tijd voor mijzelf

Soms is het best lastig om echt tijd voor jezelf te maken. Echt tijd voor jezelf, dat je ook  het  gevoel hebt, ja, ik kon ontspannen, dit was leuk, ik had er echt de tijd voor, ik was er helemaal mee bezig en heb er voldoening uitgehaald.

Dit is wat ik nu beleef bij een spel en meestal ook bij een opdracht. Maar voor de rest lukt het mij niet meer om die momenten goed in mijn leven te creeren. ik heb op zich veel interesses en kan heel veel leuke dingen bedenken om te doen, en toch.... ik doe ze gewoon niet.

Op dit moment heb ik het gevoel een beetje gevangen te zitten tussen het huishouden ( ja, daar heb ik de laatste tijd erg veel last van en dat werkt ook het meest op mijn zenuwen), de zorg voor mijn familie , mijn werk en andere verplichtingen die er nog bij komen. Terwijl ik het helemaal zo druk niet heb eigenlijk, voel het toch zo en ik vind het zo moeilijk om er een andere draai aan te geven.

ik kan er niet echt meer voldoening uithalen, als ik in huis alles weer op orde heb, of dingen weer geregeld heb. En dat is eigenlijk het frustrerende. Vroeger ging ik na een dag bezig zijn in huis tevreden op de bank zitten kon ervan genieten, nu is dat niet meer zo.
En ik ben weer zo moe de laatste tijd, ook door mijn hooikoortspillen, maar gewoon ook moe van de energie die mij de dingen en de relatie met mijn man mij vaak kost. ik zit er gewoon doorheen, ben moegestreden en ik heb mij weer een buikje aangevreten en dat zijn geen goede tekenen.

Misschien wil ik ineens te veel, acht ik de kleine dingen te weinig, wordt ik hebberig, wil ik steeds meer. ik werk tenslotte maar 3 dagen, genoeg tijd dus voor het huis en de familie en eigenlijk ook voor mijzelf ernaast.
 Mijn ouders werkten allebei 5 dagen en hadden 3 kinderen thuis en ook nog een grote moestuin. En nog geen wasdroger, vaatwasser laat staan een wasmachine met centrifuge.... En zij waren er altijd voor ons.... Moet ik mij dan niet schamen voor mijn ontevredenheid?

Het leven wordt aan de ene kant steeds makkelijker door alle techniek, aan de andere kant erdoor ook vaak moeilijker. Er wordt veel van ons verwacht en wij verwachten zelf zoveel van ons en lopen onszelf dan fenomenaal voorbij. Wat verlang ik toch af en toe na een simpeler leven. Zoals het vroeger geweest scheen te zijn, waar je nog niet overal bereikbaar en online was, waar je vandaag leefde en elk dag zijn eigen ritme had en plan. Het was duidelijk en mensen waren nog veel met hun handen bezig.

Dat schijnt ook erg goed te helpen als je wil ontspannen. Dus wel juist het kippenhok schoonmaken, want dat is makkelijk werk met gelijk resultaat. Daarom doe ik vaak ook huishoudelijk werk als ik boos of overstuur ben. Dat deed ik altijd al automatisch. Even iets schoonmaken en dan gaat het weer beter.

Alleen als je niet boos of overstuur bent kan het huishouden best irritant worden. ik leg mij er niet meer bij nee denk ik zoals vroeger, ik wordt opstandig.... En dan gaat het niet zo makkelijk meer.

Hm, waar ik ken ik dat nog meer van.... haha.... Achja....

 ik heb in ieder geval week 14 vrijgenomen, gewoon voor mijzelf, gewoon een keer heel egoistisch, om weer wat bij te komen, en te doen wat ik wil. Daar kijk ik al naar uit.

 Zondag waren wij nog bij de carnavalsoptocht hier in de buurt. Wel leuk om te zien , maar de stemming mist hier toch wel een beetje en echte carnavalsvierders zijn wij zeker ook niet.
Interessant is wel dat dit feest al heel oud is en in sommige culturen draaiden op die dag ook de rollen om: zo wisselden ook slaven en meesters een dag van plek.( Misschien zei Meester daarom dat Hij carnaval niet zo leuk vind...:)....)

Maar nu de vastentijd dus weer  begint gaan wij toch zeker richting Pasen en lente. Een feest waar ik ook meer mee kan. En dat stemt hoopvol. ik heb weer zin in de lente, bloemen in mijn tuintje. Daar wil ik dit jaar weer volop van genieten. Gewoon van al die kleine dingen. En de lente is een goede tijd om iets nieuws te beginnen en weer frisse wind in je leven te laten.

Een jaar geleden dacht ik ook zo over. Toen was ik bezig om iemand te zoeken, met wie ik mijn bdsm-gevoelens wat verder kan ontdekken.
Morgen ,een jaar geleden, had ik de eerste mail gestuurd naar mijn Meester. En sindsdien hebben wij bijna elke dag contact. En daar geniet ik zeer zeker van, dat geeft mij wel rust en voldoening, ook na een jaar nog. En dat blijf ik zeker koesteren en als voorbeeld nemen , om mijzelf ook op anderen gebieden weer terug te vinden. Van mijn man krijg ik er nu steeds meer de ruimte voor en die moet ik weer in zien te vullen.


En dat gaat zeker lukken. ik denk, dat ik zo maar es mijn pois tevoorschijn haal, daar heb ik wel zin in na een lange tijd:

http://www.youtube.com/watch?v=1Qj86rubQW0&feature=related

Erg leuk om te doen en ook ontspannen. Ok, behalve als je die dingen tegen je hoofd aan krijgt...

Dusssss, ik ga er weer voor.....