Ja, het subje daarbinnen is best wel aan het stuiteren. Want het wil weer spelen en moet nog tot woensdag wachten. Maar het wil toch zo graag.
ik wil zo graag weer voelen waar mijn plek is, gedomineerd worden ook fysiek. ik wil het kunnen voelen met heel mijn subjes-ik.
En dan ook nog het vooruitzicht op een nieuw speeltje...(ik ben ook helemaal niet nieuwsgierig...) Wanneer is het nou eindelijk woensdag.
Vandag heb ik de brief geschreven voor ons volgende spel. Op deze rustige adventsochtend met uitzicht op een rijpoverdekte tuin en mijn drie kippetjes die dat fenomeen iets wat verbaasd voor het eerst aanschouwd hebben.
ik probeer altijd mijn gevoelens in zo een brief zo goed mogelijk te omschrijven, maar vaak heb ik het gevoel dat woorden dan toch eigenlijk te kort schieten. Maar het is een bewustwoording van mijn innerlijk, mijn wensen, mijn subje.
ik ben mij ook bewust geworden van het feit dat ik , sinds ik mijn sub-gevoelens mag uitleven, echt ben begonnen met leven. Er is geen deel meer dat niet mag zijn van mij. ik ben er helemaal.
Het is belangrijk om nu te leven, je dromen te leven, je diepste verlangens durven te leven. Nooit werd mij dit duidelijk dan na het lezen van het boek " Onderdanig wil ik zijn" van S.A. Geissler.
Dus daarom: http://www.youtube.com/watch?v=3VveKw0QL18
