een fijn gevoel...

Dat kreeg ik vandag  uit een aantal redenen:

Teneerste heb ik het eindelijk voor elkaar gekregen, om de extra klusjes hier in huis af te krijgen. Zo is de koelkast nu weer toonbaar, hetgeen ook wel zo hoort voor iemand die in de horeca werkt en een HACCP-cursus gevolgt heeft en ik kan zowaar weer door de ramen naar buiten kijken. Niet dat ik ze twee jaar niet meer gewassen had of zo... Nee, wij wonen in een nieuwbouwwijk moeten jullie weten en dat is echt iets voor masochisten kan ik jullie vertellen... Want je hoeft je maar even om te draaien nadat je de ramen weer blinkend schoon gekregen hebt en ze zitten weer onder het zand. Zo kun je je echt goed oefenen ,in geduld, dingen verdragen en je in je lot voegen... Ideaal voor een subje :)

Maar zo voelt het weer een stuk fijner met een schoon huis. Vooral nu de lente alweer letterlijk in de lucht hangt. En ik kan het weten, want ik krijg alweer aardig last van hooikorts. En dat is een goed teken dat de winter  het veld gaat ruimen, ook al is het pas januari.

Ten tweede kon ik gisteren twee mensen helpen, door hun figuurlijk op hun vingers te tikken en hun weer op het goede pad terug te krijgen. Dat hebben mijn man en een vriend van mij zo af en toe nodig. Gisteren was het weer es zo ver. En ook al is het raar om volwassen mannen streng toe te moeten spreken alsof het pubers zijn, helpt het wel en doe ik het graag.

Mannen lopen in dat opzicht nu eenmaal wat achter zo af en toe. Kunnen ze ook niks aan doen...:P... Dat brengt mij op een mooi liedje:

http://www.youtube.com/watch?v=U7Tg4g-ALSE

Sorry, ben de laatste tijd te braaf geweest geloof ik en ik moest nog iemand terugpakken...hihi..

Nee, ik neem hun problemen wel degelijk serieus en help hun graag. Ook al ligt het mij niet zo, om mensen de les te lezen, hun op hun gedrag te wijzen en daarmee iets wat dominant te moeten worden. Maar dat is wel goed voor mij. Dat moet ik leren en dat lukt best aardig.

Dat heb ik vooral aan mijn man te danken, die mij door zijn handicap af en toe eigenlijk ertoe dwingt om voor mijzelf op te komen en hem weer op het rechte pad te krijgen. Dat is erg goed voor mij. Waarschijnlijk werd hij daarom op mijn pad gestuurd.

Ja gestuurd. Ook al weet ik niet door wie: noem het God of karma. Maar ik denk ook dat onze weg in grote lijnen al uitgestippeld is en iets of iemand op onze weg gestuurd wordt zodat je je verder kan ontwikkelen.  Alleen de keus om er iets mee te doen is aan ons. En zo geven wij door deze keuzes kleur aan onze weg.

Ik denk, dat ik in dit leven moet leren een balans te vinden tussen dominant en onderdanig in mijzelf. Daar ben ik hard mee bezig.

Ook met mijn onderdanige kant ja. ik ben hard  bezig om braaf te blijven. Ook dat geeft een trots gevoel. Zo ga ik als ik tijd heb, aan de slag met de pijpoefening en doe erg mijn best om geen eigen initiatieven meer te nemen.

Dat lukte mij vandag ook al goed. Voordat ik begon met de oefening heb ik netjes gevraagt, of ik vanwegen mijn maandelijkse ongemakken mijn slipje aan mocht houden en het eerste deel van de oefening over mocht slaan. Dat mocht, als ik dan eerst 3 minuten met mijn tietjes ging spelen. Dat deed ik dan ook braaf.

Ach, wat ben ik toch braaf de laatste tijd. ... Dat neemt niet weg dat ik heel erg mijn best moet doen om niet te gaan stuiteren... Nog anderhalve week tot we gaan spelen...pffff.....

ik mis mijn Meester, het letterlijke gedomineerd worden, zere billen, knuffeltjes , onderdanig mogen zijn, mogen dienen, iemands speeltje mogen zijn.... zucht....

Laatst stuurde ik mijn Meester dit plaatje:

Omdat het voor mij uitdrukt, wat wij bereikt hebben, wat onze relatie voor mij inhoud:  zo bijzonder en vertrouwd, zo vanzelfsprekend, zo warm, zo geborgen.

Hij vond het ook erg mooi.

Ik ben gewoon erg graag het subje van mijn Meester, juist omdat dit zo ongewoon is....