bevrijdend of , wie zijn billen brandt....

......of er hard op geslagen wordt, zal ze zeker nog een hele tijd blijven voelen, jep, jep..... En dan heb ik er nog zelf voor gekozen ook. Maar laten we bij het begin beginnen:

Dinsdagochtend ; en ik had deze keer eindelijk weer es de tijd en de rust om mij wat beter op de ontmoeting met mijn Heer en  Meerdere voor te kunnen bereiden. Want deze keer wist ik ook zowaar zeker dat hij die dag zou komen . Na de nacht al met mijn halsbandje om verbracht te hebben was ik ook al aardig in de stemming en nog meer aan het stuiteren geslagen. Het halsbandje mocht ik ook gelijk omhouden na de nacht. Nouja, onder de douche negeerde ik deze opdracht even, want al dat water en vooral de zeep  leken mij niet zo goed voor het halsbandje.
Douchen dus, scheren, schoonspoelen. En toen deed ik alleen mijn zwarte jurkje aan en de oorbellen in die ik helemaal aan het begin van hem gekregen maar nog nooit gedragen had. Ook de nagellak en de lippenstift die nu al ongebruikt maanden in mijn kast liggen heb ik maar tevoorschijn gehaald. Als wij elkaar meer dan 4 uur zouden zien op 1 dag, dan zou ik deze op gaan doen,, is een regel. Het leuke bij hem is alleen dat ik vaak niet weet wanneer en al helemaal niet, hoe lang hij nou komt, dus tot nu toe geen rode nagels en lippen. Vandaag schatte ik zo in, dat we wel meer dan 4 uur tijd hadden en deed een poging om mijn nagels te lakken......echt iets voor mij, maar niet heus..... Dus...... daarop volgden poging twee en drie en toen vond ik het mooi en liet het maar zo zitten, voordat ik nog high werd van de indringende geur. De lippenstift ging dan wat makkelijker en die heeft ook niet zo een indringende geur.....
Nu dus met knalrode nagels en gekleurde lippen deed ik nog mijn schoenen met hakken aan en vond mijzelf best netjes zo. Beter dan de laatste weken in ieder geval..chm.... met joggingbroek, of zo en niet gedoucht en slecht geschoren.... schaam....

Zo ging ik dan maar in de woonkamer een boek lezen en wachten. Want de precieze tijd wanneer hij zou komen, wist ik nou weer net niet. De spullen had ik op zolder klaargezet, maar door al die verhuisdozen is de ruimte nogal beperkt, dus had ik de dozen met de speeltjes maar gewoon zo op tafel gezet. Dat was niet erg netjes, zo zou ik later te horen krijgen.

Ik hoefde in ieder geval niet heel lang te wachten. Na de begroeting gingen we naar de woonkamer, ja, ik GING ook .... :). Kruipen stond vandaag niet op het rooster kennelijk. Zo ging ik ook koffie zetten, terwijl hij de ketting van boven haalde die we bij het halsbandje gekocht hadden. En die is best koud ja, als je die zo over mij heen legd.... en je kan mij ermee vastzetten aan de poot van de bank. Nu ik het toch zo koud had, zorgde mijn zorgzame Dominant wel voor wat warmte in vorm van een theelichtje, dat hij onder mij neerzette terwijl ik naast de bank hurkte. Hm,.... dat had toch niet gehoeven.....
Na even op schoot nog verder opgewarmd te mogen hebben, en een complimentje voor mijn uitdossing vandaag hebben mogen ontvangen, ging dan wel mijn jurkje uit en moest ik voor hem gaan staan, zodat hij kon kijken, wat die hakken met mijn houding deden.Dat maakte mij nogal verlegen.  Hij was er wel erg tevreden mee. En toen nam ik het kaarsje mee en gingen we naar boven. Ik had nog wat moeite hem zo snel te volgen vastzittend aan de ketting, en vastzitten zou ik vandaag nog langer.

Terwijl ik voorover de tafel lag en al enkele klappen op mijn billen had geïncasseerd pakte hij allemaal spullen waaronder ook de tape. Hij vond het erg vervelend dat ik het niet netter neergezet had, zodat hij nu alles zelf moest zoeken.
Even later vond ik mij op de bank liggend terug met mij handen vast met de duct tape. Een paar flinke klappen op mijn borsten waar ik zelf om moest gaan vragen, lieten mij alvast een beetje wennen voor wat er komen ging.  En, oh nee,.... klemmen die mijn schaamlippen bij elkaar hielden. En dat vonden deze helemaal niet fijn en ik protesteerde al iets, en na een tijdje steeds meer.  Dat veranderde wel, toen de klemmen plaats maakten voor de vibrator, hetgeen mij liet klaarkomen en ontspannen. Ik genoot van een lekkere vrijpartij, voordat mijn tepels en ook mijn doos met vacuümcupjes behandeld werden. De eerste vonden het erg pijnlijk en de laatste helemaal  niet grappig en zo mocht ik dat cupje er weer afhalen. Dat vond ik wel erg lief.

Onder het knuffelen erna mocht ik zelf kiezen, waar ik zo geslagen wou worden, nadat hij mij goed vastgezet had aan de tafel. Want dat had hij mij beloofd, en wat je beloofd moet je ook nakomen. Wijselijk koos ik voor mijn billen en toen ik na zijn mening goed genoeg vastgezet was voorover op de tafel liggend met mijn benen gespreid, begon hij mij te slaan. Ik gok zo met alle slagwerktuigen die er stonden, want zien kon ik het niet. Voelen des te beter. Ik deed mijn best om het " mit Würde" te verdragen, maar dat duurde niet zo lang. ik begon toch vrij gauw AU!!!! te roepen, en vroeg mij af of ik vandaag zo weinig kon hebben of dat hij echt zo hard sloeg. Wegdraaien kon ik vandaag niet en zo deed ik maar verder mijn best om de klappen op te vangen en dat viel helemaal niet mee. Zo maakte ik ook eindelijk steeds meer geluid. Zeker toen hij ook nog de vibrator tussen mijn benen zette en hem daar vastbond. Uiteindelijk ging er ook nog een buttplug in en toen had ik het echt niet meer. De klappen bleven hard aankomen, de vibrator zorgde voor een heftige reactie en de buttplug deed de rest. De laatste schoot er op een gegeven moment uit en de klappen bleven hard aankomen, steeds harder zo leek het. Ik werd nog lekker gebruikt in twee van mijn drie gaatjes. Zo wisselden genot en pijn elkaar af en voelde ik ze tegelijk.  Een onbeschrijfelijk heftig gevoel.

De klappen begonnen nu echt veel pijn te doen. Tussendoor had ik al een paar keer geprotesteerd, maar hij bleef  slaan. Tot, ja,  tot het mij eindelijk echt, maar dan ook echt te veel werd en ik heel boos en ineens heel luid ging worden. - Goed zo, meisje! Nu weet ik eindelijk dat je aangeeft als het je echt te veel wordt. Goed zo!-    Ik begon te huilen. Ik was een beetje van mijzelf geschrokken over deze gevoelsuitbarsting die ,zo ik denk, nog nooit iemand bij mij meegemaakt heeft. Maar het werkte vooral erg bevrijdend. En het was ook erg onwennig tegelijk.  Ik lag nog steeds vast en de tranen maakte de tafel aardig nat en ik zocht zijn nabijheid. Aangezien ik weinig kanten op kon, kwam hij bij mij zitten. Even genoeg gehad...ja....even pauze. En hier is dan het bewijs dat hij toch echt hard had geslagen:

Dus ik was toch niet gek.... Ik was al de hele tijd aan mezelf aan het twijfelen geweest. Maar aangezien de billen zelfs helemaal hard waren, denk ik dat mijn reactie niet on te recht was geweest....

Maar goed, toen ik weer los was  en wij iets gedronken hadden, gingen we naar beneden, want hij moest nog even bellen voor zijn werk. Een soort van vergadering. Zo zaten we even later buiten in de tuin en terwijl hij vergaderde, vroeg hij mij om mezelf te vingeren, zachtjes uiteraard.... Dat deed ik eerst ook, maar ik was echt een beetje op. De endorfine begon aardig te werken en ik werd wat soezig. Zo ging hij mij dan maar vingeren en ondertussen verder vergaderen, waarvan ik trouwens geen snars begreep. Ik was ook best duf aan het worden, bij 32 graden in de schaduw.
Ik vroeg mij nou ook af, hoeveel van zijn collega's nu ook ondertussen hele andere dingen aan het doen waren..... hm, ja, sorry, heb een rijke fantasie.....

Na de vergadering kneep hij mij in mijn billen en dat deed nu zo een pijn dat ik zijn vingers wat ruw wegduwde en mij heel erg probeerde in te houden om het niet uit te gaan schreeuwen hier buiten. Het deed gewoon echt pijn en ik had het helemaal gehad. Aangezien hij mij helemaal niet hard geknepen had, begreep hij mijn reactie niet zo goed en omdat ik hem ook best pijn gedaan had bij het wegduwen werd hij nogal " boos" op mij. Maar dat werkte nu niet echt bevoordelijk. Daardoor kon ik mij  niet overgeven, over dat punt was ik al lang heen. Hij nam mij mee naar binnen en legde mij over de bank  en daar begon ik heel hard te huilen. Het was mij echt allemaal teveel en dat had ook ermee te maken dat ik de laatste tijd door al die toestanden in mijn leven sowieso  een emotioneel wankel wezentje ben.

Zo vond ik mij even later op zijn schoot terug en hij vroeg mij uit te leggen wat er was. In deze toestand was dat echter moeilijk. - Ik moet het wel weten meisje.-  Ja, ja dat begrijp ik, maar ik kan het nu  niet verwoorden...  Na wat aandringen en verschillende keuzemogelijkheden gekregen te hebben, van opschrijven, tot tijdens het eten vertellen,  bracht ik tenminste iets uit en erna stopte hij een boterham in mijn mond want het was lunchtijd.

Ik ontspande weer en begon zelfs  wat brutaal te worden na een tijdje. Zo " beklaagde" hij zich dat ik toch echt beter mijn best moest gaan doen met zijn speelgoed want echt hard was die niet meer. - Zal ik er dan ook maar op slaan. Heeft bij mijn billen ook gewerkt-  ontglipte het mij voordat ik mijzelf tegen kon houden. - Sorry, sorry, sorry, sorry....- ( giechel, giechel...) helpt dan ook niet meer. En zo eindigde  ik  zo op de keukenvloer:

En ja, dat wil wel op de gevoelige billen.


Op de bank gingen we dan nog lekker knuffelen en toen ik mijn handen in zijn broek op zijn billen legde, werkte dat wat beter dan slaan en zo lagen wij nog even lekker te vrijen en dan weer te knuffelen en te kletsen.

En een groot deel van het dit spel zat de ketting vast aan mijn halsband. Geen speeltje aan een touwtje meer, maar een speeltje aan een ketting.

De billen zal ik zeker nog een hele tijd voelen. Vooral fietsen is een hele ervaring geworden zo. Elke dag maak ik nu een foto van mijn billen, om zo de verkleuring mooi te kunnen volgen.
Ja, bevrijdend was het zeer zeker. En de rest van de week tot zaterdag 24.00 uur mag ik met mijzelf gaan spelen als ik dat wil , als ik erbij wel het halsbandje om ga doen. En laat  ik dat nou helemaal niet vervelend  vinden......

facebook en hoe spel je nou eigenlijk liefde...?

Nee, dit is nog niet het spelverslag van vandaag. Die houden jullie nog te goed.  Ik kan wel alvast verklappen dat het erg lekker, erg heftig en erg tekenend was en het laatste vooral voor mijn billen en ik het nog even een beetje moet verwerken voordat ik er een mooi verhaal van kan maken.

Nu wil ik even twee andere dingen met jullie delen die ik echt erg leuk vind en die een keer niets met bdsm te maken hebben.

Het eerste is een filmpje over facebook. Echt geniaal. Ik heb namelijk eerlijk gezegd een beetje een hekel aan dat soort sites en zie het nut ervan niet zo helemaal in. Toen heb ik dit laatst op tv gezien en het is echt erg treffend en komisch. Kijk maar:








En ik kwam ook nog een erg lief en niet minder treffend citaat uit Winnie de Pooh tegen, maar niet over facebook uiteraard, dan wel over liefde. Ja, het lijkt een kinderboek, maar eigenlijk is het meer voor volwassenen bedoeld. Ik vind het één van de beste boeken dat ooit geschreven is. Wel het originele lezen dan ,he, niet Disney...

Nu ik na twee erg moeilijke relaties nogal worstelde met mijn verstand en gevoel over hoe je nou een derde relatie zou moeten kiezen en wanneer het dan wel "veilig" zou zijn om er ook daadwerkelijk aan te gaan beginnen als de mogelijkheid komt,  om deze wel te laten slagen ,vond ik dit zo leuk en geniaal simpel opgeschreven:

            


Leuk he.... Daar sluit ik mij helemaal bij aan....

te lief.....;-)

Het was een druilerige middag op die wij elkaar weer zagen. Mijn ouders waren ondertussen weer vertrokken en mijn dochter nu voor een aantal weken  overal en nog ergens op vakantie en zo was het weer een stuk rustiger in huis. Hoewel wij in niet helemaal alleen waren en dat zorgde bij mij eerst voor wat ongemakkelijke gevoelens. Net een puber die haar vriendje thuis ontvangt terwijl de ouders beneden zitten zeg maar.
Zo kon ik mij ook niet helemaal ontspannen, terwijl ik toch juist erg veel behoefte had aan die knuffels. Het werd een beetje een spelletje van wel-niet en ik bleef een hele tijd in dubio terwijl ik ondertussen toch van de intimiteit genoot. Uiteindelijk, hoe kan het ook anders, won hij het en mijn gevoel van mijn verstand  en durfde ik in ieder geval mijn shirt uit te doen.

Toen wij toch nog even alleen in huis waren en ik mij iets kon ontspannen, werd het een erg fijne, heel erg lekkere en ook vooral voor ons ongewoon "gewone"  vrijpartij. Hetgeen hem de vraag liet stellen, of wij nou niet te lief voor elkaar waren..... ;-)  Ehhhh, tja.....moeten we niet te vaak doen he :P . Ja, het moet niet gekker worden, met ons. Zelfs inspraak had ik nog ook die dag en bovenop zitten is ook niet verkeerd...;-).  Wij gingen zelfs nog gezellig heel gewoon met elkaar kletsen. Maar op het eind moesten de verhoudingen toch nog even duidelijk gemaakt worden. Hij kneep mij best hard en ik belandde zo gauw weer waar ik hoorde: op de grond.  Hij bleef mij maar knijpen en ik werd er nogal opstandig van en ging mij verzetten. Nu werd het kennelijk tijd om duidelijk tegen mij te worden. En dat werd hij ook. Dat gebeurde,  en door een andere toon tegen mij aan te slaan, en mij wat resoluter aan te pakken door mijn handen niet erg zachtzinnig op mijn rug te doen. De eerste keer wou dat nog niet zo helpen. De tweede keer ging er al wat beter de knop bij mij om en ik deed mijn best mijn handen op mijn rug te laten. Hij kneep mij nog eens hard in mijn tepels en zei nu rustig: - Je telt nu langzaam achteruit van 10 naar 1.-  Dat deed ik en het hielp mij om mij weer over te geven aan de pijn en aan hem en de knop helemaal om te zetten. Mijn tepels waren daardoor wel wat gevoelloos geworden. ik kroop tegen hem aan terwijl hij op de bank zat en ik mijn hoofd op zijn been ging leggen. En dat blijft iets erg moois, en heel fijns. Ik voel mij helemaal geborgen vooral op dat soort momenten en dat is echt onbetaalbaar en voor mij zo belangrijk, merk ik elke keer weer.
- Je mag vannacht met je halsband om slapen.-  Hm, dat was wel een erg fijn vooruitzicht. En omdat ik de komende dag toch niets te doen had, bedacht hij maar gauw iets voor zijn subje, opdat zij zich niet zou gaan vervelen:
-  Morgen geen slipje onder je rokje en je gaat je 6 keer klaar vingeren. 3 keer binnenshuis en 3 keer buiten de deur. Met een tussenpoos van 45 minuten.-  Ja, hij kent mij al langer dan vandaag, anders doe ik het gewoon gelijk 3 keer achter elkaar. Maar dat zat er nu dus niet in. -chips....-

Die nacht sliep ik dus lekker met het halsbandje om.
Dat is wel een bijzonder gevoel en was ook iets nieuws voor mij. Zolang achter elkaar heb ik nog nooit een halsband mogen dragen. En het bevalt mij wel, moet ik zeggen.
De volgende ochtend begon ik dan op tijd met de opdracht. Nog voor het ontbijt vingerde ik mij de eerste keer klaar in huis. Toen ik dan later de vuilnisbak aan de straat ging zetten maakte ik van de gelegenheid gebruik om in de schuur mij een tweede keer zelf te gaan verwennen. Daarna ging ik in huis aan het werk. Ik begon heel voorzichtig al wat spullen te gaan sorteren van mijzelf, alsof ik had voorzien wat er later die ochtend zou gebeuren. Tussen al die rommel ging ik nog een keer met mijzelf spelen en dat ontspande wel lekker. En toen, ja toen kwam de brief van de gemeente binnen. En het was best spannend om deze te openen. En...YES....ik heb urgentie op de woningmarkt!!!!! Ik had het even niet meer, ik was zo blij en opgelucht. Vergeten was even de opdracht, de spullen, alles..... ik zou dus binnen afzienbare tijd kunnen verhuizen!!!! Een eigen plekje!!!! Dat besloot ik te gaan vieren en dat met vrienden van mij en zo zou ik later die dag opgehaald worden. Ik wou taart gaan halen en het opruimen komt morgen wel verder.... URGENTIE!!!!!!
En, ehhhhh,  nog 3 keer klaarkomen, meisje.... Ook dat nog. Nouja, ik wou toch nog naar de bakker en daar vind zich onderweg vast een geschikt plekje. Ja hoor, de bosjes deden het prima langs de weg...grin.... En dan weer thuis de taart in de koelkast en verder nog wat dingetjes doen, op die ik mij eigenlijk totaal niet kon concentreren en dan maar in de tuin nog een keer ontspannen...hihi.... Drie kwartier wachten en de woonkamer hadden we nog niet, hm....ook lekker. Handjes wassen en toen  stond mijn" taxi "al voor de deur. Taart niet vergeten en zo ging ik een erg gezellige middag en avond tegemoet.

De komende dagen verbracht ik ermee verhuisdozen alvast te vullen met spullen die ik toch niet meer nodig zou gaan hebben tot de verhuizing. En nu had ik de tijd om alles rustig op te zoeken, door te kijken en te sorteren en netjes in te pakken. Het moet toch een keer gebeuren. En het voordeel om het nu alvast te gaan doen is dat je er ook genoeg tijd voor kan nemen. Want sommige dingen roepen ineens erg veel herinneringen op en deze  kunnen soms wat heftige emoties teweeg gaan brengen en die moeten dan ook verwerkt worden. Zo stapelen zich nu ook al een aantal verhuisdozen hier op zolder, zeg maar pak weg 20 tot nu toe. Dat maakt de kamer niet gezelliger, maar mij wel opgeluchter.
Toen ik de laatste doos net ingepakt en een plekje gegeven had en met de stofzuiger in de weer was om de zolder weer toonbaar te krijgen na 4 dagen inpakwoede, ging mijn telefoon.
Fijn om hem weer te horen en kennelijk klonk ik ook een stuk opgewekter dan de afgelopen tijd, wat hem dan weer blij maakte. Van de mededeling dat wij morgen gaan spelen werd ik in ieder geval nog blijer. Zo mocht ik mij ook nog ter plekke klaarvingeren terwijl hij meeluisterde, mocht de halsband weer omdoen en er vannacht ook weer mee gaan slapen en hem morgen dan ook gelijk omhouden. Verder straks in bed en morgenochtend mijn tepels alvast met de vacuümcupjes behandelen en vanavond er een vibrator bijpakken en ik mag hem zelfs aanzetten....hey...:) (Als dat ding het nog doet tenminste na al die tijd...;-) )
- Dat heb je wel weer even nodig...- Ja, ik zeg er zeker geen NEE tegen, ook al zou dat sowieso niet echt een optie zijn...;-).  ik merk dat ik de laatste tijd, door al die gebeurtenissen en gevoelsbewegingen erg snel emotioneel wordt moet ik zeggen. En zo werd ik best stil van dat allemaal hetgeen niet handig is aan de telefoon. En - Dank je wel.- had ik ook wel even kunnen zeggen, merkte ik later op toen wij opgehangen hadden.... zucht.....
Nu ben ik best wel stuiterig voor morgen ,  merk ik...heel erg kriebelig...... Das ook lang geleden.

leer

Vrijdag de 13. was het weer eens. Na een week met mijn ouders vakantie thuis met wat uitstapjes gevierd te hebben, wachtte mij op deze dag een erg bijzonder uitstapje, maar dan met mijn Heer en Meerdere. 's middags haalde hij mij op, wij zouden ergens iets gaan drinken, want het weer was nou niet geschikt om te wandelen en in huis was nog een gezellige familie-drukte. Nadat onze poging ergens een rustig plekje te vinden vooreerst mislukt was, vond ik mij even later op de parkeerplaats van het tuincentrum terug en nee, wij gingen niet alleen bloemen kijken......

In de auto was ik al de hele tijd tegen hem aan gekropen, want ik had toch wel erg behoefte aan een knuffel en zijn nabijheid. Zijn handen vonden na een tijdje hun weg naar mijn nek en dat blijft een erg vervelend gevoel, vooral als ze daar net iets langer blijven dan ik op dit moment aanvaardbaar vond. Maar dat is altijd in deze relatie, altijd al zo geweest: net iets harder, net iets langer, net iets pijnlijker, net iets vernederender.... net weer even een grens over, net weer een stukje gegroeid, gewoon omdat het kan.

Het tuincentrum dus. Ondanks het slechte weer waren er toch nog een paar mensen en zo mengden wij ons tussen de andere bezoekers. Ja, naast mooie bloemen verkopen ze ook een aantal dingen die zeker geschikt zijn om een D/s-relatie wat interessanter te maken. De stok uit de trapkast, ja die ja, die komt hier ook vandaan en ze verkopen hem nog steeds. Over de effectiviteit ervan twijfel ik zeker niet meer. Twee plekken op mijn benen kun je nog steeds vaag herkennen en dat na zes weken.....  Om jullie ook es een idee te geven wat een simpele stok voor 2.49 euro zo teweeg kan brengen als je hem even net iets anders gebruikt dan eigenlijk van de hersteller voorzien:

 En dan had ik ook nog net zulke mooie billen en binnenkant van mijn benen.... :)

Maar goed, dat dus zes weken geleden. En nu stonden we hier samen in het tuincentrum en nadat we de visjes bekeken hebben en ik daarbij vastgesteld heb, dat hij toch nog iets van biologie onthouden heeft, want de salamandertjes herkende hij toch wel gelijk....;-), belandden wij voor het rekje met halsbanden en riemen.

Hm, aangezien ik zijn woorden van nu zo ongeveer 5 maanden geleden over dat soort attributen nog erg goed in mijn hoofdje had, rekende ik nou niet op wat er toch zou gaan gebeuren. Ja, passen oké, dat is lekker leuk in een winkel. Beetje vernederend, kijken hoe gehoorzaam het subje is en waar daarin mijn grens ligt misschien. Want ja, een touw voldeed immers prima en iets van leer was voor veel later.

Maar het bleef niet bij passen. Een riem met ketting maakte het geheel compleet en zo wist het subje ineens niet zo goed wat haar daar overkwam en waarmee zij dit verdiend had. Een halsband van leer. Schattig , he: met kroontjes en wat glittertjes. Schattig en erg bijzonder. -Ik vond dat het er tijd voor werd.- En ik werd nogal verlegen, maar probeerde mij wat groot te houden in de winkel. In de auto deed hij hem  zijn meisje om en dat gevoel is voor een subje toch echt onbeschrijfelijk. Onbeschrijfelijk fijn, bijzonder, bevredigend en verlegen trots werd zij ervan ....

Zo zochten wij verder naar een rustig plekje om even van elkaar te kunnen genieten en de nieuwe aankopen wat te kunnen testen in de auto. Op een klein landweggetje vonden wij een enigszins geschikte parkeergelegenheid.

Door deze onverwachte wending in mijn subjes-zijn en de emoties die erbij toch wel los kwamen, kroop ik al onderweg nog wat fanatieker tegen hem aan, verder was ik vrij stilletjes. . -Je kan niet in mij kruipen....- Hm, nee, das best jammer. - Ik wel een klein stukje in jou...;-)-  Ja, haha, daar heeft hij ook weer gelijk in.

Op onze parkeerplaats ondervonden wij dat ook op zulk beperkte ruimte als in een auto best gespeeld kan worden. Door de riem kreeg het pijpen weer een iets andere variatie. En bovendien is deze ook erg geschikt om mee te slaan, zowel de kant van het leren lusje, als ook  de ketting zelf. En dat is ook in de auto erg AUTSCH.... Oké aanleiding daarvoor gaf ik weer es genoeg met mijn bij de hande opmerkingen. En zo lag ik gauw met blote billen over zijn knieën.  Ik deed mijn best om mij aan de klappen over te geven. Want zo afgelegen was het plekje nou ook weer niet en dus niet handig om te hard te jammeren. Dat lukte ook best goed moet ik zeggen. Ook toen hij mij nog met zijn blote handen verder sloeg. En dat kan juist hard aankomen, vooral als hij eerst alleen op de ene kant slaat.               - Hoeveel klappen waren dat?-  -Dat weet ik niet.- - 150-  hm, oké, dat zou zo maar kunnen. En dat was voor de ene kant, dus......juist.......

Ook mijn borsten kwamen er niet aan onderuit, maar na deze voor ons allebei wat inspannende behandeling is het heerlijk om gewoon even bij elkaar te gaan liggen, nouja op elkaar dan, want anders gaat niet in de auto.... Niet dat ik dat erg vervelend vond...:)

Tja, en dan word je weer thuis afgezet en savonds als de stilte is weergekeerd in huis, zit je dan op bed met een halsbandje in je handen en probeer je te beseffen en te verwerken wat er vandaag gebeurd is.....

Het losse kroontje dat aan het halsbandje hing heb ik de volgende dag idd aan mijn sleutelbos gehangen zoals hij mij voorgesteld had toen wij afscheid namen die middag. Zo blijft het ook in het dagelijks leven bij mij en tastbaar.







Was es ist

Was es ist

Es ist Unsinn

sagt die Vernunft

Es ist was es ist

sagt die Liebe

Es ist Unglück

sagt die Berechnung

Es ist nichts als Schmerz

sagt die Angst

Es ist aussichtslos

sagt die Einsicht

Es ist was es ist

sagt die Liebe

Es ist lächerlich

sagt der Stolz

Es ist leichtsinnig

sagt die Vorsicht

Es ist unmöglich

sagt die Erfahrung

Es ist was es ist

sagt die Liebe

Erich Fried



kijk es goed....

Bijna heb ik het tot de vakantie gered. Nog 1 dag en 1 avond werken, dan ben ik drie weken vrij en dat heb ik ook nodig ook. Sinds afgelopen dinsdag ben ik nu uiteindelijk officieel weer alleenstaand dankzij de notaris die zijn werk toch nog trachtte te doen. Heeft even wat moeite en het nodige geld gekost, maar dan heb je ook wat... En vandaag dan voorlopig de laatste belangrijke afspraak in zaken scheiding en nieuw leven: een bezoek bij de woningbouwvereniging voor de urgentieverklaring. Nu kan ik alleen nog maar wachten. Wachten, of ik urgentie krijg; wachten tot ik dan een woning toegewezen krijg, wachten tot iemand dit huis wil kopen, wachten of ik echt definitief 32 uur mag gaan werken en ook wachten op de beslissing van een man, met wie ik graag in de toekomst mijn leven zou willen delen en van wie ik erg ben gaan houden. Warten, warten, warten.... Zo blijft mijn leven nog best onzeker voorlopig en dat vraagt af en toe heel wat energie, zodat het level van dezelfde vrij vaak onder het vriespunt gezakt was de laatste tijd.

Over onzekerheid vond ik wel een mooi passend liedje trouwens:





Silbermond - Irgendwas bleibt
vom neuem Album "Nichts Passiert"

Sag mir, dass dieser Ort hier sicher ist
und alles Gute steht hier still.
Und dass das Wort, dass du mir heute gibst,
morgen noch genauso gilt.

Diese Welt ist schnell
und hat verlernt beständig zu sein.
Denn Versuchungen setzen ihre Frist.
Doch bitte schwör, dass wenn ich wieder komm,
alles noch beim Alten ist.

Gib mir'n kleines bisschen Sicherheit
in einer Welt in der nichts sicher scheint.
Gib mir in dieser schnellen Zeit irgendwas das bleibt.

Gib mir einfach nur'n bisschen Halt.
Und wieg mich einfach nur in Sicherheit.
Hol mich aus dieser schnellen Zeit.
Nimm mir ein bisschen Geschwindigkeit.

Gib mir was.. irgendwas, das bleibt.

ooohhh, ooohh

Auch wenn die Welt den Verstand verliert,
das Hier bleibt unberührt.
Nichts passiert ...

Gib mir ein kleines bisschen Sicherheit
in einer Welt in der nichts sicher scheint.
Gib mir in dieser schnellen Zeit irgendwas das bleibt.

Gib mir einfach nur ein bisschen Halt.
Und wieg mich einfach nur in Sicherheit.
Hol mich aus dieser schnellen Zeit.
Nimm mir ein bisschen Geschwindigkeit.

Gib mir was.. irgendwas, das bleibt.


Ja, een klein beetje zekerheid zou inderdaad niet verkeerd zijn. Maar we gaan gewoon door met ademhalen....en voorlopig vakantie vieren.

Gisteren was ik lekker in mijn tuintje bezig en had alle ervoor benodigde attributen om mij heen gedrapeerd zoals ik dat nu eenmaal doe. Toen ineens mijn dochter in de deur stond en mijn Heer en Meerdere de weg wees naar haar moeder, want die had de deurbel niet gehoord. Dat was wel een aangename verrassing. Best onnodig legde ik uit dat ik dus in de tuin bezig was en deze gefatsoeneerd had. - Hm, kijk es goed! Dat ziet er niet echt netjes uit....-  Ehm, oke, ja, maar ik bedoelde ook de border en die is wel weer mooi en door de rest van de ravage kun je tenminste zien dat ik hard bezig geweest ben, ja.....  Achja, ik ruimde dan maar een beetje op en fatsoeneerde mij  in ieder geval weer iets.( Zou toch zonde zijn van zijn mooie witte overhemd met mijn zwarte handjes...grin... ) 
Binnen op de bank bij een glaasje water gingen we even de nieuwste nieuwtjes uitwisselen en toen mijn dochter voor haar laatste schooluurtje dit jaar vertrokken was hadden we wat meer privacy.

Daar maakte hij ook gelijk gebruik van, want toen ik op mijn knietjes kruipend van een wc-stop terug kwam, had hij toch wat kledingstukken minder aan, dan  toen ik hem achtergelaten had....
Het pijpen wou niet zo vlotten. Ik had de dagen ervoor aardig last van migraine gehad en reageerde dan ook erg gauw en erg gevoelig op zijn speelgoed in mijn mond. (En ik had altijd een conversatie met mijn collega in mijn hoofd, die zich laatst afvroeg hoeveel bacteriën je erbij wel niet naar binnen krijgt en dat is best komisch. )Dus ging ik  er maar bovenop zitten, ja, met mijn onderbroek nog aan, want ik was ongesteld, en zo knuffelen is ook best fijn, met de nodige kneepjes ertussendoor. Dat deden we dan ook uitgebreid,  tot hij zijn pen vond en daarmee strepen op mijn borst en een pijl op mijn buik ging tekenen. Hm, gaan we nou creatief worden....? Die pijl zou dan ook later in de kleedkamer op mijn werk voor enige aandacht zorgen....

Helaas ging de tijd tot de plicht mij riep erg snel voorbij, maar voordat we afscheid gingen nemen, kreeg ik nog een paar rake klappen met zijn hand op mijn billen, maar dan alleen mijn rechterkant. Zo hou je dus een warme en een koude bil over, erg interessant...... en ja, dat kwam even goed binnen.

Toen ik na 9 uurtjes op mijn werk, best uitgeteld in de kleedkamer mijn werkkleren verwisselde voor mijn eigen shirtje en rokje, vroeg een collega dus ineens: Wat heb jij daar????? Ik was die pijl al lang weer vergeten en snapte dan ook eerst totaal niet waar zij het over had.... Toen viel het kwartje en dat is best leuk uitleggen dan...haha.....

Op naar de vakantie dan maar..........hihi.....