Vrienden kies je vaak niet bewust. Het is een kwestie van gevoel of de beroemde klik. Jij herkent iets bij elkaar en in elkaar, waarmee je iets kan, dat je aanspreekt en aantrekt.
Over het algemeen beginnen kinderen al op vroege leeftijd vrienden te kiezen. Ik was er geen uitzondering op. Sinds ik kon lopen was ik bevriend met het zoontje van onze tuinburen. Wij leken zo erg op elkaar dat de mensen dachten dat wij ee tweeling waren zowel kwa uitelijk als ook kwa gedrag. Ik mis hem nog steeds, hij ging later verhuisen. Ik heb nooit meer iets van hem gehoord.
Nu wil het leven, mijn IK of mijn karma het zo dat ik altijd beter met het mannelijke geslacht vriendschappen aan ga dan met het vrouwelijke. Ook al heb ik evengoed vriendinnen maar het merendeel zijn mannen. Waarschijnlijk ook omdat ik geen meisjes meisje ben en met 2 broers ben opgegroeid.
Op dit moment heb ik het geluk om een aantal vriendschappen te mogen onderhouden en zij zijn allemaal uniek, bijzonder en om erg dankbaar voor te zijn. Zij geven mij kracht, liefde, begrip, vangen mij op, helpen mij en laten mij zo verder leren en groeien. Ook ontvangen zij graag mijn aandacht, warmte en liefde.
Een aantal van die vriendschappen zijn extra bijzonder door een soort zielsverwantschap. En ik mag mij gelukkig prijzen dat ik dit met zelfs merdere mensen heb mogen ervaren in de loop van mijn leven en nu ook nog met een aantal meemaak. Dat soot vriendschappen zijn inderdaad als een spiegel, waar je jezelf in de ander ziet, een verloren deel van jezelf. Herkenbaar, vertrouwd, gelijk...
Een paar dagen terug was zo een vriend bij mij op visite. Wij hadden elkaar even niet gezien en al helemaal niet, alleen met zijn tweetjes. Door wat problemen van mijn vriend de laatste tijd en ons gezamelijk verleden, is onze relatie best complex geworden, maar ook erg diep. En het was bijzonder wat ik die dag heb mogen voelen: de warmte en liefde van een bijzonder mens.
Hij is ook erg begaan met mijn bdsm-avonturen en mijn ontwikkeling als subje. Ik kon hem voor onze ontmoeting eindelijk duidelijk maken wat mijn D/s-relatie inhoud en voor mij betekend. Iets wat haast onmogelijk is om te omschrijven. Hij voelde het nu en was er erg van onder de indruk. Zo schreef hij een brief voor mijn Dom en liet een cadeautje voor ons achter. Iets wat verre van gewoon is.
Net zoals mijn relatie met mijn Meester dat niet is. En hoe bijzonder dat nou eigenlijk is, heb ik de laatste tijd ook nog van veel mensen mogen horen die van mijn ongewone hobby op te hoogde zijn. Onder anderen van iemand die weer zoekende is op sm-gebied en die ik ongeveer een jaar geleden ontmoet had en evenzeer een bijzondere en lieve man. Nu zocht hij weer contact met mij en hebben wij een geweldige middag gehad, waar wij vooral over sm aan het praten waren in een lunchroom bij het station. Een middag die mij des te meer duidelijk maakte hoeveel ik aan mijn Meester heb. " Hij investeerd erg veel in jou." was een opmerking die mij vooral raakte. en: " Knap dat hij dat zo rustig kan opbouwen."
Ja, dat vind ik dus ook vooral erg knap aan Meester. ik heb de laatste dagen onze mailtjes weer terug gelezen van het begin van onze relatie. Hoe wij elkaar leerden kennen, hoe het allemaal begon. Bijna een jaar geleden....
Als ik het nu zo terug lees is het bewonderingswaardig, hoe goed en weloverwogen Meester deze relatie heeft opgebouwd, hoe Hij het toen in de eerste mailtjes al kon beschrijven en uitleggen, precies hetgeen wat Hij wilde en voor ogen had en wat ik nu ook al voel en beleef. Waar ik naar verlangde. Hoe Hij mij toen voorzichtig liet kennis maken en wennen aan mijn rol, hoe Hij mij testte en ook als gewoon mij leerde kennen als mij in het dagelijkse leven. Hoe Hij voorzichtig begon om mij iets te leren, om mij te vormen.
In een van de eerste mailtjes stuurde Hij mij bvb deze foto:
Zo zag Hij een D/s-relatie en zo voelt het nu ook zeker voor mij. Een Meester die Zijn subje koesterd, laat groeien, en haar vertrouwen, warmte en geborgenheid geeft, maar ook duidelijkheid die ik nodig heb en consequentie en strengte die bij mij niet overbodig zijn....
ik was mij er altijd bewust van, verwonderd over en dankbaar voor. Maar nu wordt het ineens allemaal erg duidelijk, werd ik mij er zo erg bewust van, alsof een puzzel ineens in elkaar valt. En dat raakte mij heel erg. Dankzij mijn vrienden.....
Zo bouwen weer verder rustig aan onze relatie. Het voelt geweldig zo en roept zelfs bij anderen veel respect op. Hoe bijzonder kan het nog worden....?
Iets heel bijzonders gaat in ieder geval ooit komen ( hoop ik...):
ik ga weer verder oefenen met pijpen. Want als ik dat goed kan, gaat Meester mij ook neuken. Een stom woord voor iets heel fijns en lekkers en voor mij in deze relatie ondanks mijn swingbestaan, iets heel erg bijzonders, waar ik zeker naar uitkijk. Dus oefenen maar....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten