geduld

Dit is mijn week gewoon niet...... En het feit dat ik ongesteld moet worden helpt ook niet echt mee aan een evenwichtige Ik....

Dan ben ik toch al erg prikkelbaar, gauw chagerijnig en snel geirriteerd.

Zeker erg herkennbaar voor anderen... Ja, ook voor de mannen, die dit fenomeen vast ook vaker bij hun vrouw mochten gadeslaan en dan wijselijk uit haar buurt blijven.

Nu heb ik ernaast ook nog erg veel behoefte aan een spel, want vandaag kon het helaas ook niet door gaan. En dat betekend: 2 weken wachten!!!!

En dat gevoel wat ik nu heb ,is erg moeilijk te omschrijven...maar het is beter om mij niet te irriteren op dit moment, dat weet ik wel. Pffffff.....

Het is weer zo een week, waar alles anders loopt, dan ik graag wou. En ik ben op zich best flexibel, maar er gaat echt alles anders dan gepland. Eerst wordt mijn dochter ziek, dan kunnen we dus niet spelen, de dag gister met mijn man samen was gezellig maar ook weer erg inspannend , ik voel me nogal opgelaten door mijn maandelijks  vrouwelijk probleem, ik moest weer stoppen met sporten, vanwegen mijn bloeddruk en mijn voet, die mij erg veel last bezorgden, echt balen, en zondag gaat een afspraak met een vriend ook al niet door. Bovendien wilde ik dan maar iets extra dingen thuis doen, maar daar is het ook nog niet van gekomen...

Help, waar is de .......   

En dan had ik ook nog beloofd, om niet te stuiteren en braaf te zijn tot het volgende spel. Kan het nog erger??????

Maar aan de andere kant, kan ik mij zo inderdaad es in geduld oefenen, ben ik over twee weken al naar de sauna geweest, zodat we dan gewoon kunnen spelen, zonder te veel op te moeten letten op blauwe plekken enzo, en kan ik nog verder oefenen met pijpen.... Voor het laatste kreeg ik nog een paar tips van een goede vriend: Bedankt ervoor! ik zal het zeker proberen.

En ja, het kan nog erger. ik voel mij nu nogal.... argh!!!!.... Maar dat is helemaal niet erg. Dat hoort erbij en twee weken zijn zo om.

Als ik dan zo om me heen kijk en de verhalen van anderen hoor, moet ik helemaal niet zeuren. ik hoef alleen maar even te wachten, anderen hebben niemand met wie ze kunnen spelen. ik wordt alleen maar ongesteld, anderen zijn erg ziek en dat niet maar voor een paar dagen. En mijn man voelde gister mijn frustratie en probeerde mij door stevige sex, wat klappen op mijn billen en door wat dominant over te komen, de teleurstellingen wat te verzachten. Dat vond ik heel erg lief , aandoenlijk en ook lekker trouwens, ook al is het niet hetzelfde, als spelen.

Dus mag ik mij best es oefenen in  geduld en wat in Duitsland "Demut" genoemd wordt. Dat vind ik best een mooi woord: Demut: