Lernen, lernen, nochmals lernen

`Lernen, lernen, nochmals lernen.´ dat schijnt Lenin ooit gezegt te hebben. En eerlijk is eerlijk, daar had die man wel gelijk in, want anders kom je nergens. Niet op school, zoals mijn docenten mij dat vroeger niet vaak genoeg konden verzekeren, maar ook niet als subje.

ik heb nog heel veel te leren. Gelukkig maar. als ik alles al wist zou het ook best saai zijn. En ik leer graag, ook is het niet altijd even snel.

Zo ga ik nu met veel plezier verder na het vorige spel, om mij verder te ontwikkelen, mij verder door Meester te laten vormen en leiden, en zo verder te groeien.

Het afgelopen spel was een stap vooruit, of een stap naar een volgende fase. Dat voelde bijzonder en dat voeld het nog steeds en zal het ook nog lang blijven voelen.

ik heb fouten gemaakt tijdens het spel en zal daar zeker van leren. 

Tenminste als ik er achter kom wat ik precies verkeerd gedaan heb... ik heb iets verkeerds gedaan  tijdens het pijpen , zo mailde Meester mij vandaag, waar ik een flinke straf voor krijg.... En nu moet ik es nadenken, wat dat geweest is.

Ohje, ook dat nog.  ik ben al druk aan het denken... hmmmm..... ik zal er nog es verder over denken en hoop dat het mij weer te binnen schiet.....heel erg hoop ik dat....

Maar goed, ik ga dus verder leren, om mij als een braaf subje te gedragen en mijn Meester zo beter te kunnen dienen. Dat is vaak makkelijker gezegt dan gedaan en ik ben blij dat Meester mij er op een fijne manier bij helpt. Op een manier , waar ik iets mee kan, waar ik mij werkelijk bij kan ontwikkelen, zonder iets te overhaasten, maar als ik eraan toe ben. Dat is erg prettig en ook bijzonder om te ervaren. ik geef mij graag eraan over.

In het boek `Onderdanig wil ik zijn` staat ook het verhaal van een vrouw, die een slavin geworden is en haar meester heeft haar in het begin een keer gekust en gezegt, dat hij haar nu niet meer zal kussen of ander genegenheid toe laat komen, tot haar opleiding voorbij is. Zij was al 14 jaar bezig geloof ik en nog steeds niet klaar met haar opleiding. zij is ook jaren niet naar buiten geweest, want elk voorrecht moest zij zich verdienen. Maar zij was er erg gelukkig mee.

Ok, zo kan het dus ook. ik vind dat heel extreem, maar zij kon niet gelukkiger wezen, zei ze. Dus is dat goed en oordeel ik er verder niet over. In haar belevenis, voor haar gevoel en geluk is dit wat zij zocht.

Het is moeilijk om anderen zo te accepteren zoals hij of zij is. Vooral als diegene anders is, of dingen anders doet dan de norm het ons laat zien. Dat weet ik , ook al ben ik erg open en ruimdenkend, betrap ik mijzelf ook op het oordelen over anderen of soms zelfs op roddelen hoewel ik er een hekel aan heb. Vooral als je met manlief samen woont, krijg je als vrouw erg sterk de neiging om hem te veranderen in sommige dingen. Vergeefse moeite uiterraad....:P

Zo begreep ik ook, dat iemand mij en mijn leven niet zo kan waarderen . Want toegegeven ben ik alles andere dan de norm.

 Nu heb ik er nooit zo een last van gehad of heb bewust mee gemaakt dat mensen er moeite mee hebben. Tot voor kort. En dat raakte mij best wel. De ander begon aardig met modder te gooien namelijk, ook naar mijn vrienden trouwens,  zonder mij ook maar een klein beetje te willen begrijpen of de moeite te nemen om mij beter te leren kennen. Het laatste vind ik daarin nog het ergste.

 Natuurlijk is het buiten de norm, wat ik vooral met mijn subje-zijn uitleef, dus niet echt norm-aal. Maar als iemand anders is dan je gewend ben, is het misschien wel handig om te vragen, waarom. Dat doe ik wel en dat is meestal erg verhelderend en het verbreed ook je horizon. Vaak kun je er zelfs iets van leren en leren doen wij ons hele leven, vanaf het begin tot het eind, vooral als je er open voor staat.

Als je anders bent, dan roept dat altijd wel weerstand op. Dat is altijd zo geweest, en zal altijd zo blijven, vrees ik. De mensheid zal nog lang nodig hebben om echt tollerant te worden.

En ik zal nog lang  nodig hebben om een onderdanig, volgzaam en braaf subje te worden...

rust en warmte

 Rust en warmte mocht ik vanochtend tijdens ons spel ervaren en vind ik nu nog steeds in mij. De onrust is weg, ik heb mijn evenwicht hervonden. Het subje is uiterst voldaan en heerlijk moe. Op een fijne manier moe. Ik kon alle spanning los laten en weet zeer zeker dat ik vannacht heerlijk zal slapen.

Toen ik vanochtend wakker werd was ik al verbazingwekkend rustig. De  kriebeltjes waren er zeker wel, maar ik had ineens mijn rust en beschouwelijkheid terug gevonden met die ik altijd  gewend was , dingen te doen en te regelen , maar die ik lange tijd kwijt was. Zo  kon ik makkelijk alles klaar zetten, mijn voorbereidende oefeningen doen en twijfelde ook geen moment, of ik niet iets vergeten was.

Toen het smsje van Meester kwam dat ik met mijn borsten moest gaan spelen, deed ik dat zonder erbij onrustig te worden en ook toen ik van Meester achter de deur mocht gaan staan kon ik mij concentreren. ik was er gewoon , in dat moment. ik was een subje dat op haar Meester wachtte, niet meer ; maar zeker ook niet minder.

Nadat ik Meester binnengelaten had, kreeg ik weer Zijn brief in mijn mond gestopt en mocht ik naar mijn plek in de woonkamer kruipen. (Kennelijk hoopt Meester mij nog steeds te kunnen lten groeien, door weer een schop onder mijn kont te geven...:) )
Daar ging ik dan braaf zitten en wachtte af.
Ook dat ging mij best aardig af deze keer, terwijl Meester naar zijn subje keek, bleef ik redelijk stil zitten.

 ik kreeg  wat tikjes en een paar klappen op mijn billen. Ja, ik was nu eenmaal niet zo braaf geweest als de bedoeling was de afgelopen tijd. (Sorry....)

Meester maakte mij duidelijk dat dit toch echt serieus is vandaag en ik twijfelde er ook geen moment aan.

Toch ging uiterraad nog steeds niet alles zonder fouten. ik vergat bvb bij het koffiezetten mijn benen te sprijden en ik kan nog steeds erg moeilijk Meester in de ogen blijven kijken. Dat kost mij erg veel zelfdiscipliene en energie om dat langer vol te houden. ik weet niet wat dat bij mij is. Dat heb ik altijd al gehad.

Meesters brief was weer erg mooi. Alleen na het lezen kwam het  moeilijk gedeelte voor mij: ik mocht mijn borsten aan Meester aanbieden en vragen of Hij in mijn kut wilde voelen of zijn subje al nat was. Oeh, ik had wel door de grond willen zakken. Nou, na drie pogingen ging dat redelijk....pffff.... Niet het door de grond zakken, maar het mijzelf aanbieden.....

Daarna vroeg ik nog even onwennig en met een klein stemmetjes of Meester de collar bij mij om wilde doen. Gelukkig wilde Hij dat wel, nadat ik de collar gekust had. Bof ik toch even.
Het zal Meester nog enig geduld kosten, voordat ik al die dingen onder de knie heb. Blijven oefenen...

Ja, en dan was er nog de verrrassing.... Die lag al een tijdje voor mij in een tas. Grrrrr.... En eindelijk begon Meester er dan over. Hij had het speciaal voor mij laten maken, omdat Hij trots op mij is en graag verder wil met Zijn subje. Speciaal voor mij laten maken... ?........ Dat was wel erg bijzonder en ik wist eigenlijk niet, wat ik nou had moeten zeggen, als ik iets had mogen zeggen.... Voor mij;  eigenwijze, bijdehande subje ;  had Meester iets laten maken, speciaal voor haar.... hm, dat gaf een heel fijn gevoel... Toen mocht ik het bekijken en..... het waren twee leren polsboeien, die bij de collar passen. Nu zei ik wel : Dank U wel Meester, maar dat deed mijn gevoelens op dat moment toch echt te kort. Zo mooi en voor mij gemaakt, hield ik ze in mijn hand.

 Nadat ik mijn polsen-, en enkels moest opmeten afgelopen week, had ik wel al aan zoiets gedacht, maar nooit op deze manier.

Gelukkig had ik goed gemeten, want ze passen heel goed en voelen nog veel fijner, lekker zacht en warm.

Maar Meester had er ook een klein lief hangslotje bij gekocht. Zo ben jij helemaal van Meester, zei Hij.Ja, Meester, ik ben helemaal van U en dat ben ik ook erg graag. 

ik kan het eigenlijk nog steeds niet helemaal geloven dat ik zoiets speciaals vandaag mocht ontvangen.

Toen mocht ik voor het laatst de regels  hardop voorlezen, met de collar en de boeien om. Want als ik het nu nog niet weet, wordt het nooit meer wat, zo zei Meester. Ok, daar heeft Hij wel gelijk in. Zo blond ben ik nou ook weer niet en dat mag Hij zeker van mij verwachten na al die tijd.

Na het voorlezen mocht ik het briefje dan ook oprollen en in   een lege sigarenkoker stoppen en deze dan uiterraad weer in mijn kutje. Gelukkig mocht ik er op gaan zitten, zodat de koker daar bleef, waar hij moest wezen en mijn benen weer wat bij konden komen van het knielen. Ook dat kost mij nog wat moeite.

Meester vond het erg leuk om mij Hem te laten aankijken vandaag . Telkens weer...tssss... En ik kan er echt niet tegen. grrrr... Gelukkig gingen wij dan toch naar boven, nadat ik met volle overtuiging zei, dat ik er klaar voor was.

Want vandaag voelde ik mij er klaar voor , anders dan de andere keren en rustig onder. ik was er, het subje was er. Een subje , dat echt in haar rol berustte zonder te twijfelen. Dat zich kon overgeven, dat zich kon laten gebruiken, met zich kon laten spelen.

Boven aangekomen, mocht ik de kaars aansteken ,voordat ik dan gelijk vastzat aan de tafelpoot. Meester zette mij op mijn knietjes voorover neer en begon mij in mijn kontgaatje te neuken met de sigaarenkoker ( tenminste dat denk ik). Dat was, na even wennen, wel erg lekker.

Daarna mocht ik op mijn billen zitten en met de blinddoek voor en de gagbal in , werd ik nu aan de andere kant door Meesters vingers verwend. Dat was minstens net zo lekker en zo had ik ook geen moeite om klaar te komen. 

Verder mocht ik diverse keren vanochtend aan Meester laten zien, of ik nou ook goed geoefend had met pijpen. Kennelijk had ik al enig vooruitgang geboekt. Gelukkig!!!  Door het oefenen en zeker ook door alle goede tips. Dank jullie wel!  Alleen het vragen, of ik Meester mag pijpen en zijn lul in mijn mond mag nemen, gaat nog net zo beroerd als het mijzelf aanbieden. Dat is iets nieuws, dat ik ook nog es erg moeilijk vind....zucht....

En dan was er nog de straf. Nouja een deel dan. 20 klappen met de rijzweep. Voordat Meester aan de straf begon, sprak Hij mij eerst nog serieus toe. Ja, en als je daarbij mijn naam gebruikt, heb je zeker mijn aandacht en ook het gewenste effect. Dat werkt bij mij erg goed.

Meester zou de slagen in series van 5 verdelen. Na elke 5 slagen mocht ik Hem bedanken, zeggen dat ik het verdiend heb en dat ik voortaan geen eigen intitiatieve meer zal nemen.

Nou, dat ging gelijk na de eerste 5 mis. Toen was ik het bedanken vergeten. Stom, stom....

Dus, jullie raden het al,... overnieuw.

 Nu zorgde ik er  wel voor, dat ik niks meer vergat....

 Na nog twee keer 5 klappen vroeg Meester: Hoeveel waren het er?  Nou, dat is best gemeen. praktisch gezien 15, theoretisch 10, en daar begon ik ook al aan te twijfelen...chips.... ehhhh.... ehm...

10 , Meester. zei ik toen ,hopend dat het goed was.

Heel goed, subje.   

Gelukkig...

De laatste 10 waren een stuk harder, en daarvan vooral de laatste 5. .....Autsch....

Daarna mocht ik in de hoek gaan staan en er nog es goed over na denken. Beuh heu,...

Daar sta je dan, met gloeiende billen en schaamt je toch wel. Aan de andere kant is dat voor subjes ook best opwindend want ik betrapte een druppeltje vocht op zijn weg uit mijn kutje langs mijn been, naar de grond . subjes zijn toch rare wezens....

Meester legde mij op tafel en bond mijn handen en benen vast aan de tafelpoten. Jeetje, wat is die tafel koud zeg!!!!  Daar lig je dan, en kun je geen kant meer op, helemaal open en helemaal van Meester. Toen kreeg ik de gag weer in en klemmen op mijn tepels en begon Meester mij te beffen, te vingeren en tussendoor met de kleine zweep te slaan. Dat zijn best veel sensaties om te verwerken zo ineens. In ieder geval kwam ik klaar. Poeh, poeh. mijn clitje begon wat overgevoelig te worden en ik werd moe en zo kreeg ik het nog kouder. En alsof ik het nog niet koud genoeg had, legd Meester mij nog een koude ketting op mijn buik...grrrr....

Daarna ging Hij wel lekker met mij knuffelen, zodat ik het weer warm kreeg.

 Toch een lieve Meester...

Ook mocht ik Meester laten zien, hoe ik mijzelf ging neuken met de dildo op de stoel. weer een reden voor mij om vreselijk verlegen te worden en er niks van te bakken.

En toen ik Meester voor het laatst mocht pijpen voor vandaag en hij mijn borsten ondergespoten had, maakte Hij mij weer lekker schoon met een warm washandje zelfs, maar liet mij dan op de stoel zitten, terwijl  Hij zich zelf in de badkamer opvriste. Ook nu kon ik gewoon rustig blijven zitten. ik was ook zo moe en had het genoeg te verwerken, dat het ook niet eens in mij op kwam om ongehoorzaam te zijn.

De kaars deed ik uit, bracht Meester naar de deur en bleef achter met een ontplofte zolder en een heel speciaal gevoel....

nu ben ik vast nog iets vergeten op te schrijven. ik vind het alijd lastig om mij alles precies te herinneren.

Maar de moraal van het verhaal is, dat ik het gevoel heb, in een nieuwe, andere fase beland te zijn, in mijn ontwikkeling als subje en in onze relatie.

En dat voelt heel fijn!

nog 1 nachtje slapen

Ja, het is nog maar 1 nachtje slapen en dan is het woensdag. In mijn buik kriebeld het behoorlijk.

Helaas ook in mijn neus trouwens. Naast de hooikoorts, ben ik nu ook nog verkouden, waaronder vooral mijn stem te lijden heeft. Gelukkig heb ik er s´morgens minder last van zodat het het spel niet al te veel zal beinvloeden.

Morgen dus. Morgen kan ik laten zien, wat ik geleerd heb, mag ik mijn Meester weer dienen, mag ik mij weer overgeven aan mijn rol, even niets anders, even laten vallen in onderdanigheid en liefdevol opgevangen worden door mijn Eigenaar.

ik hoop dat ik inderdaad weer iets erbij geleerd heb , dat ik kan laten zien, dat ik toch nog es wat braver wordt,  en ik ben benieuwd, wat Meester allemaal bedacht heeft en natuurlijk ook naar de verrassing.... Wat zal het toch zijn.

ik kriebel maar nog even verder, en ga straks aan de gang met de voorbereidingen als mijn draakje lekker naar bed is.

