Wil je mij nog een keer slaan alsjeblieft...?

Donderdagochtend belde hij mij op, zoals wij vaker door de weeks bellen om bij te kletsen. Ik vertelde dat ik woensdagavond met collega's lekker op het strand tapas had gegeten. - Hoezo dacht je niet aan met jezelf spelen?- - Eh, dat mag toch niet van jou- - Ja dat is ook heel goed dat jij je eraan houd.- Dus hij had alweer iets voor zijn meisje bedacht, zodat ze in conditie kon blijven, want zij is ook zijn sletje, ja.   Onder het bellen moest ik met mij spelen. Deze omschakeling gaat mij nog steeds niet goed af en net toen ik iets wat opgewarmd was, moest ik stoppen. - Jij gaat nu de hele middag vanaf 12.00 uur om de 90 minuten 5 minuten met jezelf spelen.- Ok dan. Dat is wel te doen, ja. Vraagt enige planning omdat ik ook nog naar de dierenarts en het winkelcentrum moest, maar dat is binnen 85 minuten wel te halen. Natuurlijk kom je dan ook nog een collega tegen, die je een tijd niet meer gezien hebt en dus lekker gaat kletsen en dan wordt het ineens  hard fietsen naar huis, tenzij je ergens in de berm 5 minuten met je vingers in je broek wil gaan zitten.... net op tijd gelukkig. Ik presteerde het in 2 van de 4 gevallen ook echt klaar te komen. Eigenlijk wist ik niet goed of dat nou mocht...hmmm... achteraf bleek dit juist de bedoeling te zijn.... oeps..... Sorry, weer niet goed opgelet....schaam....

Later in de avond kreeg ik de vraag of ik vrijdagochtend nog steeds thuis was. Zo rond half elf ging dan ook de bel die ochtend en ik kroop even later achter hem aan weer de woonkamer in. Na wat fysiek contact en ademhalingscontrole aan die ik mij niet kon overgeven terwijl ik het net nog beloofd had,  kreeg ik de opdracht: - Melk en suiker.-   Hm, ik was erg  in een bijdehande bui de laatste tijd en kreeg nu ook heel , heel erg de neiging om gewoon de suikerklontjes en een pak melk op tafel te gaan zetten, maar voordat ik aan die bui toe kon geven: - En koffie!-  He, hij kent me kennelijk al langer dan vandaag ;-).  
Hij kneep mij hard in de binnenkant van mijn bovenbenen toen ik bij het aanrecht met de koffie bezig was, waardoor ik erg snel door mijn knieën ging. - Hey, dat is leuk!- -grrrrrr- - Is dit reproduceerbaar? - -Nee...-   ontglipte het mij best stellig en ik ging wat stoeien terwijl ik nog op de grond lag. Want de pijn van geknepen worden vind ik alles behalve fijn en vooral op die plek is dat best erg pijnlijk. - Staan! Benen wijd!- .... zucht, ok, dan en ja, het is inderdaad reproduceerbaar...!

Even later legde hij mij met mijn benen wijd open op de eetkamertafel neer en pakte een mes en een vork uit de la. Mijn benen had ik alweer bij elkaar gedaan terwijl hij even opgestaan was. -Had ik jou zo achtergelaten?!- Ehhh, nee, sorry.... Nou, wat zullen we nu weer krijgen....:De inspectie en...  Hm, met bestek kun je iemand best goed plagen en dat gekrab en geprik in mijn schaamstreek liet mij steeds verder naar achteren schuiven en mij uiteindelijk tegen de muur aan dubbelvouwen omdat deze niet zo vriendelijk was om mee te geven, hetgeen hij toch heel erg grappig vond. (Wat een plaaggeest heb ik mij  toch in huis gehaald....;-) )

Erna moest ik ,terwijl ik met mijn benen nogal gespreid midden in de woonkamer stond, uitleggen waarom het mij de dag ervoor binnen 5 minuten niet eens gelukt is mijzelf klaar te vingeren. Zijn toon liet mij erg klein worden en ik schaamde mij echt, maar begon ook wat te mokken en dat komt bij mij erop neer dat ik geen antwoord geef.
Dan ging ik het nu maar inhalen, binnen 5 minuten 2 keer klaarvingeren. Ik draaide innerlijk rondjes van schaamte, speelde letterlijk wel met mijzelf en vlak voordat de vijf minuten om waren, ben ik zowaar 1 keer klaargekomen. - Is het gelukt?- - Ja....- - Hoe vaak ben je klaargekomen?- - 1 keer....- - En hoe vaak moest je klaakomen?- - 2 keer...- - Is het dan gelukt?- Ik schudde van nee.

Terwijl ik nog steeds op dezelfde plek in de woonkamer stond en beschaamd voor me uit keek, pakte hij de stok uit de trapkast en die zou ik die dag ook erg goed leren kennen. - Hoe vaak heb ik je nu al dezelfde vraag gesteld?  Vier keer! En hoe vaak heb ik antwoord gehad?- Ja,... niet....

De eerste klappen kwamen heel hard aan. Alles verzette zich in mij, hij duwde mij over de bank. Ik kon het niet hebben, lag uiteindelijk op de grond te jammeren en te kronkelen. Ik kon mij weer es niet overgeven. Mijn benen deden gauw pijn want raak sloeg hij zeker: op mijn bovenbenen, aan de binnenkant van mijn benen, onder mijn voeten..... - Ga es recht liggen! Merk jij niet dat je in een kronkel ligt?- Nee, dat merk ik niet, nee. - Kijk , er zijn allemaal lijntjes op de vloer...- - Die kan ik toch niet zien als ik op mijn rug lig....- - Gaan we bij de hand worden.- Autsch!, niet handig als hij die stok nog steeds vast heeft.... Hij legde mij recht neer en sloeg mij weer op mijn benen. Ik kon mij nog steeds niet overgeven en raakte weer in de snel-adem-paniek-modus.... Zijn stem kan heel rustgevend zijn, net zoals zijn hand over mijn ogen. Maar nog was het moeilijk om mij echt over te gaan geven. Met een cane geslagen worden, want daar komt het zo ongeveer op neer, is toch weer even wat anders dan met een zweep. - Vraag es: Wil je mij nog een keer slaan alsjeblieft?-  Dit was even onverwacht en een lekker sadistische set, maar zo werd ik ook afgeleid. Het duurde wel even voordat ik deze woorden over mijn lippen kreeg. - Wat zeg je?- grrrrr- - Wil je mij nog een keer slaan alsjeblieft...?- - Natuurlijk meisje.- - Autsch!!!!!- En nog een keer dezelfde oefening, alleen dan met de toevoeging: -Hoe vaak wil je geslagen worden?-  Dit bracht mij in een conflict. Ik wist niet, hoeveel ik kon hebben, wat ik moest kiezen, ik wist het echt niet.... Dus koos hij en....
 Ineens werd ik toch rustiger. Ik draaide me wel nog een keer op mijn buik zodat de klappen op mijn billen terecht kwamen, want mijn benen hadden nu echt genoeg gehad en daar kon ik mij uiteindelijk helemaal overgeven. Ik ontspande mij terwijl de stok na mijn benen nu ook mijn billen met  striemen en blauwe plekken tekende, met zelfs hier en daar een beetje bloed. - Goed zo, meisje!-

Ja, meisje was best trots en genoot van de toestand in rustige overgave te verkeren en de  uitwerking van  de endorfine in haar lichaam te voelen. Ze maakte nog koffie en ging dan lekker knuffelen op de bank en bewonderde samen met de veroorzaker de striemen en bloeduitstortingen op haar benen. - Mooi?- - Ja, mooi!- Het meisje was erg gelukkig zo in de armen van haar pijniger. Heel erg gelukkig. En het mooiste is dat ze er nog dagen van zal genieten.