klachtencommissie

Woensdagavond kreeg ik een smsje: of ik morgenmiddag thuis was? Ja, dat was ik wel. Hij zou mij nog bellen voordat hij kwam.
Hey, dat was erg onverwacht. Ik had mij er net  een beetje bij neergelegd dat het nog even zou duren voordat hij weer langs kon komen, ook al was dat zeker niet makkelijk. En nu zouden we elkaar weer even kunnen zien tussen twee afspraken van hem door! Dat was wel een erg fijn vooruitzicht.

Donderdagochtend beng ik altijd het huishouden van vrienden van mij op orde en daarbij doe ik meestal oortjes in en zet lekkere muziek op. Zo ook die ochtend. Daarom hoorde ik mijn mobieltje ook te laat overgaan. Zo belde ik maar gelijk terug. - Sorry, net te laat geweest met opnemen.- - Ja, dat is net zo iets als je best doen voor op school. Alleen het resultaat telt....;-) - Ehhhh, ja, ik zei maar niks....:P...... Na nog even wat gekletst te hebben, wist ik nu wel ongeveer hoe laat ik hem kon verwachten en kon zo mijn tijd verder indelen. Zo ging ik maar verder met mijn klusje, erna nog even een boodschap halen en dan gauw naar huis. Ik wou mij nog wel opvrissen en netjes aankleden voordat hij zou komen. Dat lukte ook en zo stond ik in mijn gebreide jurkje de afwas te doen, toen hij binnenkwam. Ja, aanbellen hoeft niet meer. Hij heeft ondertussen een sleutel voor mijn rijk en maakt er nu ook gebruik van. Dat vond ik best bijzonder en ook leuk om mee te maken. Het was namelijk een "beladen" onderwerp deze sleutel. Leuk om te gebruiken in een D/s-relatie, omdat ik dan niet wist wanneer hij binnen zou komen en of  al zijn ,dat was eerst het idee. Zo heb ik al van de zomer een sleutelbosje laten maken. Maar er was de tijd nog niet voor, en het voelde erg dubbel en zo lag hij hier bij mij tot de kerst. Toen durfde hij hem aan te nemen en al half te gebruiken. Dus beneden  bij de ingang van de flat, belde hij niet meer aan, boven aan mijn deur nog wel. En nu belde hij helemaal niet meer aan.

Ik liet de afwas staan en ging even knuffelen. Jeetje, wat is dat fijn. Twee en een halve week kunnen inderdaad als een eeuwigheid aanvoelen. Terug in de keuken hielp hij met afdrogen, maar de andere helft van de vaat lieten we lekker staan. Om de tijd die wij met elkaar hadden nou met afwassen te verdoen vond ik niet zo nodig, wat niet wegneemt dat ik het erg lief vond dat hij mij hielp. Daar moet ik nog erg aan wennen, aan een vriendje dat er gewoon voor mij is en mij helpt, gewoon..... Zo fijn! Een verademing na al die jaren.
Wij maakten thee en hij wou graag een stuk van mijn zelfgebakken cake proeven. En zo zaten wij even later op de bank en kletsten en knuffelden. En het knijpen en pijnigen kon natuurlijk ook niet uitblijven. Voor het eerst noemde ik hem "schat" en het voelde fijn en was zeer zeker gemeend, hetgeen hij ook zo voelde. Zo gaan wij wat dat betreft ook steeds heel voorzichtig verder en het is zo mooi om mee te maken. Zo mooi, omdat het allemaal gemeend is inderdaad, omdat we echt van elkaar genieten en het zo fijn voelt bij de ander.

Wij hadden het over vakanties, hoe die er wel bij ons uit komen te zien ....???, over de inrichting van een gezamelijk huis, over bijna een jaar geleden toen wij elkaar leerden kennen. En ja, hij kneep mij geregeld of gaf mij klappen op mijn kont. Gewoon omdat het kan. Omdat het bij ons hoort. Omdat we het fijn vinden om te geven en te ontvangen. (Omdat ik toch wat eigenwijs en bij de hand zal blijven hihi...)

Alleen is het subje nog steeds niet altijd even gehoorzaam. Ik verzette mij toen hij mij kneep, de binnenkant van mijn benen blijft een best gemene plek ervoor en raakte hem per ongeluk met mijn elleboog. - Sorry, sorry, dat wou ik niet!- Hielp ook niet echt meer. Hij kneep mij en gaf mij billenkoek. - Moet ik nou weer boos worden?- -Nee....- zei het meisje kleinluid. Zij wou niet dat haar Dominant boos moest worden, zij begreep het zo al erg goed. - Ik wil niet elke keer boos worden. Ik vind een gehoorzaam subje veel leuker en ik geef jou liever op je donder omdat het fijn is en niet voor straf. -zei hij heel rustig en lief. Ja, dat wou zij ook zijn. Gehoorzaam, en zich over kunnen geven. Dat lukte best aardig die middag, ook toen hij niet zachtzinnig met haar borsten was, of op haar billen bleef trommelen.

Want ja, ik zat of beter lag wel tegenover een "klachtencommissie" die klachten wel gelijk afhandeld. Klachten over een opmerking van hem: geen probleem. Klachten over de behandeling van het lichaam: komt U maar. Nou ja, ik kan niet zeggen dat ik niet gelijk en vakkundig geholpen werd. Mijn billen gingen ervan gloeien en de binnenkant van mijn benen is nog steeds gevoelig en heeft erg mooie blauwe vingerafdrukken. En we hadden  een hoop lol daar op het zitkussen op de grond voor de verwarming. Knuffeln, praten, stoeien. Van elkaar genieten zolang het kon deze middag.
 
Ook verdiepten wij ons voorzichtig verder in een gezamelijk huishouden en de inrichting ervan. Met de naaimachine moet ik leren omgaan, een spankingmachine heeft hij ook al bedacht, want ja,  waarom inspannen als het ook anders kan en ook over gewone kasten gingen wij nadenken, de plek van een tafel, planten, vloerkleedjes, hoe geluidsdicht een kamer is......Samenwonen, een beetje anders.... Achja, dat duurt nog even, helaas.

Ook de ringen kwamen weer ter sprake. Het nadeel is dat het best lang zal duren voordat het weer genezen is en dus vrijen er ook niet in zal zitten. Wij gingen over het aantal praten. De vraag kwam erg onverwacht en ik heb ook geen idee, wat mooi en ook nog praktisch en leefbaar zou zijn.