Dank je wel , Meneer.

Daar zit ik dan, op mijn speciale krukje met een butplug in mijn nog zere kont , in de houding en een vibrator in mijn doos en probeer een blogje te schrijven met minimaal vierhonderd woorden over onze ontmoeting afgelopen dinsdag. En ik voel nu al dat dit niet mee gaat vallen....
Het is ook een paar weken geleden dat ik op dit krukje mocht zitten en nu dus nog met wat extraatjes erbij....

Dinsdag dus had ik eindelijk weer es een echte vrije dag na een erg intensieve, inspannende week en ik maakte er dan ook min of meer een luie dag van. Tot 12.00 uur middags liep ik nog in mijn pyjama rond, hing wat rond op de bank lekker in het zonnetje met een aantal kopjes thee, luisterde muziek en besloot uiteindelijk om toch maar even boodschappen te gaan doen.

Nadat ik alle spullen in mijn fiets verstouwd gekregen had , werd ik gebeld. Nee, ik had verder niets gepland deze dag, alleen nog de boodschappen opruimen dan was ik verder vrij. Oké, dan kwam hij wel langs en dan gingen we wel kijken wat we gingen doen, dus fietste ik ook snel naar huis en had al bijna alles opgeruimd toen de bel ging.

Even knuffelen en dan nog de rest van de boodschappen naar boven in de vriezer brengen. Hij kwam achter mij aan met twee glaasjes water en ja, daar zitten we dan op dinsdagmiddag op zolder en nu.....

En nu:  zat ik op de grond naast hem bij de bank en ging ik hem pijpen. Dit mocht door een onderbreking niet zo lang duren. Nadat we weer rust hadden en even zaten te kletsen en ook nog  wat ademhalingscontroleoefeningen  voorbij waren gekomen, bedacht hij al iets anders. Want, ja, het duurde toch nog anderhalve week voordat mijn ouders komen logeren, daar kan hij mij best nog een keer afranselen. En aangezien ik vandaag zelf al een mooi slagwerktuig bij me had, is dat toch erg leuk om te doen.

Zo was ik gauw mijn riem kwijt en aan die riem zitten metalen nietjes als versiering en dat wil wel. Ik lag op mijn rug uitgestrekt op de bank met mijn borsten bloot. – Nu ga je mij vragen of ik jou wil gaan slaan.- Ook dat nog... – Wil je mij alsjeblieft slaan, Meneer?- Hm, kennelijk maar al te graag en de slagen op mijn borsten kwamen nogal hard aan, zodat ik ook niet fatsoenlijk kon blijven liggen. De lichte klappen in mijn gezicht bevielen mij ook niet zo.

Dus vond ik mij even later voorover gebukt met mijn broek op mijn knieën bij de bank terug. – Je gaat mij na elke klap bedanken.- Dat deed ik ook en het hielp mij om de eerste klappen te verdragen. Hij sloeg voor mijn gevoel steeds harder en af en toe moest ik de pijn eerst even verbijten voordat ik - Dank je wel, Meneer.- kon zeggen.  Op een gegeven moment moest ik weer rechtop gaan staan met mijn handen in mijn nek en toen werden de klappen op mijn borsten mij toch echt te veel.

Ik begon mij verzetten. Ergens tussendoor vond hij nog een andere smallere riem van mij die ook versierd is maar dan met een soort hele kleine kraaltjes. En die was nog gemener dan de eerste. Ik draaide weg, lag nu op de grond te kronkelen en voelde mij tussen boos en wanhopig schommelen. Ik begon te jammeren.

Voor het eerst werd hij nu echt streng en ging zijn stem nogal tegen mij verheffen. Dat was nieuw voor mij. Ik worstelde nog met mij zelf, maar ging uiteindelijk wel in de gevraagde houding staan. De laatste klappen en erna lag ik wat bibberend in zijn armen.

Omdat het kan.... Ja, gewoon omdat het kan, pusht hij mij elke keer weer een grens over. Omdat het kan, geeft mij opdracht op dit blogje op mijn krukje zittend te schrijven. Omdat het kan, doe ik het graag. Voor hem en voor mij.

Omdat dit blogje nu echt minimaal vierhonderd woorden telt en ik mij door alle sensatie bij mijn onderkant niet echt goed kan concentreren sluit ik hiermee. En ik zal de komende tijd nog extra aan hem denken dankzij dit berichtje....

mokken ,12 en heb je nog een ander smaakje.....

Na de vorige opdracht belde hij mij op. Ik had hem erna een mailtje gestuurd hoe het gegaan was en dat ik hem vooral op het laatst bij het er afhalen van de klemmen wel erg gemist heb. De pijn bij het afhalen van de klemmetjes had een paar tranen gekost en ik voelde me nogal alleen en miste zijn nabijheid en troost op dat moment. Daarop zou hij later die week nog terugkomen.
Nu zei hij, dat ik de opdracht goed gedaan heb en dat ik best trots op mijzelf kon zijn en dat ik in die 15 weken al heel erg gegroeid ben als subje. Hetgeen mij weer wat verlegen maakte en ik het toen ook nog niet zo kon geloven. Alleen zal ik de volgende keer beter op de titel van mijn blogje letten. Ja, een opdracht is nooit k... Ook al bedoelde ik dat niet, dat had ik meer op het gevoel van de klemmen betrokken, is dat niet erg gepast. Sorry daarvoor.
Ik kreeg ook nog uitleg over het woord punctueel, hetgeen in het Nederlands kennelijk twee betekenissen heeft. Ik vroeg me al die tijd al af, waarmee ik nou weer te laat was namelijk, maar het is dus ook een synoniem voor nauwkeurig. Hey, weet ik dat ook weer. Het gesprek werd besloten met:

- Als je vanavond gaat mokken mag je je 3 keer klaarvingeren.-  - ?????, waarover moet ik gaan mokken dan? - Af en toe moet ik mijn hersentjes wel erg pijnigen om hem te kunnen volgen....wat bedoeld hij daar nou weer mee. - Zo moeilijk is dat toch niet te begrijpen. En de avond begint om 18.00 uur en eindigt om 24.00 uur.-  Toen ik het nog steeds niet zo kon volgen, kreeg ik ook nog es de optie van: wel mokken 3 keer klaarvingeren- niet mokken 10 keer klaarvingeren. - Misschien vrolijkt jou dat wat op.-  Dat was heel lief van hem , want ik zit er de laatste tijd echt aardig doorheen. Zo  koos ik voor het eerste, want 10 keer was dan toch te vrolijk... En het deed mij inderdaad goed.


12 goede feeën kwamen bij de geboorte van Doornroosje , 12 maanden telt een jaar, 12 cijfers vind je op de klok en 12 klemmen op mijn schaamlippen en dat niet maar 1 keer.... deze week. Oefening baart kunst zeggen ze dan...hm...

Het was zo rond half  één en ik was best een beetje op van mijn werk, alle energieverslindende toestanden de afgelopen dagen en de half slapeloze nachten de laatste tijd en bezig de was in de machine te stoppen, heel charmant in mijn joggingbroek, hemdje en op blote voeten. Ik twijfelde of ik zou gaan proberen om een beetje te slapen ,  toen de bel ging en het was niet de postbode.....

Nee, dit bezoek was ook veel leuker en ik was dan ook erg blij om geknuffeld te worden, ondanks mijn " charmante" outfit,....schaam..... en ook even later mijn billen weer te mogen voelen.  

Ik kon alleen weer es geen rust vinden, hetgeen dus nog steeds wat oefening nodig had en nadat ik de bank uiteindelijk van alle kanten mocht bekijken en mijn billen al wat opgewarmd waren, kroop ik de trap op naar zolder. Daar zat ik bij hem naast de bank op de grond en begon het spel eerst heel teder en rustig, heel zacht en .... -Of, wil je wat meer actie?-  Ehhh, wacht es even, ik was lekker aan het genieten...ehhhh....  -Ik denk het wel.- Oké, oké, meer actie is ook niet verkeerd. Wat wordt het vandaag?

-Binnen 30 seconden sta je uitgekleed voor mij-  Ja, dat kan, ik was wel snel uitgekleed, dat wel. - De kleren netjes opvouwen, zoals je het geleerd hebt!-  Hey, dat was niet de afspraak....nu haal ik het niet in 30 seconden....chips....

Hij begon met mijn tepels te spelen, wat mij nogal opgewonden maakte, hetgeen ik alleen weer es niet kon verwoorden en mij ook weer niet stil liet blijven staan, zoals gevraagd.
Toen kwam de vraag waar ik de condooms gelaten had. Ja, beneden in het doosje bij de vibrators in de slaapkamer. - Geen handige plek.- Ik kreeg opdracht om de condooms en ook de klemmen te gaan halen.  Het eerste vond ik veelbelovend , het tweede verontrustend. ik zei alleen: -Oké- en wou naar beneden lopen, toen hij mij aan mijn arm terugtrok. ´Mag ik nu de condooms gaan halen, Meneer?` was een betere tekst geweest. Daar was ik het wel met hem eens, maar het is ook best verwarrend inderdaad nog voor mij. Ik krijg een opdracht en moet dan toch nog toestemming vragen om deze uit te mogen voeren.  Het kleine meisje begon weer te mokken en kon dat nog niet zo over haar lippen krijgen. Ze pakte wel de condooms en heel dapper ook de klemmen en ging terug naar zolder. En nu..... Hij bedacht een betere opbergplek voor de condooms, zodat deze wat meer binnen handbereik lagen en had verder een erg sadistisch plannetje bedacht....

Omdat ik het zo fijn vond als hij er was, terwijl ik pijn heb, mocht ik nog een keer 12 klemmen op mijn schaamlippen doen. Ik geloof dat ik niet zo blij keek.. - Nou, ik ben er nu toch, dus....-  (Tssss, ik zal nog es wat schrijven.....) Vlug was ik zeker niet in beweging gekomen om deze opdracht uit te gaan voeren. Met wat aanmoedigingen, legde ik de 12 klemmetjes op de grond klaar. - Wil je zitten, staan, liggen? Moet ik even weg gaan?- - Niet ook nog weg gaan alsjeblieft....ik ging op mijn hurken zitten en toen ging hij toch nog weg om een spiegeltje te halen zodat ik de klemmen deze keer wel symmetrisch op mijn schaamlippen kon zetten en ook zelf kon bekijken hoe slecht ik mij geschoren had....schaam... . - Eerst de ene kant en dan de andere- had hij nog gezegd en ik dus weer niet goed geluisterd. Dus de 4 klemmen die er ondertussen al opzaten er weer af en overnieuw. Grrrrr....
Nog een keertje dan en hij vond het prachtig om zijn subje zo bezig te kunnen houden terwijl hijzelf op de bank lag te kijken... En ik keek in het spiegeltje en concentreerde mij enigszins op de symmetrie van dit pijnlijke ondervangen, hetgeen mij aardig afleidde van de ongemakken moet ik zeggen. Uiteindelijk slaagde ik erin om alle klemmen te plaatsen en ook al was het niet helemaal netjes mocht ik ze toch laten zitten. Zo knielde ik uiteindelijk naast hem bij de bank. Ik mocht hem pijpen en zijn vingers speelden met mijn gevoelige en pijnlijke vrouwelijkheid. - Waar zijn de condooms? Oh, die had ik opgeborgen, wat onhandig. Wil jij ze even voor mij halen meisje?-  Het plezier in zijn ogen en en  de grijns op zijn gezicht lieten mij ook meer plezier in het geheel krijgen. - Dat wil ik graag voor jou doen, Meneer.- zei ik , hetgeen hij mooi gedienstig vond van zijn meisje en was ik ondertussen al druk bezig om een goede manier van voortbewegen te verzinnen zodat ik het minst last van de klemmen zou hebben. Dat lukte mij best aardig . 
Eerst mochten de klemmen er weer af en aardigerwijs hielp hij mij erbij en erna kon ik mij helemaal overgeven aan een uiterst bevredigende vrijpartij, waarin ik nogal opgevouwen van hem kon genieten en hetgeen spierpijn garandeerde voor de komende dagen.

 Qua pijpen en niet gelijk gaan kokhalzen ben ik dankzij wat training ook al iets vooruitgegaan. Nu was het tijd voor weer een stap verder. Dat ik ooit zijn zaad zou gaan proeven had hij mij al voorspeld. Dat dit "ooit"  niet zo ver in de toekomst zou liggen was mij ook duidelijk. En nu was dus het ooit gekomen.
 Het ging gewoon vanzelf. Dat dit het moment zou worden was mij ook zonder grote aankondiging duidelijk. En ik voelde ook geen weerstand, meer nieuwsgierigheid en trots. Voorzichtig proefde ik het zoute en warme ervan en slikte het eerste beetje door. Hij was ook zo lief en zorgzaam om het goed te doseren zodat ik niet alles tegelijk in mijn mond op hoefde te vangen. En het gevoel zijn zaad te mogen slikken,  beviel mij wel.( Ook al verleidde het mij later tot de vraag: -Heb je misschien ook nog een ander smaakje....-) Dat had ik mij een aantal weken geleden nog niet voor kunnen stellen.  Ik vond het iets erg bijzonders , iets erg innigs, iets dat je zeker niet zomaar met iemand doet. Iets dat wij allebei ook nog niet meegemaakt hebben. Weer een grens, weer een stuk gegroeid als subje, weer iets om trots op te kunnen zijn en van te kunnen genieten.

Ach, de klemmen liggen er nog steeds..... En ja hoor. Ik mocht ze nog een keer op mijn schaamlippen zetten, alle 12.... Deze keer legde ik mij sneller erbij neer. Ik probeerde ze zo netjes mogelijk erop te zetten en dan... - Ga es rechtop staan!-  Nou, liever niet.  Maar een discussie erover is zinloos hetgeen ik eigenlijk al lang geleerd zou moeten hebben. Er kwamen nog 6 klemmen bij op mijn borsten en nadat hij mij nog een tijdje ging martelen, door op mijn billen te slaan, zodat de klemmen ook goed gingen bewegen en nog andere effectieve methodes bedacht om ze mij goed te laten voelen,  eindigden wij bij een erg "leuk" spelletjes bij het afhalen van de klemmen.
Ik zat weer op mijn hurken en hij zei welk klemmetje ik eerst eraf mocht halen, dus nummer 3 en dan nummer 6 enz. En elke klem moest ik hem netjes aangeven zodat hij  mij deze op mijn vingers kon plaatsen. Dat maakte het klemmen van mij schaamlippen halen steeds moeilijker en ik raakte ook af en toe in de waar welke nou ook alweer nummer 5 was bijvoorbeeld. Gelukkig hielp hij mij wel en toen mijn vingers zo langzamerhand erg ongevoelig werden door al die klemmen, was het spelletje over en ik denk dat we allebei wel gewonnen hebben. Hij doordat ik hem gehoorzaamd heb, ook al is dit een best heftige opdracht, en voor mij geld eigenlijk hetzelfde. Hij geniet vanuit zijn sadistisch standpunt en ik vanuit het masochistje in mij. Een win-win-situatie dus. En bevredigend voor allebei. Voor de een omdat hij zijn subje zover kan brengen, voor de ander omdat zij zich eraan over kan geven en door te gehoorzamen ook al valt dat niet mee.

En zo gaat de training van het subje gestaag verder en in tegenstelling tot begin van de week, waar ik nog niet zo erg trots kon zijn op mijzelf en ook niet echt het gevoel had überhaupt al enigszins gegroeid te zijn in de afgelopen weken, ben ik aan het eind van deze week wel tevreden met mijn vooruitgang en zie en voel ik deze nu ook. Ook al zal ik het geduld van mijn Dominant nog vaker onbedoeld op de proef gaan stellen, zodat de vraag: - Wat moet ik toch met jou??- zeker niet onterecht is en blijft.

k..

`Tot slot wordt het tijd voor een leuke opdracht. Ik wil dat je op iedere schaamlip 6 van die leuke klemmen zet. En ja, dat is best een uitdaging want het past maar net. In totaal ga je dus 12 klemmen op je schaamlippen hebben. Vervolgens ga je daar een leuke foto van maken, en publiceer je die met een gepaste tekst op je blogje. Pas als het netjes gepubliceerd is mag je de klemmen weer verwijderen. `

Ehhh, ja, een leuke opdracht inderdaad. Een leuke opdracht om als subje -zijnde te bewijzen, hoe masochistisch je echt bent en hoe toegewijd aan je Dominant. Dat zeker. Ik zag er heel erg tegen op. Aangezien deze opdracht al 1 week staat en ik hem door ongesteldheid en tijdgebrek pas nu kan uitvoeren, had ik genoeg tijd om er steeds meer tegenop te gaan zien en nu ik er hier zo bijzit:

weet ik ook zeer zeker dat dit niet onterecht was. Het is inderdaad een heel gepuzzel om al die klemmen ergens op mijn schaamlippen kwijt te kunnen. En nu ik het zo op de foto zie is het ook niet erg symmetrisch gelukt zeg maar. Meer echt niet.
(Terwijl ik dit schrijf probeer ik ook zo min mogelijk te bewegen en wil ik er ook nog liever niet aan denken dat die klemmen er straks weer af gaan. En het doet nu al behoorlijk pijn.)

Waar ben ik toch aan begonnen????!!! vraagt mijn Ik zich toch erg serieus af en het subje is juist heel  toegewijd en houd vol om haar Meerdere niet teleur te stellen en toch nog een keer braaf en gehoorzaam te worden. Het subje wil zo graag al die pijnigen ondergaan, wil luisteren en verdragen, zich overgeven aan de pijn, haar rol, haar Dominant, zelfs als hij niet in de buurt is. Het Ik vraagt zich af, hoever dit nog kan gaan, hoeveel er verdragen kan worden en hoe gezond dit allemaal wel is.
subje voelt zich erdoor juist fijn en gelukkig en tevreden, juist omdat het pijn doet, juist omdat dit een grote uitdaging voor haar is, dus is het toch goed voor haar, vooral voor haar zieltje dat door de pijn juist kan helen. En het is ook blij, met het vertrouwen van haar Dominant in haar, dat zij dit aankan en ook echt gaat doen en hij haar daar de tijd voor gegeven heeft.

Ik vroeg mij wel al de hele week af, wat een gepaste tekst nou zou moeten zijn.... Het eerste wat mij te binnen schoot was een drie-letter-woord, dat begint met een k en eindigt op een t..... Aan de ene kant is het ook erg gepast zeg maar, aan de andere kant twijfelde ik er toch weer aan, of dat nou aan de opdracht gaat voldoen. Nee, waarschijnlijk niet. Ik hoop dat de tekst hierboven wel een beetje gepast is, ook al is dit niet het langste blogje dat ik ooit geschreven heb....

Dank je wel voor deze opdracht, Meneer. Ook al doet het nu heel erg pijn, weet ik het toch wel te waarderen en ik zal het zeker zo snel niet vergeten. Het woordje " Demut" spookt nu wel door mijn hoofdje.....

Pijnigen op afstand...heel handig...;-) en dan vind ik het soms gek dat buitenstaanders het hele sm-veraal niet kunnen begrijpen...:P...

En nu moet ik die klemmen er zo weer vanaf halen, want veel langer hou ik dit niet vol vrees ik.

interactief blogje

Zo, nu zijn jullie een keer gevraagd. Op verzoek van mijn Meerdere gaan we dit blogje es een beetje interactiever maken, in zover jullie dat leuk vinden en mee willen doen uiteraard, want anders werkt het niet natuurlijk....

Gisteren kreeg ik een opdracht van hem. Deze opdracht en de uitvoering ervan heb ik hieronder beschreven. Ja, deze keer in mijn boekje en met vulpen.

Omdat mijn handschrift kennelijk te wensen over laat, ja wat dat betreft had ik eigenlijk dokter kunnen worden..., moest ik deze keer mijn verhaaltje dus met de hand schrijven. En de vraag aan jullie is nu, te oordelen, hoe leesbaar mijn handschrift  is en dit graag in de reacties onder mijn blogje te zetten. Alvast bedankt!!!!

Hier dan het verhaal: 

 En, konden jullie het ontcijferen? ....

Wil je mij nog een keer slaan alsjeblieft...?

Donderdagochtend belde hij mij op, zoals wij vaker door de weeks bellen om bij te kletsen. Ik vertelde dat ik woensdagavond met collega's lekker op het strand tapas had gegeten. - Hoezo dacht je niet aan met jezelf spelen?- - Eh, dat mag toch niet van jou- - Ja dat is ook heel goed dat jij je eraan houd.- Dus hij had alweer iets voor zijn meisje bedacht, zodat ze in conditie kon blijven, want zij is ook zijn sletje, ja.   Onder het bellen moest ik met mij spelen. Deze omschakeling gaat mij nog steeds niet goed af en net toen ik iets wat opgewarmd was, moest ik stoppen. - Jij gaat nu de hele middag vanaf 12.00 uur om de 90 minuten 5 minuten met jezelf spelen.- Ok dan. Dat is wel te doen, ja. Vraagt enige planning omdat ik ook nog naar de dierenarts en het winkelcentrum moest, maar dat is binnen 85 minuten wel te halen. Natuurlijk kom je dan ook nog een collega tegen, die je een tijd niet meer gezien hebt en dus lekker gaat kletsen en dan wordt het ineens  hard fietsen naar huis, tenzij je ergens in de berm 5 minuten met je vingers in je broek wil gaan zitten.... net op tijd gelukkig. Ik presteerde het in 2 van de 4 gevallen ook echt klaar te komen. Eigenlijk wist ik niet goed of dat nou mocht...hmmm... achteraf bleek dit juist de bedoeling te zijn.... oeps..... Sorry, weer niet goed opgelet....schaam....

Later in de avond kreeg ik de vraag of ik vrijdagochtend nog steeds thuis was. Zo rond half elf ging dan ook de bel die ochtend en ik kroop even later achter hem aan weer de woonkamer in. Na wat fysiek contact en ademhalingscontrole aan die ik mij niet kon overgeven terwijl ik het net nog beloofd had,  kreeg ik de opdracht: - Melk en suiker.-   Hm, ik was erg  in een bijdehande bui de laatste tijd en kreeg nu ook heel , heel erg de neiging om gewoon de suikerklontjes en een pak melk op tafel te gaan zetten, maar voordat ik aan die bui toe kon geven: - En koffie!-  He, hij kent me kennelijk al langer dan vandaag ;-).  
Hij kneep mij hard in de binnenkant van mijn bovenbenen toen ik bij het aanrecht met de koffie bezig was, waardoor ik erg snel door mijn knieën ging. - Hey, dat is leuk!- -grrrrrr- - Is dit reproduceerbaar? - -Nee...-   ontglipte het mij best stellig en ik ging wat stoeien terwijl ik nog op de grond lag. Want de pijn van geknepen worden vind ik alles behalve fijn en vooral op die plek is dat best erg pijnlijk. - Staan! Benen wijd!- .... zucht, ok, dan en ja, het is inderdaad reproduceerbaar...!

Even later legde hij mij met mijn benen wijd open op de eetkamertafel neer en pakte een mes en een vork uit de la. Mijn benen had ik alweer bij elkaar gedaan terwijl hij even opgestaan was. -Had ik jou zo achtergelaten?!- Ehhh, nee, sorry.... Nou, wat zullen we nu weer krijgen....:De inspectie en...  Hm, met bestek kun je iemand best goed plagen en dat gekrab en geprik in mijn schaamstreek liet mij steeds verder naar achteren schuiven en mij uiteindelijk tegen de muur aan dubbelvouwen omdat deze niet zo vriendelijk was om mee te geven, hetgeen hij toch heel erg grappig vond. (Wat een plaaggeest heb ik mij  toch in huis gehaald....;-) )

Erna moest ik ,terwijl ik met mijn benen nogal gespreid midden in de woonkamer stond, uitleggen waarom het mij de dag ervoor binnen 5 minuten niet eens gelukt is mijzelf klaar te vingeren. Zijn toon liet mij erg klein worden en ik schaamde mij echt, maar begon ook wat te mokken en dat komt bij mij erop neer dat ik geen antwoord geef.
Dan ging ik het nu maar inhalen, binnen 5 minuten 2 keer klaarvingeren. Ik draaide innerlijk rondjes van schaamte, speelde letterlijk wel met mijzelf en vlak voordat de vijf minuten om waren, ben ik zowaar 1 keer klaargekomen. - Is het gelukt?- - Ja....- - Hoe vaak ben je klaargekomen?- - 1 keer....- - En hoe vaak moest je klaakomen?- - 2 keer...- - Is het dan gelukt?- Ik schudde van nee.

Terwijl ik nog steeds op dezelfde plek in de woonkamer stond en beschaamd voor me uit keek, pakte hij de stok uit de trapkast en die zou ik die dag ook erg goed leren kennen. - Hoe vaak heb ik je nu al dezelfde vraag gesteld?  Vier keer! En hoe vaak heb ik antwoord gehad?- Ja,... niet....

De eerste klappen kwamen heel hard aan. Alles verzette zich in mij, hij duwde mij over de bank. Ik kon het niet hebben, lag uiteindelijk op de grond te jammeren en te kronkelen. Ik kon mij weer es niet overgeven. Mijn benen deden gauw pijn want raak sloeg hij zeker: op mijn bovenbenen, aan de binnenkant van mijn benen, onder mijn voeten..... - Ga es recht liggen! Merk jij niet dat je in een kronkel ligt?- Nee, dat merk ik niet, nee. - Kijk , er zijn allemaal lijntjes op de vloer...- - Die kan ik toch niet zien als ik op mijn rug lig....- - Gaan we bij de hand worden.- Autsch!, niet handig als hij die stok nog steeds vast heeft.... Hij legde mij recht neer en sloeg mij weer op mijn benen. Ik kon mij nog steeds niet overgeven en raakte weer in de snel-adem-paniek-modus.... Zijn stem kan heel rustgevend zijn, net zoals zijn hand over mijn ogen. Maar nog was het moeilijk om mij echt over te gaan geven. Met een cane geslagen worden, want daar komt het zo ongeveer op neer, is toch weer even wat anders dan met een zweep. - Vraag es: Wil je mij nog een keer slaan alsjeblieft?-  Dit was even onverwacht en een lekker sadistische set, maar zo werd ik ook afgeleid. Het duurde wel even voordat ik deze woorden over mijn lippen kreeg. - Wat zeg je?- grrrrr- - Wil je mij nog een keer slaan alsjeblieft...?- - Natuurlijk meisje.- - Autsch!!!!!- En nog een keer dezelfde oefening, alleen dan met de toevoeging: -Hoe vaak wil je geslagen worden?-  Dit bracht mij in een conflict. Ik wist niet, hoeveel ik kon hebben, wat ik moest kiezen, ik wist het echt niet.... Dus koos hij en....
 Ineens werd ik toch rustiger. Ik draaide me wel nog een keer op mijn buik zodat de klappen op mijn billen terecht kwamen, want mijn benen hadden nu echt genoeg gehad en daar kon ik mij uiteindelijk helemaal overgeven. Ik ontspande mij terwijl de stok na mijn benen nu ook mijn billen met  striemen en blauwe plekken tekende, met zelfs hier en daar een beetje bloed. - Goed zo, meisje!-

Ja, meisje was best trots en genoot van de toestand in rustige overgave te verkeren en de  uitwerking van  de endorfine in haar lichaam te voelen. Ze maakte nog koffie en ging dan lekker knuffelen op de bank en bewonderde samen met de veroorzaker de striemen en bloeduitstortingen op haar benen. - Mooi?- - Ja, mooi!- Het meisje was erg gelukkig zo in de armen van haar pijniger. Heel erg gelukkig. En het mooiste is dat ze er nog dagen van zal genieten.