Ik kon het niet laten om wat gevatte opmerkingen te plaatsen zo nu en dan, wat mij een schop onder mijn kont opleverde... En bij sommige opmerkingen van zijn zus moest ik mij heel erg inhouden om niets verkeerds te zeggen, want over onze verdere relatievorm weet zij uiteraard niets. Zo vermaakte ik mij innerlijk kostelijk bij haar opmerking dat " wij alleen vandaag wel erg volgzaam achter hem aan gingen lopen." En meer van dat soort dingen. Goede oefening. Het zal later vooral op verjaardagsfeestjes nog een uitdaging worden, omdat er waarschijnlijk mensen zullen komen die wel van onze "tweede kant " weten en anderen die dat nooit moeten komen te weten....
Het winkelen was erg succesvol en ook al was dit een erg andere ontmoeting dan wij gewoonlijk tot nu toe samen hebben gehad, en privacy erg ver te zoeken was, was het erg fijn om gewoon in zijn buurt te mogen zijn, om dat soort gewone dingen samen te doen en om te zien hoe hij nou een huis in gaat richten. Dat soort dingen is voor mij/ons nieuw.
Het verdriet bij het afscheid blijft onveranderd en wordt alleen intenser. Ik wist niet dat ik zo verdrietig kan zijn, omdat ik mijn vriendje mis. Ook dat is nieuw voor mij en aan de andere kant ook erg mooi om mee te maken. Het gaat zo diep, ik mis gewoon een deel van mijzelf. Dat maakte mij eerst erg onrustig naast verdrietig, hetgeen nog steeds het geval is, maar het slaat nu meer om naar het verdriet ,merk ik.
Donderdag, Valentijnsdag.... Waar ik eerst met mijn ex een afspraak bij de notaris had. Romantischer kan niet....;-).... En het erg begon te sneeuwen waardoor mijn geliefde pas s`avonds laat bij mij kon zijn. Ik was de hele avond met mijn dochter al aan het dollen geweest en toen hij binnenkwam, schrok zij zich een hoedje en kregen we dan ook allebei de slappe lach, aangezien we toch al erg melig waren. Ik had een appeltaart gebakken, ....ja, eigenlijk kwam hij alleen daarvoor ;-)......, en ook de snoepjes vielen in de smaak en waren ook erg geschikt om in mijn mond te stoppen hetgeen ons altijd weer terug voert naar onze allereerste ontmoeting waar hij mij koekjes zat te voeren en ik was erg gelukkig om tegen hem aan te kunnen kruipen, samen op de bank te zitten en later, toen mijn dochter ook naar haar kamer vertrokken was, samen in bed te belanden. Voor de derde keer ooit tijdens onze relatie. En we hopen dat dit binnenkort vaker zal kunnen gebeuren...
Een nacht met mijn Dominant belooft niet veel slaap. Toen wij onder de dekens lagen begon hij heel teder met mijn tepels te spelen. En dat knopje werkt altijd. Ik genoot van de aandacht, de aanrakingen, van zijn handen, zijn mond. Zijn handen die mij ook knepen en krabden. Mij kriebelden en hij verlangde van mij gehoorzaam. Eerder die avond in zijn armen had ik hem belooft om te luisteren. En ik deed erg mijn best. Ik vocht met mijn reflexen en probeerde mij te gedragen, mij over te geven aan hem. Een gehoorzaam subje te zijn en er enorm van te genieten. Mijn haren worden steeds een beetje langer en zijn nu lang genoeg dat hij mij eraan op een positie kan houden die hem behaagd. Een nieuwe ervaring en het subje was gewoon erg gelukkig. En zo vielen wij ook even later tevreden in slaap.
Dat duurde tot ongeveer half vijf. Toen besloot mijn Meerdere dat hij best met zijn speeltje kon gaan spelen en zijn speeltje gaf zich gewillig over. Weer speelde hij met mijn tepels, nam mij letterlijk en figuurlijk de adem, kneep mij hard en liet mij onmiddellijk weer genieten. Liet mij mijzelf klaarvingeren, hem pijpen en we gingen vrijen, waarbij ik uiteindelijk het standje mocht kiezen. Op zijn hondjes werd het en ik genoot zo enorm. Nog nooit eerder in mijn leven , kon ik zo intens en puur van seks genieten, van mijzelf en van de ander dan met hem samen. Nog nooit kon ik mij zo overgeven, mijzelf zijn, mij openen. Nog nooit werd ik zo gewaardeerd, gerespecteerd. Nog nooit voelde ik mij zo gelukkig bij een ander.
Helaas duurde ons spel niet zo lang als wij gewild hadden,omdat ik vroege dienst had, werd het veel te snel tijd voor mij om op te staan, te douchen en afscheid te gaan nemen. Alweer afscheid.... En zo liet ik mijn dominante vriendje achter in mijn bed en ging op weg naar mijn werk. Daar zag ik hem een paar uurtjes later nog eventjes voor een laatste kus voordat we elkaar weer even niet zullen zien. Hij had nog gezellig afgewassen samen met mijn dochter en de woonkamer opgeruimd en dat vond ik erg lief. Ook hier moet ik nog aan wennen. Hij vind het niet nodig als ik hem voor dat soort ,voor hem gewone , dingen ga bedanken. En ik doe het toch elke keer, voor mij betekent het erg veel. Het maakt erg veel los in mij. Het dwingt mij om met mijn verleden om te leren gaan, waar ik nooit zo behandelt en gewaardeerd werd, waar ik erg beschadigd ben geraakt. Onder ogen te zien, hoe fout het allemaal eigenlijk was. Dat doet pijn. Aan de andere kant laat het mij al die kleine dingen nu heel erg waarderen en mij erg blij maken. Waarom zou je ook niet blij zijn om hele gewone dingen en waarom zou je iemand daarvoor niet waarderen. Voor mij is het niet gewoon, ook al weet ik dat hij het wel vind en het ook gewoon doet en ik het zeker ook kan verwachten want ik weet hoe hij is en daar ben ik zo blij mee.
Zo verheugen wij ons op het moment dat wij inderdaad samen in 1 huis zullen gaan wonen, elke dag van elkaar kunnen gaan genieten en ik 24 uur per dag, 7 dagen in de week mag gehoorzamen aan mijn Dominant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten