" Ma´am... hoe hoort het nou , dan?" vroeg zij tussen het giechelen door. Nou, daar zit je dan met je karbonaadjes en doperwtjes en denkt, wat moet ik daar nou op zeggen. " Het kan allebei , lieverd. En dat kun je later met je vriendje allemaal zelf ontdekken." " Aha, dus dan hoef ik gelukkig niet geplet te worden..." Nu was het mijn beurt om te giechelen, want dat was wel erg komisch, dat zij zich daar nou druk om maakten.
Zo was het een erg vrolijk avondeten gister. Ongelofelijk dat het alweer 13 jaar !!! geleden is, dat ik haar voor het eerst vast mocht houden. Een klein , volmaakt mensje, nog iets wat verfomfaaid , afhankelijk, kwetsbaar, wijze, piepklein, ikzelf net pas de tienerleeftijd achter mij latend toen.
En nu vraagt zij zich zelf al af, hoe dat nou eigenlijk werkt allemaal.....
Het is een bijzonder cadeau dat je krijgt, en ook al had je 9 maanden om je erop in te stellen, is het toch nog erg overweldigend om ineens moeder te zijn.
Zij heeft al veel beleeft in haar 13 jaar hier op aarde en ik ben gewoon erg trots om en blij met haar en hoop dat ik het enigszins allemaal goed doe als mama.
Met mij gaat het alweer een stuk beter. Ik ben wat tot rust gekomen, heb lekker in de tuin gewerkt, had alle tijd om de verjaardag voor te bereiden en geniet van de rust en tijd voor mijzelf.
Behalve de hooikoorts voel ik mij ook lichamelijk weer een stuk beter en zo zit ik weer goed in mijn velletje. Nouja, behalve dat ik het buikje nog meer kwijt moet zien te raken dan...
En zo meld zich ook het subje weer wat duidelijker. Het krijgt erg veel stuiterneigingen en heeft ook erg veel zin om te spelen.....
Het is ook alweer een tijdje geleden dat zij haar Meester ontmoet heeft.
Maar zij zal nog even moeten wachten en ja, dat is soms best moeilijk voor dit subje.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten