De ochtend begon nogal gehaast. Mijn dochter had een spreekbeurt op school en was dien ten gevolge erg zenuwachtig. Nog zenuwachtiger dan haar moeder. die maar steeds aan de wandeling later op de dag moest denken. ik bracht haar door de stortregen op de fiets met al haar spullen naar school. Dan nog even roosjes kopen voor het kerststuk dat ik savonds met mijn schoonmoeder zou gaan maken. En weer terug naar huis.
ik klede mij om en deed de collar en de riem in mijn tas, zoals mij gevraagd was. Toen kreeg ik een smsje van Meester, dat mij nog meer liet slikken: ik moest de gag ook maar mee nemen. ( pfffff)
Want het smoesje dat ik hem zomaar vergeten was, zou vrees ik niet werken.
En nu geduldig wachten... Nouja,geduldig... tot overmaat van ramp stond Meester in de file, wat mij ertoe verleidde om een smsje te sturen dat subje toch wat ongeduldig werd. En ik daarna ook nog vroeg waar ik moest wachten, thuis of bij de rotonde.... Geen goed plan!
Eindelijk mocht ik dan bij de rotonde gaan staan. En kort erna was Meester er ook. ik mocht instappen en natuurlijk mijn benen wijd!!!! (Leer ik nog een keer.... ooit...) Alle spullen die ik meegenomen had, moest ik naast mij op de stoel leggen. Gelukkig was ik niets vergeten.
ik was vastberaden om vandaag te luisteren, ook al zat er een klein duiveltje in mij, die erg opstandig begon te worden...
Toen gingen we over " gewone dingen" praten terwijl we op de snelweg richting het park reden en ik weer mijn vingers in mijn doos had zitten. Dat geeft wel wat rust, ook al moet ik dan weer even omschakelen van subje naar een gesprekspartner die iets meer zegt dan: Ja, Meester....En het feit van die vingers daar in mijn kutje, maakten het er niet makkelijker op...
Het was wel de richting, maar we gingen niet naar het park. Eerst stopten wij bij een restaurant dat helaas dicht was. ik lette er wel op om niet nog meer eigen initiatieven te nemen. Want Meester maakte mij duidelijk dat dit toch niet zo goed was vanochtend van die vraag waar ik moest wachten. subjes horen nu eenmaal te volgen en verder niets.
ik wachtte tot ik weer in mocht stappen.
Zich zo te gedragen vergt wel enige concentratie moet ik zeggen, want meestal denk ik over veel dingen niet zo na voordat ik ze doe, of juist niet doe. Maar ik begon het een leuk spelletje te vinden en speelde graag mee.
Zo reden we weer verder. Nu niet echt meer in de richting van het park. We stopten bij een ander reastaurant, dat wel open, maar nogal leeg was. ik deed weer mijn best om mij netjes en subwaardig te gedragen. ik liet Meester voorgaan, wachte tot ik mocht gaan zitten en keek Meester ook eerst maar es voor de zekerheid vragend aan, voordat ik mijn jas uitdeed. En dat allemaal zonder de aandacht te trekken is best lastig. Tenminste dat gevoel krijg ik dan, terwijl de andere mensen meestal toch erg met zichzelf bezig zijn en helemaal niet op anderen letten gelukkig.
Meester bestelde voor zichzelf koffie en voor mij chocolademelk. ik kon niet stil blijven zitten. mijn benen wiebelden onder de tafel. ik voelde mij wat onrustig, waarom weet ik niet. Onrustig en ook al verlegen. Was het een voorgevoel....
We pratten over de lokatie en nog andere onschuldige dingen. ik gaf maar wel gewoon antwoord, want dat zal wel de bedoeling zijn, dacht ik zo...
Toen we voorzien waren van de koffie enzo veranderde het onderwerp wel. Ja, een half jaar geleden zaten we ook in een restaurantje en de eerste keer, de eerste ontmoeting bij de HEMA. mijn benen begonnen steeds harder te wiebelen en het duiveltje won het even, want ik zei: Ja, en toen had Jij een lege telefoon... oeps.... Meester kon er wel om lachen, maar zei dat ik maar verder beter niet meer brutaal kon wezen. Hetgeen ik ook beloofde.
Een soort terugblik op het jaar, had Meester dus in gedachten. Een mooie gedachte trouwens, alleen werd het subje ineens erg verlegen en kon geen antwoord geven wat er nou veranderd was sindsdien. Sinds die erste ontmoetingen.
ik kwam me voor als op school vroeger. Een vraag die niet moeilijk is eigenlijk, maar op de een of andere manier is het antwoordgeven dat wel.
ik staarde naar mijn chocolademelk en die staarde terug, zonder iets zinnigs te zeggen... Ook de stoel wilde niet meewerken door heel even door de grond te zakken...heel even maar....please....
Dus bleef ik maar zitten en Meester porbeerde mij wat rustiger te krijgen en toch nog een gesprek te kunnen beginnen. Een gesprek lukte uiteindelijk dan toch nog, alleen niet helemaal wat Meester in gedachten had.
Toen de kopjes dan leeg waren, moest ik naar de wc gaan en mijn onderbroek uitdoen en die aan Meester geven. Op een vreemde manier gaf dit mij weer rust . ik moest gewoon iets doen, zonder moeilijke antwoorden te moeten verzinnen. Gewoon gehoorzamen.
Ook al moest ik mij ervoor uitkleden en met een panty op de WC gaan vechten... Dat had ik er graag voor over.
ik gaf Meester mijn slipje bij de uitgang. Hij nam mij mee aan mijn arm naar de auto en vroeg op weg ernaartoe: Waar ruikt het slipje na? - Omdat ik het opstandige maar niet kwijt raakte zei ik: Nou, naar mij, Meester. ( lekker puh...) En waarom is het zo vochtig? ... Omdat ik het gedragen heb Meester.... ( puh...en nog es puh...) En wat ben jij? ( ok ok ok....!) Omdat ik een geil sletje ben Meester... ( grrrr)
Bij de auto kreeg ik niet onterecht een paar tikken op mijn billen. Dat komt best hard aan, als je koude billen hebt... autsch....
Toen moest ik op de achterbank gaan liggen, kreeg ik een sigarenkoker in mijn kutje, de gag in mijn mond en een doekje over mijn ogen. Na nog een paar klappen gingen we weer rijden.
Dat was best spannend en het subje genoot er heel erg van. Kriebeltjes...
Nu ging het de laatste keer best goed met de gag, maar liggend kreeg ik mijn spuug niet meer weg en moest ik toch even overeindkomen. Dat kon ik moeilijk vragen, dus nam ik de terechtwijzing van Meester maar op de koop toe... Later kon ik het wel uitleggen...
Uiteindelijk stopten we. Meester had een kleine vibrator bij zich en liet mij klaarkomen daar ergens in het bos op de achterbank, met de gag in mijn mond.
De gag ging er erna uit en de collar om. Want subje moest nog beter op haar plek gezet worden en daar is uitlaten wel een goede manier voor.
Nu werd ik pas echt opstandig. ik stampvoette wat en deed mijn best om niks vervelends te zeggen.
mijn gezichtsuitdrukking zal op dat moment wel op dat van een koppig kind geleken hebben, of een opstandige puber, die terecht straf krijgt, maar het er toch niet mee eens is.
Aan de riem het bos in. Gelukkig was het niet druk. ik deed mijn best om Meester bij te houden.
Het bos rook heerlijk, de zon scheen en ik kon zelfs nog van de natuur op deze winterdag genieten.
Tot we bij een boom stopten.
Had jij Meester bedankt voor zijn mailtjes de laatste tijd? Nee, Meester, dat was ik vergeten. Dat spijt me....
Ga maar met de handen tegen de boom aan staan...Daar sta je dan, in het bos tegen een boom, met je panty van je billen... En de klappen komen zo hard aan, als je kontje koud is.
Toen moest ik mij omdraaien. ik schaamde me wel voor mijn nalatigheid, maar was nog steeds erg opstandig. De riem hing naar beneden en liet mij de collar nog beter voelen, mijn billen gloeiden in de kou en ik keek naar beneden en was er gewoon in het bos. Het subje bij haar Meester.
De vibrator werkt ook erg goed in het bos moet ik zeggen. ik kwam voor de tweede keer klaar deze dag en voelde mij ontspannen.
Toen gingen we weer richting auto. Nu verdwaal ik nog op een poszegel, dus moet je zeker niet aan mij vragen waar we heen moeten, laat staan dat ik vaak niet eens weet waar ik precies ben...
Dan vind ik het helemaal niet erg dat ik geen initiatieven mag nemen en de leiding moet overlaten aan iemand anders...( smile)
Bij de auto aangekomen, kreeg ik mijn slipje in mijn mond, moest ik voorover bukken op de achterbank en kreeg ik nog een paar flinke klappen met de paddel. Ook vond Meester het nu fijn om in mijn kutje te soppen, wat mijn panty nogal nat maakte.
Toen vroeg Meester of ik nu weer genoeg op mijn plek was gezet. Nou dat kon ik wel beamen.
Of ik anders was gaan stuiteren in de kerstvakantie als we elkaar vandag niet gezien en ik mijn plek gevoeld had... Ook dat kon ik beamen. Meesters hebben toch altijd gelijk...dusss......hihi...
Toen moest ik netjes vragen, of ik weer voorin mocht gaan zitten. Dat deed ik op een nogal nukkige manier.Want ohhhh, wat was het duiveltje er toch druk mee vandaag... Meester zag dat door de vingers. . Nog even zelf met de vibrator spelen, alle spullen inpakken en dan naar huis.
Tja, zo gaat dat met bijdehande subjes. Die worden gewoon uitgelaten.
( Maar gelukkig kunnen zij er ook erg uitgelaten van worden...en erg gelukkig)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten