lekker spelen

Rokjesweer is het al ruim een week ondertussen en dat resulteerde voor het weekend na ons tussendoortje in een volgende opdracht: het hele weekend met blote k.... in mijn vrije tijd dan. (Die zondag moest ik namelijk werken. ) Okay , dan. Ik begon wel een beetje te piepen, wat mij de opmerking " Deze opdracht zou je nog in een burka kunnen doen..." opleverde. " Ja, maar die is net in de was...., okay, okay, het hele weekend in mijn blote doos."  Dat vond mijn man nou ook niet verkeerd en toen ik tijdens onze boswandeling even een plasje in de bosjes moest doen, vond ik het zelf ook uiterst handig. ( " Kon je gelijk oefenen om in een boogje tegen een boom aan te plassen..." -
" Grrrrr...." )

Omdat ik zondag moest werken, had ik gevraagd om het weekverlag maandag te mogen schrijven. Dat mocht, maar dan op het kroonkurkenkrukje zodat ik beter kon nadenken erbij. .... chips...... 
Nadat ik wat huishoudelijke taken aan de kant had en ik echt geen smoesje meer voor mijzelf kon verzinnen om het schrijven van het verslag nog langer uit te kunnen stellen, ging ik dan maar alles klaar zetten. En ik was niet blij met het vooruitzicht om weer geruime tijd op dit zitmeubel door te moeten brengen. Maar ja, niks aan te doen. Gewoon gaan zitten en beginnen maar. ik was nog niet ver gekomen toen ik gebeld werd. Drie keer raden door wie.... Een bijdehande opmerking leidde tot de opdracht om op te gaan staan en mijn buttplug in te gaan doen.... Grrrrr.... ik was blij dat ik zat. Een verdere bijdehande opmerking leidde ertoe dat ik even later weer op moest gaan staan en tepelklemmen op mijn tepels moest gaan doen. ( Had ik al verteld dat ik hardleers was...) Uiteindelijk mocht ik dan verder gaan met schrijven, maar ik moest mij eerst een keer klaarvingeren nadat hij opgehangen had. Dat was niet zo moeilijk want ik was nogal opgewonden van dat allemaal geworden en daarna vervolgde ik mijn verslag.
Het schrijven was daarentegen wel moeilijk. Er kwam niet echt veel zinnigs uit mijn handen en ik was zo oppervlakkig als ik maar kon zijn. Ik voelde mij op de een of andere manier leeg van binnen  na de nogal emotionele week die ik achter de rug had. ik had het gevoel dat alles al gezegd was.

Na een half uur moest ik echter weer opstaan van hem om iets te drinken te gaan pakken. GRRRRRRR...... ik wist niet wat erger was, het opstaan of het weer moeten gaan zitten....

Vlak voordat ik klaar was met mijn verslag werd ik dan weer gebeld. Dit gesprek werd steeds langer en mijn billen begon ik nu goed te voelen. ik had dan ook zoiets van: Hang ajb op....please..... Nee, ik moest eerst nog een keer met mijzelf gaan spelen terwijl hij meeluisterde en  een hoop herrie op de achtergrond maakte omdat hij nieuwe speeltjes aan het knutselen was. Deze zijn trouwens erg mooi en effectief geworden zo ik een paar dagen later mocht ondervinden. " Jij geniet en ik ben aan het werk, wat klopt er hier niet aan...."  ik genoot wel, maar werd er ook verlegen van, omdat hij aan het meeluisteren was en ik uiteraard ook weer weinig geluid maakte " Ik hoor niets!"  en toen begon ik weer te mokken en daarna wat dicht te klappen. Dat werd nog erger toen ik niet goed naar zijn opdracht had geluisterd hoe ik precies met mijzelf moest gaan spelen. Toen moest ik gelijk stoppen met vingeren, mocht ik niet meer klaar komen, hem smsen als het verslag af was en vooreerst de plug in houden terwijl ik verder ging met mijn dagelijkse bezigheden. ik schaamde mij voor mijn slechte gedrag en ik baalde van mijn tekortkomingen op expressief gebied. En het verslag leek ook nergens op..... Toen begaf mijn telefoon het ook nog even toen ik net wou melden dat ik klaar was met schrijven, hetgeen ik gelukkig vrij gauw kon verhelpen. Maar voordat ik dan het smsje kon versturen, belde hij mij weer op. Hij had het verslag al gelezen en was er niet tevreden mee. Hm,  ik ook niet. " Vrijdagochtend ga je op je knietjes opschrijven, wat jij wil op een blaadje. Je mag een kleed onder je knieën leggen." Dat was even de druppel. Als je mij wil martelen is dat een goede methode....

Hij merkte dat ik weer aan het dichtklappen was en zelfs een beetje moest huilen. ik mocht opstaan, hetgeen na meer dan 2 uur, volgens mij al bijna 3 uur op dat krukje geen pretje was, en alles af- en uitdoen en gewoon even gaan doen waar ik zin in had. En dat benadrukte hij ook: Waar ik zin in had, waar ik nu behoefde aan had en niet wat ik nog moest doen deze dag. ik mocht zelfs een vibrator gaan pakken en mijzelf heftig klaar laten komen om de spanning wat kwijt te raken.  Denk aan jezelf....

ik voelde mij niet zo fijn verder die dag. Dat had ook met een minder fijn bericht van een vriend van mij te maken. De vibrator heb ik dan ook maar in de kast gelaten, hoewel dat achteraf gezien vast beter was geweest om wel te gaan doen. Het helpt vaak erg goed.  Hij informeerde later of het alweer beter ging. Niet echt nog ik moest mijzelf eerst weer terug vinden en ik was erg moe.

De volgende dag ging het alweer en de dagen tot vrijdag spookte de opdracht door mijn hoofd: Wat wil ik? Vrijdagochtend voor ons spel moest ik het opschrijven en ik zag er nu al tegenop.

Toen ik donderdag in de supermarkt de lunch voor tussen ons spel bij elkaar probeerde te sprokkelen werd ik weer gebeld. Ja, ik zag nog steeds tegen het schrijven op. Neeeeeee!- " En als je dan al in de supermarkt gaat  miepen, doe het dan goed en gooi je krijsend op de grond." - Okay, okay, ik miep al niet meer.

Vrijdagochtend,...nog genoeg te doen voordat we gaan spelen. Ik kreeg al vroeg een smsje : Zodra je alleen thuis bent trek je al je kleding uit. De rest van de dag ben je naakt.
Dat was duidelijk en ook makkelijk. Zo hoefde ik tenminste niet mijn hoofd over de klerenkwestie te gaan breken. ik zette alles klaar, ging mijzelf douchen en schoonspoelen en lette extra goed op bij het scheren. Toen begon ik aan het blaadje: Wat ik wil. Ik mocht het ook typen en daar koos ik dan ook voor. Het was een zware bevalling en ik was nog niet zo heel ver gekomen toen ik gebeld werd.

ik mocht stoppen met schrijven en het touw, handschoenen en de blinddoek naar beneden gaan halen en dan weer op mijn knietjes gaan zitten. Dat deed ik dan. Tijdens het wachten bekeek ik ons aquarium en vroeg mijzelf af, hoe ik vandaag nou weer zou reageren en wat er allemaal zou gaan gebeuren. Door de duidelijke opdrachten was ik al een stuk rustiger geworden en kon ik mij wat makkelijk in mijn rol vinden.

De telefoon ging weer. ik moest alvast een kop koffie klaar zetten, de blinddoek omdoen , op mijn knieën op de gang gaan zitten en met mijn tepels gaan spelen. Als hij 3 keer aangebeld had moest ik naar de deur gaan kruipen deze op een kier zetten en weer terug gaan naar mijn plek.

Zo gevraagd zo gedaan. En geloof mij, de seconden dat het duurt voordat hij eindelijk door de voordeur naar binnen was gekomen en deze achter zich had gesloten lijken dan toch best lang.

Hij liet mij zitten waar ik zat, liep een paar keer langs mij heen en was duidelijk druk bezig. ik had mij al wat meer ontspannen en wachtte gewoon af. Toen hij mij van achteren vastpakte en eindelijk iets tegen mij zei, vond ik het toch erg fijn om hem te kunnen horen en voelen. 

ik werd meegenomen naar de woonkamer en daar begon een spel dat
ik zeker zo snel niet ga vergeten.


Door de blinddoek kon ik mij erg goed op alle prikkels concentreren die de touwen, zijn handen, de slagwerktuigen, de vibrator, de vacuümpomp , ect, ect,...bij mij veroorzaakten. Ik zat vast aan de boekenkast, de bank en mijzelf. Mijn tepels protesteerden heftig tegen de vacuumbehandeling, mijn billen begonnen te gloeien en ik kon meestal niet veel kanten op. Daar werd ik al erg opgewonden van en de vibrator deed de rest. En het was een vibrator met snoertjes dus hopen dat de batterijen het een keer gaan begeven zat er ook niet in....

De blinddoek viel er op een gegeven moment vanaf: " Aan wie ligt dat nou...?"  Ok, ok dat ligt aan mij. Een beetje toegeven kan ik dan toch, ook al had ik meer zin om in discussie te gaan.

Al gauw merkte ik dat hij niet alleen maar thuis speeltjes kon maken ook ter plekke. De buttplug, die hij van een gemberwortel aan het snijden was terwijl ik mijn geschreven zinnetjes ´Wat ik wil´, voor moest gaan lezen, verveelde zijn werking echter wel. Hij veroorzaakte niet het gewenste branderige gevoel, was alleen wat koud, dat wel. He, wat jammer nou...;-). ik vond het toch creatief bedacht. Het voorlezen werkte echter uitstekend, ik vond het bar vervelend, vooral om erna het verhaal mondeling af te moeten maken. En dat lukte dan ook niet. Daar baalde ik weer van en vocht tegen mijzelf daar op de grond in mijn woonkamer, maar winnen kon ik het gevecht helaas nog niet van mijzelf.  Hij zette mij weer goed vast , daar op de plek waar ik hoorde, op de grond.

Het "kleinste" glas water dat hij kon vinden ( jaja....) bood hij mij met een rietje aan , en dat hoorde ik leeg te drinken terwijl ik vastzat en op de grond lag met een vibrator tussen mijn benen. " Of heb je geen dorst...?" - Jawel....kuche kuche.....- Mijn buik voelde ineens best vol  en hij kreeg alweer ideeën met een trechter...oh oh.....

Een stuk fijner daarentegen was het om hem even later in mij te mogen voelen, ook al was het niet lang en lukte het niet in mijn kontgaatje. Hij vond het tijd om ook het sexuele aspect wat uit te gaan breiden en daarover hoorde je mij ook zeker niet klagen. Zo heb ik hem tot nu toe nog niet mogen voelen en ik vond het toch bijzonder en genoot ervan.Wel zal ik nog veel beter mijn best moeten gaan doen om ook hem te kunnen behagen. En ook om meer geluid te gaan maken en duidelijker aan gaan geven wat nou wel of juist niet lekker is. ....zucht.... Daarbij zijn we weer bij het tere punt aangekomen en ook daar werd deze keer aan gewerkt:

Ergens tussendoor, toen ik nog steeds niet duidelijk aangaf wat ik wel of niet fijn vind, zat ik vast aan onze vitrinekast, en ja dan kun je maar beter blijven staan. Hij begon mij met een strokenzweep op mijn gevoelige tepels te slaan en dat best hard. Maar ik kon desondanks nog steeds niet vertellen wat ik nou wil en voel. ik wist niet zo goed waar ik zoeken moest, draide wat heen en weer zover dat ging, kon gewoon geen antwoord geven, voelde de pijn die de zweep veroorzaakte amper en hoopte dat ik nog iets zou kunnen uitbrengen. Ja, dat kon ik wel op de vraag- Stoppen of doorgaan?- Die kon ik dan toch beantwoorden. ik vond het juist fijn, ik voelde mij fijn, het was goed, ik was gelukkig ik wou: - Doorgaan...- - Wat zeg je?- - Doorgaan... - Wat zeg je?!- - Doorgaan, Meneer.- Oogcontact is lastig maar wel belangrijk, ik weet het....

En dat vooral als het om een nogal voor mij heftige vorm van overgavetest gaat, die hij ergens tussendoor ook nog ingebouwd had. ik vind het erg vervelend als hij aan mijn keel zit. Dat weet hij. Het is inderdaad een goede test, als je daarbij ook nog es licht begint te knijpen. Alleen ben ik er erg gevoelig voor en dan is het handig om dit niet te lang te gaan doen en dat zie je alleen maar als je in iemands ogen kijkt. En laat dat voor mij nou juist weer moeilijk zijn, maar in die situatie deed ik het best aardig.

Overgave voel ik zeker, zo zeker als ik die bij nog nooit iemand ooit gevoeld heb. Vertrouwen en overgave die voor mij bij hem natuurlijk aanvoelen, die gewoon gebeuren, zonder dat ik ervoor iets hoef te doen. Hij doet met mij wat hij wil, omdat hij het wil, wanneer hij het wil. ik wordt voor hem een speeltje, een speeltje aan een touwtje....


Touwtje...dat brengt mij bij wat touwtjes om mij heen terwijl ik  eten probeerde te maken. De lunch voorbereiden werd namelijk wat bemoeilijkt doordat hij mij  steeds maar verder moest gaan versieren met allerlei klemmetjes en andere leuke dingen. Uiteindelijk lukte het mij dan om wat eten op tafel te gaan zetten, maar na de eerste krentenbol was het rustige eten ook over....pffff..... Leuk zo een speeltje aan tafel....

Uiteindelijk hadden we ons buikje rond en toen we opgeruimd hadden, kreeg ik de vraag: " Optie 1 of optie 2? "  ik weet helemaal niet wat optie 1 of optie 2 überhaupt inhoud..... Grijns... " Optie 1 of optie 2? "  Nou, optie 2 dan maar. Dat was dus in de woonkamer en het andere zou op zolder geweest zijn, verder viel er niets te kiezen. ( Tjonge jonge...best flauw...) Maar ik zou eerst graag optie 3- even naar de wc- willen, Meneer. Eh, tja jammer. Voor ik het wist zat ik weer vast op de grond met de vibrator tussen mijn benen terwijl hij wel lekker ging plassen.   Ja, het was mij zeker al opgevallen dat jij sadistisch bent....tssssss..... Toen ik 3 keer was klaargekomen en mijn eigen geil van de grond had opgeruimd cq gelikt had , mocht ik de trap naar boven kruipen en voor de badkamerdeur gaan wachten. - Ga in de douche staan en laat zien of je al goed in een boogje kan plassen.-   ook dat nog. En nee er kwam uiteraard geen boogje uit op dat moment, wat mij weer een uitbrander opleverde. Ja, ik had de opdracht gekregen om dat te gaan oefenen en nee, ik heb er vandaag in de verste verte niet aan voldaan. Hij had een douchkop gekocht waarmee je je ook van binnen schoon kan spoelen en die werd ook gelijk getest. Ook best vernederend om het dan op de wc er allemaal weer uit te moeten gooien terwijl er iemand naast staat..... Ja, ok, ik had zelf opgeschreven dat ik graag vernederd wil worden, maar moet dat dan gelijk zo een misbruik van gemaakt gaan worden...pffff

Maar dat kon nog veel erger. Weer beneden moest ik netkousen aan gaan doen, en met mijn tong in de klem kreeg ik een paar flinke klappen terwijl ik over de bank heen hing. Ik kon niet blijven staan en draaide weg. Ook had ik niet goed begrepen dat dit nou de straf was die hij mij voor die dag beloofd had...schaam.....
Daarna droeg hij mij op mijn laarzen aan te doen en gaf hij mij een trilei. Hij vroeg mij tot 4 keer toe of ik het zelf in kon houden of dat ik erbij hulp nodig had. Ik dacht dat ik het zelf in kon houden... dacht.... en kreeg nog wat klappen met de strokenzweep. Die had ik zelf uitgekozen uit drie opties. Een plak komt voor mijn gevoel toch harder aan, dus dan maar de zweep....
Met verder alleen mijn jas aan gingen we naar het bos. De knopen van mijn jas moest ik openlaten, dus probeerde ik de jas op andere wijze krampachtig dicht te laten  en op een bankje zette hij mij op mijn blote kont neer, deed mijn jas uit elkaar en speelde met de afstandsbediening van het ei, hij bond zelfs even mijn handen achter de bank vast, hij duwde mij tegen een boom aan, hij tilde mijn jas af en toe op .... En ik vond het vreselijk beschamend, ik vond het doodeng, ik was bang zo gezien te worden, ik...ik....maar toch liet ik het toe, vertrouwde ik hem en volgde ik hem ook hierin. En het ei volgde helaas vlak voordat we weer bij de auto waren de zwaartekracht- Dat zijn strafpunten.- ... Chips.....

Er ging op het moment dat wij in de auto zaten zoveel door mij heen, zoveel gevoelens, zoveel emotie en hij deed nog een poging om mijn borsten af te binden. Maar dat werd mij toch even te veel. Het was even op.  Vlak bij mijn huis zette hij mij af en het  laatste stukje zou ik toch nog even moeten gaan lopen, zo, best wel bloot..... ik was een beetje van de wereld, hetgeen ik vaker ben na een spel, ik vond het wat moeilijk om nu los te laten en nog moeilijker om nog zo een stuk over straat te moeten. Een bedankje en dan toch maar gaan en hij lette ook toen goed op tot ik weer veilig binnen was.

En toen viel alles van mij af en liet ik mijn gevoelens even de vrije loop. ik werd heerlijk loom en een beetje high, ik voelde mijn billen ,mijn tepels,..... ik voelde mij rustig en intens gelukkig.

Alleen nog even opruimen.....

een ongewone zaterdag, een nog ongewonere koffieafspraak en even tussendoor

Zaterdag kreeg ik een iets wat aparte opdracht: ik moest mij 4 keer ( voor elke dag dat mijn weekend lang zou zijn)  binnen 12 uur klaarvingeren met een tussenpoos van minstens 1 uur. Ook dat nog! Die dag gingen we naar Leiden, hadden we een verjaardag en 's avonds visite. Goede dag ervoor uitgekozen, maar niet heus..... Nu lukte het uiteindelijk toch met een aantal wc-stops op die dag en het maakte dezelfde zeker onvergetelijk . Dat staat vast....

Dinsdag zouden wij elkaar dan weer ontmoeten. Samen koffie-drinken of lunchen dat was het idee, want een spel zag ik niet zitten. Daarop kreeg ik de vraag, wat is spelen dan precies? Ja, dat is een goede vraag. Wat is daar de definitie van? Hm, best lastig.

Of het uiteindelijk nou koffie of lunch werd bleef ook een verrassing. Tja, hoe moet je dan je dag verder indelen? Ik had me wel al netjes gedoucht en, zo ik dacht, goed geschoren en wat leuke kleren aangedaan. Dat was nog best lastig om te beslissen wat nu aan te doen: een broek is niet geschikt, kousen blijven bij mij niet goed zitten, dus dat was ook geen optie meer, en ik was ook nog es ongesteld, met blote benen is het nog te koud buiten en een panty zou het welles niet kunnen overleven volgens hem..... Jammer dan voor de panty dacht ik. Wat moet ik ook anders aan doen?

ik zat net in mijn strafboekje een verslag te schrijven dat nog af moest binnen 48 uur en toen ik bijna klaar was ging de bel. Dat was toch eerder dan ik had verwacht. Toen ik de deur opendeed zag ik ook gelijk de nieuwste aanwinst qua slagwerktuigen, een lange plastiek stok, die kennelijk in het tuincentrum verkocht werd en die wel het gewenste effect op mijn billen teweeg bracht. Dat was auw...! En dat voor 2.49 euro. En het deed ook onder mijn voeten zeer ja en als je mij ermee in mijn neus kriebelt is dat ook best vervelend. Voor mij dan wel tenminste...grrr....De panty is niet lang heel gebleven nee, en de ladder van onze boekenkast geeft kennelijk ook weer mogelijkheden.  Is dat nou spelen of niet? kreeg ik de vraag. Pfffff,.... geen idee. Niet zo moeilijke vragen stellen aub.... Maar het zou nog veel en veel moeilijker worden.

 Zoals afgesproken had ik zondag gemaild hoe de week was gegaan en ook mijn lijst met fouten erbij geschreven. Die was best lang. En één fout was wel heel ernstig: ik had in mijn blog in plaats van hij het geschreven. Dat was wel erg dom en respectloos. Ook geschoren had ik mij niet netjes, ook nu niet zoals hij mij liet voelen en zien. Autsch.... een paar haartjes vergeten. En zo nog een heleboel andere dingen...zucht.....
.
De straf weet ik nog niet, maar hij liet mij wel een scenario weten en daarvoor kan ik alvast mijn buik-, been- en bilspieren  gaan oefenen, mocht dit nog vaker gebeuren. Dat vooruitzicht is niet prettig en kwam ook wel binnen.

Zo kwamen er nog meer dingen binnen en lieten mij weer steeds meer in mijn kleine meisje terug kruipen. Mijn houding was al lang weer kwijt ,  zo ver ik deze überhaupt ooit gehad heb deze dag. Ik kon niet eens vertellen wat we nu verder gingen doen. Wat ik wilde. Nee, dat kan ik nu eenmaal niet en dat is best stom.

Zo besloot hij maar dat we op zolder naar de mogelijkheden voor een goede haak gingen kijken. Kruipend de trap op is nog steeds moeilijk en het verhaal met de haak is nog best ingewikkeld zo bleek. Maar lang niet zo ingewikkeld als het verhaal met mijzelf,  zo zou gauw blijken.

En alles wat hij vroeg was alleen wat ik graag zou willen, wat ik fijn vind, wat ik kwijt wou, wat ik hem nog zou willen vragen, wat ik graag zou willen weten. Hij wou gewoon antwoord zonder mij eerst wat tikken te moeten geven en ik kon gewoon geen antwoord geven. Het ging gewoon niet. Ja, daar heb ik af en toe last van. Ik denk nu eenmaal niet zo vaak aan mijzelf, pas mij graag aan en zeg bijna nooit wat ik wil. Ik ben een geboren pleaser die het anderen graag naar de zin maakt, ik heb nooit echt geleerd om mijn eigen wensen te uiten.

Op een gegeven moment lag ik op de grond en hij gaf mij een paar tikken met de stok, maar zag wel dat ik met mezelf klem zat en zei, dat ik gewoon mocht huilen en dat deed ik ook. Er brak iets, ik brak.  Moet ik jou alleen laten of wil je even op schoot? Alleen wou ik zeker niet blijven en zo lag ik even later op zijn schoot te huilen.

Twee weken geleden kenden we elkaar nog niet eens en nu lag ik op zijn schoot te huilen.
-Waarom brak jij nu?-  
(Niet nog meer moeilijke vragen aub.....)- Omdat ik mijzelf alweer heel hard tegen kom.
- Dat is niet de enige reden. Waarom brak jij?-
Pffffff- 
-  Ok, zulle we beneden verder praten of naar het bos.-
- Dan naar het bos-
- En daar ga je dan wel praten.-
- Ja.-

Ik trok een nieuwe panty aan en ging mij even opfrissen. Hij vond ondertussen mijn boekje met gedichten. En die zijn niet altijd even vrolijk. Hoewel ik lang geen gedichtje meer aan het boekje heb toegevoegd, had hij wel gelijk dat er nog veel verdriet en frustratie zit bij mij.

Nu eerst even wat eten. In het winkelcentrum in de snack-bar gingen we  een tussenstop maken voordat we naar het bos gingen. Maar nee, het werd geen gezellig etentje. - Waarom brak jij daarnet?- Omdat jij mij begrijpt-
Hij maakte mij duidelijk dat ik alleen maar geef en dat ik toch beter aan mijzelf moet gaan denken. - Ik weet erg veel over jou, jij weet bijna niets over mij.-   Eh, ja dat klopt. De verhoudingen zijn scheef misschien, maar zo voelt het voor mij niet. Het voelt zo vertrouwd. - Waar wordt jij blij van?-  - Ehhhh, van, van mijn dochter.-   - Daar heb jij eerst over na moeten denken. En nee de stoel geeft niet mee.-    Nee, helaas niet. Ik wist het niet meer, ik werd geconfronteerd met mijzelf, mijn verleden, mijn heden, mijn tekortkomingen. Hij wist zoveel over mij, behalve wat ik nou echt wilde. En hij wil toch alleen maar weten, hoe een spel hoort te zijn, zodat we er allebei plezier in hebben. Hij wil niet meer het gevoel hebben  over mij heen te lopen, of dat ik dingen alleen maar doe omdat hij het leuk vind. Hij wil weten wat ik voel als hij mij slaat, of juist kriebelt, wanneer ik het lekker vind of juist niet. En ik geef alleen maar diplomatieke of vage antwoorden..... Ik gil het nooit uit van genot of pijn, ik zeg nooit ga door of juist stoppen.... behalve als het echt te ver gaat.

Wij gingen verder naar het bos, hoewel hij helemaal niet van wandelen houd....grin..... Ik voel mij dan wel altijd een stuk beter, als ik even kan wandelen. - Waarom brak jij-  Ook die vraag hadden we meegenomen naar het bos. Ik weet niet meer wat ik toen precies geantwoord had. Het kwam min of meer op het volgende neer:  omdat ik iemand tegenover mij heb, die dwars door mij heen kijkt en ook geen smoesjes of stoer gedrag accepteert. Bij hem ben ik figuurlijk naakt, en hij begrijpt mij. En in plaatst van mij in de watten te leggen zoals de meeste het doen, of misbruik van mij te maken, geeft hij niet op en wil hij mij zien. En ik kwam mijzelf zo hard tegen dat ik er enorm van baalde en verdrietig van werd en stukken uit mijn verleden kwamen weer naar boven.
En dat wordt dan een simpele som met deze uitkomst:

-Had ik jou beter een pak slaag kunnen geven? - 
-Hm komt op het pak slaag aan.- (Ik denk dat dat een stuk makkelijker voor mij geweest was ,ja.)
- Is dit nu spelen?-
- Argh,.... geen idee.- ( Dat is gemeen, ik heb geen idee meer wat ik nu onder spelen moet plaatsen.)
 - En nu mijn favoriete onderdeel: wil je nog iets weten, vragen, kwijt.- 
- Oh nee, niet alweer. ( Pffff, vervelend zo een  sadistische man....;-) )   - Misschien kun jij beter in het weekend cursussen gaan geven van : Ken jezelf.... Volgens mij ben jij er erg goed in....-  
 - Maar dat doe ik alleen maar bij mensen die ik mag.-  ..... 
Wat voelen twee armen om je heen toch fijn.:)


- Denk aan jezelf-   die zin bleef  door mijn hoofd spoken nadat hij mij weer thuis afgeleverd had. Ik was moe en er ging erg veel door mij heen. Het is allemaal best veel geweest. Sterke koffie, om het maar zo te zeggen. Wel met melk en suiker...;-).....

De volgende dag hield het mij nog steeds bezig. Hij belde mij op voordat ik naar mijn werk ging. Even horen hoe het gaat. Blijven lachen op het werk....ja, je weet nooit wanneer en waar wij elkaar weer zien. Alleen was ik die dag net aan het eten op mijn werk.... jammer....

Donderdag was ik onverwachts vrij en het was zo mooi weer. Hij belde mij 's ochtends op en we hebben even gezellig zitten kletsen. Scheren moest ik mij nog. Maar dat heb ik al gedaan was mijn antwoord.  's middags kreeg ik een smsje met de vraag, of het lekker in de zon is. Ja, dat was het zeker. Uiteindelijk vroeg ik, of hij er niet bij wou komen zitten. - Wil je dat graag?-  Tuurlijk wil ik dat graag. Wanneer mijn dochter thuis was? Ja, die was al thuis. Dan kwam hij maar niet binnen maar ik kon bij hem in de auto stappen. Ok, dan. Dat had ik kunnen weten, haha.

Ik liep in mijn erg leuke sportkleding naar zijn auto toe en stapte dus in en na de begroeting  kneep hij mij, best hard. Dat was : autsch. En dat niet maar 1 keer. Ik was blij hem te zien en te voelen, zo onverwachts. En ik leerde dat ´au ´, niet zo netjes is. wel: Mijn lichaam vind dit niet zo fijn , Meneer. Dat dat dan jammer is, ok, dat is een tweede...grrrrrr.... Wij reden een stukje verder en stopten op een industrieterrein. En, nee ik had mij weer niet netjes geschoren....Het werd een afwisselende ontmoeting met knijpen, kietelen, krabben, tikjes,  en klaarvingeren. Handig als dat voor je gedaan wordt ...grin.... alleen maak ik er nog steeds niet zoveel geluid bij. - Ik hoor niets.-   Ehhhh, nee. Blijft moeilijk.
Ook om te voelen hoe vaag en rekbaar grenzen zijn. In mijn gezicht een tik te krijgen vind ik alles andere dan prettig. Dat is dan nog tot daar aan toe. Even mijn mond en neus dichtknijpen is eng. -Vertrouw je mij?-  Ja, dat zeker anders zou ik hier niet in de auto zitten, anders had ik je niet in mijn huis gelaten.... Pffff, ok, ik vertrouw je.   Een rot gevoel, maar inderdaad een bijna ultieme blijk van vertrouwen. Bijna, omdat ik niet eens vastzat. Waarom laat ik dit met mij doen? Omdat je masochistisch ben. Ja. dat klinkt logisch.... Omdat ik het wil en jij ermee ingestemd hebt. Ja, ok, dat klinkt ook logisch. Een paar weken terug was ik er erg op tegen. Nu is het een nieuwe ervaring en in een heel andere context geplaatst. Wat zijn grenzen, wat is spelen? Dat was dan even zo tussendoor....

En nu nog het favoriete onderdeel van onze ontmoeting..... (Oh nee! Help!!!!!!) ......

een erg gelukkig meisje

Ja, hoe ging het nu verder na die eerste vrij heftige en nogal " rampzalige" kennismaking.....

ik had de beslissing dus genomen, dat ik wel verder wil met hem en dat ik hard aan het werk zou gaan. Dat was voor mij duidelijk. Toch wist ik totaal niet wat ik nou verder kon verwachten en hoe het nu verder zou gaan en of ik in zijn bijzijn überhaupt ooit twee zinnige woorden uit zou kunnen brengen...
Help!!!! Waar was ik nou weer aan begonnen....

De mail die ik terugkreeg was erg fijn om te lezen. Hij had ook eerst even goed nagedacht of hij mij wel aankon en of hij dit wilde. Mijn mail was kennelijk duidelijk en verstandig genoeg en zo ben ik nu een subje in training. Ja, of ik ooit uitgetraind zal zijn ,weet ik niet, maar voorlopig was ik best trots en blij met dit bericht. Duidelijk en direct als hij nu eenmaal is kreeg ik ook gelijk wat regels.  Regels die ertoe dienen mij beter te leren kennen en ook een behoorlijke inbreuk vormen in mijn privé-leven. Vooral 1 regel stond mij erg tegen en dat melde ik ook netjes. En ik vroeg me nog steeds serieus af: waar ben je nou weer aan begonnen????!!!!!

Een telefoongesprek een dag later bracht al meer duidelijkheid. Hij belde mij op en ik kon zowaar een hele zin maken. Hey!!!! Het werd een best lang telefoongesprek zelfs, waarbij ik vooral over mijzelf en mijn achtergrond vertelde . En waar hij mij uitleg gaf, over het hoe en waarom van de regels en hij er ook nog iets toevoegde. Alleen dat laatste ontging mij maar weer es eens. Niet handig. Soms zou ik gewoon een ander geheugen willen hebben. ik vergeet nogal veel. Zal wel de leeftijd zijn....

Desondanks deed ik mijn best om mij maar met die nieuwe regels vertrouwd te maken en er al enigszins aan te voldoen. Dat mislukte nogal dus dan krijg je een strafaankondiging. Jippie!  De straf bestond uit twee delen: deel 1: ik mocht tijdens de sex niet aan de ander vragen of hij mij bvb vingerd of beft ,oid. Ok, dat is makkelijk, want dat doe ik toch bijna nooit.
deel 2 : 50 strafalineas opschrijven in mijn (nieuwe) strafboek, netjes, en om het helemaal leuk te maken mocht ik daarbij op het kroonkurkenkrukje gaan zitten. Benen min 50 cm uit elkaar , kutje precies in het midden van de kruk, woorden precies onder elkaar..... Moet ik nog vermelden dat hij erg secuur is en van details houd....

Toen ik een ochtend vrij en alleen thuis was, ben ik dan aan de straf begonnen. Tja, het moet toch een keer niet. Zo legde ik alles klaar, ging met enige tegenzin zoals gevraagd op het krukje zitten, melde dat ik zover was en begon aan mijn straf. In het begin ging het best aardig. Halverwege werd het al moeilijker en toen belde hij op. ik geloof dat hij er wel plezier in had.( Goh, wat gek nou....grrrrr....) Nouja, in ieder geval dacht hij aan mij, dat is wel lief, he.....  ik bleef inderdaad stug in mijn positie zitten want verzitten of zelfs opstaan wordt erg pijnlijk....pffffff..... Zo dacht ik ook nog even aan mijn vriendje die zo aardig is geweest om dit krukje te maken voor mij.....grrrrrrr......etterbakje.....;-) Aan het eind , dat is dus bijna twee uur verder...., begon ik al lichtelijk sterretjes te zien ,kon ik mij niet meer concentreren en werd mijn handschrift zwaar beroerd. ik wist ook echt niet of ik nou fouten had gemaakt of niet, ik zag het gewoon niet meer. Bij een fout had ik namelijk helemaal opnieuw moeten beginnen. Niet dat ik er nog toe in staat geweest zou zijn trouwens. Eindelijk was ik dan klaar en smste dat ook naar hem. Daarna moest ik wachten tot hij zei dat ik op mocht ruimen. ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest maar wachtte toch maar braaf. Dan kreeg ik eindelijk het verlossende telefoontje. Nouja, verlossend... Jeetje, wat doet dat pijn als je opstaat. ik draaide wat rondjes door de kamer en probeerde ernaast antwoord te geven aan hem via de telefoon. Oh, wat zal hij er toch van hebben genoten.....grrrr.....De afdrukken zijn nog steeds te zien.  Maar de straf was duidelijk en ik wist nu alweer beter waar ik aan toe was. Rechtvaardig en streng en straf is niet fijn, nee echt niet.

De dagen erna gingen nog wat mailtjes heen en weer en voor dinsdag hadden we dan alweer afgesproken. 1 week naar onze eerste ontmoeting zou ik hem bij mij thuis al ontvangen en ik was mij er wel van bewust dat hij niet voor de koffie kwam....

ik vroeg mij in de dagen ervoor welles af, waar ik nou in godsnaam mee bezig was en waar ik mijn verstand gelaten heb. Maar het voelde erg goed en ook al vertrouwd. Waarom niet dan, zou je zeggen. en zo hadden wij dinsdagmiddag 2 uurtjes om elkaar beter te leren kennen......

's ochtends was ik nog koffie gaan drinken bij een collega. Erna, om 1 uur hadden wij dan afgesproken. ik had mij netjes geschoren en gewoon een jurkje en kousen aangedaan meer niet. ik was best zenuwachtig. Zou ik nu wel gewoon kunnen communiceren? Wat gaan we precies doen? Hoe ga ik reageren?

Een telefoontje maakte mij duidelijk dat het zover is. Was ik wel zover? Hoelang had ik nu niet meer gespeeld, 1 jaar?

ik wachtte bij de deur en moest deze gelijk open gaan doen zonder dat hij aan hoefde te bellen. Dat lukte dan nog best aardig , en dan.... Voordat ik weer helemaal mijn houding kwijt zou raken, duwde hij mij op het bankje voorover in de gang en keek ook gelijk of ik toegangelijk genoeg was. Daarna bepaalde hij dat mijn plek op de grond was en dat vond ik ook niet vervelend. Dat is een plek waar subje wel erg tevreden mee is. Met de trap op moeten kruipen was subje dan minder tevreden. Dat heb ik nog nooit eerder gedaan en dus erg onwennig, dus was ik niet zo snel. De laatste tredes tilde hij mij onder mijn kont op en dat was wel fijn, want zo ging het een stuk makkelijker, maar was ook een raar gevoel. En zijn hand werd er  iets nat van....schaam.... Ja, dat moet wel weer schoon....nog meer ....schaam....  Mijn verlegenheid is dan wel weer leuk voor hem, dat wel.
Toen ik bij zijn voeten mocht komen zitten en mijn hoofd op zijn knie gelegd had, voelde ik mij ontspannen en fijn en minder verlegen. Het was een mooi moment en voor mij ook erg belangrijk. Zo voelde ik mij erg vertrouwd. En dat had ik ook even nodig. Voordat:

Mijn strafboekje moest ik laten zien en , nee, het was niet zo netjes. ik schaamde me wel, maar begon ook te mokken. ik wist erg goed dat ik fout was, maar wou het niet toegeven. Zo zat ik daar op de grond, als een koppig klein kind. Dan moeten we dat maar verder oefenen, was de reactie. Ook dat nog!!!!

De precieze volgorde van het spel kan ik nu niet meer herinneren. In die twee uur gebeurde er veel, erg veel en mocht ik ook een aantal nieuwe dingen ervaren.
Eerder had hij al verteld dat hij was gaan winkelen. Ok, dat maakte mij wel nieuwsgierig. En al snel zag ik ook, wat er allemaal voor leuks in een bouwmarkt te koop is.... Klemmetjes, latjes, touw ( dat niet uit de bouwmarkt kwam...), het kan niet op.....
Hij liet mij dan ook gedurende het spel zien en voelen wat je er zo al mee kan doen. Dat voelden mijn billen wel, maar ook mijn voeten ( een beetje), mijn tepels en mijn tong. Ja, die kun je dus mooi tussen twee latjes inklemmen, erg effectief en je gaat er zooo mooi van kwijlen.
Voor het eerst werden mijn borsten afgebonden, heeft iemand een leuk ritme op mijn billen getrommeld, iets aan mijn neus gehangen, zijn handen zachtjes om mijn nek gelegt ( ´Daar hou jij niet van, maar ik doe het lekker toch...´). Hij heeft mij vastgelegd op bed ( met mijn handen nog vrij), mij klaar laten komen, in mijn kontje gevoeld, mijn gekriebeld en steeds weer tikken gegeven zodat mijn billen lekker gingen gloeien ( en zijn handen ook, zoals hij mij achteraf vertelde....ahhhh, dat is nou sneu...;-) ) Wij hebben gelachen en uiteindelijk heeft hij mij toch gezoend. En dat laatste was wel erg bijzonder:
Aan het begin zei hij, dat ik een zoen moest verdienen en vroeg of ik die wel verdiend had. ik gaf eerst het diplomatieke antwoord dat dat niet aan mij is om te beoordelen. ik moest alleen toch antwoord geven en dat antwoord was : nee. ik vond niet dat ik dat had verdiend, daarvoor heb ik teveel fouten gemaakt de afgelopen week. En dat voelde ik ook echt zo.  Daarom was voor mij die zoen aan het eind zo bijzonder en ik was er ook erg verbaasd over.

Nog verbaasder was ik over een kaartje van hem, met alle belangrijke woorden uit zijn advertentie erop, dat hij aan mij gaf. Dat moet ik goed in mijn portemonnee bewaren, tot mijn training over is, of onze relatie.
Ook kreeg ik een heel mooi plaatje met een heuvelige straat mijn nick-name aan de kant van de straat, het bdsm- teken aan de andere kant en in verte een bordje met mijn nick-name doorgestreept. Zijn naam staat op de straat, als je erg goed kijkt, kun je het zien. Mijn weg en hij is altijd bij mij.
Het ontroerde mij allemaal wel erg en ik werd erg blij, een erg gelukkig meisje......