Er is weer veel gebeurd in de afgelopen weken, te veel, waardoor ik gekwetst werd, zowel privé als op het werk. En zo heb ik mijn deuren even gesloten en ben even tot rust gekomen, daar in mijn klein, warm huisje, dicht bij mezelf, bij mijn Ik, dat daardoor weer een kant kon laten zien, die het nog niet vaak nodig heeft geacht om te laten zien. Naar buiten toe is dat Ik nu erg direct en bijt het van zich af. Iets waar anderen nog erg aan moeten wennen, net zoals ikzelf ook elke keer weer, maar het bevalt mij wel. Het geeft mij weer ruimte om te ademen, mijzelf weer te worden en te zijn. Anderen horen nu ook weer es met mij rekening te houden in plaats van alleen maar andersom en ook terug te geven in plaats van alleen te nemen.
Het is nu echt tijd voor mij en ik heb geen zin meer om mij door anderen te laten kwetsen en daar nog begrip voor te moeten hebben ook. Een beetje egoïsme vind ik nu helemaal prima en voor wat hoort nu ook voor mij zeker wat. Het is graag of niet voor mij geworden. Ik laat het bij de ander en belast mijzelf er niet meer mee. Duidelijk, voor mij en de ander.
En subje: Meester heb ik gevraagd, hoe het verder moet met ons en daar willen we het binnenkort over gaan hebben. Dat lijkt ons meer dan nuttig . We kunnen wel zo verder gaan, maar dat schiet niet op.
Om gelijk weer te gaan spelen is geen optie, er is gewoon te veel tijd verstreken sinds onze laatste ontmoeting. Dus lekker wandelen en een oplossing zoeken voor ons best -volle-agenda´s-probleem.....En vooral elkaar weer zien.
Naast egoïstisch kan ik namelijk ook erg koppig zijn en deze relatie ga ik niet zomaar een stille dood laten sterven. Daarvoor betekend het mij veel te veel. En meesters zijn voor mij ook niet inwisselbaar, zoals dit voor anderen kennelijk wel het geval is, zo van, oh, deze " doet " het even niet meer, dus dan maar een ander.... Neuh, laten we dat maar niet doen.