Nog 1 nachtje....

een banaan enzo

Dit overzicht is niet beschikbaar. Klik hier om de post te bekijken.

nog 4 dagen....

en dan is het eindelijk woensdag. ik begin nu echt onrustig te worden en krijg weer aardig wat kriebeltjes in mijn buik. Het subje wacht nu al best lang erop, om haar Meester weer te mogen dienen. En dan is het voor haar lastig om ook de latste dagen geduldig te blijven en niet in een stuiterbal te veranderen.

Maar ik doe verder mijn best om mij nu toch es eindelijk subwaardig te gedragen. ik ben nog vaak onzeker over dingen, over wat er precies van mij verwacht wordt.

Dat ligt in mijn aard en vroeger was ik zo verlegen en kwetsbaar dat je mij helemaal van mijn stuk kon brengen door iets heel simpels. En als ik een fout maakte trok ik mij dat heel erg aan. ik was als kind een kleine perfectioniste en eigenlijk werd dat ook van mij gevraagt. ik ben opgegroeid in een systeem waar alles voor je voorgekauwd werd. Je hoefte nooit iets zelf te beslissen. Maar je ging daardoor ook weinig zelf denken en wachtte op aanwijzingen.

Nu zou dat natuurlijk in mijn voordeel moeten werken voor mijn rol als subje, nouja het laatste dan. Maar niets is minder waar, zo merkte ik de afgelopen week. Door de fouten die ik de afgelopen tijd gemaakt had, terwijl ik toch echt seieus mijn best deed om nu es gehoorzaam te zijn , kwam ik weer bij gevoelens terecht, die ik al lang geleden achter mij had willen laten. En die niet echt aan een zelfbewust en evenwichtig subje in mij bijdragen.

Toch was het interessant om te voelen, dat het onzekere meisje er nog steeds is. En dat merkte ik ook weer in dagelijks leven. Vroeger maakte ik mij vaak onzichtbaar. ik wilde niet opvallen, niet in de weg staan, niemand lastig vallen. En mensen zagen mij vaak niet eens staan inderdaad, ze hoorden mij niet eens en ik straalde mijn anwezigheid niet uit. ik bestond dus eigenlijk niet. Zelfs mijn ouders liet ik vaak schrikken, omdat zij zich ineens van mijn aanwezigheid bewust werden in een kamer. Dat heb ik altijd al gehad, alleen de laatste tijd niet meer. Tot de afgelopen week dan. Onbewust werkt dat toch door en zo werd ik regelmatig van mijn collegas over het hoofd gezien en omver gelopen. We maakten er wel grapjes om en hadden er een hoop lol door. Maar voor mij was dat ook een teken en een bewustwoording. Ook het feit dat ik nu weer bij het minste en geringste rood wordt, terwijl ik daar lang geen last meer van heb gehad.

Net zoals mijn reactie op het zinnetje van Meester: Eindelijk heb je een keer iets goed gedaan.
Die kwam bij mij echt heel heftig binnen. Niet omdat Meester dat zo zei. Nee, omdat mij dat weer terug bracht in mijn verleden, naar een iets minder fijn verleden. ik werd toen vaak gekwetsd , soms zelfs beledigd of letterlijk de grond ingestampt en ik was toen nog te jong en onervaren om mij ertegen te verzetten. Nu accepteer ik dat niet meer, van niemand niet. Zodoende  viel die opmerking erg verkeerd.

 Maar ook hier kon ik weer iets van leren, maakte het mij erg bewust van mijzelf, mijn Ik. Hoe ik in elkaar zit en hoe dat doorwerkt, ook in mijn D/s-relatie.


Wat ik ook merk is, dat ik nu inderdaad serieuser met mijn rol als subje bezig ben. Het is een spel, ik kan het relativieren, maar toch is er een knopje omgegaan laatst. Het voelt anders, ook al kan ik dat hier helaas niet zo goed omschrijven. Mij is kennelijk de verhouding tussen Meester en mij echt duidelijk geworden, of beter, ik heb deze nu geaccepteerd. En zo doe ik voorzichtig mijn volgende nog steeds wat onwennige stappen zetten richting echt onderdanig, overgave en berusting, richting braaf subje. Of bijna braaf subje...:)

zal ik het ooit nog leren....

...om een braaf, gehoorzaam, volgzaam , onderdanig subje te zijn. ik vraag mij  zo langzamerhand af, of ik daar niet te blond voor ben.....Echt waar.

Ja, ik dacht ,lekker bezig te zijn , braaf enzo, geen bijdehande opmerkingen, niet stuiteren, gewoon doen, wat mij gevraagt werd.   Maar op het laatste punt vaalde ik weer es jammerlijk.

Want  tijdens de pijpoefeningen had ik de collar om moeten doen.  De afspraak was, dat ik dat voortaan bij elke opdracht zou doen, zover mogelijk.

Nu volgde ik de rest van de oefening wel goed op, alleen dat was ik vergeten en dat is best dom, zoals Meester terecht opmerkte.

Best teleurstellend ja, als je als subje de collar van je Meester mag dragen en je doet het dan niet... Tenslotte ben ik er  erg trots op en draag ik hem graag. En dan vergeet ik het. ik had mijzelf wel kunnen slaan, maar heb er achteraf maar toch vanaf gezien....Anders neem ik weer eigen initiatief he....:) Nee, grapje....

ik was echt boos op mijzelf. Maarja, dat helpt niet. mijn excuses aanbieden en de straf aanvaarden wel.

Eerst heb ik op verzoek van Meester 1 minuut lang hard in tepels geknepen en eraan gedacht, dat ik een subje ben dat straf van Meester krijgt. Dat was nog op mijn werk ook gisteren.

Vandag heb mij dan braaf aan mij vierde pijpoefeningsessie gewijd, met de collar om. Jaha...

Toen ik alles weer opgeruimd had, las ik mijn mail met daariin :
Opdracht: subje, pak een meetlint en meet de omtrek van je polsen en enkels in centimeters.

Ok, opdracht is voor mij nu een signaalwoord. ik dus weer naar boven en de collar weer om. Dan heb ik braaf mijn polsen en enkels opgemeten, en dat gemaild en de collar weer netjes opgeborgen.

Toen ik Meester mededeelde dat ik nu wel de collar omgedaan had, kreeg ik als reactie:

Eindelijk heb je een keer iets goed gedaan. Meester

Zo, die zat wel!  Ieder ander die dat tegen mij had gezegt, was nog lang niet jarig geweest, maar het was niet ieder ander, het was mijn Meester... ik verbeet mij een aantal opmerkingen, die zeer zeker niet bij een braaf subje horen....grrrrr..... en schreef iets enigzins fatsoenlijks terug. Daarbij moest ik mij toch heel erg inhouden, vooral omdat het duiveltje in mij zich na al die weken min of meer braaf houden, een beetje opgesloten begint te voelen....

Daarna kreeg ik weer  een mail met het eerste deel van mijn straf: ik moest met de collar om boodschappen gaan doen. De collar onder een sjaaltje verstopt maar wel voelbaar voor mijzelf.

Ook dat nog....!

Ik moest inderdaad nog boodschappen doen vandaag. Dus, ik weer naar boven, de collar voor de derde keer omgedaan vandaag, nu onder een sjaaltje verstopt en boodschappen doen... Juist. Dat is een heel apaart gevoel. ik vind het fijn om de collar om te hebben, maar liever thuis moet ik zeggen.  Maar goed, niemand ziet het, alleen ik weet het.... Leuk effect geeft dat ....

Zo zocht ik dan mijn spullen bij elkaar en liep naar de schuur om mijn fiets te pakken. Natuurlijk begint het dan juist met regenen... Nu gaan leer en water niet goed samen en aangezien ik de collar netjes wilde houden en leer ook krimpt als het nat wordt en weer opdroogd en ik niet zo van gewurgd worden hou, wachtte ik de bui maar even af in de schuur. Daar stond ik een aantal weken geleden ook al een keer in opdracht van Meester, met een vibrator en in mijn korte rokje. Hmmm, dat was erg lekker toen.

De bui trok weer over en zo ging ik dan maar op weg. De collar voelde nu warm aan en ook vertrouwd, niet vervelend in ieder geval, alleen onwennig om hem tijdens het boodschappen doen te dragen.

ik moest in een paar winkels wezen, op het laatst in de supermarkt. ik probeerde mij op mijn boodschappen te concentreren. De collar herinnerde mij aan mijn andere rol, die ik weer es niet naar tevredenheid nagekomen was en waardoor ik nu alweer straf heb pfffff.... Soms wordt ik gewoon moe van mijzelf.

Op de terugweg begon het weer te regenen en niet zo een beetje ook.... Achja, dat had ik wel verdiend zullen we dan maar zeggen. Een beetje verzopen kwam ik  thuis aan. De collar wist ik gelukkig wel droog te houden. Zo borg ik hem voor derde keer op deze dag. Hij voelde heerlijk warm en rook lekker naar leer.

ik moet zeggen , dat je er snel aan kan wennen, om een collar te dragen. Het voelt fijn en na en tijd denk je er ook niet meer zo over na, dat dit niet algemeen geaccepteerd is, en dat iemand het zou kunnen zien en en en....

Zo kan ik nu de subjes begrijpen, die hun collar 24 uur per dragen. Dat is dan ook een ander soort collar meestal. Maar eerst verbaasde ik mij daarover. Het leek mij lastig.

Nu weet ik een klein beetje hoe dat voelt en heb ervaren, dat het "lastig" wel meevalt.

En nu wacht ik maar af, wat het tweede deel van de straf inhoud . Ook de straf voor het condoom weet ik nog niet..... zucht.....

Dan moet ik maar beter mijn best doen ,niet waar...

een fijn gevoel...

Dat kreeg ik vandag  uit een aantal redenen:

Teneerste heb ik het eindelijk voor elkaar gekregen, om de extra klusjes hier in huis af te krijgen. Zo is de koelkast nu weer toonbaar, hetgeen ook wel zo hoort voor iemand die in de horeca werkt en een HACCP-cursus gevolgt heeft en ik kan zowaar weer door de ramen naar buiten kijken. Niet dat ik ze twee jaar niet meer gewassen had of zo... Nee, wij wonen in een nieuwbouwwijk moeten jullie weten en dat is echt iets voor masochisten kan ik jullie vertellen... Want je hoeft je maar even om te draaien nadat je de ramen weer blinkend schoon gekregen hebt en ze zitten weer onder het zand. Zo kun je je echt goed oefenen ,in geduld, dingen verdragen en je in je lot voegen... Ideaal voor een subje :)

Maar zo voelt het weer een stuk fijner met een schoon huis. Vooral nu de lente alweer letterlijk in de lucht hangt. En ik kan het weten, want ik krijg alweer aardig last van hooikorts. En dat is een goed teken dat de winter  het veld gaat ruimen, ook al is het pas januari.

Ten tweede kon ik gisteren twee mensen helpen, door hun figuurlijk op hun vingers te tikken en hun weer op het goede pad terug te krijgen. Dat hebben mijn man en een vriend van mij zo af en toe nodig. Gisteren was het weer es zo ver. En ook al is het raar om volwassen mannen streng toe te moeten spreken alsof het pubers zijn, helpt het wel en doe ik het graag.

Mannen lopen in dat opzicht nu eenmaal wat achter zo af en toe. Kunnen ze ook niks aan doen...:P... Dat brengt mij op een mooi liedje:

http://www.youtube.com/watch?v=U7Tg4g-ALSE

Sorry, ben de laatste tijd te braaf geweest geloof ik en ik moest nog iemand terugpakken...hihi..

Nee, ik neem hun problemen wel degelijk serieus en help hun graag. Ook al ligt het mij niet zo, om mensen de les te lezen, hun op hun gedrag te wijzen en daarmee iets wat dominant te moeten worden. Maar dat is wel goed voor mij. Dat moet ik leren en dat lukt best aardig.

Dat heb ik vooral aan mijn man te danken, die mij door zijn handicap af en toe eigenlijk ertoe dwingt om voor mijzelf op te komen en hem weer op het rechte pad te krijgen. Dat is erg goed voor mij. Waarschijnlijk werd hij daarom op mijn pad gestuurd.

Ja gestuurd. Ook al weet ik niet door wie: noem het God of karma. Maar ik denk ook dat onze weg in grote lijnen al uitgestippeld is en iets of iemand op onze weg gestuurd wordt zodat je je verder kan ontwikkelen.  Alleen de keus om er iets mee te doen is aan ons. En zo geven wij door deze keuzes kleur aan onze weg.

Ik denk, dat ik in dit leven moet leren een balans te vinden tussen dominant en onderdanig in mijzelf. Daar ben ik hard mee bezig.

Ook met mijn onderdanige kant ja. ik ben hard  bezig om braaf te blijven. Ook dat geeft een trots gevoel. Zo ga ik als ik tijd heb, aan de slag met de pijpoefening en doe erg mijn best om geen eigen initiatieven meer te nemen.

Dat lukte mij vandag ook al goed. Voordat ik begon met de oefening heb ik netjes gevraagt, of ik vanwegen mijn maandelijkse ongemakken mijn slipje aan mocht houden en het eerste deel van de oefening over mocht slaan. Dat mocht, als ik dan eerst 3 minuten met mijn tietjes ging spelen. Dat deed ik dan ook braaf.

Ach, wat ben ik toch braaf de laatste tijd. ... Dat neemt niet weg dat ik heel erg mijn best moet doen om niet te gaan stuiteren... Nog anderhalve week tot we gaan spelen...pffff.....

ik mis mijn Meester, het letterlijke gedomineerd worden, zere billen, knuffeltjes , onderdanig mogen zijn, mogen dienen, iemands speeltje mogen zijn.... zucht....

Laatst stuurde ik mijn Meester dit plaatje:

Omdat het voor mij uitdrukt, wat wij bereikt hebben, wat onze relatie voor mij inhoud:  zo bijzonder en vertrouwd, zo vanzelfsprekend, zo warm, zo geborgen.

Hij vond het ook erg mooi.

Ik ben gewoon erg graag het subje van mijn Meester, juist omdat dit zo ongewoon is....

de zon breekt weer door

 Nou, nog niet letterlijk als ik zo naar buiten kijk. Daar regend het sinds een aantal dagen gestaag door. Maar bij mij wel gelukkig.

mijn hormonen hebben kennelijk weer wat evenwicht gevonden, zodat ik  in een duidelijk meegaandere en minder kattige stemming beland ben.

 Ook lopen de dingen weer enigszins soepel.  Zelfs het verdwenen kerstpakketje van mijn ouders is nu eindelijk met meer dan een maand vertraging gearriveerd. Hetgeen mijn ouders en mijn dochter erg blij maakte. Zij hadden er al slapeloze nachten van. Zo kunnen wij nu ook met vertraging onze kerstcadeautjes uitpakken en Lebkuchen eten... ( He,.... en ik net alle kerstspullen weer netjes in een doos proppen...)

De extra aandacht die ik de afgelopen dagen mocht ontvangen van mijn man en vrienden deed mij ook erg goed. Is toch altijd fijn om te weten dat mensen met je meeleven en vooral heel veel om je geven.

Dat heeft mij weer duidelijk gemaakt, wat het belangrijkst is en wat voor mij het mooist in dit verhaal naar voren komt:






 De essentie van  "Lord of the rings": ware vriendschap en ware liefde, heeft mij altijd al geraakt en is het meest waardevols cadeau wat een mens kan ontvangen.

http://www.youtube.com/watch?v=DV6trOl5VkE&feature=related


Achja, en zo ziet het leven er ineens weer een stuk rooskleuriger uit.

Nadat ik de afgelopen dagen toch alleen maar geirriteerd werd van de mislukte pogingen tot extra klusjes in huis en het ook geen meter opschoot, heb ik dat plan maar laten varen en heb mij met mijn dagboek bezig gehouden en de inhoud van mijn la. Dat had ik ook al een hele tijd in mijn hoofd, maar het was er nog niet van gekomen.

Mijn dagboek, dat ik op bdsm-zaken bijgehouden had, heb ik nu  op mijn laptop opgeslagen en ook uitgeprint om er een tastbaar verhaal van te maken. De computer is handig, maar ik blijf toch te ouderwets en hou ervan om verhalen ook vast te kunnen houden.

Zo heb ik aardig wat bladzijdes afgedrukt en netjes in een map opgeborgen. En daardoor ook weer gelezen.
En dat is nog het leukste gedeelte aan het geheel. Om alles van begin af aan weer terug te kunnen lezen is erg leuk en brengt vele fijne herinneringen naar boven. Maar vooral laat het zien hoe zeer onze relatie al gegroeid is en wij met haar.
Ook de brieven van mijn Meester heb ik bij de verhalen gedaan. En ook deze heb ik weer gelezen. Dat doet toch wel iets met je.

Zo is mij des te meer duidelijk geworden, dat ik een heel rijk mens ben , op alle gebieden in mijn leven. ik heb een lieve, tolerante man,een leuke eigenwijze dochter een familie die om mij geeft , vrienden die er voor mij zijn , collega´s waar ik veel lol mee kan schoppen en een Meester die trots is op zijn eigenwijze , hardleerse subje.

Wat wil ik nog meer.....




Nouja, ok ok ...spelen .... ik doe zo mijn best om niet te gaan stuiteren en ben ook wat rustiger geworden. Maar ik moet toch wel heel erg mijn best doen om geduldig te wachten en mij netjes te gedragen.......zucht.......
                                                       

Nog maar 11 dagen...pffff...... 

geduld

Dit is mijn week gewoon niet...... En het feit dat ik ongesteld moet worden helpt ook niet echt mee aan een evenwichtige Ik....

Dan ben ik toch al erg prikkelbaar, gauw chagerijnig en snel geirriteerd.

Zeker erg herkennbaar voor anderen... Ja, ook voor de mannen, die dit fenomeen vast ook vaker bij hun vrouw mochten gadeslaan en dan wijselijk uit haar buurt blijven.

Nu heb ik ernaast ook nog erg veel behoefte aan een spel, want vandaag kon het helaas ook niet door gaan. En dat betekend: 2 weken wachten!!!!

En dat gevoel wat ik nu heb ,is erg moeilijk te omschrijven...maar het is beter om mij niet te irriteren op dit moment, dat weet ik wel. Pffffff.....

Het is weer zo een week, waar alles anders loopt, dan ik graag wou. En ik ben op zich best flexibel, maar er gaat echt alles anders dan gepland. Eerst wordt mijn dochter ziek, dan kunnen we dus niet spelen, de dag gister met mijn man samen was gezellig maar ook weer erg inspannend , ik voel me nogal opgelaten door mijn maandelijks  vrouwelijk probleem, ik moest weer stoppen met sporten, vanwegen mijn bloeddruk en mijn voet, die mij erg veel last bezorgden, echt balen, en zondag gaat een afspraak met een vriend ook al niet door. Bovendien wilde ik dan maar iets extra dingen thuis doen, maar daar is het ook nog niet van gekomen...

Help, waar is de .......   

En dan had ik ook nog beloofd, om niet te stuiteren en braaf te zijn tot het volgende spel. Kan het nog erger??????

Maar aan de andere kant, kan ik mij zo inderdaad es in geduld oefenen, ben ik over twee weken al naar de sauna geweest, zodat we dan gewoon kunnen spelen, zonder te veel op te moeten letten op blauwe plekken enzo, en kan ik nog verder oefenen met pijpen.... Voor het laatste kreeg ik nog een paar tips van een goede vriend: Bedankt ervoor! ik zal het zeker proberen.

En ja, het kan nog erger. ik voel mij nu nogal.... argh!!!!.... Maar dat is helemaal niet erg. Dat hoort erbij en twee weken zijn zo om.

Als ik dan zo om me heen kijk en de verhalen van anderen hoor, moet ik helemaal niet zeuren. ik hoef alleen maar even te wachten, anderen hebben niemand met wie ze kunnen spelen. ik wordt alleen maar ongesteld, anderen zijn erg ziek en dat niet maar voor een paar dagen. En mijn man voelde gister mijn frustratie en probeerde mij door stevige sex, wat klappen op mijn billen en door wat dominant over te komen, de teleurstellingen wat te verzachten. Dat vond ik heel erg lief , aandoenlijk en ook lekker trouwens, ook al is het niet hetzelfde, als spelen.

Dus mag ik mij best es oefenen in  geduld en wat in Duitsland "Demut" genoemd wordt. Dat vind ik best een mooi woord: Demut:

                                        

niet spelen en nog straf ook

Vandag zouden we eigenlijk spelen. Maar zoals dat af en toe gaat, mijn dochter kwam ziek thuis van een weekendje weg en zo ging het niet door.

Door de zorg voor mijn dochter en een heel gezellige dag met haar samen, kon ik dat ook makkelijk los laten.

 Hoewel ik er wel onrustig van geworden ben. Maar ik doe mijn best om niet te gaan stuiteren 

en     

 waarschijnlijk kunnen we woensdag wel spelen. Dat is toch een fijn vooruitzicht.

Maar zoals dat bij mij nu eenmaal ook gaat, ben ik weer es de fout in gegaan. En ik deed nog zo mijn best, om deze keer toch echt gehoorzaam te zijn.....

Alles begon met een pijpoefening, die ik van Meester had gekregen. Omdat mij dat niet goed afgaat, heeft Hij mij een mail gestuurd, zodat ik daaraan kon werken.

Gisteren, toen ik een tijdje alleen thuis was, kon ik mij er dan ook mee bezig houden.
Zo pakte ik de dildo en ging naar zolder. Daar plakte ik de dildo op een stoel en kledde mij uit. Meester smste ik, dat ik begonnen was met de oefening.

Het was eerst de bedoeling dat ik mijzelf ging neuken met de dildo op de stoel. Dat deed ik dan ook 1 minuut lang en voelde dat ook aardig in mijn benen ,( ook in mijn kutje natuurlijk)....
 ik denk dat ik dat ook nog es moet oefenen....:P

Daarna moest ik de dildo tegen de deur aanplakken en ervoor gaan zitten op de stoel, met mijn handen op mijn rug. Ok, dat lukte ook nog aardig. En dan 3 keer 3 minuten oefenen....

Na de eerste 3 minuten had ik door dat die dildo best groot is en niet echt in mijn mond past... Jaja, ik weet, dat ik een grote mond heb, maar dat paste toch echt niet ....

En dat ik misselijk werd van dat plastik-rubber-spul, waar dat ding van gemaakt is. Meer van iets dat erin zit waarschijnlijk.

En toen ging het fout: ik dacht slim te zijn en pakte gewoon een condoom en deed dit om de dildo heen. Dat hielp erg goed tegen die vieze smaak. Dus ging ik voor de volgende 3 minuten en ook voor de laatste 3. En het ging mij steeds beter af. ik deed erg mijn best en dat valt niet mee als je er toch al geen ster in bent en dan ook nog je handen op je rug moet houden.

ik werd er trouwens ook best opgewonden van...chm....

Alleen had ik dat van het condoom niet aan Meester gevraagt. Dus heb ik weer eigen initiatief genomen, dus.... FOUT....

Dat werd mij pas later bewust toen ik Meester mailde , hoe het gegaan was met de oefening. ik verontschuldigde mij voor mijn ongehoorzaam , maar wist, dat een straf niet uit zou blijven.

Wat de straf inhoud, weet ik nog niet. Waarschijnlijk wil ik het liever ook niet weten...:)...

Nee,... ik weet wel , dat het voor mijn eigen bestwil is, om mij te laten groeien in mijn rol en mij  te leren toch nog een braaf subje te worden, nouja in ieder geval, braver.... Alleen jammer, dat ik wat hardleers ben...zucht....

Het valt niet mee om een gehoorzaam subje te worden....

67 autos....

....had ik gisteren geteld toen ik bij de rotonde stond, voor het eerste deel van mijn straf die nog open stond.

Nu de vakantie voorbij is en het leven  zo langzamerhand weer zijn gewone gang gaat, had ik gisteren ook de tijd en de ruimte om mijn rol als subje weer waar te nemen. Laat ik dan het jaar maar  goed beginnen , door het eerste deel van mijn straf te ondergaan.

Zo ging ik dan in de houding zitten, voor mij de collar en de buttplug, nadat ik mijn Meester ge-sms-t had, dat ik aan de straf begonnen was en dat ik deze verdiend heb.

" Die heb je zeker verdiend, je bent een eigenwijs subje dat in het nieuwe jaar nog veel moet leren. Meester denkt aan je." was het antwoord.

5 minuten om mij weer helemaal het subje te voelen. Om mij te concentreren en ook te beseffen waarom ik er nou zit, op mijn knietjes met mijn benen wijd en mijn hoofd gebogen, mijn handen op mijn rug. Want ja, ik was weer es ongehoorzaam geweest en daarom zit ik nu hier en mag ik zo bij de rotonde gaan staan van Meester.

5 minuten kunnen best lang zijn....maar ooit komt er toch een eind aan.
Zo  deed ik de collar om en de buttplug in. Waarbij het eerste een stuk fijner voelde dan het laatste, moet ik zeggen.
 Een jas aan en een sjaal om en dan maar naar de rotonde. Weer een smsje dat ik er ben en dan 10 minuten de autos tellen...tssss...

Bij de rotonde staan is dan nog niet zo erg, vooral niet als de zon lekker schijnt, en voor de rest kan niemand iets zien van de collar of de buttplug. Ook denken de mensen gewoon dat ik op iemand sta te wachten of zo en de rest ziet je niet eens staan.

Het idee om autos te moeten te tellen, zodat mijn Meester weet ,hoeveel mensen nou zijn eigenwijze subje daar bij de rotonde hebben zien staan, terwijl zij haar straf krijgt, is dan toch enigzins vernerderend.

Nou...67 dus....grrrrr..... (en twee bussen, maar ik hoefde alleen maar autos te tellen, dus ...)

Wat was ik blij toen ik weer naar huis mocht en vooral om die plug weer uit te doen...pffff....

ik heb ervan geleerd. ik zal voortaan geduldiger zijn en vertrouwen hebben.