spel en zal daar zeker van leren. 

Tenminste als ik er achter kom wat ik precies verkeerd gedaan heb... ik heb iets verkeerds gedaan  tijdens het pijpen , zo mailde Meester mij vandaag, waar ik een flinke straf voor krijg.... En nu moet ik es nadenken, wat dat geweest is.

Ohje, ook dat nog.  ik ben al druk aan het denken... hmmmm..... ik zal er nog es verder over denken en hoop dat het mij weer te binnen schiet.....heel erg hoop ik dat....

Maar goed, ik ga dus verder leren, om mij als een braaf subje te gedragen en mijn Meester zo beter te kunnen dienen. Dat is vaak makkelijker gezegt dan gedaan en ik ben blij dat Meester mij er op een fijne manier bij helpt. Op een manier , waar ik iets mee kan, waar ik mij werkelijk bij kan ontwikkelen, zonder iets te overhaasten, maar als ik eraan toe ben. Dat is erg prettig en ook bijzonder om te ervaren. ik geef mij graag eraan over.

In het boek `Onderdanig wil ik zijn` staat ook het verhaal van een vrouw, die een slavin geworden is en haar meester heeft haar in het begin een keer gekust en gezegt, dat hij haar nu niet meer zal kussen of ander genegenheid toe laat komen, tot haar opleiding voorbij is. Zij was al 14 jaar bezig geloof ik en nog steeds niet klaar met haar opleiding. zij is ook jaren niet naar buiten geweest, want elk voorrecht moest zij zich verdienen. Maar zij was er erg gelukkig mee.

Ok, zo kan het dus ook. ik vind dat heel extreem, maar zij kon niet gelukkiger wezen, zei ze. Dus is dat goed en oordeel ik er verder niet over. In haar belevenis, voor haar gevoel en geluk is dit wat zij zocht.

Het is moeilijk om anderen zo te accepteren zoals hij of zij is. Vooral als diegene anders is, of dingen anders doet dan de norm het ons laat zien. Dat weet ik , ook al ben ik erg open en ruimdenkend, betrap ik mijzelf ook op het oordelen over anderen of soms zelfs op roddelen hoewel ik er een hekel aan heb. Vooral als je met manlief samen woont, krijg je als vrouw erg sterk de neiging om hem te veranderen in sommige dingen. Vergeefse moeite uiterraad....:P

Zo begreep ik ook, dat iemand mij en mijn leven niet zo kan waarderen . Want toegegeven ben ik alles andere dan de norm.

 Nu heb ik er nooit zo een last van gehad of heb bewust mee gemaakt dat mensen er moeite mee hebben. Tot voor kort. En dat raakte mij best wel. De ander begon aardig met modder te gooien namelijk, ook naar mijn vrienden trouwens,  zonder mij ook maar een klein beetje te willen begrijpen of de moeite te nemen om mij beter te leren kennen. Het laatste vind ik daarin nog het ergste.

 Natuurlijk is het buiten de norm, wat ik vooral met mijn subje-zijn uitleef, dus niet echt norm-aal. Maar als iemand anders is dan je gewend ben, is het misschien wel handig om te vragen, waarom. Dat doe ik wel en dat is meestal erg verhelderend en het verbreed ook je horizon. Vaak kun je er zelfs iets van leren en leren doen wij ons hele leven, vanaf het begin tot het eind, vooral als je er open voor staat.

Als je anders bent, dan roept dat altijd wel weerstand op. Dat is altijd zo geweest, en zal altijd zo blijven, vrees ik. De mensheid zal nog lang nodig hebben om echt tollerant te worden.

En ik zal nog lang  nodig hebben om een onderdanig, volgzaam en braaf subje te worden...